Μία εξαιρετική νέα Κινηματογραφική Εβδομάδα, βρίσκεται προ των πυλών, με εννέα καινούργιες ταινίες να κυκλοφορούν στις Αίθουσες, πολλές εκ των οποίων συνιστούν μία αξιόπιστη επιλογή. Τις εντυπώσεις κερδίζουν δύο ελληνικές δημιουργίες το ντοκιμαντέρ για τον Μανώλη Γλέζο, ο «Τελευταίος Παρτιζάνος» του Ανδρέα Χατζηπατέρα και η ταινία του Αστέρη Κούτουλα, «Ταξιδεύοντας με τον Μίκη».

Κυκλοφορούν επίσης: Ο αξιόλογος «Ψυχρός Πόλεμος» του Πάβελ Παβλικόφσκι, που αποτελεί την πρόταση της Πολωνίας για το Ξενόγλωσσο Όσκαρ, το «Τυφλό Σημείο» του Κάρλος Λόπεζ, με φόντο την αστυνομική βία και τα επίκαιρα ζητήματα του ρατσισμού, η «Διαπαιδαγώγηση της Κάμερον Ποστ», με την εξαιρετική Κλόε Γκρέις Μόριτζ, ενώ λόγω των ημερών (Halloween), κυκλοφορούν και δύο θρίλερ: η Τζέιμι Λι Κέρτις επιστρέφει στη «Νύχτα με τις Μάσκες», ενώ ο αιματοβαμμένος Νίκολας Κέιτζ, διψά για εκδίκηση, στο «Mandy» του Πάνου Κοσμάτου. Αναλυτικά:

«Ψυχρός Πόλεμος» (Cold War / Zimna Wojna – 2018) του Πάβελ Παβλικόφσκι (Πολωνία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο)

H ταινία παρακολουθεί την παθιασμένη ερωτική ιστορία δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων, με φόντο τον Ψυχρό Πόλεμο στην Πολωνία, το Βερολίνο, τη Γιουγκοσλαβία και το Παρίσι. Ένας άντρας και μια γυναίκα γνωρίζονται στα συντρίμμια της μεταπολεμικής Πολωνίας. Παγιδεύονται σε έναν μοιραίο έρωτα που τους καταδικάζει να βρίσκονται δεμένοι ο ένας με τον άλλον. Οι πολιτικές συνθήκες, τα ελαττώματα τους, αλλά και μια σειρά από ατυχείς συγκυρίες τους χωρίζουν και τους ενώνουν σ’ έναν έρωτα διαχρονικά αδύνατο.

Η ταινία «Ψυχρός Πόλεμος» πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της τον Μάιο στο 71ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών κατακτώντας κοινό, κριτικούς, αλλά και την επιτροπή, η οποία απένειμε στον Πάβελ Παβλικόφσκι το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας. Eπίσημη πρόταση της Πολωνίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. H ταινία είναι αφιερωμένη στους γονείς του Πάβελ Παβλικόφσκι, γι’αυτό και έδωσε τα ονόματά τους στους δύο κεντρικούς χαρακτήρες της ταινίας του, στην οποία υπογράφει εκτός από τη σκηνοθεσία και το σενάριο.

«Ήθελα να κάνω την ταινία αρχικά έγχρωμη. Δεν ήθελα να επαναλάβω τον εαυτό μου, αλλά όταν εξέτασα τη χρωματική παλέτα, δεν ήξερα τι χρώμα να δώσω στην Πολωνία της εποχής. Δεν έμοιαζε με τη σέπια των Η.Π.Α. της δεκαετίας του ’50. Το χρώμα στην Πολωνία είναι ένα είδος γκρι / καφέ / πράσινου. Η Πολωνία τότε ήταν συντρίμμια, ο κόσμος ήταν μελαγχολικός, φορούσε ρούχα με σκούρα χρώματα. Το ασπρόμαυρο άρχισε να φαντάζει σαν η μοναδική επιλογή για την ιστορία που ήθελα να πω». Το 1.33:1 φορμά είναι αυτό που εκφράζει καλύτερα τον Παβλικόφσκι. «Ξεκίνησα με αυτό γιατί σε βοηθά όταν δεν έχεις πολλά χρήματα για σχεδιασμό της παραγωγής στο background να μη δείχνεις πολύ από τον έξω κόσμο και να επικεντρώνεσαι μόνο στην ιστορία που έχεις να διηγηθείς».

