Έναν χρόνο μετά τον θάνατο του σπουδαίου εικαστικού Κυριάκου Κατζουράκη, η σύντροφος του στη ζωή και στην τέχνη και μία από τις σημαντικότερες εν ζωή ηθοποιούς Κάτια Γέρου, συνεχίζει να σκάβει βαθιά με την τέχνη της και ταυτόχρονα μας βοηθάει να αισθανθούμε την παρουσία του και τη δύναμη του έργου του.

Έχει ήδη ανέβει στη σκηνή του θεάτρου Σταθμός με το «Stand up tragedy» σε σκηνοθεσία Κατζουράκη και έχει αγκαλιάσει την έκθεση «Αριστερά της λύπης» στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αλίμου.

«Φοβού εκείνη την ζωγραφική που ακυρώνει το βλέμμα» γράφει ο επιμελητής της έκθεσης Μάνος Στεφανίδης. Παραφράζοντας τα λόγια του θα λέγαμε «Φοβού εκείνη την τέχνη που ακυρώνει την σκέψη και το αίσθημα» αφού όπως λέει η Κάτια Γέρου στη συνέντευξη που ακολουθεί «όταν δεν καθρεφτιζόμαστε στις πληγές μας, αυτές κακοφορμίζουν» και «Πολιτικό θέατρο είναι το ποιητικό, το ουμανιστικό, το βαθιάς σκέψης θέατρο».

Ποια έργα περιλαμβάνει η έκθεση «Αριστερά της λύπης»; Περιλαμβάνει και έργα άγνωστα στο κοινό;

Περιλαμβάνει έργα διαφόρων εποχών που ανήκουν στην συλλογή του Γιώργου Αγγελοπούλου, ο οποίος, προς τιμήν του, σκοπεύει να τα δωρίσει στην μελλοντική πινακοθήκη Κατζουράκη και ο οποίος ταυτόχρονα φτιάχνει το Ίδρυμα Κατζουράκη. Τα άγνωστα έργα στο κοινό είναι τα 3 τελευταία του Κυριάκου μας που έγιναν από το 2019 μέχρι το 2021 λίγο πριν νοσήσει: Η «βιογραφία», «το βλέμμα» και «ο νόμος της βαρύτητας»

Έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Κ. Κατζουράκη, πόσο λυτρωτικό ή επώδυνο ήταν για εσάς να σκύψετε πάνω στα έργα του;

Το να σκύψω πάνω στην διάσωση των έργων του – με τις μικρές, ίσως και τις ανύπαρκτες δυνάμεις μου – το ξεκίνησα απ’ όταν ο Κυριάκος πάλευε ακόμη για τη ζωή του στην εντατική. Ήξερα, όλη ξέραμε ότι η πολύτιμη ζωή του κινδύνευε, πήγαινα στο επισκεπτήριο, δεν μπορούσα τίποτα να κάνω.

Άρχισα να στέλνω mail -δεν γνώριζε κανένας μας ότι ήταν οι τελευταίες του μέρες- στις πινακοθήκες της χώρας, κοινοποιώντας τους την επιθυμία του τα 3 τελευταία έργα του να δωρηθούν για μόνιμη έκθεση, όπως προφορικά το είχε εξομολογηθεί σε κοντινούς του
ανθρώπους. Ήταν μία κίνηση απελπισίας; Σιγουρά ναι. Αλλά και μία κίνηση φυσική και δίκαιη νομίζω να φροντίσω την επιθυμία του. Εκείνες τις μέρες υπήρχε μια ελάχιστη ελπίδα κι ήθελα να φροντίσω την τελευταία επιθυμία του. Να  γίνει το θαύμα να επιστρέψει και να το δει.

Η εργασία σπουδαίων καλλιτεχνών πρέπει να διασώζεται. Είναι η κληρονομιά μας και το προικιό των επόμενων γενεών. Επομένως, για να απαντήσω στην ερώτησή σας, ήταν μόνον λυτρωτικό.

Δημιουργικά ταυτιστήκατε έντονα τα τελευταία χρόνια. Υπήρξε σκηνοθέτης σας, μπήκε στον χώρο σας μπήκατε στον δικό του. Η παράσταση που ανεβάζετε παραμένει αν δεν κάνω λάθος με τις δικές του σκηνοθετικές οδηγίες, σαν να είναι παρών. Πως θα περιγράφατε τον κόσμο του και το κοινό σας δημιουργικό σύμπαν;

Το «ταβάνι» της δημιουργικότητας, του σύμπαντος του Κυριάκου Κατζουράκη ήταν ο ουρανός, θέλω να πω δεν υπήρχαν όρια.

Εξέπληττε τον εαυτό του, το κοινό του και τους γύρω του, χωρίς καθόλου να είναι αυτή η πρόθεσή του.

