Δύο χρόνια μετά το εξαιρετικό «Μαζί ή Τίποτα», σχετικά με τη δίκη των νεοναζί στη Γερμανία, ο αξιόλογος σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν επιστρέφει με «Το Χρυσό Γάντι», βασίζοντας και πάλι την ταινία του, σε πραγματικά γεγονότα. Εξαιρετικός ο Γιόνας Ντάσλερ, στον ρόλο του κατά συρροή δολοφόνου Φρις Χόνκα, ενώ σε δεύτερο επίπεδο αξίζει να σημειώσουμε τον ρατσισμό προς τους Έλληνες μετανάστες της Γερμανίας, με τον «συνήθη ύποπτο» Αδάμ Μπουσδούκο, σ’ έναν μικρό, αλλά χαρακτηριστικό ρόλο.

«Για μένα, ο Χόνκα δεν ήταν απλώς ένας κατά συρροή δολοφόνος όπως ο Χάνιμπαλ Λέκτερ στη «Σιωπή των Αμνών». Ο Χόνκα ήταν ένας πραγματικός άνθρωπος από την γειτονιά μου, πάνω στην οποία έχει αφήσει τα σημάδια του. Ήταν κάτι σαν τον μπαμπούλα της γειτονιάς για εμάς τα παιδιά. Πάντα αναζητώ μια προσωπική σχέση με τα θέματα με τα οποία καταπιάνομαι. Όσο ουσιαστικότερη η σχέση, τόσο αυθεντικότερη η ταινία. Παρόλο που καταπιάνομαι με μια εποχή και έναν κόσμο που δεν είναι γνώριμα σε πολλούς θεατές, η ταινία δεν είναι ένα κοινωνικό δράμα – αυτή η φράση μου βγάζει μια αίσθηση διδακτισμού και προκατάληψης. Το βλέπω πιο φιλοσοφικά: το πώς είμαστε σήμερα καθορίζει το πώς θα είμαστε στο μέλλον, ενώ αντίστοιχα το παρόν είναι το αποτέλεσμα του παρελθόντος. Άρα, στα μάτια μου, παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι το ίδιο. Παρόλο που η ιστορία τοποθετείται στο κοντινό παρελθόν, θα μπορούσε να συμβαίνει σήμερα.» – Φατίχ Ακίν

Αμβούργο, δεκαετία του ‘70. Με μια πρώτη ματιά, ο Φρις «Φίτε» Χόνκα είναι ένα αξιολύπητο, χαμένο κορμί όπως τόσοι άλλοι γύρω του. Ο άνδρας με το παραμορφωμένο πρόσωπο, περνάει τις νύχτες του μεθώντας στο καταγώγιο «Το Χρυσό Γάντι», κυνηγώντας μοναχικές γυναίκες για λίγη συντροφιά. Κανείς από τους θαμώνες δεν μπορεί να υποψιαστεί ότι ο φαινομενικά άκακος Φίτε είναι στην πραγματικότητα ένα τέρας.

Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα που πριν χρόνια σόκαραν τη Γερμανία, το θρίλερ του Φατίχ Ακίν αφηγείται την ιστορία του Φρις Χόνκα, ενός άνδρα που δολοφόνησε και διαμέλισε πολλές γυναίκες, με φόντο το αγαπημένο του μπαρ, όπου οι μεθύστακες θαμώνες συγκινούνται με γλυκανάλατα τραγούδια και το ποτό μετατρέπεται σε αντανακλαστικό ενάντια στον πόνο, τη λαχτάρα και τον καημό.

