Το «Λιβάδι που Δακρύζει» είναι η πρώτη ταινία της «Τριλογίας» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Μέσα από αναφορές στον Θηβαϊκό Κύκλο, παρακολουθεί την μοίρα του Ελληνισμού όπως αυτή καταγράφεται στη σχέση δύο ανθρώπων που πρωτοσυναντιούνται παιδιά το 1919, κατά την φυγή των Ελλήνων από την Οδησσό, για να χαθούν και να ξαναβρεθούν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους σε διάφορα σημεία του κόσμου βιώνοντας τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα του 20ου αιώνα και των αρχών του 21ου. Μία από τις σημαντικότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, κυκλοφορεί σε επανέκδοση.

Ads

Μια ομάδα περιπλανώμενων Ελλήνων της Οδησσού φτάνει σ’ ένα βαλτότοπο της Ελλάδας που ορίζεται από ένα ποτάμι που τον διασχίζει. Οι πρόσφυγες εγκαθίσταται εκεί, χτίζουν έναν οικισμό και προσπαθούν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Μια οικογένεια κυριαρχεί.

Ο πατέρας αυστηρός και πείσμων, μετά τον θάνατο της γυναίκας του θα θελήσει να παντρευτεί την Ελένη, ένα κοριτσάκι που μεγάλωσε στο σπίτι του αφού το είχαν περιμαζέψει στο φευγιό τους μέσα στο χαμό του διωγμού. Ο γάμος δε θα γίνει ποτέ και η Ελένη φεύγει με τον γιο του, που αγαπιούνται από παιδιά.

Ads

Η περιπλάνηση των δύο νέων στην Ελλάδα, υπό την προστασία μιας ομάδας μουσικών, μετατρέπεται σε μια τραγική ιστορία. Η ταραγμένη πολιτική σκηνή οδηγεί τους νέους να αντιμετωπίσουν μια σειρά από γεγονότα που σημαδεύουν οριστικά τη ζωή τους.

Μη μπορώντας να μείνουν πουθενά, κουβαλώντας την κατάρα του πατέρα για την προδοσία, ο νέος θα αναγκαστεί να φύγει στην Αμερική σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.

Η Ελένη, μόνη της πλέον θα βιώσει τη φρίκη του πολέμου και του εμφύλιου, χάνοντας και τα δυο της παιδιά. Μετά από διαδοχικές φυλακίσεις για αντιστασιακή δράση, θα εξοριστεί από την πατρίδα που νόμισε ότι είχε βρει, φτάνοντας στην Ελλάδα.

Το «Λιβάδι που Δακρύζει», αποτελεί το πρώτο μέρος της τριλογίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Στην ταινία, οι δρόμοι της εξορίας και της προσφυγιάς – τόσο κυριολεκτικής, όσο και μεταφορικής – ως μόνιμο χαρακτηριστικό της ιστορίας του 20ού αιώνα, αποτυπώνονται στο «Λιβάδι που Δακρύζει» με επίκεντρο την Ελλάδα της χρονικής περιόδου μεταξύ 1919 – 1949.

Το θέμα αυτό απεικονίζεται με ελεγειακό τρόπο μέσα από τη ζωή μιας γυναίκας, της Ελένης. Είναι το θύμα και ο μάρτυρας των μεγάλων ιστορικών δραμάτων του ελληνισμού.

Το «Λιβάδι που Δακρύζει», πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Βερολίνου. Η ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου τιμήθηκε με το Βραβείο Fipresci της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, ενώ το 2004 παρουσιάστηκε σε ειδική προβολή στο 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.

Γεννημένος στην Αθήνα, στις 27 Απριλίου του 1935, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος σπουδάζει στη Νομική Σχολή Αθηνών, την οποία όμως, εγκατέλειψε στο πτυχίο. Το 1961 φεύγει στη Γαλλία και γράφεται στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης με καθηγητές τον Ζωρζ Σαντούλ και τον Ζαν Μιτρί, ενώ την επόμενη χρονιά δίνει εξετάσεις και γίνεται δεκτός στην περίφημη σχολή κινηματογράφου IDHEC. Στη συνέχεια θα φοιτήσει κοντά στον εθνολόγο-σκηνοθέτη Ζαν Ρους στο Musee d l’homme όπου θα διδαχθεί το σινεμά-ντιρέκτ.

