Εκδήλωση στη μνήμη των θυμάτων της τράπεζας Marfin στην οδό Σταδίου, που βρήκαν τραγικό θάνατο στις 5 Μαΐου 2010, αλλά και κατά της πολιτικής βίας διοργανώνεται από σήμερα στον «Ιανό», όπου παρουσιάζεται η συλλογή κειμένων «Η πολιτική βία είναι φασιστική». Η παρουσίαση θα γίνει στις 14.00, στην οδό Σταδίου 24.

Ads

«Ζούμε μέσα στόν τρόμο, γιατί η πειθώ έχει χάσει τή δυναμή της»
Αλμπέρ Καμύ

Η τραγωδία τής 5ης Μάη τού 2010 όπου δολοφονήθηκαν 3 εργαζόμενοι συνάνθρωποι μας στην τράπεζα «Μαρφίν» στην οδό Σταδίου 23, από φασιστοειδή πού αμαύρωσαν την μεγάλη μαζική συγκέντρωση εκείνης τής ημέρας ενάντια στην ολοκληρωτική παράδοση τής χώρας στην «πολυεθνική» συμμορία τής «αγοράς», αλλά και η δολοφονία τού 15χρονου Αφγανού Χαμί Νατζαφί λίγο καιρό πριν στα Πατήσια από την έκρηξη μίας βόμβας πού παραμένει «ορφανή» και «χωρίς ευθύνη»(όπως και το γεγονός στην “Μαρφίν”) ήταν αφορμή να ενώσουμε την φωνή μας σε μία κοινή έκδοση μέ τόν τίτλο «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική».

Μέσα από το βιβλίο καταθέτουμε την άποψη μας πώς ο αγώνας ενάντια στην συστημική βαρβαρότητα,ενάντια στον αυταρχισμό και στην βία τής Εξουσίας και τού Κράτους πού κλιμακώνεται και αναβαθμίζεται για να στηρίξει την πιο άγρια οικονομική εξόντωση και εξαθλίωση των εργαζομένων, το πέρασμα σε μία διαφορετική κοινωνία θα παραμένει ένας ανεκπλήρωτος και καταδικασμένος στα βάθη τής «ουτοπίας» πόθος όσο στο όνομα τής επικράτησης τού «σκοπού» καθαγιάζονται όλα τα μέσα τρόμου, όσο στο όνομα τής «σωτηρίας» και τής «οργής» των μισθωτών εκμεταλλευόμενων οι “αλάνθαστοι» μεσσιανιστές τής «επανάστασης» θα βουλιάζουν τις κοινωνίες όλο και περισσότερο στην δεξαμενή τής φασιστικοποίησης καί τού αστυνομικού Κράτους ακολουθώντας τό «ιερό προσκύνημα» στην απόλυτη και κτηνώδη βία πού δεν υπήρξε ποτέ «μαμή», «ανατροπή» ή «αλλαγή», αλλά ο δήμιος τής ιστορίας και τής ανθρωπότητας πού είχε πάντοτε την ικανότητα να είναι ο ίδιος χρησιμοποιώντας διάφορα «πρόσωπα».

Επειδή λοιπόν τού καθενός μας η πολιτική στάση, πού εμπεριέχει και διαφωνίες και διαφοροποιήσεις καθώς προερχόμαστε από διαφορετικούς χώρους και «αντλιοστάσια» ιδεών, αλλά όμως κινούμαστε κάτω από την κοινή αλήθεια και ηθική πού υποστηρίζει πώς οφείλουμε να περάσουμε επιτέλους από τα φαντάσματα τού μιλιταρισμού και το νεκροταφείο τής μεταπολίτευσης στους καθημερινούς δρόμους των ζωντανών πού αρνούνται πλέον να σηκώσουν κι άλλο ιστορικό βάρος από ποτάμια αίματος, φόνους και εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα για την «προώθηση τής κοινωνικής απελευθέρωσης».

