Μια ιστορία που γεννήθηκε την εποχή του κορονοιού, έγινε βιβλίο που κυκλοφορεί στις 2 Μαρτίου από τις Εκδόσεις ΟΤΑΝ και την ίδια ημέρα ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου Μεταξουργείο.

Το «Βεραμάν φόρεμα», τελευταίο έργο ψυχής της Άννας Βαγενά, που υπογράφει το κείμενο, τη σκηνοθεσία και ερμηνεύει το μονόλογο.
Λίγο πριν από την πρεμιέρα μας μιλάει για χρώματα, έρωτες και αλήθειες.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα;
Το λευκό.

Αισθητικά; συναισθηματικά;

Αισθητικά και συναισθηματικά γιατί συναισθηματικά είναι το χρώμα της αγνότητας και πιστεύω σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου κατάφερα να κρατήσω την ψυχή μου αγνή και αισθητικά γιατί με ξεκουράζει.

Τι ρόλο παίζουν τα χρώματα στη ζωή σας;
Πολύ μεγάλο ρόλο, γιατί είμαι από τους ανθρώπους που επηρεάζονται από το περιβάλλον, το οποίο παρατηρώ πάντα με ασίγαστη περιέργεια.

Πότε τη θυμάστε πολύχρωμη; Πότε μουντή;
Τη ζωή μου; Πάντα πολύχρωμη!

Από το μαύρο και το γκρίζο ποιο θα επιλέγατε;
Φυσικά το μαύρο. Προτιμώ τις καθαρές λύσεις.

Και το βεραμάν πως το σκεφθήκατε σα χρώμα;
Επειδή είναι ένα ουδέτερο χρώμα και κυρίως παλιομοδίτικο. Είναι ένα χρώμα που κυριαρχούσε στη δεκαετία του ’60, που εγώ ήμουν έφηβη και κυρίως στα πλακάκια του μπάνιου και της κουζίνας.

Αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στη θλίψη και το τίποτα θα διάλεγα τη θλίψη… έχει πει ο Φόκνερ. Συμφωνείτε;
Συμφωνώ απόλυτα. Παρεμπιπτόντως μου αρέσει πάρα πολύ ως συγγραφέας και φυσικά θα διάλεγα τη θλίψη, γιατί η θλίψη είναι ένα ευγενικό συναίσθημα που ξεκουράζει την ψυχή.
«Όλες εκείνες τις ημέρες της πρώτης καραντίνας, βίωνα κι εγώ όπως όλοι μας, την δύσκολη καθημερινότητά μας. Ανάμεσα σε όλες τις ειδήσεις που μας κατέκλυζαν από παντού, πιο πολύ μου έκαναν εντύπωση και με πλήγωναν οι πολυάριθμοι θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων στους οίκους ευγηρίας.»
Και έτσι ξεκίνησε ένα βεραμάν φόρεμα.

Πρώτα η σκέψη ήταν για βιβλίο; Και μετά για θεατρικό; Ή το αντίστροφο;
Επειδή η πρώτη μου σκέψη, όταν διαβάζω ένα βιβλίο ή βλέπω μια ταινία που μου αρέσει, είναι αν μπορεί να μεταφερθεί στο θέατρο, -αυτό έχει καταντήσει πια «διαστροφή» για μένα,- αυτόματα ό,τι γράφω ή ό,τι σκέφτομαι να γράψω μάλλον προορίζεται και για το θέατρο.

Θεωρείτε πως η περίοδος της καραντίνας μας έκανε πιο ανθρώπινους;
Πρόσκαιρα, ναι. Δυστυχώς, όμως, οι άνθρωποι ξεχνούμε πολύ γρήγορα.

Λένε πως μετά από μια μεγάλη περιπέτεια, ένα μεγάλο πόνο, μια αρρώστια, ένα σοκ αλλάζουμε.. άλλοι προς το καλύτερο, άλλοι σε κάτι διαφορετικό. Τι πιστεύετε;
Σίγουρα η καραντίνα ήταν ένα μεγάλο σοκ για όλους. Αν θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να κρατήσουμε κάτι από αυτή την περιπέτεια, είναι το πόσο χρειαζόμαστε σαν χώρα ένα αποτελεσματικό εθνικό σύστημα υγείας, χωρίς εξαιρέσεις για όλους τους ανθρώπους.