«Σε μεγάλο βαθμό με καθοδήγησε ο Χάις Στρουνκ και το βιβλίο του. Θεωρώ τεράστιο λογοτεχνικό επίτευγμα το ότι κατάφερε να κατανοήσω έναν κατά συρροή δολοφόνο. Ίσως το βιβλίο αυτό έχει τις ρίζες του στον οίκτο: στην ταινία δεν απεικονίζεται το από πού προήλθε αυτός ο άνθρωπος, το πώς έπεσε θύμα βιασμού και εξευτελισμών ως παιδί. Δεν ήθελα να αποζητήσω μια αιτία για τις κτηνωδίες του. Προσπάθησα, όμως, να συλλάβω τα ίχνη ανθρωπιάς, τα οποία αποδίδονται στον Χόνκα από το βιβλίο. Και φυσικά τα κατάφερα χάρη και στον υπέροχο [πρωταγωνιστή] Γιόνας Ντάσλερ. Όποιος ηθοποιός αναλάμβανε τον ρόλο θα έπρεπε να υποστεί την ίδια εξωτερική μεταμόρφωση. Ο Χόνκα, με την σπασμένη του μύτη, τα χαλασμένα δόντια και το χαρακτηριστικό αλληθώρισμα, είχε μια πολύ ιδιαίτερη όψη. Από την στιγμή που υπήρχαν τα μέσα να αλλάξουμε την όψη του οποιουδήποτε, απελευθερώθηκα σε σχέση με το ποιους ηθοποιούς μπορούσα να επιλέξω. Ο Γιόνας πραγματικά μεταμορφώθηκε χάρη και σε αυτά τα τρικ που άλλαξαν την όψη του: μπορεί να μοιάζουν τεχνικά και επιφανειακά, αλλά τελικά συνδέονται με την ψυχή και, τελικά, την ερμηνεία.» – Φατίχ Ακίν

O σκηνοθέτης μένει μακριά από τις παγίδες ωραιοποίησης των σίριαλ κίλερ και κοιτάζει κατάματα την σκοτεινή καρδιά της ανθρωπότητας, μιλώντας για μια ολόκληρη χώρα που έθαψε βαθιά τις ενοχές και τα τραύματά της, χωρίς όμως να ξέρει ότι εκείνα θα επιστρέψουν για να την στοιχειώσουν.

Μετά τη επιτυχία του πολυβραβευμένου «Μαζί ή Τίποτα», ο Φατίχ Ακίν εμπνέεται από την πραγματική ιστορία ενός διαβόητου Γερμανού κατά συρροή δολοφόνου και επιστρέφει με την πιο τολμηρή και αμφιλεγόμενη ταινία της καριέρας του. Επίσημη συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου 2019.

«Η κινηματογραφική βιομηχανία συζητάει πολύ τα τελευταία χρόνια για την κρίση στο σινεμά εξαιτίας των πλατφόρμων streaming. Αλλά ένα είδος συνεχίζει με μεγάλη επιμονή: η ταινία τρόμου. Πάντα μου άρεσαν οι ταινίες τρόμου γιατί μου αρέσει να τρομάζω στις ταινίες. Ο Στίβεν Κινγκ είπε κάποτε ότι οι ιστορίες τρόμου είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίζει κανείς τον θάνατο και το εφήμερο. Αν το συζητούσαμε διαρκώς, θα τρελαινόμασταν – ίσως γι’ αυτό υπάρχει αυτή η μορφή κάθαρσης. Μια ταινία τρόμου προσφέρει στο κοινό της την ευκαιρία να αντιμετωπίσει τους φόβους του. Ο τρόμος είναι μια φοβερά δυνατή αίσθηση: κάτι συμβαίνει στο σώμα σου όταν τον νιώθεις. Αλλά όταν το βιώνεις στο σινεμά, όπου δε διατρέχεις κίνδυνο αλλά είναι στην πραγματικότητα κάτι το εφήμερο, μπορεί να απελευθερώσει ορμόνες ευδιαθεσίας. Βιώνεις τον φόβο, αλλά φυσικά επιβιώνεις αυτού.» – Φατίχ Ακίν

Το Χρυσό Γάντι / The Golden Glove / Der goldene Handschuh
Σκηνοθεσία: Φατίχ Ακίν
Σενάριο: Φατίχ Ακίν, βασισμένο στο βιβλίο «Der goldene Handschuh» του Χάιντ Στρουνκ
Ηθοποιοί: Γιόνας Ντάσλερ, Μαργκαρέτε Τίσελ, Χαρκ Μπομ, Αδάμ Μπουσδούκος
Έτος Παραγωγής: 2019
Χώρα Παραγωγής: Γερμανία, Γαλλία
Διάρκεια: 110 λεπτά