Καθώς ολοκληρώνεται το 2017 επιχειρούμε σταδιακά μία ανασκόπηση στο Σινεμά μέσα από τις σημαντικότερες δημιουργίες, οι οποίες έλαβαν επίσημα διανομή και προβλήθηκαν στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες. Ξεκινάμε το εγχείρημα αυτό παρουσιάζοντας τις δέκα (10) καλύτερες ελληνικές ταινίες μυθοπλασίας της χρονιάς. Από την «Πλατεία Αμερικής» του Γιάννη Σακαρίδη μέχρι τον «Θάνατο του Ιερού Ελαφιού» του Γιώργου Λάνθιμου…

Ads

«Πλατεία Αμερικής» (2016) του Γιάννη Σακαρίδη
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 23 Μαρτίου

image

Με φόντο την πολύβουη Πλατεία Αμερικής, τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι συναντιούνται και οι ζωές τους θα αλλάξουν καθοριστικά. Ο Μπίλι (Γιάννης Στάνκογλου) και ο Νάκος (Μάκης Παπαδημητρίου) είναι φίλοι από παιδιά, όμως έχουν εξελιχθεί σε δύο διαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες. Ο Νάκος, ζει ακόμα με τους γονείς του (Θέμις Μπαζάκα, Ερρίκος Λίτσης), μισεί τους ξένους που έχουν κατακλύσει το μόνο πράγμα που του δίνει ταυτότητα, τη γειτονιά του. Ο Μπίλι, ένας rock n’ roll σαραντάρης με το δικό του μπαρ και το παράνομο tattoo studio στο πατάρι, παρατηρεί τις αλλαγές στο τοπίο μέχρι που μια αναπάντεχη ερωτική ιστορία βομβαρδίζει τον μικρόκοσμο του.

Ads

Τρία χρόνια μετά το προσεγμένο σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το φιλμ «Wild Duck» (2013), ο Γιάννης Σακαρίδης επιστρέφει δυναμικά με την δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του: «Πλατεία Αμερικής» (Amerika Square – 2016). Έχοντας ένα αξιόλογο σύνολο ηθοποιών στη διάθεση του και με οδηγό το βιβλίο «Η Βικτώρια δεν υπάρχει» του Γιαννη Τσιρμπα, ο σκηνοθέτης καταφέρνει να εισχωρήσει στην καρδιά μιας πόλης που επιβιώνει χτυπημένη από την ξενοφοβία, εκμαιεύοντας παράλληλα καλές ερμηνείες από τον Γιάννη Στάνκογλου, τον Μάκη Παπαδημητρίου και τον εξαιρετικό, Βασίλη Κουκαλάνι. Η ελληνική πρόταση για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας του 2018.

Διαβάστε επίσης:
Μία μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας με φόντο την «Πλατεία Αμερικής»

«Άφτερλωβ» (2016) του Στέργιου Πάσχου
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 18 Μαΐου

image

Ο Νίκος προσκαλεί την πρώην του, Σοφία, στο σπίτι ενός φίλου του που λείπει. Δεν θα την αφήσει να φύγει από εκεί, προτού μάθει γιατί χώρισαν. Μια μοντέρνα ερωτική ιστορία που μπορεί να ιδωθεί και ως εναλλακτική ρομαντική κομεντί. Βραβείο Επιτροπής Νέων στο τμήμα Σκηνοθέτες του σήμερα, του Φεστιβάλ Λοκάρνο, για το «Άφτερλωβ» του Στέργιου Πάσχου, με τους Ηρώ Μπέζου και Χάρη Φραγκούλη. Η πιο όμορφη και ζωντανή ελληνική ταινία της σεζόν.