Η ιστορία μιλάει για ένα έρωτα που ήρθε αργά- τελικά, έχει ή όχι ηλικία που έρχεται ο έρωτας;
Δεν έχει ηλικία και καμιά φορά ο παιδικός έρωτας, όπως και ο γεροντικός, είναι και οι πιο δυνατοί. Συνηθίζουμε να συνδέουμε τον έρωτα με τη νιότη, με την ενήλικη ζωή.. Γιατί τότε, έχουμε το θάρρος να ομολογήσουμε ότι είμαστε ερωτευμένοι, επειδή είναι μέσα στα ανεκτά κοινωνικά πλαίσια.

Τι ερωτικό μπορεί να κρύβει η τρίτη ηλικία;
Ό,τι ακριβώς μπορεί να κρύβει και η νεανική.

Μπορεί ένας έρωτας να έρθει σε ανύποπτο χρόνο και χώρο; όπως έγινε στην ιστορία σας;
Κυρίως τότε έρχεται ο έρωτας και αυτή είναι η ομορφιά του.

Αισιόδοξη ιστορία, σε απαισιόδοξο φόντο. Έτσι είναι;
Δεν μπορώ να πω ότι εκείνο που χαρακτηρίζει την ιστορία μου είναι η αισιοδοξία. Θα έλεγα ότι εκείνο που τη χαρακτηρίζει είναι η τρυφερότητα, το χιούμορ και η συγκίνηση.

Η Ειρήνη στα δικά σας μάτια ποια είναι;
Είναι η ηλικιωμένη γυναίκα της διπλανής πόρτας, που ενώ μεγάλωσε παιδιά, νιώθει ξαφνικά αδέξια, άχρηστη και παρείσακτη. Όπως λέει και ο Λουκιανός σ’ ένα τραγούδι του… «Μεγάλωσαν κι αυτές παιδιά με χρέη και δανεικά και αισθάνονται σαν βλάκες ξαφνικά».

Τι αναγνωρίζετε επάνω της δικό σας;
Αυτό που της λέει κάποια στιγμή ο κύριος Φώτης : «σε ερωτεύτηκα γιατί έχεις μια παιδικότητα που δεν τη βρίσκει κανείς σήμερα ούτε στους νέους».

Τη συναντάτε και γύρω μας;
Βεβαίως.

Ο Φώτης δε μιλάει καθόλου;
Ο Φώτης δεν υπάρχει στη διανομή, αλλά είναι παρών και όπως συμβαίνει στον αφηγηματικό μονόλογο μιλάει πάντα ένας ηθοποιός ενσαρκώνοντας όλους τους ρόλους.

Κείμενο-σκηνοθεσία- ερμηνεία δικά σας. Τελικά, είναι πιο εύκολο να τα κάνετε όλα μόνη;
Χωρίς αυτό να φανεί εγωιστικό, μεγαλώνοντας επειδή κάνω πολύ καλή παρέα με τον εαυτό μου, τον εκτιμώ και τον εμπιστεύομαι όλο και περισσότερο.

