Η σχέση του θεατή, με το όποιο έργο τέχνης έρχεται σε επαφή, είναι προσωπική υπόθεση. Όπως ακριβώς και η απάντηση για καθετί που καλούμαστε να απαντήσουμε αν είναι όμορφο. Πώς ορίζεται η ομορφιά και πώς η αξία ενός έργου τέχνης.

Πόσο μάλλον αν το έργο τέχνης περιλαμβάνει όλες τις τέχνες, όπως είναι το θέατρο. Ένα αλάνθαστο κριτήριο ομορφιάς, για μια παράσταση, που μόλις έχουμε παρακολουθήσει, είναι ο τρόπος που αποχωρούμε από την πλατεία του θεάτρου. Αν η παράσταση κατάφερε να μας μεταφέρει τη μαγεία του κόσμου της σκηνής , τότε η διάθεσή μας είναι γεμάτη ενέργεια και το βλέμμα μας λάμπει. Κουβαλάμε στον εξώστη αυτήν την υπέροχη υπερένταση της παράστασης, που μόλις παρακολουθήσαμε, γιατί το θέατρο είναι μια εμπειρία και πνευματική-συναισθηματική αλλά και αισθητηριακή.

Έτσι έγινε στην παράσταση Φακντ-απ, στο θέατρο Άλφα – Ληναίος – Φωτίου, όταν το κοινό αποχώρησε, μετά από  το παρατεταμένο χειροκρότημα που  χάρισε στους δύο ηθοποιούς επί σκηνής και κατ΄ επέκταση και στους συντελεστές της παράστασης, κατά την υπόκλιση. Πράγματι η παράσταση Φακντ-απ  σε κείμενο του Τάσου Ιορδανίδη και σκηνοθεσία Θάλειας Ματίκα, όχι μόνο μας «κράτησε» αλλά και μας έδωσε ένα αποτέλεσμα υψηλής αισθητικής και ομορφιάς.

Το έργο

Ο συγγραφέας Τάσος Ιορδανίδης  καταπιάνεται στην παράσταση Φακντ -απ με το θέμα του  ευαίσθητου ψυχισμού των νέων της εποχής  μας, όπου οι προσταγές μίμησης προτύπων μη ρεαλιστικών του κοινωνικού «γίγνεσθαι», η έκπτωση των ουμανιστικών αξιών μας, τα κοινωνικά- οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα και η κατάρρευση της  προστασίας της οικογενειακής «φωλιάς» λόγω της ενδοοικογενειακής  βίας, αυξάνουν τις ψυχικές διαταραχές των παιδιών και των νέων σε ανησυχητικά και συνεχώς αυξανόμενα υψηλά επίπεδα.

Δύο νέοι άνθρωποι συναντιούνται στην κλινική ψυχικών νοσημάτων που νοσηλεύονται, ο καθένας για τον δικό του λόγο και η σχέση που αναπτύσσουν, τους δίνει την ευκαιρία να εκφράσουν τα προσωπικά τους αδιέξοδα. Με εντελώς διαφορετικές διαγνώσεις μεταξύ τους, μεταφέρει ο ένας στον άλλον τη δική του θεώρηση για τον κόσμο, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αναμεσά τους μια μοναδική, αληθινή, επικοινωνία και μια φιλία τόσο ιδιαίτερη, όσο είναι και η ίδιοι. Η αλληλεπίδραση τους έχει απρόοπτα  αποτελέσματα αλλά υπογραμμίζει την ανάγκη κάθε ανθρώπου για  λύτρωση από τα αδιέξοδά του, μέσα από την στήριξη και την συμπαράσταση τόσο των ειδικών όσο και του κοινωνικού περίγυρου.

 Η παράσταση

Η παράσταση Φακντ -απ είναι ριψοκίνδυνη. Ο συγγραφέας Τάσος Ιορδανίδης και η σκηνοθέτης Θάλεια Ματίκα, δεν είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζουν επί σκηνής, τους έντονους προβληματισμούς τους, πάνω στις  σύγχρονες δυσκολίες και τις «συμπληγάδες» των ανθρωπίνων σχέσεων. Το συγκεκριμένο έργο όμως είναι ριψοκίνδυνο λόγω του θέματος και το τολμούν. Οι ψυχικές διαταραχές για χρόνια ήταν θέμα ταμπού.

Την τελευταία δεκαετία έχει αρχίσει ένας διάλογος για την ψυχική υγεία, που ανοίγει την κοινωνία ως προς την αποδοχή των ψυχικών νόσων, ιδιαίτερα των νέων, που απαιτούν προσοχή και φροντίδα, τόσο από εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό όσο και από την στήριξη του οικογενειακού περιβάλλοντος.

Η παράσταση Φακντ -απ δεν παρουσιάζει απλά δύο νέους με ψυχικές διαταραχές. Οι ήρωες μας είναι  πολύ πιο βαθιά στη νόσο που έχει ο καθένας. Ο συγγραφέας τους τοποθετεί τρόφιμους σε ψυχιατρείο, να παλεύουν με τα σκοτάδια τους. Τους γνωρίζουμε στα όριά τους. Κι αυτό κάνει το έργο, γροθιά στο στομάχι. Υποσυνείδητα ίσως, αρχικά, οι θεατές αρνούνται τον χώρο που βλέπουν αυτούς τους δύο ανθρώπους να συνυπάρχουν. Ταυτίζονται με τις παραξενιές τους, γελούν με τις αντιδράσεις τους, χαίρονται με τα αστεία τους. Αφήνουν πίσω το χώρο.

