Για όσους αγαπούν τον Κινηματογράφο, ο Μισέλ Λεγκράν, γεννημένος στις 24 Φεβρουάριου του 1932, υπήρξε μία ιδιαίτερη, όσο και οικεία φυσιογνωμία, καθώς με τις μαγικές συνθέσεις του, έντυσε περισσότερες από 200 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Στην μοναδική σταδιοδρομία του, απέσπασε 13 Υποψηφιότητες για Όσκαρ και τιμήθηκε με τρία χρυσά αγαλματίδια. Ο Γάλλος μουσικός, μπορεί να έφυγε από τη ζωή, στις 26 Ιανουαρίου του 2019, όμως τα υπέροχα τραγούδια του, του  χάρισαν την αιωνιότητα και θα μας συγκινούν για πάντα. Στο αφιέρωμα που ακολουθεί, θυμόμαστε μερικά από τα ομορφότερα εξ αυτών.

«Ζούσε τη Ζωή της» (Vivre sa vie / My Life to Live – 1962) του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ

Η Νανά (Άννα Καρίνα) είναι πωλήτρια σε κατάστημα δίσκων στο Παρίσι. Αντιμετωπίζοντας οικονομικά προβλήματα, εγκαταλείπει τόσο τον σύντροφό της όσο και τη δουλειά της και αρχίζει να εκπορνεύεται. Αναζητώντας την ευτυχία μακριά από τον σύζυγο και το παιδί της, βρίσκει μια ψευδαίσθηση ελευθερίας στα πεζοδρόμια του Παρισιού. Η ταινία μας παρουσιάζει σταδιακά αλλά και μεθοδικά, το πέρασμα της ηρωίδας από την ευκαιριακή, «ερασιτεχνική» εκπόρνευση, στην επαγγελματική πορνεία, καταγράφοντας μια σειρά από διαδοχικές στιγμές αυτής της πορείας.

Συνδυάζοντας μοναδικά τη μυθοπλασία με το ντοκιμαντέρ και μετατρέποντας το προσωπικό δράμα της ηρωίδας σ’ ένα ευρύτερο κοινωνικό και φιλοσοφικό σχόλιο, ο σκηνοθέτης Ζαν-Λυκ Γκοντάρ παρουσιάζει μία από τις πιο αντιπροσωπευτικότερες ταινίες του γαλλικού Νέου Κύματος, με πρωταγωνίστρια την σύντροφό του και μούσα του, Άννα Καρίνα.

Διαβάστε επίσης:

• Η υπέροχη Άννα Καρίνα «Ζούσε τη Ζωή της» στο φιλμ του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ

«Η Κλεό από τις 5 έως τις 7» (Cleo from 5 to 7 / Cléo de 5 à 7 – 1962)

Περιμένοντας τα αποτελέσματα μιας βιοψίας, η Κλεό, μια Γαλλίδα τραγουδίστρια, περιφέρεται στο Παρίσι. Πηγαίνει σε καφετέριες και μέντιουμ, συναντά και γνωρίζει ανθρώπους, διότι φοβάται πως θα πεθάνει από καρκίνο. Πρόκειται ουσιαστικά για μία από τις πιο σημαντικές δημιουργίες της Νουβέλ Βαγκ, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί κι ένα εξαιρετικό ντοκουμέντο του Παρισιού της δεκαετίας του ’60, μέσα από την κινηματογραφικό φακό της Ανιές Βαρντά.

Το 1962 η Ανιές Βαρντά παρουσιάζει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της: «Η Κλεό από τις 5 έως τις 7». Η Γαλλίδα σκηνοθέτρια, ελληνικής καταγωγής, επηρεάζει με το έργο της ριζικά, όχι μόνο το Κινηματογραφικό Κίνημα της Νουβέλ Βαγκ, το οποίο βρισκόταν ακόμα στη γέννηση του, αλλά και το Σινεμά στο σύνολό του. Πρωταγωνιστούν: Κορίν Μαρτσάντ, Αντουάν Μπουρσεγιέ, Μισέλ Λεγκράν, Ντομινίκ Νταβρέ.