Μας έχετε δώσει πολλούς μονόλογους- σας ταιριάζει περισσότερο;
Η αλήθεια είναι ότι είμαι, ίσως, η πρώτη ηθοποιός μαζί με την Άννα Κοκκίνου που ασχοληθήκαμε με αυτό το ιδιαίτερο είδος του μονόλογου και κυρίως του αφηγηματικού μονόλογου, που βασίζεται σε λογοτεχνικό κείμενο. Αν πρέπει να θυμηθώ παλαιότερους ηθοποιούς σε αυτό το είδος, θα θυμόμουν την Έλλη Λαμπέτη και τον Δημήτρη Χορν. Εγώ παρουσίασα τον πρώτο μου μονόλογο, την «Αγγέλα Παπάζογλου» πριν από 25 χρόνια. Η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη, που την «Αγγέλα» την παρουσιάζω ακόμη και σήμερα. Στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλοι επιτυχημένοι μονόλογοι, όπως ο «Γάμος» η «Λωξάντρα», «το Θεσσαλικό μου Θέατρο», «Τσέρνομπιλ, ένα χρονικό του μέλλοντος», «Το μπουφάν της Χάρλεϋ». Στις μέρες μας όλο κα περισσότεροι ηθοποιοί ασχολούνται με αυτό το είδος. Τολμώ να πω ότι έχω ανοίξει έναν δρόμο σε αυτή την κατεύθυνση.

Το φόρεμα λέει πράγματα που η Ειρήνη δεν τόλμησε να πει;
Δεν μιλάει το φόρεμα, μιλάει η Ειρήνη, η οποία είναι αρκετά εξωστρεφής, όπως και εγώ. Το φόρεμα ακούει, όπως ελπίζω ότι θα ακούνε και οι θεατές.

Έχετε πιάσει τον εαυτό σας να μη θέλει να πει ή ν ακούσει πράγματα;
Όπως είπα και πριν είμαι πολύ εξωστρεφής, πολλές φορές μαλώνω τον εαυτό μου για πράγματα που είπα και όχι για αυτά που δεν είπα. Όσο για πράγματα που έχω ακούσει και δεν θα ήθελα, δυστυχώς είναι πάρα πολλά, γιατί, όντας ιδιαίτερα κοινωνική, ακούω συνήθως βλακείες γύρω μου!

Τι είναι πιο δύσκολο, να λες την αλήθεια ή να την ακούς;
Για μένα είναι πιο δύσκολο να ακούω την αλήθεια.

Γενικά η αλήθεια είναι μια δύσκολη υπόθεση;
Πιστεύω πως ναι. Χρειάζεται μεγάλη γενναιότητα και για την πεις και για να την ακούσεις και για να την αντέξεις.

Το πρώτο σας διήγημα -δεν σταματάτε να μας εκπλήσσετε- θα έχει συνέχεια;
Το πρώτο μου διήγημα, θα εκδοθεί στις 2 Μαρτίου, μαζί με την πρεμιέρα της παράστασης. Η αλήθεια είναι πως και εγώ εκπλήσσομαι με την υπερδραστηριότητά μου. Έχω τόσα πολλά σχέδια και τόσες πολλές ιδέες που νομίζω ότι δεν θα μου έφταναν δέκα ζωές για να τις πραγματοποιήσω. Σας αφήνω, λοιπόν, σε αγωνία για την επόμενη έκπληξή μου.

Κάποια καινούργια ιστορία στο μυαλό σας;
Ναι. Θέλω να γράψω ένα βιβλίο με αρκετά βιογραφικά στοιχεία και με τίτλο «Πάμε σπίτι μας, αγάπη μου».

Και μελλοντικά για το θέατρο;
Αυτή την εποχή είμαι εντελώς απορροφημένη από την προετοιμασία της παράστασης «Το βεραμάν φόρεμα». Νομίζω ότι θα είναι μια πολύ γλυκιά, τρυφερή και συγκινητική παράσταση. Έχει πολλά να πει και στους ηλικιωμένους, αλλά και στους νέους, γιατί η μοναξιά δεν είναι δυσμενές προνόμιο μόνο των ηλικιωμένων. Ακόμα, έχει πολλά να πει για τα όνειρα, τις ιδεολογίες και τη συντροφικότητα, έννοιες πάντα επίκαιρες. Έτσι, λοιπόν, το θέατρο και «Το βεραμάν φόρεμα» γεμίζουν αυτή τη στιγμή τη ζωή μου.

Τα όνειρα είναι αυτά που σας κρατάνε νέα;
Νομίζω πως ναι.

