Η σύνδεση του δεύτερου lockdown με την κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας , αλλά και με τις οικονομικές ζημιές που επιφέρει, έχουν αναλυθεί αρκετά. 

Λιγότερη προσοχή έχει δοθεί στις ψυχολογικές του επιπτώσεις, οι οποίες, αν και εμφανίζουν ομοιότητες σε σχέση με τις αντίστοιχες του πρώτου lockdown , «κρύβουν» ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία, τόσο σχετικά με το κατά πόσο το δεύτερο lockdown θα είναι πιο εύκολο (;) από το πρώτο, όσο και με την «κοινωνική πόλωση» που δημιουργείται, την ώρα που 

Οι ψυχικά νοσούντες…

«Οι ψυχικά νοσούντες θα έχουν επιβάρυνση. Όπως και στο πρώτο lockdown ,ο περιορισμός ή εγκλεισμός σε συγκεκριμένους χώρους, και η λιγοστή επαφή με άλλους ανθρώπους και με το φυσικό περιβάλλον, εντείνει όντως τα συμπτώματα κατάθλιψης, τις κρίσεις πανικού, τις φοβίες, τις ψυχαναγκαστικές διαταραχές,  τις εξαρτήσεις από ουσίες και τη βία», αναφέρει στο tvxs. gr , ο κλινικός ψυχολόγος και εκπαιδευτής στην Ελληνική Σχολή Θεάτρου “Πλαίημπακ”, Δημήτρης Μπέγιογλου.

O κ. Μπέγιογλου, συνεχίζει, αναφέροντας πως: «Είναι σημαντικό επίσης να λεχθεί ότι η επιβεβλημένη απομόνωση είναι η ίδια μια μορφή βίας η οποία εκλαμβάνεται πολλές φορές από τα άτομα αυτά, ως μια τιμωρία εφόσον τους στερεί βασικά δικαιώματα που κατείχαν πριν. Και η εξωτερική βία μετατρέπεται σύντομα σε εσωτερική. Οι ενδοψυχικές συγκρούσεις εντείνονται και κάποτε ξεσπούν μέσα ή έξω».

Βέβαια, παρά τη διόγκωση των «ενδοψυχικών συγκρούσεων» στις οποίες αναφέρεται ο κλινικός ψυχολόγος, ο ίδιος υποστηρίζει πως «οι ψυχικά νοσούντες, έχουν ήδη μπει σε ένα καλούπι συμπεριφοράς από το πρώτο lockdown. Ειδικά σε περίπτωση που οι άνθρωποι αυτοί έχουν ανθρώπους να τους προσέχουν και να τους φροντίζουν , θα είναι μια οικεία διαδικασία την οποία ήδη γνωρίζουν», οπότε ίσως για πολλές περιπτώσεις ασθενών η εξοικείωση να βοηθήσει στην προσαρμογή στο δεύτερο lock down.

Θα είναι πιο «εύκολο» ψυχολογικά το δεύτερο lockdown;

Ασφαλώς, σύμφωνα με όσα δηλώνει ο εκπαιδευτής του «Πλαίημπακ», η ψυχολογική διαχείριση του δεύτερου lockdown, διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα και πάλι με τον κ. Μπέγιογλου, «όσον αφορά την πλειοψηφία, εφόσον πλέον γνωρίζουμε τι σημαίνει lockdown και είμαστε εξοικειωμένοι με όλο αυτό το σύστημα των μηνυμάτων, θα μας είναι πιο εύκολο να το διαχειριστούμε».

Σύμφωνα με τον κλινικό ψυχολόγο λοιπόν, πράγματι, η «συμφιλίωση» με το καθεστώς του lockdown και η έλλειψη του αρχικού «σοκ» του Μαρτίου, ενδέχεται να έχει θετικά αποτελέσματα, αν και, ασφαλώς, ιδιαίτερη σημασία θα έχει και ενδεχόμενη παράταση στη διάρκεια του. Παρ’ όλα αυτά, «το ζήτημα όμως δεν είναι μόνο το αν θα μας είναι πιο εύκολο το lockdown, αλλά η ύπαρξη μιας παρατεταμένης απειλής».

Η απειλή αυτή, σύμφωνα με τον κ. Μπέγιογλου, έγκειται ακριβώς στη γενικότερη αβεβαιότητα που επικρατεί σχετικά με τον κορονοϊό, τόσο σχετικά με τον ακριβή χρόνο που θα υπάρξουν μαζικοί εμβολιασμοί,  όσο και σχετικά με μια ενδεχόμενη αύξηση των ανθρώπων που θα έχουν συμπτώματα COVID-19.

Η συνεχής «απειλή της παράτασης» λοιπόν, «μπορεί να δημιουργήσει μια ψυχολογική πίεση που μπορεί να γίνει αφόρητη σε αρκετές περιπτώσεις», σύμφωνα με τον κλινικό ψυχολόγο, ειδικότερα στους ανθρώπους οι οποίοι αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, με την «οικονομική ανέχεια μόνο να χειροτερεύει τα πράγματα».

Βέβαια, πριν από το δεύτερο lockdown και την «ψυχολογική πίεση» που αναφέρθηκε ως αποτέλεσμα του (και της γενικότερης αβεβαιότητας), υπήρξε μια σχετική «επιστροφή στην κανονικότητα» κατά τους μήνες του καλοκαιριού.