Κανέναν δεν ήθελε να εκπλήξει, ήθελε μόνο να συνεχίζει να αφηγείται τις υπαρξιακές, ουμανιστικές, επικές ιστορίες του, τα παραμύθια του- οι καλλιτέχνες παραμυθάδες είναι- με όποιον τρόπο μπορούσε: αλλάζοντας γενναία το στυλ της ζωγραφικής του κατά περιόδους, αναμειγνύοντας τα στιλ, χρησιμοποιώντας και άλλα εργαλεία εκτός από τα πινέλα και τα υπέροχα χρώματά του, όπως μια μηχανή λήψης για τις ταινίες του, το κομπιούτερ για το μοντάζ τους που το έκανε πάντα ο ίδιος, τα κείμενά του, τα βιβλία του, τα σκηνικά του, τις σκηνοθεσίες του και στο θέατρο και στο σινεμά.

Δεν προσχεδίαζε τις κινήσεις του ούτε έκανε αναγγελίες του τύπου: τώρα εγώ θα ασχοληθώ με το σινεμά. Όλα αυτά γινόντουσαν με φυσικότητα, ένα ποτάμι δημιουργικότητας τον οδηγούσε.

Όσο για την κοινή δουλειά μας που ξεκίνησε σχεδόν απ’ την αρχή, πριν από 35 χρόνια, εγώ απλώς ακολούθησα όσο μπορούσα, δουλεύοντας μαζί του τα σενάρια και γράφοντας κείμενα για τα εικαστικά- θεατρικά δρώμενα ή για τα καμπαρέ- μια φόρμα που αγαπούσαμε και οι δύο. Δειλά στην αρχή και κατόπιν συνειδητά.

Stand Up Tragedy στο Θέατρο Σταθμός τις Τετάρτες και τις Πέμπτες. Η κοινωνία του θεάματος και ο ψυχισμός του σύγχρονου ανθρώπου μέσα από δικά σας κείμενα. Τι πιστεύετε πως δυναστεύει περισσότερο από όλα τον σύγχρονο άνθρωπο;

Τα πάντα τον δυναστεύουν. Η οικονομική του επιβίωση: πόσοι από τους νέους σήμερα ανθρώπους θα έχουν συγκεντρώσει τα απαραίτητα ένσημα για να πάρουν σύνταξη όταν έρθει η ώρα;  Τι ανάταση προσφέρει η εποχή; Ποια ελπίδα; Ότι θα πάψουν να λιώνουν οι πάγοι, να καίγονται τα δάση και ότι θα σταματήσουν οι πόλεμοι; Ότι μπορούμε να στοιχηθούμε γύρω από έναν ευγενή, επείγοντα σκοπό;  Ευγενείς και επείγοντες στόχοι υπάρχουν. Η συλλογική αντίδραση είναι άτονη. Ο χορός του «φαίνεσθαι» και του «πάρτι διαρκείας» καλά κρατεί. θα αλλάξει κάποτε; Γιατί μολύνει τις ψυχές των ανθρώπων, τους κάνει άτονους και αδιάφορους κλπ, κλπ.  Άρα τον σύγχρονο άνθρωπο τον δυναστεύουν τόσα και άλλα τόσα.

Πόσο ενδιαφέρει το πολιτικό θέατρο τους θεατές σήμερα; Θέλει ο κόσμος να καθρεφτιστεί στις πληγές του ή έχει ανάγκη την απώθηση;

Όλα τα σπουδαία θεατρικά κείμενα, πολιτικό θέατρο είναι: μιλούν για τη θέση του ανθρώπου, του πολίτη, μέσα στην κοινωνία που ζει: τα πάθη του, τα ζόρια του, τους τρόμους του, την αδικία που υφίσταται, τον έρωτα, την επιθυμία του για ανάταση κλπ.

Λέω καμιά φορά αστειευόμενη στους μαθητές μου ότι «Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα» αν είχε χάπι εντ θα ήταν άλλο έργο. Αν το ευτυχισμένο ζευγάρι γεννούσε «Ιουλιετάκια και Ρωμαιάκια» που θα βρίσκονταν το πολιτικό σχόλιο που κατά την ταπεινή μου γνώμη ήθελε να κάνει;

Προφανώς ήθελε να μιλήσει για φατρίες, για βεντέτα, για μίσος. Και όταν υπάρχουν αυτά, χάπι εντ δεν υπάρχει. Πολιτικό θέατρο σημαίνει κατ’ εμέ ποιητικό, ουμανιστικό, βαθιάς σκέψης θέατρο. 

Όσο για το τί επιθυμεί το κοινό, δεν το ξέρω. Σκέφτομαι μόνο ότι όταν δεν καθρεφτιζόμαστε στις πληγές μας, αυτές κακοφορμίζουν.

*

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Παραστάσεις : Από τις 2 Νοεμβρίου, και για όλο τον Νοέμβριο, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 20:30.

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων:

• Σταθμός: Κανονικό: 15€, Φοιτητικό: 12€, Μειωμένο, Ανέργων, ΑΜΕΑ, άνω των 65 και Ομαδικό (8 άτομα και πάνω): 10€, Ατέλεια: 5€,
• Μικρός Σταθμός: 10 € | Μειωμένο (Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, Ανέργων) & Ομαδικό (8 άτομα και πάνω): 8€ | Ατέλεια: 5

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: https://www.viva.gr/tickets/theater/standuptragedy/

Θέατρο Σταθμός

Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο Αθήνα (πλησίον του ΜΕΤΡΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ)

Τ. 210 52 30 267