Διαβάστε επίσης:

• Ο «Ψυχρός Πόλεμος» του Πάβελ Παβλικόφσκι με φόντο μία παθιασμένη ερωτική ιστορία

«Hunter Killer» (2018) του Ντόνοβαν Μαρς (Η.Π.Α., Ηνωμένο Βασίλειο, Κίνα)

Ο κυβερνήτης ενός αμερικάνικου υποβρυχίου αποστέλλεται σε βαθιά ρωσικά ύδατα για να σώσει τον εκλεγμένο Ρώσο πρόεδρο εν μέσω ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος. Βασισμένο στο βιβλίο των Ντον Κιθ και Τζορτζ Γουάλας «Firing Point», με τον Τζέραρντ Μπάτλερ (300, Ο Όλυμπος Έπεσε) και τον βραβευμένο με Όσκαρ, Γκάρι Όλντμαν (Η πιο Σκοτεινή Ώρα) στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ένα αγωνιώδες θρίλερ με υποβρύχια, εισβολή σε εχθρικό έδαφος και σκληρές διαπραγματεύσεις και συγκρούσεις. Πρωταγωνιστούν: Γκάρι Όλντμαν, Τζέραρντ Μπάτλερ, Κόμον, Γουίλ Ατένμπορο, Καρολάιν Γκούντολ, Μάικλ Νίκβιστ.

«Ο Τελευταίος Παρτιζάνος» (2017) του Ανδρέα Χατζηπατέρα (Ελλάδα)

Μία ταινία τεκμηρίωσης για έναν σπουδαίο άνθρωπο, αλλά και για την ιστορική μνήμη ενός ολόκληρου λαού. Στο πρώτο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ του, ο Ανδρέας Χατζηπατέρας στρέφει την κάμερα του στον θρυλικό Μανώλη Γλέζο. Ο σκηνοθέτης παρακολουθεί την δράση του, με την Ελλάδα για άλλη μια φορά μετέωρη, λόγω οικονομικής κρίσης, καθώς ο Γλέζος βρίσκεται στο προσκήνιο, με αποκορύφωμα την εκλογή του στην Ευρωβουλή, σε ηλικία 92 ετών.

Ωστόσο αρνείται πεισματικά να συζητήσει το «περιστατικό με τη σημαία», το οποίο συχνά απειλεί να επισκιάσει ολόκληρη τη ζωή του. Εν μέσω αστεϊσμών, επιπλήξεων και συμβουλών, το κινηματογραφικό συνεργείο αναλαμβάνει να αποκαλύψει τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από τον μύθο.

Διαβάστε επίσης:

• Μανώλης Γλέζος: «Ο Τελευταίος Παρτιζάνος»

«Τυφλό Σημείο» (Blindspotting – 2018) του Κάρλος Λόπεζ Εστράδα (Η.Π.Α.)

Όουκλαντ, Καλιφόρνια. O Κόλιν (Νταβίντ Ντίγκς) προσπαθεί να περάσει τις τελευταίες τρεις ημέρες της αστυνομικής του επιτήρησης όσο πιο ομαλά γίνεται στην ύστατη προσπάθειά του να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Ωστόσο, ο παιδικός του φίλος Μάιλς (Ραφαέλ Κασάλ) είναι ένας πραγματικός μαγνήτης για μπελάδες. Οι δύο κολλητοί επιστρέφουν στην παλιά τους γειτονιά όπου η νοσταλγία μπλέκεται με καινούργια απρόσμενα σκηνικά και σπαρταριστά γεγονότα. Μία αναποδιά όμως αρκεί ώστε να βάλει τον Κόλιν σε νέες περιπέτειες.

Το «Τυφλό Σημείο» μοιάζει να κινείται σε ένα τεντωμένο σχοινί με λεπτές ισορροπίες, με τον ήρωά του να προσπαθεί να αποφύγει τους μπελάδες για μόλις τρεις μέρες στο χαοτικό και σχεδόν ηλεκτρισμένο Όουκλαντ. Ένα δυναμικό μίγμα χιούμορ και αγωνίας κάνει τον παλμό της ταινίας να χτυπά έντονα στον ζωντανό ρυθμό της πόλης που ξεχειλίζει από οργή και φόβους. Μια τολμηρή ταινία για τα επίκαιρα ζητήματα του ρατσισμού και της αστυνομικής βίας. Ηθοποιοί: Νταβίντ Ντίγκς, Ραφαέλ Κασάλ, Τζανίνα Γκαβανκάρ.

«Η Διαπαιδαγώγηση της Κάμερον Ποστ» (The Miseducation of Cameron Post – 2018) της Ντεζιρέ Αχαβάν (Η.Π.Α.)

