«Το θαύμα, όπως λέει ο Σεφέρης, δεν είναι πουθενά παρά κυκλοφορεί στις φλέβες του καθένα μας».

Η Νόρα, το κουκλόσπιτο, το θαύμα, τα μαργαριτάρια, τα ηλιοτρόπια… η Αμαλία Μουτούση, απο τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της, συνεχίζει να μας «ταξιδεύει» και εκτός σκηνής.

Πριν απο τρεις μήνες παραιτήθηκε  απο το Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου με μια «ειρηνική επιστολή» στην οποία έκανε .λόγο για μόνιμη ακινησία, για έλλειψη εμπιστοσύνης και στεναχωρημένους ανθρώπους.

Αυτά, όμως, τα βλέπουμε, τα νιώθουμε και εκτός Εθνικού, ο καθένας  στο χώρο του και γύρω απ αυτόν. Απο τι να παραιτηθούμε και πως;

«Να παραιτηθούμε απο ο,τι περνάει απο το χέρι μας, απο κάθε τι μας αφαιρεί τη δύναμη. Να παραιτηθούμε απο την τάση να τα βλέπουμε όλα μαύρα, να παραιτηθούμε απο το εγω μας, απο την αδιαφορία, αλλιώς θα πεθάνουμε. Απο τις δοσμένες συνθήκες ούτε με το καλαμάκι δεν αναπνέουμε.

Όλοι το ξέρουμε οτι τα πράγματα είναι μαύρα, το να έχεις ανοικτή την τηλεόραση σου περνάει μια πάρα πολύ αρνητική ψυχολογία και αυτό δε βοηθάει. 

Ακριβώς επειδή έχουμε φθάσει στον πάτο, πιο κάτω δεν υπάρχει, η κίνηση είναι τα χέρια ψηλά. Κατ αρχήν να βλέπουμε το καλό, υπάρχει το καλό, τα φωτεινά σημεία, βεβαίως υπάρχουν.

Εξάλλου τα μαργαριτάρια ξέρουμε που βρίσκονται...»

Η Νόρα και τι είδε απο τον σπασμένο καθρέφτη.

Το σκηνικό, με το μικρό καρεκλάκι, με το Ν ζωγραφισμένο, τα μικρά παράθυρα, το λούτρινο σκιουράκι, θυμίζει, με λίγη φαντασία, Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων… Συμφωνεί… 

Τα πρόσωπα, τα σύμβολα έχουν πάντα τις δικές τους ερμηνείες και αλληγορίες.

Η εμβληματική ηρωίδα του Ίψεν, 137 χρόνια θα μπορούσε  να ζει οπουδήποτε, δεν είναι θέμα χώρας, πολιτισμού, εποχής, δεν είναι καν θέμα φύλου.  Με τον άνθρωπο και τη ελευθερία καταπιάνεται ο μεγάλος Νορβηγός δραματουργός, αυτό είναι το ζητούμενο της Νόρας, της Αμαλίας.

«Ο κάθε άνθρωπος, είτε άντρας είτε γυναίκα όταν αρχίζει να περπατάει το βηματισμό της αυτογνωσίας  αρχίζει να περπατάει το βηματισμό του Ανθρώπου.

Ο Ίψεν διάλεξε τη γυναίκα για να μιλήσει για τον άνθρωπο, η Νόρα μας μιλάει εκ μέρους του ανθρώπου…»

Σαν το ηλιοτρόπιο

Λέει στο τέλος η Νόρα «Θα έπρεπε να συμβεί το μεγαλύτερο θαύμα, το θαύμα των θαυμάτων, θα έπρεπε και οι δυο να αλλάζαμε τόσο που ο γάμος μας θα γινόταν αληθινή συμβίωση…» και κλείνει πίσω της την πόρτα, αφήνοντας τον σύζυγό της να μονολογεί «το θαύμα των θαυμάτων».

«Η Νόρα δεν μπορεί να ζήσει χωρίς θαύμα κι επειδή δε συμβαίνει πηγαίνει να το ψάξει. Πως  είναι το ηλιοτρόπιο, έτσι πάει η Νόρα, προς το θαύμα…»

Είναι υπερβατικό πρόσωπο η Νόρα, μας ανεβάζει προς τα πάνω, δεν έχει να κάνει με το νόμο της βαρύτητας, αν ήταν σε ταινία ο σκηνοθέτης θα την έβαζε να πετάει.

«Το θαύμα, όπως λέει ο Σεφέρης, δεν είναι πουθενά παρά κυκλοφορεί στις φλέβες του καθένα μας, αφορά τον καθένα ξεχωριστά, έχει να κάνει με τη δική του προσωπική αναζήτηση και βηματισμό. Στου κάθε ανθρώπου τη διαδρομή αν τείνει προς την αυτογνωσία υπάρχουν θαύματα.

