Ο Μικ Τζάγκερ επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη μετά από είκοσι χρόνια, ενώ ο θρύλος του γαλλικού Σινεμά, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, διδάσκει σκάκι, στις δύο ταινίες που κερδίζουν τις εντυπώσεις στην καινούργια κινηματογραφική εβδομάδα.

Πέντε νέες ταινίες, συν τρεις σπουδαίες επανεκδόσεις, κυκλοφορούν στις εγχώριες αίθουσες. Ξεχωρίζει ο «Διαρρήκτης Υψηλής Τέχνης», με τον Τζουζέπε Καποτόντι να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το βιβλίο του Τσαρλς Ουίλφορντ, με πρωταγωνιστές τον Ντόναλντ Σάδερλαντ και τον Μικ Τζάγκερ, καθώς και το «Ρουά Ματ» του Πιέρ-Φρανσουά Μαρτελ-Λαβάλ, με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ σε μία ιστορία που βασίζεται σε εντυπωσιακά, όσο και πραγματικά γεγονότα.

Σε επανέκδοση κυκλοφορούν, το αριστούργημα του Νίκολας Ρεγκ, «Μετά τα Μεσάνυχτα», με τους Ντόναλντ Σάδερλαντ και Τζούλι Κρίστι, μία από τις πιο θρυλικές κωμωδίες στην ιστορία του Κινηματογράφου: «Ένα Ψάρι Που Το Έλεγαν Γουάντα» του Τσαρλς Κράιτον, καθώς και το «Εγκλημα Κάτω από τον Ηλιο», με τον Γκάι Χάμιλτον, να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το κλασικό βιβλίο της Αγκάθα Κρίστι, με πρωταγωνιστή τον Πίτερ Ουστίνοφ. Αναλυτικά:

«Διαρρήκτης Υψηλής Τέχνης» (The Burnt Orange Heresy – 2019) του Τζουζέπε Καποτόντι (Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία)

Ο Τζέιμς, ένας γοητευτικός και φιλόδοξος κριτικός τέχνης, γνωρίζει καλά πώς να εντυπωσιάζει το ακροατήριο στις επί πληρωμή διαλέξεις του. Όταν η Βερενίς, μια Αμερικανίδα που ταξιδεύει στην Ευρώπη, μπλέκει στα δίχτυα του, οι δυο τους θα καταλήξουν σε μια πολυτελή βίλα στη λίμνη Κόμο. Ο Κάσιντι, συλλέκτης έργων τέχνης και οικοδεσπότης τους, έχοντας ξεμπερδέψει προ πολλού με τα ηθικά διλήμματα, θέτει σε κίνηση ένα μακιαβελικό σχέδιο, δελεάζοντάς τους με μια ακαταμάχητη πρόταση. Το ζευγάρι δέχεται, και μοιραία οι πόρτες που οδηγούν στο χάος ανοίγουν. Μια στιλάτη νέο-νουάρ φάρσα, γεμάτη ανατροπές, στην οποία όλα πωλούνται και αγοράζονται – ακόμα και η αγάπη.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός κριτικού τέχνης (Κλάες Μπανγκ – «The Square») και μιας γοητευτικής Αμερικάνας (Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι), η οποία ταξιδεύει στην Ευρώπη. Μαζί πηγαίνουν στην Λίμνη Κόμο για να συναντήσουν τον συλλέκτη Κάσιντι (Μικ Τζάγκερ), ο οποίος θα τους αποκαλύψει πως είναι οικοδεσπότης του διάσημου, αλλά εξαφανισμένου ζωγράφου, Τζερόμ Ντέμπνι (Ντόναλντ Σάδερλαντ) και θα τους αναθέσει μια όχι και τόσο εύκολη αποστολή.

Η ταινία «Διαρρήκτης Υψηλής Τέχνης» του Τζουζέπε Καποτόντι, που θυμίζει σε σημεία το εξαιρετικό «Τέλειο Χτύπημα» του Τζιουζέπε Τορνατόρε, βασίζεται στο μυθιστόρημα του Τσαρλς Ουίλφορντ και σηματοδοτεί την επιστροφή του Μιγκ Τζάγκερ στην μεγάλη οθόνη μετά από είκοσι χρόνια. Πρόκειται για ένα αξιόλογο ερωτικό νεο-νουάρ θρίλερ, το οποίο είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε πέρσι στο επετειακό 60ό Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης και το οποίο επιτέλους βρίσκει τον δρόμο του και επίσημα προς τις εγχώριες κινηματογραφικές αίθουσες.

«Ρουά Ματ» (Fahim – 2019) του Πιέρ-Φρανσουά Μαρτελ-Λαβάλ (Γαλλία)

