20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ του Λαρς Νορέν

Στις 20 Νοεμβρίου 2006 και γύρω στις 09:30 το πρωί, ο Σεμπάστιαν Μπος, ένας 18χρονος απόφοιτος του Geschwister Scholl School στο Emsdetten, εισέβαλε στο σχολείο του οπλισμένος με κοντόκαννες καραμπίνες και χειροβομβίδες καπνού πυροβολώντας όποιον έβρισκε μπροστά του. Τραυμάτισε 8 άτομα, μαθητές και συμμαθητές του. Στη συνέχεια κρύφτηκε σε μια αίθουσα του σχολείου. Τον βρήκαν νεκρό μέσα σε ένα σύννεφο καπνού, με μια σφαίρα στο κεφάλι. Είχε προηγουμένως στείλει ένα μήνυμα και ένα video μέσω internet.

Ο Λαρς Νορέν χρησιμοποίησε το υλικό αυτό για να γράψει έναν μονόλογο. Όμως παρόλο που βασίζεται στα πραγματικά γεγονότα, δεν είναι μια δημοσιογραφική καταγραφή των γεγονότων. Στο πολύπλευρο αυτό κείμενο η ποίηση ανακατεύεται με την επίπονη, σχεδόν κλινική περιγραφή μιας προαναγγελθείσας αυτοκτονίας. Το μίσος, η εξέγερση, ο εξευτελισμός και η απελπισία αυτού του παιδιού είναι η καταγγελία μιας κοινωνίας που συνθλίβει τους αδύναμους και τους απελπισμένους και καλλιεργεί τα πιο βάρβαρα και καταστροφικά ένστικτα.

Η παράσταση «20 Νοεμβρίου» διανύει πετυχημένα τη δεύτερη περίοδό της, ενώ θα συνεχίζεται μέχρι τις 23 Μαΐου. Στην ερμηνεία η Μυρτώ Αλικάκη.

Συνέντευξη με τη σκηνοθέτιδα Δήμητρα Αράπογλου

Πώς προέκυψε η ιδέα να μεταφέρετε στο ελληνικό θέατρο το έργο του Λαρς Νορέν, «20 Νοεμβρίου»;

Η ανακάλυψη του έργου «20 Νοεμβρίου», προέκυψε τυχαία, μέσα σε μια γενικότερη αναζήτηση θεατρικών κειμένων. Με εντυπωσίασε ο τρόπος που ο Νορέν χρησιμοποίησε το δημοσιογραφικό υλικό για να γράψει αυτό τον μονόλογο. Δεν προσπαθούσε να αιτιολογήσει τίποτα, ούτε να εξηγήσει την πράξη , ούτε να την ερμηνεύσει. Παραθέτει δημοσιογραφικά το λόγο αυτού του παιδιού χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να τον ωραιοποιήσει ή έστω να τον ξαναγράψει. Ο λόγος είναι αυτό που είναι: ένα βίαιο παραλήρημα συχνά με λογικό ειρμό, που διακόπτεται από ξαφνικές ασυναρτησίες και έμμονες ιδέες που επαναλαμβάνονται ανάμεσα σε κοινοτοπίες.

Αποτέλεσε πρόκληση για εσάς;

Με γοήτευσε η ιδέα ενός τέτοιου εγχειρήματος. Ήταν μια πρόκληση. Πώς στήνει κανείς ένα παραλήρημα; Πώς ένας άνθρωπος φτάνει σε μία τόσο ακραία πράξη;

Γιατί επιλέξατε μία γυναίκα στο ρόλο ενός 18χρονου εφήβου;

Η επιλογή να είναι γυναίκα και όχι άνδρας ο ηθοποιός, ήταν για να μην υπάρχει ταύτιση με τον Σεμπάστιαν. Μία ηθοποιός «ως άνθρωπος», σ’ ένα χώρο στο «πουθενά», «ξεπερνάει τα όρια».

