Ο Ν.Γ. είναι Κύπριος πολίτης, δεν έχει καμία σχέση με το ΑΚΕΛ και την Αριστερά, θα μπορούσε κανείς εύκολα να τον τοποθετήσει σε μία πολιτική περιοχή που ονομάζουμε ως φιλελεύθερη κεντροδεξιά.

Ads

 
Είναι από εκείνους τους «συντηρητικούς» που θέλουν να δουν το Κυπριακό να λύνεται, που δεν έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα να συνυπάρξουν με τους Τ/Κ, που βλέπουν μάλιστα την συνύπαρξη και την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία σαν σπουδαία ευκαιρία για την ευημερία της χώρας τους. Το 2004, είχε ψηφίσει «ΝΑΙ» στο Σχέδιο Ανάν αδυνατώντας να καταλάβει την τότε στάση της επίσημης Κυπριακής Αριστεράς.
 
Όταν ο κος Χριστόφιας έγινε Πρόεδρος, τον αντιμετώπισε με καλή πίστη, καθώς είδε στο πρόσωπο του νέου Προέδρου την τελευταία ευκαιρία για λύση στο πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Με τον καιρό, απογοητεύτηκε.
 
Η πολιτεία του κου Χριστόφια και η τελείως άστοχη επικοινωνιακή του πολιτική, τόσο προς το εσωτερικό της χώρας όσο και προς το εξωτερικό, τα διάφορα ρουσφετολογικά σκάνδαλα που προέκυψαν, οι ερασιτεχνισμοί στην διαχείριση της Οικονομίας, η ευημερία των κολλητών του Προέδρου και οι διορισμοί τους συχνά με φωτογραφικές διαδικασίες αποδόμησαν τις όποιες ελπίδες υπήρχαν.
 
Τον Ιούλιο, ήρθε η τραγωδία στο Μαρί και ολοκλήρωσε την εικόνα με την εκ μέρους του Προεδρικού διαχείριση.
 
Σήμερα δόθηκε στη δημοσιότητα το πολύ αναμενόμενο πόρισμα της «μονομελούς επιτροπής υπό τον κο Πολυβίου».
 
Το οποίο, συνιστά έναν απόλυτο κόλαφο τόσο για τον ίδιο τον Πρόεδρο Χριστόφια, όσο και το μεγαλύτερο μέρος των εμπλεκομένων λειτουργών και Θεσμών.
 
Όταν ρώτησα τον Ν.Γ. πως του φάνηκε το «πόρισμα» με ρώτησε αν άκουσα τη συνέντευξη τύπου του κου Πολυβίου. Και πριν του απαντήσω, συμπλήρωσε: «αυτό δεν ήταν συνέντευξη, ήταν διάγγελμα Προεδρικής υποψηφιότητας.»
 
Προσωπικά, δεν έχω άποψη στο τελευταίο. Δεν ξέρω αν ο κος Πολυβίου θέλει μέσω του πορίσματος να γίνει βεζίρης στη θέση του βεζίρη.
 
Το πόρισμα, είναι πράγματι ένας κόλαφος.
 
Παραθέτω, ένα μικρό χαρακτηριστικό απόσπασμα από τα συμπεράσματα:
 
 
 