Επειδή πιστεύουμε πώς η αυτο-οργάνωση τού Συλλογικού Εμείς, η αλληλεγγύη και επιλογή νέων εναλλακτικών μορφών αγώνα ενάντια στην ολέθρια κοινωνική οργάνωση και διαχείριση από την εξουσία, είναι ο μόνος δρόμος έξω από κάθε «διαμεσολάβηση» καί «αυθεντία» πού επιδιώκει η δική της εξουσία να αντικαθιστά πάντα με «επαναστατικά πραξικοπήματα» την προηγούμενη χωρίς ποτέ ο κύκλος τής εξαπάτησης και τής καταπίεσης για τους εξουσιαζόμενους να κλείνει ποτέ.

Επειδή είναι αυτονόητο, δεν είμαστε «σύντροφοι», ούτε στο ίδιο «κίνημα» με τα σάπια ιδανικά τών φετιχιστών τής βίας, μέ εκείνους πού δολοφόνησαν στις 5 Μάη τρεις εργαζόμενους, μέ εκείνους πού δολοφόνησαν τον Αφγανό Χαμί Νατζάφι καί τύφλωσαν τήν μικρή του αδερφή Φερστέ Νατζάφι, μέ εκείνους πού εκτέλεσαν τούς αστυνομικούς Αμανατίδη, Σάββα καί Βασιλάκη, μέ εκείνους πού εκτέλεσαν τον δημοσιογράφο Σωκράτη Γκιόλια αλλά και με όλα εκείνα τα ναζιστικά τάγματα εφόδου πού επιτέθηκαν και έκαψαν τα τελευταία χρόνια περιοδικά και βιβλιοπωλεία όπως το «Αρδην» στήν οδό Θεμιστοκλέους, τις εκδόσεις «Γεωργιάδη» στην οδό Σόλωνος, τόν «Ιανό» στην Σταδίου, το «Ρεσάλτο» στην Σόλωνος και αρκετά ακόμα.

Επειδή μπορούμε νά διακρίνουμε πίσω από διάφορες «ιδεολογίες» καί «σημαίες» πολλούς σαν τον Μελίστα, τον Κορκονέα ή διμοιρίες αφιονισμένων τραμπούκων σαν εκείνες πού δολοφόνησαν τον Κουμή, την Κανελλοπούλου ή τον Τσιρώνη.

Επειδή αρνούμαστε να σιωπήσουμε και νά υποταχθούμε στην εξουσία τού θανάτου είτε αυτή είναι κρατική, είτε «αντιεξουσιαστική».

Επειδή ο αγώνας ενάντια στην βία τής εξουσίας είναι και αγώνας ενάντια στην εξουσία τής βίας,

Τιμούμε τα θύματα τής 5ης Μάη 2010: Αγγελική Παπαθανασοπούλου, Παρασκευή Ζούλια, Επαμεινώνδα Τσάκαλη καθώς και όλους όσους έπεσαν κάτω από τό χέρι τής όποιας βίας με ή χωρίς στολή.

Ενάντια στην κουλτούρα τής εκδίκησης, τού φόνου και του τρόμου,
Οι 22 συγγραφείς τού βιβλίου «Η Πολιτική Βία είναι πάντοτε φασιστική» (εκδόσεις Διάπυρον)

Περικλής Κοροβέσης * Τέος Ρόμβος * Αλέκος Γεωργόπουλος * Παναγιώτης Δημητράς * Ναυσικά Παπανικολάτου * Μιχάλης Μαραγκάκης * Παναγιώτης Παπαδόπουλος (Κάιν) * Κυριάκος Αθανασιάδης * Θανάσης Μακρής * Γιάννης Εξαδάκτυλος * Θανάσης Τριαρίδης * Ελεάννα Ιωαννίδου * Ελένη Καρασαββίδου-Κάππα * Μεχμέτ Ταρχάν * Θοδωρής Ηλιόπουλος * Γιώργος Μοναστηριώτης * Θανάσης Πολλάτος * Γιάννης Ευαγγέλου * Παναγιώτης Σιαβελής * Άγγελος Νικολόπουλος * Κώστας Μπακόπουλος * Γιάννης Κορομηλάς