Συνάντησα τον Χάρη Φλέουρα και τον Αντώνη Μποσκοΐτη στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο Αμαλία, σε μία από τις λίγες παραστάσεις που έδωσαν με το θεατρικό έργο τους για τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο.

Ads

«Αν θες να μου αποδώσεις με το ζόρι μια ιδιότητα, αυτή θα ήταν του κειμενογράφου, του συγγραφέα του έργου, διότι η σκηνοθεσία ήταν και των δυο μας, μη σου πω περισσότερο του Χάρη» ήταν τα λόγια του Μποσκοΐτη, που τον γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια.

Κι όχι μόνο εγώ, αλλά κι οι παροικούντες τα κινηματογραφικά, θεατρικά και, γενικώς, πολιτιστικά δρώμενα, μια και οι δουλειές του για οριακές προσωπικότητες, σαν την Φλέρυ Νταντωνάκη, την Κατερίνα Γώγου και το ελληνικό ροκ των 70s, έχουν αφήσει εποχή.

Ο Χριστιανόπουλος μοιάζει σαν φυσική συνέχεια των δραστηριοτήτων του Μποσκοΐτη, που έχει πάθος με τις συνεντεύξεις (θεωρείται ένας απ’ τους καλύτερους interviewers στην Ελλάδα) και με τις βιογραφίες ανορθόδοξων «καταραμένων» προσωπικοτήτων.

Ads

Τον ρωτάω αν ο Χριστιανόπουλος ήταν «ροκ» κι έχει έτοιμη την απάντηση: «Με το ροκ σαν είδος μουσικής δεν είχε ουδεμία σχέση. Αν το εννοείς σαν ”πνεύμα”, αυτό ναι, χωρίς να ξέρω και πάλι αν ”ροκ” θεωρείται ένας άνθρωπος που του άρεσε να προβοκάρει τους πάντες».

Ο Φλέουρας απ’ την άλλη δηλώνει ενθουσιασμένος με τον χαρακτήρα που κλήθηκε να ενσαρκώσει. Πιστεύει ότι μοιάζουν σε αρκετά σημεία, κυρίως στο βιτριολικό χιούμορ που, ομολογουμένως, δεν αντέχεται απ’ όλους.

Μια εμβληματική μορφή των νεοελληνικών γραμμάτων και της ποίησης αναβιώνει και στην Αθήνα, σε λίγες μέρες, κατόπιν απαίτησης πολλών θεατρόφιλων – και φαν του Χριστιανόπουλου – που άκουγαν τόσα για τις παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη.

Στο θέατρο Vault στο Μεταξουργείο, σ’ ένα χώρο που αγαπάει τις παραστάσεις με θέμα την ποίηση και τις ξεχωριστές προσωπικότητες των γραμμάτων. Μέσα σ’ ένα λιτό, αλλά φροντισμένο σκηνικό με τα δύο πορτραίτα του Τσιτσάνη και του Καβάφη να αιωρούνται πάνω από το γραφείο του ποιητή («έτσι ακριβώς ήταν ο προσωπικός του χώρος» με ενημερώνει ο Μποσκοΐτης), ο Χριστιανόπουλος περιμένει ακόμη έναν δημοσιογράφο που θα του πάρει συνέντευξη.

Οι δυο τους οδηγούνται σε ένα λεκτικό πιγκ πογκ, το οποίο δίνει την ευκαιρία στο κοινό να γνωρίσει σε βάθος τον άνθρωπο και καλλιτέχνη Χριστιανόπουλο. Διότι, πέρα απ’ το χιούμορ, που είναι μάλλον αναμενόμενο, ο συγγραφέας βάζει τον ηθοποιό του, να λέει και δύο συγκλονιστικούς μονολόγους για τα παιδικά χρόνια του Χριστιανόπουλου και την ιδιαίτερη σχέση με τη μητέρα του, αλλά και με τις γάτες.

Φεύγοντας, ενόσω ακούγεται η φωνή του ίδιου του ποιητή να υμνεί τη δύναμη της ανθρώπινης επικοινωνίας και λίγο πριν πέσει το τραγούδι της παράστασης, ο θεατής έχει μάθει κυριολεκτικά τα πάντα για τον Χριστιανόπουλο και έχει γίνει μέτοχος του σπουδαίου έργου του και της προσωπικότητας του.

Άλλωστε, δικά του λόγια ακούγονται επί σκηνής, τα οποία τού εκμαίευσε ο Μποσκοΐτης μία δεκαετία πριν, το 2013, σ’ ένα πέρασμα του από τη Θεσσαλονίκη. Θα μπορούσε να’ναι μια απλή παράσταση ενός βιογραφούμενου προσώπου, αν δεν βλέπαμε μια θεατροποιημένη συνέντευξη και, βασικά, αν έπαιζε κάποιος άλλος τον ποιητή και όχι ο Φλέουρας.

Ο Χάρης Φλέουρας δεν είναι απλά η τέλεια ενσάρκωση του Χριστιανόπουλου επί σκηνής. Είναι σχεδόν ανατριχιαστικός αφού τον βλέπεις να κινείται και να μιλάει και έχεις την αίσθηση πως, πραγματικά, ο Χριστιανόπουλος δεν «έφυγε» από τη ζωή και είναι εδώ μπροστά μας με σάρκα και οστά.

Αυτά, βέβαια, δεν τα λέω εγώ που έτυχε να παρακολουθήσω την παράσταση. Τα έλεγαν και όλοι οι άλλοι, κυρίως οι φίλοι του Χριστιανόπουλου, στα πηγαδάκια έξω απ’ το θέατρο.

Όσο για τον τίτλο του έργου, «Το Ταγκαλάκι», λέξη μάλλον άγνωστη στους Αθηναίους, που σημαίνει από «τσόγλανος» μέχρι «πειραχτήρι», έχει χρησιμοποιηθεί απ’ τον ίδιο τον ποιητή σ’ ένα ποίημα του.

Τους στίχους του ομότιτλου τραγουδιού έγραψε ο Θωμάς Κοροβίνης, στενός φίλος και «μαθητής» του Χριστιανόπουλου, ενώ τη μουσική συνέθεσε ο Γιώργης Χριστοδούλου. Το αποδίδει ο Θεσσαλονικιός Παντελής Θεοχαρίδης.

Οι παραστάσεις στο θέατρο Vault (Μελενίκου 26, Αθήνα) ξεκινάνε τη Δευτέρα 15/1, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 το βράδυ. Είναι μια παράσταση που ήρθε για να μείνει και προτείνεται ανεπιφύλακτα.

https://www.youtube.com/watch?v=7pwGw3OJ3ms