Με την επάνοδο του στην Ελλάδα το 1964 θα εργαστεί στην εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή» ως κριτικός κινηματογράφου, μαζί με τους καλούς του φίλους, την Τώνια Μαρκετάκη και τον Βασίλη Ραφαηλίδη. Το 1965 του προτείνεται από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και το συγκρότημα Φόρμινξ να γυρίσει μια ταινία για το μουσικό συγκρότημα, η οποία όμως, δεν έμελλε να ολοκληρωθεί ποτέ. Η πρώτη του ταινία παρουσιάζεται το 1968 και είναι η μικρού μήκους «Εκπομπή» που θα προκαλέσει αίσθηση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ δύο χρόνια αργότερα η μεγάλου μήκους «Αναπαράσταση», όντας η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη, θα σημαδέψει τη νέα εποχή του Ελληνικού Κινηματογράφου.

Μέσα στην καρδιά της δικτατορίας, σκηνοθετεί το πρώτο μέρος της Τριλογίας της Ιστορίας, τις «Μέρες του `36» (1972). Μετά από τρία χρόνια, και γυρίσματα στα κρυφά λόγω της απειλής της λογοκρισίας, ο Αγγελόπουλος επιστρέφει με την πιο φιλόδοξη και ίσως την σπουδαιότερη ταινία της καριέρας του: «Ο Θίασος» (1975). Οι ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν προβληθεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχουν αποσπάσει πολλά βραβεία και διακρίσεις, ενώ ο ίδιος και το έργο του κατέχουν σημαντική θέση στην διεθνή βιβλιογραφία.

Ήταν 24 Ιανουαρίου του 2012, όταν ο σπουδαίος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός κινηματογράφου, Θόδωρος Αγγελόπουλος, τραυματίστηκε θανάσιμα στο διάλειμμα των γυρισμάτων της ταινίας του «Η Άλλη Θάλασσα» στη Δραπετσώνα, από διερχόμενη μοτοσυκλέτα.

«Να μιλήσω στην επόμενη ταινία μου πιο απλά. Αλλά η απλότητα είναι κατάκτηση, όχι επιλογή. Ο Σεφέρης έλεγε «Θα ‘θελα να μιλήσω πιο απλά, να μου δοθεί αυτή η χάρη». Όσοι συνεχίζουμε να κάνουμε κινηματογράφο είναι, επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Δεν είναι πια επάγγελμα αλλά τρόπος αναπνοής» – Θόδωρος Αγγελόπουλος (27 Απριλίου 1935 – 24 Ιανουαρίου 2012)

Διαβάστε Επίσης:
Ένα ταξίδι στον κόσμο του Θόδωρου Αγγελόπουλου
10 χρόνια χωρίς τον Θόδωρο Αγγελόπουλο μέσα από τις 10 πιο χαρακτηριστικές ταινίες του

Το Λιβάδι που Δακρύζει / The Weeping Meadow
Σκηνοθεσία: Θόδωρος Aγγελόπουλος
Σενάριο: Θόδωρος Αγγελόπουλος, Tonino Geurra, Πέτρος Μάρκαρης, Giorgio Silvagni
Πρωταγωνιστούν: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Νίκος Πουρσανίδης, Γιώργος Αρμένης, Βασίλης Κολοβός, Εύα Κοταμανίδου, Τούλα Σταθοπούλου, Μιχάλης Γιαννάτος, Θάλεια Αργυρίου, Γρηγόρης Ευαγγελάτος
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ανδρέας Σινάνος
Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου
Ήχος: Μαρίνος Αθανασόπουλος
Μουσική: Ελένη Καραΐνδρου
Κοστούμια: Ιουλία Σταυρίδου
Σκηνικά: Γιώργος Πάτσας, Κώστας Δημητριάδης
Έτος Παραγωγής: 2004
Χώρα Παραγωγής: Ελλάδα
Διάρκεια: 170 λεπτά
Κυκλοφορεί σε επανέκδοση από την Πέμπτη 2 Νοεμβρίου

https://www.youtube.com/watch?v=qlWGPYa9a1g