Η ομάδα Sussurus Theatre Group παρουσιάζει το «Μιστέρο Μπούφο» του Ντάριο Φο σε σκηνοθεσία Γιώτας Σερεμέτη στο θέατρο Άβατον.

Η παράσταση είναι σκηνοθετημένη με απλότητα, δεν υπάρχουν εντυπωσιακά σκηνικά ή κουστούμια, πράγμα ωστόσο που δεν αφαιρεί από την απόδοση του έργου.

Οι ηθοποιοί ντυμένοι στα μαύρα, με κομμάτια ύφασμα τα οποία χρησιμοποιούν για να εναλλαχθούν στους ρόλους και με τις εξαιρετικές τους ερμηνείες μεταφέρουν πλήρως το περιβάλλον και τα πρόσωπα.

Οι αυτοτελείς ιστορίες από την Γραφή έχοντας, κυρίως, κωμικά στοιχεία προκαλούν το γέλιο αλλά και με έναν τρόπο τη σκέψη μέσα από την ειρωνεία και την σάτιρα.

Σε όλα αυτά συμβάλλουν και τα ποιήματα του Θανάση Τριαρίδη που η ομάδα Sussurus Theatre Group έχει επιλέξει να συνδυάσει νοηματικά με το κείμενο του Ντάριο Φο, ενισχύοντας και με αυτό τον τρόπο το κοινωνικόπολιτικό χαρακτήρα της παράστασης. Τα ποιήματα απαγγέλλονται από τους ηθοποιούς καθήμενους εν αλλάξ σε ένα σκαμπό ανάμεσα στις ιστορίες με το φως πάνω τους, τραβώντας έτσι πλήρως την προσοχή του θεατή και χωρίς να αφαιρεί καθόλου από τη δυναμική των λέξεων του ποιητή.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με την μουσική που παίζουν οι ηθοποιοί επί σκηνής (πιάνο, μπαγλαμαδάκι, κρουστά) «χτίζουν» τον θεατή συναισθηματικά μέχρι την κορύφωση της παράστασης που δεν αφήνει κανέναν εντός του θεάτρου ασυγκίνητο.

Συνολικά, το Μίστερο Μπούφο από την ομάδα Sussurus Theatre Group είναι μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παράσταση φτιαγμένη απλοϊκά και με μικρό budget έχοντας όμως μία εξαιρετική δομή, όπου δεν υπάρχει τίποτα περίσσιο που την ενισχύει στο να πετύχει τους σκόπούς της, δηλαδή να ευαισθητοποιήσει και να συγκινήσει.

Λίγη ιστορία πίσω από το έργο:

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα παρουσιάζονταν στην Εκκλησία τα λεγόμενα λειτουργικά δράματα που αποσκοπούσαν στην προσέλκυση των πιστών. Ουσιαστικά, απλοί άνθρωποι αναπαριστούσαν σκηνές από τις Γραφές, σαν μια μορφή θεατρικής πράξης. Επειδή όμως η θεματολογία ήταν αρκετά «βαριά» και η συγκίνηση μεγάλη, τα λειτουργικά δράματα άρχισαν να διακόπτονται από εμβόλιμες κωμικές σκηνές που παίζονταν από τους γελωτοποιούς της εποχής. Κι αυτή ήταν μια καλή ευκαιρία να ασκηθεί κριτική στην Εκκλησία και στο κατεστημένο.

Μετά από έρευνα και δουλειά ο Ντάριο Φο αναμόρφωσε και διασκεύασε τις ιστορίες αυτές δίνοντάς μας το Μιστέρο Μπούφο, μια σειρά αυτοτελών ιστοριών θρησκευτικού περιεχομένου υπό μορφή μονολόγων. Το σημαντικό είναι πως μέσα από αυτές τις ιστορίες ο Φο ασκούσε κι αυτός κριτική -σαν ένας άλλος γελωτοποιός- κάνοντας ουσιαστικά πολιτικό θέατρο.