Το «Άφτερλωβ», είναι μια αστεία, συγκινητική και καυστική μετα-ερωτική ιστορία δυο ανθρώπων που αρνούνται να μεγαλώσουν, καθώς παρακολουθεί την απέλπιδα προσπάθεια ενός ζευγαριού για επικοινωνία. Αποκλεισμένοι και έγκλειστοι, αγκαλιά με λέξεις που περισσεύουν αλλά δεν φτάνουν για να εκφράσουν την ταραχή τους, περικυκλωμένοι από αναμνήσεις και ανήμποροι να εξηγήσουν αυτό που τους συμβαίνει, οι δυο ήρωες ξεκινούν μια αθώα βόλτα στην εξοχή για να συνειδητοποιήσουν πολύ γρήγορα πως έχουν χαθεί σ’ ένα αφιλόξενο κι ανεξερεύνητο δάσος…

Διαβάστε επίσης:
Χάρης Φραγκούλης και Ηρώ Μπέζου στο «Άφτερλωβ» του Στέργιου Πάσχου

«Ο Γιος της Σοφίας» (Son Of Sofia – 2017) της Ελίνας Ψύκου
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 30 Νοεμβρίου

image

Το καλοκαίρι του 2004, ο 11χρονος Μίσα φτάνει από τη Ρωσία στην Ελλάδα για να ζήσει με τη μητέρα του, Σοφία, μετά από ένα μεγάλο διάστημα αποχωρισμού. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι στην Αθήνα τον περιμένει ένας νέος πατέρας. Όσο η Ελλάδα ζει το Ολυμπιακό της όνειρο, ο Μίσα, αποκομμένος από το φυσικό του περιβάλλον και κάτοικος πλέον μιας άγνωστης για αυτόν χώρας, θα απογειωθεί βίαια προς τον ενήλικο κόσμο με όχημα τη σκοτεινή πλευρά των αγαπημένων του παραμυθιών.

Η Ελίνα Ψύκου δημιουργεί μια πολυεπίπεδη ιστορία για την αέναη αναζήτηση της αγάπης και της αποδοχής σε έναν αυστηρά οριοθετημένο όσο και βίαια μεταβαλλόμενο κόσμο όπου η φαντασία μοιάζει το τελευταίο καταφύγιο. Στην ταινία πρωταγωνιστούν ο μικρός πρωτοεμφανιζόμενος ουκρανικής καταγωγής Βίκτορ Κόμουτ, η Βάλερι Τσεπλάνοβα και ο Θανάσης Παπαγεωργίου. Μετά το εξαιρετικό σκηνοθετικό της ντεμπούτο με το φιλμ, «Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά», η Ελίνα Ψύκου, επιστρέφει δυναμικά με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινίας της. Με οδηγό τις καλές ερμηνείες των βασικών πρωταγωνιστών της, «Ο Γιος της Σοφίας» αξίζει να συγκαταλέγεται στις καλύτερες ελληνικές ταινίες της νέας κινηματογραφικής σεζόν.

Διαβάστε επίσης:
«Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» και η υπαρξιακή κρίση ενός δημοσιογράφου
Συνέντευξη – Η Ελίνα Ψύκου αποδικοποιεί το σκηνοθετικό της ντεμπούτο
Ένα σκοτεινό αλλά και τρυφερό παραμύθι ενηλικίωσης: «Ο Γιος της Σοφίας»

«Το Τελευταίο Σημείωμα» (2017) του Παντελή Βούλγαρη
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26 Οκτωβρίου

image

Ο Παντελής Βούλγαρης, με την Ιωάννα Καρυστιάνη («Μικρά Αγγλία», «Νύφες») να υπογράφει το σενάριο, μας μεταφέρουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου το διάστημα πριν την Πρωτομαγιά του ’44, και θα μας γνωρίσουν τους ανθρώπους πίσω από τα τραγικά γεγονότα. Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας ο 34χρονος Ναπολέων Σουκατζίδης, Κρητικός μικρασιατικής καταγωγής, αγωνιστής του λαϊκού κινήματος και κρατούμενος σε εξορίες και φυλακές από το 1936. Την περίοδο της φυλακής του στο Χαϊδάρι, εκτελούσε χρέη διερμηνέα του Γερμανού Διοικητή του στρατοπέδου, Καρλ Φίσερ. Μπροστά από τα μάτια του περνούσε όλο το δράμα της γερμανικής αγριότητας στα Κατοχικά χρόνια, με τον ίδιο συνεχώς μάρτυρα βασανιστηρίων, τραγικών περιστατικών και βαριάς ατμόσφαιρας στους θαλάμους με το πλήθος των συγκρατούμενων του.

