Μετά από δύο χρόνια επιτυχημένων παραστάσεων, Οι γειτονιές του κόσμου του Γιάννη Ρίτσου, σε σκηνοθεσία Νάντιας Δαλκυριάδου, αλλάζουν θεατρική στέγη και “γειτονιά”  και ανεβαίνουν από την Κυριακή 9 Οκτωβρίου,  για 6 παραστάσεις, στο Θέατρο Τζένη Καρέζη.

Με αφορμή την παράσταση που επιστρέφει φέτος, ο ηθοποιός Στέφανος Παπατρέχας μίλησε στο tvxs.gr για τον Ρίτσο, τις «Γειτονιές του κόσμου», την ποίηση στο θέατρο, αλλά και τα στοιχεία της επιτυχίας μιας παράστασης.

Φέτος ανεβαίνει για 3η χρονιά η παράσταση «Οι γειτονιές του κόσμου» του Γιάννη Ρίτσου. Λίγο πριν την πρεμιέρα της 1ης χρονιάς της παρουσίασης της παράστασης πιστεύατε πως θα διανύσει τόσο μεγάλη διαδρομή;

Την επιτυχία μιας παράστασης δεν μπορείς ποτέ να την προβλέψεις. Πιθανώς να μπορείς να διακρίνεις πως έχει τις προϋποθέσεις να αγαπηθεί από το κοινό ή ενστικτωδώς να το διαισθάνεσαι. Κατά τη γνώμη μου, όλα είναι προς συζήτηση για μια παράσταση, πέρα από τη δουλειά που έχουν ρίξει οι συντελεστές και αυτό μπορώ να το πω με βεβαιότητα: δουλέψαμε πολύ καιρό και εις βάθος για τις «Γειτονιές του κόσμου» και αυτό επιβραβεύτηκε και δικαιώθηκε από την ανταπόκριση των θεατών. Σίγουρα η δύναμη της ποίησης του Ρίτσου και συγκεκριμένα αυτού του ποιήματος ήταν και είναι μεγάλο κομμάτι της επιτυχίας αυτής, αλλά και το τελικό αποτέλεσμα της παράστασης νομίζω διαχειρίζεται αυτή τη δύναμη πολύ σωστά, με σεβασμό και παλμό.

Ποια στοιχεία της παράστασης πιστεύετε πως την έκαναν μια τόσο αγαπητή θεατρική δουλειά;

Καταρχάς όπως είπα και παραπάνω, το ίδιο το κείμενο. Είναι  ένα ποίημα – ένα τραγούδι όπως λέει και ο ίδιος ο ποιητής – που μιλάει με αριστουργηματικό τρόπο για μια μεγάλη και πολύ δύσκολη περίοδο της Ελλάδας. Πιάνει από την γερμανική κατοχή, την Αντίσταση, την Απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά, τον Εμφύλιο… Περιγράφει με τέτοιο πάθος αλλά και δεξιοτεχνία όσα και ο ίδιος ο Ρίτσος βίωσε που φαίνεται σαν να μιλάει για το σήμερα, για το εδώ και το τώρα. Άλλωστε, δυστυχώς, δεν απέχουν τόσο όσο νομίζουμε οι καταστάσεις του τότε με την δική μας πραγματικότητα.

Η ανέχεια, η εκμετάλλευση, η αδικία, τα παιχνίδια των ισχυρών πάνω στις πλάτες ολόκληρων λαών είναι παρόντα και στη δίκη μας ζωή. Αυτό λοιπόν το ποίημα θεατροποίησε με πολλή έμπνευση και πολλή φροντίδα η Νάντια Δαλκυριάδου. Ήταν ένα όνειρό της και το πραγματοποίησε με τα καλύτερα πιστεύω υλικά.  Είμαι χαρούμενος που είμαι κομμάτι του. Η αγάπη και η δουλειά όλων μας θεωρώ πως είναι και αυτό που έκαναν την παράσταση αυτή τόσο αγαπητή.

Πείτε μας λίγα λόγια για το ρόλο σας αλλά και γενικότερα για το έργο «Οι γειτονιές του κόσμου». Ποιες διαφορές υπάρχουν από το ποιητικό κείμενο στη σκηνή;

Στην ουσία οι τέσσερεις ηθοποιοί (η Ξένια Αλεξίου, ο Λάζαρος Βαρτάνης, ο Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης και εγώ) μιλάμε μέσα από τις λέξεις του Γιάννη Ρίτσου για όσα έζησαν οι άνθρωποι αυτοί την ταραγμένη εκείνη περίοδο της ιστορίας. Γινόμαστε δηλαδή όλοι μας μια ομάδα που αγωνίστηκε για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και τη ζωή. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο, τη δική του φωνή και το δικό του σώμα, αλλά και μέσα από ομαδικές δράσεις κάνουμε μια συλλογική αφήγηση.

Στόχος μας ήταν και παραμένει να μην έρθει κάποιος για μια ποιητική βραδιά, για να ακούσει με λίγα λόγια ωραίες εκφράσεις και να δει λυρικές εικόνες σαν μια φιλολογική βραδιά για τον Ρίτσο. Οι λέξεις θέλουμε να είναι ζωντανές, με αίμα και παλμό, με νόημα και οι εικόνες δυνατές και αντιπροσωπευτικές του αισθήματος των ανθρώπων εκείνων.  Η διασκευή της Νάντιας εκεί στοχεύει. Στο να δείτε και να ακούσετε ένα παλλόμενο έργο, αληθινό. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως ένα ποίημα γράφεται κυρίως για να διαβαστεί και όχι για να παιχτεί. Εμείς επιδιώκουμε την συγκίνηση αυτή που μας γέννησε και μας γεννάει η ανάγνωση των «Γειτονιών του κόσμου» να περάσει στον θεατή μέσω της παράστασης.