Σκηνοθετικό σημείωμα:

Με το μπλε πόλο μπλουζάκι του και το μαύρο του παντελόνι, σε μια γυμνή από σκηνικά και φώτα σκηνή, κρατώντας μονάχα ένα μικρόφωνο· έτσι ξεκίνησε να παρουσιάζει το «Μιστέρο Μπούφο» ο Ντάριο Φο, σε ένα τρίωρο one man show.

Αυτή η εικόνα του Φο υπάρχει στο μυαλό μου συνέχεια, μου θυμίζει Stand-Up Comedy, ένα είδος που αγαπώ πολύ. Αγαπώ τους Stand-Up comedians που πέρα από το να προκαλέσουν το γέλιο (αξία ανεκτίμητη), απ΄ τη μία αφουγκράζονται την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα κι απ’ την άλλη έρχονται και ακουμπάνε κάθε φορά στη σκήνη ένα κομμάτι δικό τους. Με συγκινεί αυτό.

Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο που τα ποιήματα του Θανάση Τριαρίδη υπάρχουν στην παράσταση. Αφουγκράζονται την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα και σε κάθε ένα από αυτά ο Θανάσης ακουμπάει ένα κομμάτι δικό του. Κι εμείς επιλέξαμε να τα πούμε πάνω σε ένα σκαμπό. Σαν αυτό που έχουν στο Stand-Up.

Δουλέψαμε αρκετό καιρό με τις ιστορίες του Μιστέρο, αγαπήσαμε κάθε χαρακτήρα -φανταστικό ή μη- ξεκλειδώσαμε το χιούμορ και αντιμετωπίσαμε με ευαισθησία τους ήρωες και τους αντιήρωες. Μας έγινε σαφής η κοινωνική και πολιτική κριτική που ασκείται μέσα από τα «ιερά» σύμβολα και πρόσωπα και το πως αυτές οι ιστορίες με τον απλό και ουσιαστικό λόγο τους εστιάζουν στο ανθρώπινο στοιχείο, στην ανθρώπινη ευάλωτη κατάσταση, στην προβληματική ανθρώπινη φύση. Μου έλειπε όμως κάτι για να δέσουν όλες μαζί και να μιλήσουν στο σήμερα και στο πάντα. Και το βρήκα αυτό στην ποίηση του Θανάση, που με έναν εξίσου απλό και ουσιαστικό λόγο, καταγγελτικό και ταυτόχρονα τρυφερό μιλάει για την ανθρώπινη φύση που κατά βάθος αγαπάει πολύ.

Και μόλις συνειδητοποιώ πως αυτές οι στιγμές των ποιημάτων στην παράσταση είναι στην πραγματικότητα εμβόλιμες, όπως ήταν κι οι στιγμές των γελωτοποιών.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά.

Γιώτα Σερεμέτη

Ταυτότητα παράστασης:
Κείμενα: Ντάριο Φο, Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία: Γιώτα Σερεμέτη
Σκηνικά, Κοστούμια, Σχεδιασμός φωτισμών και βίντεο:
Λυδία Τσάτσου Παρασκευοπούλου
Μουσική επιμέλεια: Η ομάδα
Φωτογραφίες: Γιάννης Παπαγεωργίου
Σχεδιασμός αφίσας: Αλεξάνδρα Σταμούλη
Επικοινωνία – Δημόσιες σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη
Επί σκηνής οι ηθοποιοί: Χριστίνα Κουρλίτη, Σταύρος Μόσχης ,Αλέξανδρος Σάουκ και Αλεξάνδρα Σταμούλη

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Ώρα έναρξης: 21:00

Τιμές εισιτηρίων: 13 ευρώ (γενική είσοδος), 10 ευρώ (μειωμένο: ΑΜΕΑ, φοιτητικό, ανέργων, άνω των 65)

Προπώληση:
https://www.more.com/theater/mistero-mpoufo-sto-theatro-abaton/?fbclid=IwAR055vfd63spR3VuGLenkumY1ROvwkpucm562a5T7zjcZpFZZRbbcShdgog

Διάρκεια: 70 λεπτά
Θέατρο Άβατον
Διεύθυνση: Ευπατριδών 3, Κεραμεικός
(5’ λεπτά από το μετρό του Κεραμεικού)
Τηλέφωνο: 210 3412689