Η τύχη του Ναπολέοντα και άλλων 199 συγκρατούμενων του αποφασίζεται μετά την ενέδρα της ελληνικής αντίστασης στον Στρατιωτικό Διοικητή Λακωνίας, σε χαράδρα της περιοχής των Μολάων. Ο θάνατος του Διοικητή Κρες και τριών Γερμανών της συνοδείας του επιφέρει ως αντίποινα την εκτέλεση 50 Ελλήνων για κάθε ένα Γερμανό. Ο Σουκατζίδης είναι στη λίστα των 200 μελλοθάνατων. Την ημέρα της εκτέλεσης βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα ζωής, όταν ο Φίσερ, που μέσα στα χρόνια ανέπτυξε σεβασμό για τον Έλληνα διερμηνέα, του δίνει τη δυνατότητα να εξαιρεθεί βάζοντας στη θέση του ως διακοσιοστό άλλον.

Τέσσερα χρόνια μετά την επιτυχημένη και πολυβραβευμένη «Μικρά Αγγλία», ο σκηνοθέτης – «Νύφες», «Ψυχή Βαθιά», «Η Φανέλα με το 9», «Πέτρινα Χρόνια» κ.α. – επιστρέφει δυναμικά στην μεγάλη οθόνη με τη νέο του έργο: «Το Τελευταίο Σημείωμα». Είναι παράλληλα ιστορία και μυθοπλασία, ένα κινηματογραφικό «σημείωμα» μνήμης, σεμνότητας και αναστοχασμού.

Διαβάστε επίσης:
«Μικρά Αγγλία» – Η τραγική ιστορία ενός ανεκπλήρωτου έρωτα
Συνέντευξη – Παντελής Βούλγαρης: Tο ωραιότερο τοπίο το ανθρώπινο πρόσωπο
Είδαμε το «Τελευταίο Σημείωμα» των Βούλγαρη – Καρυστιάνη

«Lines» (2016) του Βασίλη Μαζωμένου
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 16 Νοεμβρίου

image

Ελλάδα, σήμερα. Μια κοινωνία σε κατάρρευση. Επτά διαφορετικοί
άνθρωποι που φτάνουν στα όρια τους, καταρρέουν μαζί της. Αν και
υπάρχουν ανάμεσα τους εμφανείς συγγενικές, φιλικές, αλλά και τυχαίες συνδέσεις, πιο πολύ όλους τους ενώνει η ίδια πράξη. Ένα τηλεφώνημα σ’ ένα κέντρο ψυχολογικής υποστήριξης, στην «γραμμή ζωής». Εκεί ψάχνουν το όριο της ζωής και του θανάτου, το όριο της επικοινωνίας, αλλά και το όριο της ελπίδας.

Τρία χρόνια μετά το φιλμ «10η Ημέρα» – για το οποίο ο σκηνοθέτης είχε παραχωρήσει συνέντευξη στο Tvxs – o Βασίλης Μαζωμένος, επιστρέφει εντυπωσιακά με μία επίσης πολιτικοποιημένη και τραγικά επίκαιρη δημιουργία. Η ταινία «Lines» εμπνεύστηκε το θέμα της από τις αυτοκτονίες στην Ελλάδα της κρίσης και ο σκηνοθέτης καταφέρνει να παρουσιάσει ένα συγκινητικό και ευαίσθητο φιλμ, χωρίς όμως να εκβιάζει τον θεατή, αλλά αξιοποιώντας στο έπακρο το καλογραμμένο σενάριο και το εξαιρετικό σύνολο ηθοποιών που έχει στη διάθεσή του. Μία κραυγή για την Ελλάδα που πεθαίνει…

«Η ταινία προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινότητα απέναντι στη συνεχιζόμενη τραγωδία που βιώνει η Ελλάδα. Τα θύματα της οικονομικής κρίσης γίνονται τα θύματα της επόμενης ημέρας. Μέσα από τα ψυχικά τους ερείπια, προβάλλουν τα ερείπια μιας ολόκληρης χώρας που προσπαθεί να κραυγάσει το πρόβλημά της, μέσα από λυγμούς που ακούγονται στις τηλεφωνικές γραμμές.» – Βασίλης Μαζωμένος