1993. Η Κάμερον οδηγείται σε ένα κέντρο «θεραπείας» γκέι εφήβων όταν ο φίλος της την πιάνει να ερωτοτροπεί με ένα κορίτσι κατά τη διάρκεια ενός σχολικού χορού. Εκεί, παρά τις εξοντωτικές ψυχολογικά συνθήκες, η νεαρή θα δημιουργήσει μια πολυπόθητη νέα οικογένεια. Ο ετήσιος χορός του σχολείου ολοκληρώνεται με τον χειρότερο τρόπο για την Κάμερον Ποστ όταν το αγόρι της, την πιάνει στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου να ερωτοτροπεί με ένα κορίτσι. Η επόμενη μέρα βρίσκει τη νεαρή κοπέλα έγκλειστη σε ένα κέντρο «θεραπείας» το οποίο εξειδικεύεται σε έφηβους που νιώθουν ερωτική έλξη για άτομα του ίδιου φύλου. Σε ένα εντελώς αυταρχικό και πιεστικό περιβάλλον η Κάμερον έρχεται αντιμέτωπη με συνθήκες πρωτόγνωρης ψυχολογικής βίας, την ίδια ώρα που καταφέρνει να συνδεθεί για πρώτη φορά με γκέι συνομήλικούς της, δημιουργώντας μια νέα οικογένεια.

Η Ντεζιρέ Ακαβάν (Appropriate Behaviour) μεταφέρει το ομώνυμο μυθιστόρημα της Έμιλι Ντάνφορθ στην μεγάλη οθόνη και κερδίζει το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ του Σάντανς. Μία  από τις πιο θαρραλέες ταινίες της χρονιάς. Πρωταγωνιστεί η Κλόε Γκρέις Μόριτζ («Hugo», «Kick-Ass»).

«Το βιβλίο μιλούσε με απόλυτη ειλικρίνεια για την ενηλικίωση και απλά έτυχε να είναι και γκέι θεματικής. Η ομοφυλοφιλία της Κάμερον ήταν αναπόσπαστο στοιχείο της υπόθεσης αλλά, τελικά, δεν ήταν μια ιστορία για τα γκέι ζητήματα. Δεν ήταν συγκαταβατικό ή διδακτικό. Ήταν αληθινό όπως όλα τα καλά νεανικά μυθιστορήματα», λέει η Άκαβαν. «Σκέφτηκα πως αν ποτέ το έκανα ταινία, θα επικεντρωνόμουν στις τελευταίες 200 σελίδες που διαδραματίζονται στο κέντρο θεραπείας.» – Ντεζιρέ Αχαβάν

«Η Νύχτα με τις Μάσκες» (Halloween – 2018) του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν (Η.Π.Α.)

H εισπρακτική επιτυχία του 1978, αναγεννιέται φέτος για να καλύψει την ανάγκη του κοινού για επιστροφή σε διαχρονικά πρότυπα τρόμου. Η ιστορία του Μάικλ Μάγιερς, ενός ανθρώπου χωρίς ταυτότητα και χωρίς πρόσωπο, ο οποίος επιστρέφει για να συνεχίσει το έργο σφαγής, αποκτάει μια αρχετυπική διάσταση για τα δεδομένα των ταινιών τρόμου.

Η πρώτη ταινία «Halloween» που εμπνεύστηκε ο Τζον Κάρπεντερ, στάθηκε η αφορμή οι κινηματογραφικές αίθουσες να γεμίσουν με slasher movies στις επόμενες δεκαετίες και η αλληγορική διάστασή τους σε σχέση με τον «αναίτιο κακό» να γεννήσει μια ολόκληρη μυθολογία τρόμου. Σαράντα χρόνια μετά, ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν θα δώσει συνέχεια στον μακάβριο εφιάλτη του Κάρπεντερ, με την Τζέιμι Λι Κέρτις να επιστρέφει στον κλασικό της ρόλο, για να αντιμετωπίσει τη μασκοφόρα φιγούρα που την στοιχειώνει τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες.

«Mandy» (2018) του Πάνου Κοσμάτου (Η.Π.Α., Βέλγιο)

Ο Ρεντ και η Μάντι ζουν ευτυχισμένοι σε ένα απομονωμένο σπίτι στο δάσος, όταν μια μοχθηρή συμμορία απόκοσμων μηχανόβιων τους επιτίθεται με μανία, με επικεφαλής τον σαδιστή Jeremiah. Μετά την επίθεση, ότι έχει απομείνει στον Ρεντ είναι η πιο άγρια δίψα για εκδίκηση και το φονικότερο όπλο όλων: η οργή αυτού που έχει μόλις χάσει τα πάντα. Ο Ρεντ επιβιώνει και εξαπολύει ένα μανιασμένο ανθρωποκυνηγητό που κορυφώνεται σε αιματοκύλισμα.

Ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης, Πάνος Κοσμάτος / Panos Cosmatos (Beyond the Black Rainbow) καταθέτει, μόλις με τη δεύτερη ταινία του, ένα αισθητικά συγκλονιστικό έργο. Ο Νίκολας Κέιτζ αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σ΄ αυτό το αιματηρό, ψυχεδελικό, κολασμένο οδοιπορικό, ένα μακελειό αφιερωμένο στην τέχνη του φανταστικού και ντυμένο με τη μουσική του σπουδαίου Johann Johannsson. Ηθοποιοί: Νίκολας Κέιτζ, Άντρια Ράιζμπορο, Λίνους Ρόουτς, Νεντ Ντένεχι, Όλγουεν Φουέρε, Ρίτσαρντ Μπρέικ, Μπιλ Ντιουκ.

«Μου αρέσει να σκέφτομαι το Mandy σαν ένα έργο ναΐφ τέχνης. Μία δυνατή ανάμνηση του παρελθόντος μου και της τέχνης, της μουσικής και των ταινιών που αγάπησα μεγαλώνοντας.» – Πάνος Κοσμάτος

«Ταξιδεύοντας με τον Μίκη» (Dance Fight Love Die – 2017) του Αστέρη Κούτουλα (Ελλάδα)

Από το γεμάτο εναλλαγή ιστορικό και ακατέργαστο οπτικό υλικό των περίπου 600 ωρών που γύρισε σε διάστημα 30 ετών, ο Αστέρης Κούτουλας συμπυκνώνει μέσα σε μιάμιση ώρα στιγμές που παρουσιάζουν την εικόνα του Μίκη Θεοδωράκη. Ο δημιουργός παντρεύει στην ταινία του πολλές προσωπικές στιγμές του καλλιτέχνη με ιστορικό υλικό, πλάνα τεκμηρίωσης με μυθοπλασία και τη μουσική του Θεοδωράκη με τον αντίκτυπό της σε νέους καλλιτέχνες της κλασικής μουσικής, της τζαζ, της electro ή της rap. Μια ταινία που δεν ακολουθεί χρονολογική σειρά, αλλά παρουσιάζεται σε μια ιδιόμορφη χρονική μίξη επιτρέποντας στον θεατή να ζήσει χαρακτηριστικές στιγμές από την «on the road» ζωή ενός χαρισματικού καλλιτέχνη. Στο παράλληλο σύμπαν της ταινίας – εμπνευσμένης από τη μυθιστορηματική αυτοβιογραφία του Μίκη Θεοδωράκη – οι σκέψεις γίνονται εικόνα, προβληματισμοί, πίνακες μιας αγνής θεότητας, μιας ερωτικής ιερότητας, μιας μυστηριακής αγάπης.

«Εντιμότατοι Κλέφτες» (King of Thieves – 2018) του Τζέιμς Μαρς (Ηνωμένο Βασίλειο)

Ο Μπράιαν Ρίντερ υπήρξε διάσημος κλέφτης στα νιάτα του, τώρα στα 77 του συγκροτεί μια συμμορία από αλλοπρόσαλλους εγκληματίες με σκοπό να διαπράξουν μια πρωτοφανή ληστεία στο θησαυροφυλάκιο του Hatton Garden. Οι κλέφτες, όλοι μεταξύ 60 και 70 ετών, εκτός από έναν, επιστρατεύουν τις παλιομοδίτικές μεθόδους τους και σχεδιάζουν την ληστεία για το Σαββατοκύριακο του Πάσχα. Παριστάνοντας τους εργάτες, μπαίνουν στο θησαυροφυλάκιο, εξουδετερώνουν τον συναγερμό και ξεκινούν να σκάβουν μία τρύπα στον τοίχο του. Δύο μέρες αργότερα κατορθώνουν να το σκάσουν με λεία που ξεπερνάει τα 14 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας, σε κοσμήματα και μετρητά. Καθώς η αστυνομία φθάνει στον χώρο του εγκλήματος και η ανάκριση ξεκινάει, ρωγμές αρχίζουν να διαφαίνονται μεταξύ των μελών της ιδιόμορφης συμμορίας καθώς αδυνατούν να μοιράσουν δίκαια μεταξύ τους την λεία. Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα. Ηθοποιοί: Μάικλ Κέιν, Μάικλ Γκαμπόν, Τσάρλι Κοξ, Τζιμ Μπρόαντμπεντ, Ρέι Γούινστοουν, Φραντζέσκα Άνις, Τομ Κόρτνεϊ, Πολ Γουάιτχαουζ.