Αναγκασμένος να εγκαταλείψει τη χώρα του, το Μπαγκλαντές, ο 8χρονος σκακιστής Φαχίμ φτάνει στο Παρίσι με τον πατέρα του. Καθώς η αίτησή τους για άσυλο απορρίπτεται και θεωρούνται πλέον λαθρομετανάστες, βρίσκονται στο χείλος της απελπισίας. Με αφορμή ένα τυχαίο περιστατικό, ο Φαχίμ, γνωρίζει τον Σιλβάν (το αληθινό του όνομα είναι Ξαβιέ Παρμεντιέ), έναν κορυφαίο Γάλλο προπονητή σκακιού, που τον διδάσκει και του δίνει σκοπό στη ζωή του. Οι μάχες που δίνει πάνω στην σκακιέρα, αντανακλούν τις νίκες και τις συντριπτικές ήττες του στον αγώνα για μια φυσιολογική ζωή. Ο Φαχίμ διακρίνεται σε τοπικά και εθνικά τουρνουά και τελικά, το 2012, κερδίζει τον τίτλο του Πρωταθλητή Σκακιού της Γαλλίας, σε ηλικίες κάτω των 12 ετών.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός παιδιού που μαθαίνει να ζει χωρίς τη μητέρα του και χωρίς τον πατέρα του, μακριά από το σπίτι, από τις ρίζες του και τη γλώσσα του. Η ιστορία του Φαχίμ δεν είναι απλά μια συγκινητική εκδοχή της ζοφερής πραγματικότητας που βιώνει ένα κομμάτι της υποτιθέμενης «πολιτισμένης» κοινωνίας μας, αλλά και μια δυνατή μαρτυρία για την πατρότητα, την καλοσύνη των ξένων και τη θαρραλέα βούληση ενός μικρού αγοριού να πετύχει.

Το σενάριο της ταινίας, είναι βασισμένο στα απομνημονεύματα του Φαχίμ Μοχάμαντ με τίτλο «Un roi clandestin». Πρωταγωνιστούν: Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ασάντ Αχμέντ, Μιζανούρ Ραχαμάν, Ιζαμπέλ Ναντί.

Η ηθοποιός Ιζαμπέλ Ναντί, η οποία ερμηνεύει τον ρόλο της δημοσιογράφου και προέδρου μιας σκακιστικής λέσχης, αναφέρει σχετικά: «Είναι σημαντική ταινία, γιατί οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν για τον φόβο, για τον άλλον, για τον ξένο και για την απειλή της εισβολής, που είναι η αρχή του κακού. Οι άνθρωποι που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους και τις οικογένειες τους δεν έρχονται μόνο για να επιβιώσουν, αλλά για να ζήσουν. Πρέπει να ανοίξουμε τις καρδιές μας και να τους υποδεχτούμε. […] Μπορεί το Σινεμά να μην αλλάζει τον κόσμο, συχνά πείθει αυτούς που είναι ήδη έτοιμοι να πειστούν. Αλλά καμιά φορά, η συγκίνηση που προκαλεί μας καλεί να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε».

«Πουλιά στον Αέρα» (Le Dindon – 2019) του Ζαλίλ Λεσπέρ (Γαλλία, Βέλγιο)

Στην αιώνια ρομαντική Πόλη του Φωτός, ο κατεργάρης κύριος Ποντινιάκ ερωτεύεται μια όμορφη νεαρή γυναίκα. Αυτό που δεν είχε προβλέψει είναι το ότι η γυναίκα αυτή δεν είναι άλλη από τη Βικτουάρ, δηλαδή η σύζυγος του στενού του φίλου, Βατλέν. Κι όλα αυτά πριν μπουν στο παιχνίδι ο Ρεντιόπ, επίσης ερωτευμένος με τη Βικτουάρ και η Σούζι, παλιά σύντροφος του Βατλέν που μοιάζει να έχει επιστρέψει έτοιμη για όλα. Το παιχνίδι, οι παρεξηγήσεις και οι ανατροπές μόλις ξεκίνησαν.

Ο απελευθερωτικός άνεμος της δεκαετίας του ‘60 συναντάει την καυστική σάτιρα της ατομικής και κοινωνικής υποκρισίας στη νέα ταινία του Ζαλίλ Λεσπέρ («Ιβ Σεν Λοράν»), η οποία βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του διάσημου θεατρικού συγγραφέα Ζορζ Φεϊντό. Μία κλασική θεατρική κωμωδία, για την ερωτική απελευθέρωση και το παιχνίδι της απιστίας. Ο σκηνοθέτης, αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Όντας και ηθοποιός, είμαι συνηθισμένος να περνώ από το ένα σύμπαν στο άλλο. Στην πραγματικότητα, δεν έχω καμία δεδομένη προτίμηση: αγαπώ όλα τα κινηματογραφικά είδη και θέλω να εξερευνήσω ό,τι δεν έχω ήδη δουλέψει. Νομίζω ότι ένας κοινός παρανομαστής είναι αυτό που λέμε «γαλλικό πνεύμα». Στην περίπτωση του «Πουλιά στον Αέρα», ήταν ο Φεϊντό, ένας συγγραφέας που αγαπώ πολύ. Στα έργα του, ο σουρεαλισμός είναι πάντα παρών και ήθελα καιρό να μεταφέρω μια ιστορία του στη μεγάλη οθόνη. Με ενδιαφέρει πολύ ο τρόπος με τον οποίο έγραφε, με ασέβεια, σχεδόν αμοραλισμό. Ο Φεϊντό μπόρεσε να δημιουργήσει έναν ιδιοφυή μηχανισμό, μέσα στον οποίο οι χαρακτήρες του, συχνά αρκετά εγωιστές, βρίσκονται παγιδευμένοι: μοιάζουν με ξεχαρβαλωμένες μαριονέτες, που εξαρτώνται από μια εξωπραγματική ιστορία που φαίνεται να τις προσπερνά. Στο τέλος του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου, αυτό ήταν αρκετά προχωρημένο. Ο Φεϊντό μου θυμίζει τις γαλλικές κωμωδίες της δεκαετίας του ‘60 με τον Μπουρβίλ ή τον Λουί Ντε Φινές, ταινίες που είναι ταυτόχρονα ποπ αλλά και αρκετά αστείες. Είναι και οι ταινίες με τις οποίες μεγάλωσα.»