Για εσάς προσωπικά τι σημαίνει το συγκεκριμένο έργο του Ρίτσου; Αλλά και γενικότερα ποια είναι εκείνα τα στοιχεία στην ποίηση του Ρίτσου που σας συγκινούν και σας εμπνέουν;

Ο Ρίτσος είναι ο αγαπημένος μου ποιητής. Αγαπάω πολύ τον τρόπο που εκφράζει και μεταφέρει τις σκέψεις, τις εικόνες, τους ήχους μέσα από την ποίησή του. Επίσης, έχει τρομερό ενδιαφέρον η πολυμορφία του έργου του. Οι περισσότεροι τον έχουν γνωρίσει ως έναν ποιητή του Αγώνα και της Επανάστασης, αλλά μέσα στο τεράστιο έργο του (κυριολεκτικά και μεταφορικά) υπάρχει επίσης έντονος ερωτισμός, υπαρξιακά και φιλοσοφικά ερωτήματα, λυρισμός και φυσικά ύμνος στη ζωή και τον άνθρωπο. Ωστόσο, πέρα από ένας καταπληκτικός ποιητής, ο Γιάννης Ρίτσος είναι για εμένα και ένα πρότυπο ως προσωπικότητα: ήταν απίστευτα εργατικός και μεθοδικός, γενναιόδωρος, έξυπνος, με βαθιά και ειλικρινή πίστη στα ιδανικά του, για τα οποία εξορίστηκε, αγωνίστηκε και έγραψε.

Στο συγκεκριμένο ποίημα,με συγκινεί βαθιά αφενός πως είναι μια καταγραφή όσων αληθινά έζησε ο ίδιος, αφετέρου ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει τα γεγονότα αυτά όντας ταυτόχρονα άμεσος και ποιητικός, η φόρτιση που υπάρχει στους στίχους, η ανθρωπιά, η αγάπη. Δεν εξυψώνει τους αγωνιστές, δεν τους βάζει σε ένα βάθρο από όπου τους θαυμάζουμε νιώθοντας μικροί απέναντί τους. Αντίθετα δίνει όλα τα συναισθήματα που βίωσαν, τις απογοητεύσεις, την ανάγκη για έρωτα, για ζωή, τις αδυναμίες, αλλά και τη δύναμη, την συντροφικότητα, την πίστη. Αυτό για μένα είναι που τους κάνει τόσο μοναδικούςκαι συγκινητικούς.

Εκτός από την παράσταση «Οι γειτονιές του κόσμου», θα σας δούμε κάπου αλλού; Μελλοντικά σχέδια;

Ήδη ξεκίνησε μια παράσταση για παιδιά προσχολικής ηλικίας σε κείμενο δικό μου και σκηνοθεσία μου μαζί με την Νάντια Δαλκυριάδου. Ο «Ηλίας, ο πρώτος γάτος χορευτής της γατοϊστορίας» παίζεται κάθε Σάββατο στις 18.00 και κάθε Κυριακή στις 13.30 στο Θέατρο Άβατον και καθημερινές για σχολεία. Από 24/10 κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20.30 στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής έρχεται για δεύτερο κύκλο παραστάσεων ένα ακόμη δικό μου έργο, ο «Ονόριο, τα ανομήματα ενός εγκληματία» που συνσκηνοθετώ με τον Λάζαρο Βαρτάνη και παίζουμε μαζί με άλλους 4 εξαιρετικούς ηθοποιούς.

Αυτή η παράστασηγνώρισε πέρσι μεγάλη επιτυχίακαι μου χάρισε μια υποψηφιότητα στα Βραβεία Κάρολος Κουν (Δραματουργίας Ελληνικού Έργου) και το 2ο βραβείο Καλύτερου Νεοελληνικού Έργου στα Βραβεία κοινού του All4fun. Είναι λοιπόν μεγάλη η χαρά που θα ξαναπαιχτεί φέτος. Πέρα από αυτά, ως ηθοποιός θα είμαι στα δυο έργα που ανεβάζει ο Νικορέστης Χανιωτάκης για εφήβους, το «Συρματόπλεγμα» και το «Η μουσική που σταμάτησε τον πετροπόλεμο» και από Δεκέμβρη θα είμαι στον «Κύκλο των χαμένων ποιητών» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ασπιώτη, στο Θέατρο Βρετάνια. Είναι μια ωραία και δημιουργική χρονιά, γεμάτη παραστάσεις που αγαπώ.

Info:

Τοποθεσία: Θέατρο Τζένη Καρέζη,  Ακαδημίας 3, Αθήνα (στάση μετρό Σύνταγμα)
Ημερομηνία: Πρεμιέρα: Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2022, στις 18:30. Παραστάσεις: Κυριακή, στις 18:30. Διάρκεια: 90 λεπτά
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6944189698
Τιμές εισιτηρίων: 14€ κανονικό, 12€ φοιτητικό, 10€ ανέργων, 10€ για ομαδικές κρατήσεις (άνω των 10 ατόμων)
Επικοινωνία για ομαδικές κρατήσεις: 6944189698 , 6943224305