Διαβάστε επίσης:

• Η Κλεό από τις 5 έως τις 7: Μία βόλτα στο Παρίσι παρέα με την Ανιές Βαρντά

«Οι Ομπρέλες του Χερβούργου» (The Umbrellas of Cherbourg – 1964) του Ζακ Ντεμί
Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής και Καλύτερου Τραγουδιού (I Will Wait for You)

Ο Ζακ Ντεμί, ξεκινώντας από τον χώρο του ντοκιμαντέρ αλλά και του κινούμενου σχεδίου, θα ασχοληθεί στη συνέχεια με τον κινηματογράφο παρουσιάζοντας και εκεί το πολύπλευρο ταλέντο του. Οι  «Ομπρέλες του Χερβούργου» είναι ένα κλασσικό φιλμ. Η δεκαεπτάχρονη Ζενεβιέβ ζει με τη χήρα μητέρα της, ιδιοκτήτρια ενός καταστήματος με ομπρέλες στο Χερβούργο. Είναι ερωτευμένη με τον εικοσάχρονο Γκι, μηχανικό αυτοκινήτων και σχεδιάζουν κρυφά να παντρευτούν. Όταν το ανακοινώνει στη μητέρα της, εκείνη το απαγορεύει λέγοντας ότι ο Γκι είναι πολύ νέος και δεν έχει πάει καν στρατό. Έτσι ο Γκι αποφασίζει να παρουσιαστεί στο στρατό και αναχωρεί για την Αλγερία.

Ενώ ο Γκι έχει φύγει η Ζενεβιέβ ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος. Μετά από προτροπή της μητέρας της, αναγκάζεται να αποδεχτεί την πρόταση γάμου του έμπορου πολύτιμων λίθων Ρολάν Κασάρ, ο οποίος την ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά και της υπόσχεται να μεγαλώσει το παιδί σαν να ήταν δικό του. Στην Αλγερία ο Γκι τραυματίζεται και επιστρέφει στο Χερβούργο πριν περάσουν τα δύο χρόνια της θητείας του αλλά η Ζενεβιέβ έχει ήδη φύγει ακολουθώντας τον σύζυγό της για μια νέα ζωή…

Η πρώτη μεγάλη επιτυχία της υπέροχης Κατρίν Ντενέβ. Το φιλμ προβλήθηκε στις γαλλικές αίθουσες το 1964 και κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο (αργότερα καθιερώθηκε ως Χρυσός Φοίνικας) στο Φεστιβάλ των Καννών ενώ την επόμενη χρονιά στα Όσκαρ, ήταν υποψήφια για Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία εκπροσωπώντας τη Γαλλία (έχοντας άλλες τέσσερις υποψηφιότητες: πρωτότυπου σεναρίου, τραγουδιού, πρωτότυπης μουσικής και μουσικής διασκευής).

Ο χαρακτήρας του Ρολάν Κασάρ στην ταινία είναι ο ίδιος από την πρώτη ταινία του Ντεμί τη “Λόλα”. Ενώ τέλος όσο αφορά το υπέροχο Soundtrack, ο Μισέλ Λεγκράν, στενός συνεργάτης του Ντεμί ήδη από την “Λόλα”, με τις “Ομπρέλες του Χερβούργου” κέρδισε τις πρώτες τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ στην καριέρα του και έγινε διάσημος και στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Εκτός από τρία βραβεία Όσκαρ – The Thomas Crown Affair (1968), Summer of ’42 (1971) & Yentl (1983) – ο Μισέλ Λεγκράν έχει κερδίσει και πέντε βραβεία Γκράμι.

«Οι Ομπρέλες του Χερβούργου είναι μια ταινία κατά του πολέμου, κατά της απώλειας, ενάντια σε οτιδήποτε απεχθανόμαστε, που τη διαπνέει ένα αεράκι ευτυχίας.» – Ζακ Ντεμί

«Τα Κορίτσια του Ροσφόρ» (The Young Girls of Rochefort – 1967) του Ζακ Ντεμί
Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής

Η Ντελφίν (Catherine Deneuve) και η Σολάνζ (Françoise Dorléac) είναι δύο γοητευτικές και πνευματώδεις εικοσιπεντάχρονες δίδυμες. Η ξανθιά Ντελφίν διδάσκει χορό και η κοκκινομάλλα Σολάνζ κάνει μαθήματα σολφέζ. Ζουν μέσα στη μουσική και ονειρεύονται να συναντήσουν τον μεγάλο έρωτα.

