Σε ηλικία 103 ετών έφυγε από τη ζωή ο θρύλος του Χόλιγουντ Κερκ Ντάγκλας. Ηθοποιός, παραγωγός και σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, υπήρξε εμβληματική μορφή για τη χρυσή εποχή του αμερικανικού κινηματογράφου. Πολλές από τις ερμηνείες θεωρούνται κλασικές, όπως αυτή στην ταινία Σπάρτακος (1960, σε σκηνοθεσία Στάνλεϊ Κιούμπρικ).

Το θάνατό του ανακοίνωσε ο επίσης διάσημος ηθοποιός του Χόλιγουντ και γιος του, Μάικλ Ντάγκλας. Ο θρύλος της έβδομης τέχνης είχε αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα υγείας από τη δεκαετία του 1990 και μετά. Υπέστη εγκεφαλικό το 1996 και καρδιακή προσβολή το 2001.

«Με τεράστια θλίψη τα αδέλφια μου και εγώ ανακοινώνουμε ότι ο Κερκ Ντάγκλας μας άφησε (…) σε ηλικία 103 ετών. Για τον κόσμο, ήταν ένας θρύλος, ένας ηθοποιός της χρυσής εποχής των κινηματογραφικών ταινιών (…), ένας ανθρωπιστής η δέσμευση του οποίου στη δικαιοσύνη και στις υποθέσεις στις οποίες πίστευε τον μετέτρεψαν σε πρότυπο και πηγή έμπνευσης για όλους μας», πάντως «για εμένα και τ’ αδέρφια μου, τον Τζόελ και τον Πίτερ, ήταν απλά ο μπαμπάς», ανέφερε ο Μάικλ Ντάγκλας σε ανακοίνωσή του.

Ο Κερκ Ντάγκλας, γεννήθηκε το 1916 στην Αμερική. Γιος Εβραίων μεταναστών από τη Λευκορωσία και επομένως παιδί φτωχής οικογένειας, αναγκάστηκε από μικρός να ψάξει για δουλειά. Έκανε διάφορες εργασίες πριν γίνει ηθοποιός και το υποκριτικό του ταλέντο έγινε γρήγορα αντιληπτό από την Αμερικανική Ακαδημία Δραματική Τέχνης της Νέας Υόρκης, από όπου κατάφερε να πάρει και υποτροφία.

Διαβάστε επίσης:

• Ένα αφιέρωμα στις εμβληματικές του ταινίες
• «Σταυροί στο Μέτωπο»: Ο Κερκ Ντάγκλας στο αντιπολεμικό αριστούργημα του Κιούμπρικ

Eνώ είχε ξεκινήσει την καριέρα του ως θεατρικός ηθοποιός, κατατάχτηκε στον στρατό στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και επέστρεψε πίσω τραυματίας. Μετά τον πόλεμο, ασχολήθηκε και πάλι με το θέατρο, ενώ έκανε και ραδιοφωνικά διαφημιστικά. Σκόπευε να παραμείνει θεατρικός ηθοποιός αλλά η Λορίν Μπακόλ τον βοήθησε να πάρει τον πρώτο του κινηματογραφικό ρόλο στην ταινία «Αμαρτωλές Γυναίκες» (The Strange Love of Martha Ivers – 1946) του Λιούις Μάιλστοουν. 

Από εκεί και πέρα η συνέχεια ήταν εντυπωσιακή. Ο Κερκ Ντάγκλας έπαιξε κατά τις επτά δεκαετίες της καριέρας του σε περίπου εκατό ταινίες. Ο Ντάγκλας καθιερώθηκε ως ο «σκληρός τύπος» με την όγδοη ταινία του, τα «Φλογισμένα Πάθη» (Champion – 1949) του Mark Robson, όπου υποδυόταν έναν εγωιστή μποξέρ. Από τότε, υποδυόταν συχνά πυκνά τους “κακούς” χαρακτήρες. Έγινε παράλληλα ιδιαίτερα γνωστός με τους δυναμικούς ρόλους του, ιδιαίτερα τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Πρωταγωνίστησε επίσης σε πολλά γουέστερν αλλά και σε αρκετές πολεμικές ταινίες, υποδυόμενος στρατιωτικούς.

Πολύ σημαντικός ήταν ο ρόλος του ως ο διάσημος Ολλανδός ζωγράφος Βίνσεντ Βαν Γκογκ, στην ομώνυμη ταινία του Βιντσένζε Μινέλι, “Lust for Life” (1956). Και ο μεγάλος σκηνοθέτης, Στάνλεϊ Κιούμπρικ όμως τον χρησιμοποίησε αποτελεσματικά, τόσο στον πολύ γνωστό μας «Σπάρτακο» (Spartacus) του 1960, όσο και στο σπουδαίο αντιπολεμικό δράμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, «Σταυροί στο Μέτωπο» (Paths of Glory), που είχε προηγηθεί το 1957.

Στην πλούσια καριέρα του ο Κερκ Ντάγκλας υπήρξε τρεις φορές υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερου Α’ Ανδρικού Ρόλου, για τις ταινίες: Champion (1949), The Bad and the Beautiful (1952) και Lust for Life (1956). Αν και δεν κέρδισε καμία φορά, η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου του παρέδωσε το 1996 – με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων αξιόλογης παρουσίας στο σινεμά – ένα Τιμητικό Όσκαρ για τη συνολική του προσφορά στον χώρο της Έβδομης Τέχνης. Το 1999, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε στη 17η θέση της λίστας με τους μεγαλύτερους αστέρες όλων των εποχών.

Ο Ντάγκλας, έχει το δικό του αστέρι στη λεωφόρο του Χόλιγουντ, έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις και βραβεία, ανάμεσά τους, το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας το 1981, της Γαλλικής Λεγεώνας  Τιμής το 1985 και το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών το 2001. Το 2011, ο Κερκ Ντάγκλας, παρά τη μεγάλη του ηλικία, εμφανίστηκε στην 83η απονομή των Όσκαρ για να δώσει το Όσκαρ Καλύτερης Β’ Γυναικείας Ερμηνείας – στη Melissa Leo για το φιλμ “The Fighter” – με όλους τους παρευρισκόμενους όρθιους να τον χειροκροτούν.

Πρωταγωνίστησε επίσης στην προσπάθεια να σπάσει η λεγόμενη «μαύρη λίστα» στο Χόλιγουντ, ο αποκλεισμός ηθοποιών, σκηνοθετών και σεναριογράφων διότι συνδέονταν με το κομμουνιστικό κίνημα ή θεωρούνταν συμπαθούντες και συνοδοιπόροι του τη δεκαετία του 1950. Ο ίδιος είχε εξομολογηθεί πως αισθανόταν μεγαλύτερη υπερηφάνεια για αυτό, παρά για οποιονδήποτε ρόλο του.