Διαβάστε επίσης:
Μία ταινία για τις αυτοκτονίες στην Ελλάδα της κρίσης: «Lines» του Βασίλη Μαζωμένου

«Park» (2016) της Σοφίας Εξάρχου
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 9 Μαρτίου

image

Δέκα χρόνια μετά τους Αγώνες του 2004, μια παρέα αγοριών ζει ανάμεσα στις εγκαταλελειμμένες αθλητικές εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού της Αθήνας. Τα αγόρια περιφέρονται άσκοπα ανάμεσα στα ερείπια, στήνοντας παιχνίδια και οργανώνοντας ζευγαρώματα σκύλων για να βγάζουν χρήματα. Ο μεγαλύτερος της παρέας, ο Δημήτρης μαζί με την Άννα – πρώην αθλήτρια – προσπαθούν να ξεφύγουν από το Χωριό με προορισμό τα τουριστικά ξενοδοχεία των νοτίων προαστίων. Καθώς οι εξορμήσεις τους συνεχίζονται και τα δυο παιδιά εισχωρούν όλο και πιο πολύ στις ζωές των τουριστών, η επιθυμία του Δημήτρη για αποδοχή θα δοκιμαστεί με βίαιο τρόπο.

Το «Park» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Σοφίας Εξάρχου (Βραβείο Νέων Σκηνοθετών, Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν). Η ελληνική πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 2016, στο 57ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, όπου και είχαμε την ευκαιρία να το παρακολουθήσουμε. Αξιόλογη προσπάθεια, που όμως παρά την καλή αρχική ιδέα του σεναρίου, τις ζωντανές ερμηνείες των παιδιών και του όμορφου μουσικού σκορ που υπογραφεί ο Αλέξανδρος Βούλγαρης (The Boy), η ταινία σταδιακά χάνει το ενδιαφέρον της και αναλώνεται σε προβλέψιμες σκηνές, καθώς προσπαθεί τελικά να πει περισσότερα απ’ ότι αρχικά σχεδίαζε…

«Μέσα από τις παράλληλες ιστορίες των παιδιών του Ολυμπιακού χωριού, το «Park» σκιαγραφεί το πορτραίτο μιας χαμένης γενιάς. Μέσα από τις εικόνες των εγκαταλελειμμένων αθλητικών εγκαταστάσεων, τα ερείπια και τα παρηκμασμένα τουριστικά θέρετρα, η ταινία διατρέχει το “ένδοξο” παρελθόν της χώρας έως την παρακμή του σήμερα παρουσιάζοντας μια κοινωνία, που ήταν απροετοίμαστη για τη βίαιη πτώση. Σε αυτό το απομεινάρι του παρελθόντος, η ανάγκη των παιδιών ν’ ανήκουν κάπου γίνεται επιτακτική και οι προσπάθειές του όλο και πιο άγριες και απελπισμένες.» – Σοφία Εξάρχου

«Νήμα» (2016) του Αλέξανδρου Βούλγαρη / The Boy
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 7 Δεκεμβρίου

image

Το «Νήμα» είναι ένα ψυχαναλυτικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας. Το νήμα που συνδέει τους κόσμους των δύο πρωταγωνιστών, Νίκη και Λευτέρη, είναι η μνήμη, η βία και μία μάχιμη ελπίδα. Η αφοσίωση της Νίκης στην αντίσταση προδίδει την αδυναμία της να ανταποκριθεί ως μητέρα. Ο Λευτέρης, γιος της Νίκης, κληρονομεί ένα παρελθόν που ο ίδιος πότε του δεν ονειρεύτηκε. Μέχρι που μια μέρα, το νήμα που τους συνδέει, ένας αόρατος ψυχολογικός ομφάλιος λώρος, κόβεται. Ο αγώνας της Μητέρας για τα πολιτικά της πιστεύω, μεταμορφώνεται σε ψυχολογικές αλυσίδες που φυλακίζουν τον Γιο, ο οποίος πρέπει στο τέλος να αγωνιστεί για τη δικιά του ελευθερία και να αναζητήσει τη δικιά του λύτρωση.