 
Σελ 610 πορίσματος
« Η κατάληξή μου έχει ως ακολούθως:
Ο Υπουργός Άμυνας βαρύνεται με πολύ σοβαρές ευθύνες (θεσμικές και προσωπικές), όπως έχει επεξηγηθεί λεπτομερώς πιο
πάνω. Επίσης, ο Υπουργός Εξωτερικών βαρύνεται με πολύ
σοβαρές ευθύνες (θεσμικές και προσωπικές), όπως έχει
επεξηγηθεί λεπτομερώς πιο πάνω. Η κύρια ευθύνη όμως ανήκει
στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος προΐσταται του
Κράτους και της Κυβέρνησης. Ο Πρόεδρος είχε το γενικό
πρόσταγμα καθώς και την κυριαρχική εξουσία σε σχέση με το υπό
κρίση θέμα. Ο Πρόεδρος έχει τη μεγίστη ευθύνη για την ανεπάρκεια,
την αμέλεια και την ολιγωρία που επιδείχθηκαν. Έχει συνεπώς την
πιο μεγάλη ευθύνη για το τι συνέβη. Σαφώς, η τύχη του φορτίου
ανήκε στην Εκτελεστική Εξουσία του Κράτους. Η Εκτελεστική
Εξουσία, της οποίας προΐσταται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας,
απέτυχε οικτρά να λάβει τα αναγκαία μέτρα για το χειρισμό του
θέματος, συμπεριλαμβανομένης της ασφαλούς φύλαξης του φορτίου
στην Κύπρο. Ανεξάρτητα από θέματα εξωτερικής πολιτικής (όπως
εγείρονται από τη συνάντηση των Προέδρων Χριστόφια και Assad
στις 31.8.2009 και τις διαβεβαιώσεις που εκεί δόθηκαν), εν όψει της
σημασίας του θέματος και αυξανόμενης επικινδυνότητας του φορτίου,
πράγματα που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας γνώριζε ή όφειλε να
γνωρίζει, ήταν απόλυτα αναγκαίο να ληφθούν αποτελεσματικά μέτρα
με βασικό στόχο τη διασφάλιση των ζωτικών συμφερόντων της
πολιτείας και των πολιτών. Το θέμα δεν έπρεπε να αφεθεί να
συζητείται για δύο και πλέον χρόνια από επιτροπές και από
εκπροσώπους διαφόρων κρατικών υπηρεσιών, χωρίς συντονισμό και
χωρίς αποτέλεσμα. Το υπό κρίση θέμα δεν έπρεπε να αφεθεί στο
έλεος των συνήθων γραφειοκρατικών διαδικασιών, χωρίς να
λαμβάνεται υπόψη η αυξανόμενη επικινδυνότητα του φορτίου που
ήταν ή έπρεπε να είναι εμφανής σε όλους, και ιδιαίτερα στον
επικεφαλής της Εκτελεστικής Εξουσίας του Κράτους, δηλαδή στον
Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Επαναλαμβάνω ότι πέραν του
πολιτειακού του αξιώματος και της θεσμικής του ιδιότητας, ο
Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε ο ίδιος αναλάβει τη διαχείριση του
επικίνδυνου φορτίου (τόσο στην πραγματικότητα όσο και στα μάτια
των άλλων εμπλεκομένων), έχοντας τον υπέρτατο έλεγχο αυτού.
Ήταν ο Πρόεδρος που ήταν υπεύθυνος για τη λήψη των ουσιωδών
αποφάσεων επί του θέματος. Ήταν οι αποφάσεις και η πολιτική του
Προέδρου που οδήγησαν στη μακρά παραμονή του φορτίου στην
Κύπρο, υπό τις απαράδεκτες συνθήκες φύλαξης του. Κρίνω ότι οι
ενέργειες, πράξεις και αποφάσεις του Προέδρου ουδόλως
ανταποκρίνονται στο ελάχιστο επίπεδο της αναμενόμενης από αυτόν
επιμέλειας (τόσο για το δημόσιο συμφέρον, για την οικονομία του
τόπου αλλά κυρίως για την ασφάλεια των πολιτών της Δημοκρατίας).
Η ουσία του πράγματος είναι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στην
υπό εξέταση περίπτωση, απέτυχε να μεριμνήσει ή έστω και να λάβει
στοιχειώδη μέτρα για την ασφάλεια πολιτών της Κυπριακής
Δημοκρατίας, και ιδιαίτερα στρατιωτών και πυροσβεστών.
Τονίζω, διευκρινίζω και καταλήγω ότι δεν αναφέρομαι απλώς σε
θεσμική και εξ αξιώματος πολιτική ευθύνη, που πάντα υπάρχει.
Στην προκειμένη περίπτωση, καταλογίζω στον Πρόεδρο της
Δημοκρατίας σοβαρότατες προσωπικές ευθύνες για το τραγικό
συμβάν και τις συνέπειές του».
 
Η γλώσσα , το ύφος, η φρασεολογία, η κάθε λέξη, είναι όλα επιλεγμένα με ιδιαίτερη προσοχή. Το ζήτημα της ευθύνης, μπαίνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο:
Ο Πρόεδρος γνώριζε (άρα είναι υπεύθυνος) ή όφειλε να γνωρίζει (άρα είναι διπλά υπεύθυνος εφόσον δεν γνώριζε, ενώ ο Θεσμικός του ρόλος επιβάλλει αυτή τη γνώση).
 