Κανείς δε μπορεί να τα ονομάσει γιατί συμβαίνουν μ’ ένα τρόπο μυστικό. Το θαύμα είναι κάτι που μας υπερβαίνει».

Σαν βγω απο αυτή τη φυλακή

Δεν τη φαντάζομαι μικρή να έπαιζε με κούκλες.

«Περίεργο παιδί ήμουν… Μου είχαν φέρει μια κούκλα η οποία ανοιγόκλεινε τα μάτια της για να δείχνει ότι κοιμάται και ξυπνάει και ήταν μόνιμα χαμογελαστή κι αυτό με είχε παραξενέψει αρκετά – γιατί να χαμογελάει και με κλειστά μάτια; – και μου δημιουργήθηκε μια καχυποψία.

Γενικά ήμουν αγοροκόριτσο, με θέλαν και αγοράκι, γιατί είχα δυο αδερφές, δεν έπαιζα με κούκλες, αλλά επειδή η μαμά είχε πολύ ωραία γκαρνταρόμπα απο κοριτσάκι ήμουν η κούκλα του εαυτού μου, έμπαινα σε διάφορους ρόλους κούκλας...»

Απο «κουκλόσπιτα» όπως έχει παραδεχθεί  έχει φύγει πολλά. Και το κουκλόσπιτο τι είναι; Μια φυλακή. Η προσωπική φυλακή του καθένα. Το επόμενο βήμα είναι ν’ ανοίξει την πόρτα, προς τα έξω και όχι μόνο…

«Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του προσωπική φυλακή και αν την συνειδητοποιήσει θα κάνει αυτή την έξοδο. Η έξοδος μπορεί να είναι προς τα έξω, αλλά μπορεί να είναι και προς τα μέσα.

Όταν ανοίξεις μια πόρτα για να βγεις είναι σαν τη διπλοτυπία, ανοίγει και ανάποδα, ανοίγεις μέσα σου.

Βγαίνεις απο τη φυλακή μπαίνεις σε ένα καινούργιο ανοίκειο εαυτό που είναι ο πρώτος σου εαυτός.

Μιλάμε για μια φυλακή που σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος. Μέσα απο κάποιες πράξεις, μέσα απο τις έξωθεν μαρτυρίες καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε ελεύθεροι…»

Λέει η Νόρα στο σύζυγό της: «Αν είμαστε ελεύθεροι ο γάμος μας θα ήταν γάμος».

Η καθήλωση – όπως είπαμε – φέρνει την αδιαφορία, αλλά η Νόρα έχει μια τρομερή ζωτική ορμή, δεν είναι καθόλου καθηλωμένη, είναι τρομακτικά ελεύθερη. Αυτό που ζει για έναν άνθρωπο αμόλυντο και ελεύθερο είναι τρομερό βασανιστήριο δεν αντέχεται, στο τέλος σκάει και φεύγει». 

INFO

Το Κουκλόσπιτο
(Νόρα)

Εκατόν τριάντα εφτά χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση στην ευρωπαϊκή θεατρική σκηνή, το αριστούργημα του Χένρικ Ίψεν, συγκινεί και προβληματίζει το ίδιο. Η Νόρα – πρόσωπο μυθικό για τη σύγχρονη δραματουργία – γίνεται στην εποχή μας, ένα σύμβολο όχι μόνο για την γυναίκα, αλλά γενικότερα για τον άνθρωπο.

ΔΙΑΝΟΜΗ:

Αμαλία Μουτούση Νόρα
Άρης Λεμπεσόπουλος Τόρβαλντ Χέλμερ
Μαρία Ζορμπά Κριστίνα Λίντε
Γιώργος Συμεωνίδης Νιλς Κρόγκσταντ
Νικόλας Παπαγιάννης Γιατρός Ρανκ

^{ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ – ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ – ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιώργος Σκεύας
ΣΚΗΝΙΚΑ: Εύα Μανιδάκη  
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Άγγελος Μέντης
ΜΟΥΣΙΚΗ – ΣΥΝΘΕΣΗ ΗΧΩΝ: Σήμη Τσιλαλή  
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Κατερίνα Μαραγκουδάκη}  

Θέατρο Οδού Κυκλάδων Λευτέρης Βογιατζής
Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη | τηλ. 210 8217877

Τιμές των εισιτηρίων 16 ευρώ κανονικό & 12 μειωμένο (Φοιτητικό, Ανέργων ΑμεΑ & Άνω των 65).
 
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Τετάρτη 20.00
Πέμπτη & Παρασκευή 20.30
Σάββατο 21.15
Κυριακή στις 19.00

* Τις 3 πρώτες Τετάρτες (10, 17 & 24/02) δεν θα πραγματοποιηθούν οι παραστάσεις.