Τα «Κορίτσια του Ροσφόρ», είναι μία αναφορά του Ζακ Ντεμύ, στο «παλιό αμερικάνικο μιούζικαλ, μεταφερμένο σ’ ένα παραμυθένιο γαλλικό λιμάνι, όπου οι ήρωες παίρνουν μια διάσταση πρωτόγνωρη, σχεδόν ποιητική». Η παρουσίαση δεν ξεχνάει να αναφερθεί στους σπουδαίους ηθοποιούς και χορευτές.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι τη μουσική της ταινίας – η οποία προτάθηκε για Όσκαρ το 1969 – είναι υπογεγραμμένη από τον σπουδαίο συνθέτη, Michel Legrand. Ενώ η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί την τρίτη ταινία της Catherine Deneuve όπου πρωταγωνιστεί μαζί με την αδελφή της Françoise Dorleac (η οποία έφυγε σε ηλικία μόλις 25 ετών, από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, λίγους μήνες μετά την ολοκλήρωση του φιλμ). Μαζί τους πρωταγωνιστούν δύο εξίσου σπουδαίοι Γάλλοι ηθοποιοί, ο Jacques Perrin και ο σπουδαίος  Michel Piccoli.

«Υπόθεση Τομας Κράουν» (The Thomas Crown Affair – 1968) του Νόρμαν Τζιούισον
Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Τραγουδιού (The Windmills of Your Mind)

Ένας εκατομμυριούχος επιχειρηματίας, ο Τόμας Κράουν (Στηβ ΜακΚουήν) θα επιτύχει ένα τέλειο έγκλημα, ενορχηστρώνοντας τέσσερις άνδρες να κλέψουν μια τράπεζα της Βοστώνης, μαζί με ένα ακόμη πέμπτο άτομο που οδηγεί το αυτοκίνητο με τα χρήματα και τα οποία θα αφήσει μετά σε ένα κάδο απορριμμάτων στο νεκροταφείο. Κανένας από τους άνδρες δε θα συναντήσει ποτέ τον Κράουν, πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά ούτε και οι ίδιοι γνωρίζονταν μεταξύ τους πριν από την ληστεία. Ο Κράουν θα πάει κρυφά στο νεκροταφείο και θα πάρει τα χρήματα από τα σκουπίδια. Έπειτα θα βγάλει αεροπορικό εισιτήριο για την Γενεύη, όπου και θα τα καταθέσει σε έναν ανώνυμο τραπεζικό λογαριασμό. Μια ιδιωτική ερευνήτρια η Βίκυ Αντέρσον (Φέι Ντάναγουεϊ) θα αναλάβει για λογαριασμό της ασφαλιστικής εταιρείας έναντι αμοιβής 10% των κλεμμένων χρημάτων, να διερευνήσει την υπόθεση. Όταν θα συναντήσει τον Τόμας για πρώτη φορά θα τον θεωρήσει ως πιθανό ύποπτο, διαισθητικά ως εγκέφαλο της ληστείας και θα αρχίσει να τον παρακολουθεί.

«Ιστορία Μιας Παντρεμένης» (The Happy Ending – 1969) του Ρίτσαρντ Μπρούκς
Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού (What Are You Doing the Rest of Your Life?)

Έντεκα χρόνια μετά την μεταφορά στην μεγάλη οθόνη του ομώνυμου θεατρικού έργου του Τεννεσί Ουίλιαμς, «Η Λυσσασμένη Γάτα» (Cat on a Hot Tin Roof – 1958), ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης, Ρίτσαρντ Μπρουκς, παρουσιάζει την «Ιστορία Μιας Παντρεμένης».