Σύμφωνα λοιπόν με τον κύριο Μπέγιογλου, οι συνεχείς μεγάλες αλλαγές που εντοπίζονται στην καθημερινότητα όλων των πολιτών από τον Μάρτη, χρειάζονται πολύ χρόνο για να αφομοιωθούν. «Λίγοι άνθρωποι λοιπόν ήταν αυτοί που επεξεργάστηκαν πραγματικά τα όσα συνέβησαν από τον Μάρτη μέχρι το καλοκαίρι», κι έτσι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας θα δυσκολευτεί να αντιμετωπίσει και το δεύτερο lockdown.

«Όποιος μέσα από την πρώτη περίοδο αφομοίωσε τις αλλαγές που συνέβησαν εις βάθος, τότε μέσα από την αποκτημένη αυτογνωσία του, θα μπορεί να αντιμετωπίσει την επίδραση του δεύτερου lockdown  πιο εύκολα», δηλώνει ο κ. Μπέγιογλου, υποστηρίζοντας πως , σε περίπτωση «μη επεξεργασίας» των όσων συνέβησαν, ο ανθρώπινους νους θα συνέχιζε να επιλέγει τις πιο «βολικές και εύπεπτες λύσεις», αγνοώντας τα όσα πραγματικά διακυβεύονται γύρω του.

Η πόλωση, ο φόβος του θανάτου και η πολιτική ασυνέπεια

Βέβαια, η ελλιπής επεξεργασία, στην οποία αναφέρεται ο κλινικός ψυχολόγος, δεν αποτελεί μόνο ζήτημα «ατομικής ευθύνης» αλλά και «πολιτικής ασυνέπειας».

Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρει ο εκπαιδευτής, «όταν από το «αποκλείεται να πάμε σε ένα δεύτερο lockdown» , πήγαμε σε ένα δεύτερο lockdown, δημιουργείται μια αναξιοπιστία γενικότερα, η οποία εμποδίζει τον άνθρωπο να βρει την ισορροπία ώστε να επεξεργαστεί ακριβώς το τί έχει συμβεί έως τώρα», για να συνεχίσει, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως «η πολιτική ασυνέπεια  είναι μεγάλης σημασίας για την ψυχολογία των ανθρώπων γιατί ακριβώς η αφερεγγυότητα από τους κυβερνώντες, δημιουργεί κλίμα ψυχολογικής αστάθειας.

Επομένως, είναι εύλογο μέσα σε αυτές τις συνθήκες να δημιουργείται κάποιου είδους πόλωση και παροξυσμό καθότι  βασιλεύει μια διαστρέβλωση σχετικά με το τι πραγματικά συμβαίνει».

Ως αποτέλεσμα λοιπόν, η «ψυχολογική πτυχή» της σχέσης κυβερνώντος και κυβερνώμενου χαρακτηρίζεται από αβεβαιότητα και έλλειψη εμπιστοσύνης, διογκώνοντας ακόμη περισσότερο την -ήδη αβέβαιη και επικίνδυνη- πραγματικότητα μιας πανδημίας.

Με άλλα λόγια δηλαδή, η ήδη υπάρχουσα αβεβαιότητα επιτείνεται από την έλλειψη εμπιστοσύνης σε αφερέγγυες πολιτικές σε σχέση με την πανδημία, και έτσι εξεγείρει ένα κομμάτι της κοινωνίας το οποίο αντιδρά και αρνείται τα νέα μέτρα.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, όπως δηλώνει και ο κύριος Μπέγιογλου, «κάθε κατάσταση που έχει να κάνει με πανδημίες ή ασθένειες, παραπέμπει στο φόβο του θανάτου», επισημαίνοντας παράλληλα, πόσο σημαντική είναι η θεραπευτική προσέγγιση του εν λόγω φόβου.

Για αυτόν ακριβώς το λόγο λοιπόν, ο ψυχολόγος υποστηρίζει πως «ο κορονοϊός ενδεχομένως να είναι και μια αφορμή να δουλέψει ένας άνθρωπος τόσο την έννοια της  αξίας της ζωής όσο και των βαθύτερών της διαστάσεων, όπως για παράδειγμα, οι έννοιες της εσωτερικής συμφιλίωσης, της αγάπης, και της πνευματικότητας ».

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να αναφερθεί στο σημείο αυτό πως οι πολίτες, όταν νοιώσουν την ανάγκη, μπορούν να καλέσουν στην τηλεφωνική γραμμή 10306, όπου θα έχουν τις παρακάτω επιλογές:

• Παροχή ψυχολογικής στήριξης: 24ωρη λειτουργία.
• Παροχή ψυχιατρικής βοήθειας σε πάσχοντες από ψυχικό νόσημα: λειτουργία από 08.00 έως 20.00.
• Παροχή ψυχολογικής στήριξης παιδιών και οικογενειών: 24ωρη λειτουργία.
• Παροχή ψυχολογικής στήριξης υγειονομικού προσωπικού: λειτουργία από 08.00 έως 20.00
• Παροχή κοινωνικής στήριξης: λειτουργία από 08.00 έως 20.00