Μετά την πρεμιέρα της στο περσινό 57ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και αφού ταξίδεψε σε διεθνή Φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο, η νέα ταινία του Αλέξανδρου Βούλγαρη / The Boy, βρίσκει τον δρόμο για τις κινηματογραφικές αίθουσες. Α’ Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας  από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου 2017 για την ερμηνεία της Σοφίας Κόκκαλη.

«Το «Νήμα» είναι μια προσωπική ταινία σκανταλιά. Μάλλον είναι για θεατές που τους αρέσουν οι κωμωδίες που δεν έχουν αστεία, οι ταινίες επιστημονικής φαντασίες που οι ήρωες δεν ξέρουν να αλλάξουν μια λάμπα, οι άγριες ερωτικές σκηνές που συμβαίνουν μέσα στο μυαλό, για θεατές που θέλουν όταν βγαίνουν απ’το σινεμά να ψάχνουν το σάουντρακ της ταινίας, για άγρια αγοροκόριτσα και άντρες λάτρεις του μελοδράματος και του καταθλιπτικού τεχνικολόρ, για μυωπικούς που κάτι παθαίνουν με το κόκκινο χρώμα, για θεατές που μια μέρα δεν θα  ντρέπονται να κλάψουν δίπλα στον φίλο τους.» – Αλέξανδρος Βούλγαρης / The Boy

«Τζαμάικα» (Jamaica – 2017) του Ανδρέα Μορφονιού
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 21 Δεκεμβρίου

image

Ο Άκης (Σπύρος Παπαδόπουλος) οδηγεί ταξί και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τα χρέη του. O Τίμος (Φάνης Μουρατίδης) είναι ένας διάσημος παρουσιαστής τηλεόρασης που ζει κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία. Ο Άκης και ο Τίμος, δεμένοι από μικροί ως αδέλφια αποξενωμένοι όμως στην ενήλικη καθημερινότητά τους, πρωταγωνιστούν σε μια συγκινητική, τρυφερή, αισιόδοξη και άκρως ανθρώπινη ταινία για τη σαρωτική δύναμη της ζωής και την αδελφική αγάπη που ξεπερνάει όλες τις παρεξηγήσεις του παρελθόντος. Οι κοινές αναμνήσεις, τα ταξίδια μακρινά ως την Τζαμάικα – το άπιαστο όνειρο που μοιράστηκαν παιδιά – το χιούμορ του Τίμου και η αγνή ψυχή του Άκη υφαίνουν μια σπαρταριστή και λυτρωτική ιστορία, γεμάτη συναίσθημα και αγάπη για τη ζωή.

Η ταινία «Τζαμάικα» αφηγείται την ιστορία δύο αδελφών, του Άκη (Σπύρος Παπαδόπουλος) και του Τίμου (Φάνης Μουρατίδης), που έχουν αποξενωθεί λόγω μιας παρεξήγησης, αλλά με αφορμή ένα οικογενειακό γεγονός έρχονται και πάλι κοντά. To φιλμ μόλις ολοκλήρωσε τα γυρίσματά του και πρόκειται να κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους τον χειμώνα. Εκτός από το κεντρικό δίδυμο ηθοποιών, στην ταινία πρωταγωνιστούν επίσης η Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους, η Νικολέτα Κοτσαηλίδου, ο Μελέτης Ηλίας, ο Νίκος Παντελίδης και η Μαίρη Ευαγγέλου.

Τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Ανδρέας Μορφονιός (Ευτυχισμένοι Μαζί), ενώ το σενάριο, που είναι βασισμένο σε ιδέα του Φάνη Μουρατίδη, υπογράφει ο γνωστός από την τηλεοπτική σειρά «Singles», Γιώργος Φειδάς. Στη διεύθυνση φωτογραφίας συναντάμε τον Γιάννη Δρακουλαράκο (Ένας Άλλος Κόσμος, Το Τανγκό των Χριστουγέννων). Τη μουσική της ταινίας υπογράφει ο Θέμης Καραμουρατίδης (Ουζερί Τσιτσάνης). Πρωταγωνιστούν: Σπύρος Παπαδόπουλος, Φάνης Μουρατίδης, Άννα – Μαρία Παπαχαραλάμπους, Νικολέτα Κοτσαηλίδου, Μελέτης Ηλίας, Νίκος Παντελίδης και Μαίρη Ευαγγέλου.