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τη Μυρτώ Αλικάκη; Σας δυσκόλεψε η «μεταμόρφωσή» της;

Η συνεργασία μου με την Μυρτώ Αλικάκη, ήταν εξαιρετική. Είναι μια ηθοποιός με μεγάλη εσωτερική δύναμη και ταλέντο. Δουλέψαμε σκληρά και αυτό, που μας ενδιέφερε ήταν μόνο η ουσία. Είχαμε συν αποφασίσει, ούτε τρικ, ούτε ευκολίες.
Επίσης, έγινε μια δουλειά πάνω στην κίνηση, με την βοήθεια της Αντιγόνης Γύρα, ώστε να προσεγγίσουμε όσο μπορούσαμε περισσότερο, την κίνηση ενός εφήβου και την έκφραση της οργής και του θυμού, που δεν βγαίνει με φωνή, αλλά με κίνηση του σώματος.

Σε τι βάθος ψάξατε την ιστορία του Σεμπάστιαν για να μπορέσετε να την αποδώσετε επί σκηνής;

Είχε προηγηθεί, μια μεγάλη έρευνα και στο δημοσιογραφικό υλικό και στο ψυχολογικό προφίλ, αυτών των παιδιών. Δυστυχώς, όταν αρχίσαμε να δουλεύουμε μ΄αυτό το υλικό, τα περιστατικά είχαν φτάσει τα 200 (τα περισσότερα στην Αμερική, αλλά αρκετά από αυτά και στην Ευρώπη).

Καταλήξατε σε κάποιο συμπέρασμα ως προς την ανάγκη που είχε ο Σεμπάστιαν για να φτάσει σε αυτή την ακραία πράξη;

Ο Σεμπάστιαν είναι ένα παιδί, όπως τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά που δεν είναι ούτε αμόρφωτα ούτε προέρχονται από φτωχές οικογένειες που παλεύουν να επιβιώσουν. Είναι παιδιά της μεσαίας τάξης που εκφράζουν με μια τυφλή επιθετικότητα την ακατανόητη βία της απομόνωσης που εισπράττουν στην οικογένεια τους, στο σχολείο στην κοινωνία.
Ο Σεμπάστιαν λέει « Τα έχω όλα, το μαχαίρι, τη ζώνη με τα εκρηκτικά, τις χειρομβοβίδες καπνού, όπλα ,ντουφέκι, και πυρομαχικά για μια ολόκληρη πόλη….. Αν δεν καταφέρω να βρω ένα νόημα στη ζωή θα το βρω σίγουρα στο θάνατο». Είναι μια ανάγκη επιθετική και πηγαία έτοιμη να χρησιμοποιηθεί.

Στην παράσταση αποτυπώνεται μία σύγχρονη πραγματικότητα που πιθανόν συναντάται και στην ελληνική κοινωνία; Έχει καταγγελτική διάθεση;

Στην παράσταση καταγγέλλεται μια κοινωνία που προετοιμάζει δολοφόνους και θύματα. Μέσα από την αδιαφορία, την υποκρισία, το χάσιμο των αξιών και του χρήματος που στηρίζει τα πάντα. Μια κοινωνία που σπρώχνει τα άτομα στα άκρα. Τα οδηγεί να ξεπεράσουν τα όρια.
Υπήρξαν παιδιά πού ήρθαν να δουν την παράσταση και είπαν: «Έχουμε συμμαθητές σαν τον Σεμπάστιαν…..» « Είχα σκεφτεί και εγώ να το κάνω αλλά δεν τόλμησα…»

Τα παιδιά αυτά είναι δίπλα μας και μας αφορά όλους.


Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Δήμητρα Αράπογλου
Μετάφραση: Θαλής Σταθόπουλος
Σκηνικό-Κοστούμια: Αναστασία Αρσένη
Σχεδιασμός Φωτισμών: Σταμάτης Γιαννούλης
Μουσική : Θάνος Ρούφος
Επιμέλεια Κίνησης: Αντιγόνη Γύρα
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Γιάννης Μπουραζάνας, Χρήστος Καρχαδάκης ,Νεόφυτος Παναγιώτου
Ερμηνεύει η Μυρτώ Αλικάκη

Ημέρες και Ώρες Παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21:15, Κυριακή 19:00 μέχρι τις 23 Μαΐου
Τιμές Εισιτηρίων: Κανονικό 20 ευρώ, Φοιτητικό 15 ευρώ
Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Αθήνα
Τηλ. 210 9212900

Συνέντευξη: Νάνσυ Φαφούτη