Από μία άποψη, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, καλείται τώρα να λάβει αποφάσεις που θα καθορίσουν ίσως και αυτό το ποιοτικό μέλλον των Θεσμών στην Κύπρο. Το πόρισμα Πολυβίου, σαφέστατα σε μεγάλο βαθμό, ικανοποιεί το περί Δικαίου αίσθημα της κοινής γνώμης.
Για να επέλθει πλήρης εκτόνωση θα πρέπει ο κος Χριστόφιας να παραιτηθεί και να προκηρυχθούν εκλογές σε 40 ημέρες. Πολλοί, υποστηρίζουν και ίσως έχουν δίκαιο, πως κάτι τέτοιο, όχι μόνο θα εκτονώσει τα εύφλεκτα φορτία στην κοινωνία αλλά θα απελευθερώσει και το ίδιο το ΑΚΕΛ που εισπράττει την Προεδρική φθορά χωρίς να έχει ευθύνη. Είναι άλλωστε κοινό μυστικό, πως αν εξαιρέσει κανείς ορισμένα εντεταλμένα στελέχη που εμφανίζονται στα ΜΜΕ, κατά τα άλλα, από τον Ιούλιο οι διεργασίες για την μετά Χριστόφια εποχή στο ΑΚΕΛ καλά κρατούν.
 
Από την άλλη μεριά όμως, η συγκυρία είναι εξαιρετικά ολισθηρή και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον Πρόεδρο ως πίστωση χρόνου. Η συγκυρία, είναι γεμάτη από ακανθώδη ζητήματα.
1.     Το τρυπάνι, είναι στην Κυπριακή ΑΟΖ με τις έρευνες για το φυσικό αέριο σε πλήρη εξέλιξη.
2.     Η ευρύτερη περιοχή της Κύπρου, είναι γεμάτη από σκάφη του Τουρκικού στόλου που περιπολούν καθώς και από αεροσκάφη που κόβουν βόλτες.
3.     Παράλληλα, η αμερικανική στρατιωτική παρουσία που θέλει να προστατέψει την Πλατφόρμα Αμερικανικών συμφερόντων θα εμπλουτιστεί εντός ολίγου με τον Ρωσικό στόλο που θα κατηφορίσει για «ασκήσεις» στην περιοχή.
4.     Οι εν εξελίξει διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό που πλέον διανθίζονται από νέα γεωπολιτικά & ενεργειακά δεδομένα καθώς η Κύπρος διεκδικεί φιλόδοξα να εμφανιστεί ως παίκτης προκαλώντας για πρώτη φορά εκνευρισμό και σπασμωδικές κινήσεις στην Άγκυρα.
5.     Η προ των πυλών ανάληψη της 6μηνης Προεδρίας της Ε.Ε. από την Κύπρο, γεγονός που προκαλεί έντονη δυσφορία στην Τουρκία.
 
Με όλα αυτά, εύλογα αναρωτιέται κανείς: Είναι αυτή η στιγμή η καλύτερη για να εισέλθει η Κύπρος σε μία Πολιτειακή αναταραχή που θα προκαλέσει επιπλέον εσωστρέφεια-τη στιγμή που πρέπει να είναι 100% συγκεντρωμένη η χώρα στην διπλωματία και τις στρατηγικές κινήσεις;
 
Από την άλλη πλευρά πάλι, μία Κυπρία που βρέθηκε σε όλες τις συγκεντρώσεις έξω από το Προεδρικό και η οποία δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το ΕΛΑΜ την ακροδεξιά και όσους θέλησαν να εκμεταλλευτούν την τραγωδία μόνο και μόνο για να εκφράσουν ένα παλαιομοδίτικο και ξεπερασμένο αντικομουνιστικό μένος, υποστηρίζει πως ακριβώς για όλους αυτούς τους λόγους, ο κος Χριστόφιας οφείλει να παραιτηθεί.
 
Τονίζει πως  ενώ υπάρχουν τόσα σοβαρά ζητήματα στην ατζέντα και  ο ίδιος δεν απολαμβάνει πλεον την εμπιστοσύνη της συντριπτικής πλειοψηφίας  δεν μπορεί να τα διαχειριστεί πειστικά και να φέρει την κοινωνία σε νέο δημοψήφισμα για το Κυπριακό.
 