Διαβάστε επίσης:
Σπύρος Παπαδόπουλος και Φάνης Μουρατίδης μας ταξιδεύουν στην «Τζαμάικα»

«Όντως Φιλιούνται;» (2016) του Γιάννη Κορρέ
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 19 Οκτωβρίου

image

Λίγο πριν τα τριάντα ο Ντάνυ και η Στέλλα ανήκουν σε μία γενιά που ακόμα δεν έχει καθοριστεί. Ο Ντάνυ νιώθει πως είναι πολύ καλός γι’ αυτό τον κόσμο. Η Στέλλα πιστεύει πως ο κόσμος δεν είναι αρκετά καλός γι’ αυτή. Το ερώτημα είναι αν ο ένας είναι καλός για τον άλλο. Η επίσκεψη του Αχιλλέα στο σπίτι του Ντάνυ γίνεται αφορμή για μία συζήτηση γύρω από το τι σημαίνει να υπάρχεις στην σύγχρονη πραγματικότητα και παράλληλα μας παραπέμπει στο χρονικό της σχέσης τους, από το Α ως το τώρα. Η ταινία, χρησιμοποιώντας τον Ντάνυ ως κεντρικό χαρακτήρα και τις κωμικοτραγικές καταστάσεις στις οποίες συχνά βρίσκεται –ή δημιουργεί- επιχειρεί να μιλήσει για αυτή τη γενιά, με το χιούμορ που της αρμόζει και την κατανόηση που της αξίζει.

Το «Όντως Φιλιούνται;» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιάννη Κορρέ. Πρόκειται για μία πειραματική κυρίως δημιουργία, με γρήγορους διαλόγους και συμπαθητικές ερμηνείες, την οποία είχαμε την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε και τον Νοέμβριο του 2016, κατά την πρεμιέρα της στο 57ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Πρωταγωνιστούν: Θανάσης Πετρόπουλος, Ηρώ-Ελένη Μπέζου, Όμηρος Πουλάκης, Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη, Ελευθερία Παπαδοπούλου, The Boy, Κατερίνα Παπανδρέου, Γιολάντα Καλογεροπούλου, Κατερίνα Ζησούδη, Τζωρτζίνα Λιώση. Τη Διεύθυνση Φωτογραφίας υπογράφει ο Αλέξης Πηλός, ενώ τη μουσική, ο Αλέξανδρος Βούλγαρης / The Boy.

«Το «Όντως Φιλιούνται;» είναι μια ταινία για τους ανθρώπους που ξέρω. Είναι φτιαγμένη από ανθρώπους που ξέρω και από ανθρώπους που γνώρισα στη διαδικασία. Με ελάχιστα μέσα και ακόμα λιγότερα χρήματα, με ανενδοίαστο ρομαντισμό και αυτοκαταστροφικές τάσεις (αν και τα δύο συνήθως πάνε παρέα), με την θέληση να κοιτάξω προς τα μέσα και όχι προς τα έξω. Κάπως έτσι έγινε αυτή η ταινία. Και εκεί, μέσα, οι άνθρωποι που ξέρω είναι αδιανόητα αμήχανοι, όμορφα αφελείς, συνήθως καλοπροαίρετοι, λίγο εγωιστές, βαθιά περίπλοκοι και περήφανα γελοίοι. Το «Όντως Φιλιούνται;» φτιάχτηκε για να τους αγκαλιάσει. Για όλα τα παραπάνω αλλά κυρίως για τα υπόλοιπα.» – Γιάννης Κορρές