Κι αυτό το επιτυγχάνει το κείμενο, μέσα από τους γεμάτους φυσικότητα διαλόγους, ταιριαστούς σε δύο νέους που κάπου συναντήθηκαν. Μέχρι τη στιγμή των μονολόγων τους. Εκεί οι θεατές δεν μπορούν να κλείσουν τ΄ αυτιά τους, ούτε τα μάτια τους.  Η Αφροδίτη Λιάντου μάς δίνει πρώτη απαντήσεις, πώς βρέθηκε εκεί. Ο μονόλογός της μάς ταράζει την ψυχή μας, λόγω της αφιλτράριστης αλήθειας που έχει, τόσο το κείμενο, όσο και η αμεσότητα της κατάστασης της ηθοποιού.

Με ίδια δύναμη και πειστικότητα ο Διονύσης Παπανδρέου μάς αποκαλύπτει λίγο αργότερα, τη δική του πραγματικότητα. Καμία ωραιοποίηση των καταστάσεων, κανένα «στρογγύλεμα». Η αλήθεια των ψυχικών νοσημάτων φέρνει το κοινό αντιμέτωπο με την αλήθεια της σοβαρότητας που πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτές οι καταστάσεις. Οι δύο νέοι επί σκηνής, που ηλικιακά είναι κοντά στην ηλικία που υποδύονται, μας δημιουργούν  ταύτιση με τις καταστάσεις που βιώνουν.

Η σκηνοθεσία της Θάλειας Ματίκα κατάφερε να ενώσει αρμονικά όλους τους συντελεστές και να δημιουργήσει μια παράσταση  σκληρή, αληθινή αλλά ταυτόχρονα ευαίσθητη. Τα  πολυμορφικά σκηνικά του Κωνσταντίνου Σκουρλέτη μάς δίνουν την αίσθηση του εγκλεισμού και του περιορισμού, τα κοστούμια της Ηλένιας  Δουλαδίρη είναι ταιριαστά με την ηλικία των ρόλων, η μουσική επιμέλεια της Αφροδίτης Λιάντου συνάδει με τα ακούσματα των νέων που παρακολουθούμε επί σκηνής. Σημαντική σκηνοθετική πινελιά, είναι η προβολή Video art, που επιμελήθηκε ο Γιώργος Αποστολόπουλος, διότι δημιουργεί δυναμικές και φορτισμένες σιωπές επί σκηνής. Η  αφήγηση της εικόνας, δίνει στοιχεία στον προσεκτικό θεατή,  μη ανακοινώσιμα από τους ήρωες, για την ψυχική τους κατάσταση.

Η παράσταση Φακντ-απ είναι άρτια και προσεγμένη απ΄όλες τις απόψεις. Απευθύνεται άμεσα στους νέους. Ακόμα και ο τίτλος της είναι μέσα στη σύγχρονη γλώσσα των νέων. Σε μια δεύτερη βέβαια ανάγνωση, μετά την εμπειρία της παράστασης, κατανοούμε ότι ο συγγραφέας, όταν έδωσε αυτόν τον τίτλο δεν εννοούσε μόνο τη γενιά των νέων ανθρώπων, αλλά όλων όσων οδήγησαν αυτή τη γενιά σε δρόμους γκρίζους κι αχαρτογράφητους. Άραγε ποιος  μπορεί να σωπάσει πια, για τις χαμένες ζωές ανθρώπων, που δεν πρόλαβαν τίποτα να γευτούν, από όσα τους έταζαν, απ΄ όσα προσδοκούσαν, από όσα ήθελαν να ερωτευθούν ή να απορρίψουν, σ ΄αυτήν  την υπέροχη ζωή, την περιβόητη  «la vita e bella».Όταν σταματάει η σιωπή, αρχίζει η ελπίδα κι αυτό η παράσταση μάς το υπογραμμίζει.

Η Κική Δημουλά με δύο υπέροχους στίχους έγραψε «Πληθυντικός αριθμός οι ανυπεράσπιστοι έρωτες» και εμείς λέμε Φακντ -απ «ανυπεράσπιστοι».

Συντελεστές
Κείμενο: Τάσος Ιορδανίδης
Σκηνοθεσία: Θάλεια Ματίκα
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Μουσική επιμέλεια: Αφροδίτη Λιάντου
Video art: Γιώργος Αποστολόπουλος
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Αrt ensemble

Πρωταγωνιστούν: Αφροδίτη Λιάντου, Διονύσης Παπανδρέου

Πληροφορίες
Θέατρο Άλφα – Ληναίος – Φωτίου: 28ης Οκτωβρίου 37, Αθήνα 104 32, τηλ: 210-5201828
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: κάθε Σάββατο στις 18:30 και Κυριακή στις 21:30
Διάρκεια: 90΄
Κατάλληλο για 12 ετών και άνω.

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (μειωμένο)

Προπώληση: https://www.more.com/theater/faknt-ap