Μοιάζει αδιέξοδη η κατάσταση;
Με τα νεοελληνικά δεδομένα ναι.
Με τα Κυπριακά όμως, ίσως όχι.
Όπως και στο παρελθόν έτσι και τώρα, υπάρχουν πολλές πιθανότητες οι διάφορες πλευρές του πολιτικού συστήματος να βρουν μία φόρμουλα συνύπαρξης που να οδηγήσει τη χώρα σε ήρεμα νερά μέχρι τις επόμενες Προεδρικές που είναι προγραμματισμένες για το 2013.  
Το πρόσφατο παράδειγμα της συναίνεσης για τα Οικονομικά Μέτρα είναι ένα από τα πολλά που δείχνουν την εγρήγορση στην οποία έχει εκπαιδευθεί αυτή η χώρα, λόγω μάλλον της δύσκολης ιστορίας της και του μικρού της μεγέθους.
Οι Κύπριοι, δεν ρισκάρουν εύκολα το βιοτικό τους επίπεδο και τον τρόπο ζωής τους. Εύλογο, αν σκεφτεί κάποιος πως μόλις πριν από 38 χρόνια η χώρα ήταν κατεστραμμένη από έναν πόλεμο και πως το πλέον εύφορο και αξιοποιήσιμο μέρος της συνεχίζει να είναι υπό κατοχή. Υποθέτω, πως και αυτή τη φορά, δεν θα βγάλουν μόνοι τους τα μάτια τους, ειδικά σε μία περίοδο που το μέλλον μοιάζει πολλά υποσχόμενο-λόγω του φυσικού αερίου.
Ο κος Πολυβίου, συντάσσοντας το πόρισμα, χρησιμοποιώντας σκληρές εκφράσεις όπως «απέτυχε οικτρά» δεν στοχοποιεί μόνον τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά ένα ολόκληρο γραφειοκρατικό και ανεπαρκές σύστημα –του οποίου βέβαια, την αυτονόητη ευθύνη έχει ο εκάστοτε ένοικος του Προεδρικού.
Ο κος Πολυβίου, αντιλήφθηκε έγκαιρα πως μία ολόκληρη κοινωνία, περίμενε από εκείνον, για να αισθανθεί πως ακόμα κάποιοι Θεσμοί λειτουργούν άτεγκτα και χωρίς διακρίσεις.  
 
Κατά τα φαινόμενα, ολοκλήρωσε το έργο του με αίσθηση Ιστορικού Ρόλου.
 
Δεν γνωρίζω αν έχει….Προεδρικές βλέψεις ο ίδιος, ή αν κάποια παρασκήνια θέλουν να τον βάλουν σε μία τέτοια περιπέτεια που ενδεχομένως θα προκαλέσει εκφυλισμό της σημερινής αδιάφθορης εικόνας του.
 
Τώρα, που γράφω αυτές τις γραμμές, και είναι ακόμα 18 και 30 ο Δημοκρατικός Συναγερμός δεν έχει προβεί σε κάποια ανακοίνωση. Θα μελετήσουν το πόρισμα και αύριο το μεσημέρι ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ κος Αναστασιάδης θα δώσει συνέντευξη τύπου.
 
Θυμίζω, πως το ΑΚΕΛ αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είχαν δεσμευθεί για «απόλυτο σεβασμό στο πόρισμα Πολυβίου όποιο κι’ αν είναι αυτό».
 
Όταν το πόρισμα όχι απλά φωτογραφίζει αλλά απονέμει ονομαστικές και βαρύτατες ευθύνες στον Πρόεδρο…πως αλήθεια εκφράζεται ο σεβασμός στα συμπεράσματα;
 
Στο παρελθόν, ο κος Χριστόφιας είχε δηλώσει πως το ΑΚΕΛ είναι οδοστρωτήρας για όσους το «προδίδουν».
 
Τώρα, ο θεσμικός οδοστρωτήρας περνάει πάνω από τον ίδιο.
 
Ίσως, γιατί ο ίδιος από το 2008 που Προεδρεύει δεν βρήκε το κουράγιο να συγκρουστεί με το συστημικό κατεστημένο που βρήκε.
 
Ίσως, γιατί προκειμένου να «προστατευτεί» από αυτό το κατεστημένο «φύτεψε» σε διάφορες θέσεις ανεπαρκέστατους ανθρώπους με μοναδικό προσόν την φιλία τους προς τον ίδιο.
 
Ίσως, γιατί το μόνο που τον απασχόλησε  στην ουσία, ήταν η επίλυση του Κυπριακού και η επανένωση της Νήσου –πρόθεση που ουδείς είναι σε θέση να του την αμφισβητήσει στα σοβαρά.
 
Με αυτά κι εκείνα όμως, η κλεψύδρα άδειασε. Το μόνο που απομένει, είναι μία τελευταία κίνηση συνθετική, μία κίνηση που να κλείνει πληγές και να αποσβένει οξύτητες. Οφείλει να την κάνει.
 
Το οφείλει έναντι του Μέλλοντος της Κύπρου, της Ιστορίας, του ΑΚΕΛ, της υστεροφημίας του.