Μου έχετε πει πως η πολιτική είναι για εσάς ένας έρωτας. Κρατάει ακόμα αυτός ο έρωτας;
Η πολιτική με την έννοια της ιδιότητας του ενεργού πολίτη νομίζω ότι είναι κάτι που δεν θα μ’ εγκαταλείψει ποτέ.

Ο έρωτας με την αριστερά κρατάει κι αυτός;
Ο έρωτας με την αριστερά, ναι. Παντοτινός. Άλλωστε, και στο «βεραμάν φόρεμα» είναι παρόν με «ένα κόκκινο κασκόλ και ένα κόκκινο κραγιόν»

Οι σκέψεις σας για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Καθημερινή έννοια και αγωνία.

Τι είναι αυτό που σας κρατάει -αν σας κρατάει-αισιόδοξη. Πολιτικά μιλάω.
Η βαθιά μου πίστη στον άνθρωπο και στο καλό. Πιστεύω ότι, όσο σκοτεινή και αν φαίνεται και εάν είναι η περίοδος που ζούμε, υπάρχει πάντα και «ο απρόβλεπτος παράγοντας, Πινόκιο», που λέει και ο Γούντι Άλλεν, που μπορεί να τα ανατρέψει όλα από στιγμή σε στιγμή.

Λίγα λόγια για το έργο

Άννας Βαγενά, «Το Βεραμάν Φόρεμα»
Από Σάββατο 2 Μαρτίου στο Θέατρο «Μεταξουργείο»
Στις 2 Μαρτίου ανεβαίνει για πρώτη φορά, στο θέατρο «Μεταξουργείο» και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων το «Βεραμάν Φόρεμα».
Μια τρυφερή ερωτική ιστορία, με πολύ χιούμορ και συγκίνηση, για έναν έρωτα που ήρθε αργά. Μια ιστορία για δυο μοναχικούς ανθρώπους, σε έναν Οίκο Ευγηρίας, την Ειρήνη που αν και έχει παιδιά η μοίρα τη φέρνει σε έναν τέτοιο χώρο και τον κύριο Φώτη, έναν εκ πεποιθήσεως εργένη.

Τί μπορεί να συμβαίνει στην ψυχή μιας μάνας όταν τα παιδιά της τη βάζουν σε Οίκο Ευγηρίας; Τί μπορεί να συμβαίνει στην ψυχή των παιδιών, όταν καταφεύγουν σε μια τέτοια λύση; Και ακόμα, πώς είναι ο έρωτας όταν η ζωή βαδίζει προς το τέλος της;

Για όλα αυτά, μιλάει το «Βεραμάν Φόρεμα», με φόντο την εποχή του κορωνοϊού.

Συντελεστές
Κείμενο, σκηνοθεσία, ερμηνεία : Άννα Βαγενά
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάννα Μαυριανού
Ενορχήστρωση, επεξεργασία μουσικής, studio: Θέμος «Apicos» Ρίζος
Διαμόρφωση σκηνικού χώρου : Wasaf Butt
Χειριστής φωτισμών – ήχου : Χρήστος Ρήγας
Φωτογραφίες-Video : Γιώργος Σκιτζάκος
Γραφιστικά : Ναυσικά Σιωροπούλου
Διεύθυνση παραγωγής : Τζίνα Παπαδοπούλου
Παραγωγή : Μεταξουργείο ΑΜΚΕ
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will

Θέατρο «Μεταξουργείο», Ακαδήμου 14, Μεταξουργείο, τηλ.: 210 5234382
Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:30
(Για 10 παραστάσεις – Από 2 Μαρτίου έως 31 Μαρτίου 2024).

Εισιτήρια: 15,00€ (γενική είσοδος), 12,00€ (φοιτητές, άνεργοι, συνταξιούχοι άνω των 65 ετών, πολύτεκνοι).
Προσφορά προαγοράς εισιτηρίων : 8,00€, για την αγορά έως 1η Μαρτίου
Ειδική τιμή για Λέσχες Φιλίας, ΚΑΠΗ και Συλλόγους 5,00€

Προπώληση: www.viva.gr