Η 10άδα με τις καλύτερες ελληνικές ταινίες μυθοπλασίας του 2017, ολοκληρώνεται με ένα φιλμ το οποίο πολλοί θα ισχυριστούν ότι κακώς βρίσκεται στο συγκεκριμένο αφιέρωμα. Η εθνικότητα ενός φιλμ είναι μία μεγάλη συζήτηση και μπορεί ο «Θάνατος του Ιερού Ελαφιού» να είναι μία αγγλόφωνη ταινία με ξένους ηθοποιούς, ωστόσο πάντα προσπαθώ να αντιλαμβάνομαι ένα κινηματογραφικό έργο ως καλλιτεχνικό δημιούργημα το οποίο ανήκει πρώτα στον σκηνοθέτη και δημιουργό του, δηλαδή στη συγκεκριμένη περίπτωση, στον Γιώργο Λάνθιμο:

«Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού» (The Killing of a Sacred Deer – 2017) του Γιώργου Λάνθιμου
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 2 Νοεμβρίου

image

Ο Steven (Κόλιν Φάρελ) είναι ένας διαπρεπής καρδιοχειρουργός, παντρεμένος με την Anna (Νικόλ Κίντμαν), μία καταξιωμένη οφθαλμίατρο. Είναι ευκατάστατοι και ζουν ευτυχισμένοι με τα δύο τους παιδιά, την έφηβη Kim (Ράφι Κάσιντι) και τον δωδεκάχρονο Bob (Σάνι Σούλιτς). O Steven έχει αναπτύξει φιλική σχέση με τον Martin (Μπάρι Κέογκαν), ένα δεκαεξάχρονο αγόρι, ορφανό από πατέρα, το οποίο έχει υπό την προστασία του. Τα πράγματα παίρνουν ολέθρια τροπή όταν ο Steven συστήνει τον Martin στην οικογένεια του. Το νεαρό αγόρι αναστατώνει τον κόσμο τους και υποχρεώνει τον Steven να επιλέξει ανάμεσα σε μια ακραία θυσία ή τον κίνδυνο να χάσει τα πάντα.

Δύο χρόνια μετά τον «Αστακό», ο Γιώργος Λάνθιμος συνεργάζεται και πάλι στο σενάριο με τον Ευθύμη Φιλίππου, σκηνοθετώντας τον «Θάνατο του Ιερού Ελαφιού» με πρωταγωνιστές τους Νικόλ Κίντμαν, Κόλιν Φάρελ, Αλίσια Σίλβερστοουν, Μπάρι Κέογκαν, Ράφι Κάσιντι, Μπιλ Καμπ, Σάνι Σούλιτς. Πρόκειται για ένα ιδιόμορφο ψυχολογικό θρίλερ, το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Σεναρίου (εξ ημισείας με το «You Were Never Really Here» της Lynne Ramsay), στους Γιώργο Λάνθιμο και  Ευθύμη Φιλίππου στο 70ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, τον Μάιο του 2017.

Το φιλμ «Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού» περιγράφει ένα κλειστοφοβικό οικογενειακό περιβάλλον και επικαλείται ήδη από τον τίτλο μια σχέση με τον αρχαίο μύθο της Ιφιγένειας και τον χειροπιαστό τρόμο που κλιμακώνεται σε θυσία. Οι διάλογοι είναι απολαυστικοί, συνεπείς στο – δυσανάλογα των τραγικών περιστάσεων – ύφος της σεναριακής ομάδας. Ο σκηνοθέτης ενορχηστρώνει με στυλιζαρισμένες λήψεις και οι αξιόλογοι ηθοποιοί συμμορφώνονται απόλυτα στο αλλόκοτο, παγερό και βασανιστικό κλίμα της ταινίας. Ο «Θάνατος του Ιερού Ελαφιού» προσφέρει μία μοναδική κινηματογραφική εμπειρία, με σκηνές που απασχολούν τον θεατή και μετά την προβολή της ταινίας.

Διαβάστε επίσης:
Ο Γιώργος Λάνθιμος χαρτογραφεί τα ανθρώπινα πάθη: «Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού»
Γιώργος Λάνθιμος: Από τον «Κυνόδοντα» μέχρι τον «Θάνατο του Ιερού Ελαφιού»
Νικόλ Κίντμαν: Από τον Στάνλει Κιούμπρικ μέχρι τον Γιώργο Λάνθιμο