Στο «Σινεμά ο Παράδεισος» ο Τζουζέπε Τορνατόρε αποτίει έναν όμορφο φόρο τιμής στην ίδια τη μαγεία της Έβδομης Τέχνης, αλλά και στις αναμνήσεις που μένουν για πάντα ζωντανές, μέσα από την υπέροχη μουσική του Μορικόνε. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, καθώς και τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Προβάλλεται σ’ επανέκδοση, δίνοντας μας την ευκαιρία να την απολαύσουμε και πάλι στην μεγάλη οθόνη.

Σινεμά ο Παράδεισος / Cinema Paradiso
Σκηνοθεσία – Σενάριο: Τζουζέπε Τορνατόρε
Πρωταγωνιστούν: Φιλίπ Νουαρέ, Ζακ Περέν, Σαλβατόρε Κάσιο, Μάρκο Λεονάρντι
Μουσική: Ένιο Μορικόνε, Αντρέα Μορικόνε
Φωτογραφία: Blasco Giurato
Μοντάζ: Mario Morra
Χώρα Παραγωγής: Ιταλία
Έτος Παραγωγής: 1988
Διάρκεια: 125 λεπτά

Ρώμη, δεκαετία του 80. Ο διάσημος σκηνοθέτης Σαλβατόρε Ντι Βίτα γυρίζει σπίτι του, όπου η ερωμένη του του λέει ότι τηλεφώνησε η μητέρα του για να ενημερώσει πως πέθανε ο Αλφρέντο. Ο Σαλβατόρε όμως δεν έχει πάει στο χωριό του, το Τζιανκάλντο στη Σικελία, εδώ και 30 χρόνια.

Αρχίζει έτσι μια ιστορική αναδρομή, που ξεκινά από τα παιδικά χρόνια του Σαλβατόρε. Στο σινεμά της γειτονιάς του, το Cinema Paradiso, ο Σαλβατόρε (Τότο) πηγαίνει συχνά και γίνεται φίλος με τον άντρα που προβάλλει τις ταινίες, τον Αλφρέντο. Στο σινεμά πηγαίνει πολύς κόσμος και ο παπάς ζητά από τον Αλφρέντο να κόβει τις σκηνές με τα φιλιά, καθώς τις θεωρεί ανήθικες.

Μία μέρα, δημιουργείται επιπλοκή και η αίθουσα που βρίσκεται ο Αλφρέντο παίρνει φωτιά. Τότε ο μικρός Τότο τρέχει και σέρνει τον Αλφρέντο έξω, σώζοντας τη ζωή του. Μετά από μια δεκαετία, ο Σαλβατόρε είναι μαθητής λυκείου και δουλεύει στο Cinema Paradiso, προβάλλοντας ταινίας. Μια μέρα τον επισκέπτεται ο Αλφρέντο και αποκαλύπτεται πως είναι τυφλός, κάτι που του συνέβη τη νύχτα που κάηκε το σινεμά.

Ο Σαλβατόρε είναι ερωτευμένος με την Έλενα, την κόρη ενός τραπεζίτη. Μετά από πολλή προσπάθεια κάνουν σχέση, όμως χωρίζουν λόγω της άρνησης του πατέρα της. Ο Σαλβατόρε απογοητευμένος πηγαίνει στον στρατό και στέλνει συνεχώς γράμματα στην Έλενα, χωρίς ανταπόκριση. Όταν γυρίζει στο χωριό του, ο Αλφρέντο τον παρακινεί να φύγει για πάντα από εκεί και να μην ξαναγυρίσει πίσω, ούτως ώστε να εκπληρώσει τα όνειρά του.

Πίσω στο σήμερα, ο Σαλβατόρε γυρίζει στο χωριό του για την κηδεία του Αλφρέντο. Έχει αλλάξει πολύ η όψη της περιοχής και το Cinema Paradiso είναι ένα ερείπιο. Ο ιδιοκτήτης τον πληροφορεί πως έχει κλείσει εδώ και 6 χρόνια και πως σε λίγες μέρες θα το γκρεμίσει ο δήμος για να το κάνει πάρκινγκ.

Η χήρα του Αλφρέντο του λέει πως του έχει αφήσει κάτι. Ο Σαλβατόρε το παίρνει στο σπίτι του και βλέπει πως είναι μια σειρά από φιλμ. Γυρνώντας στη Ρώμη, ο Σαλβατόρε προβάλλει τα φιλμ που του άφησε ο Αλφρέντο, τα οποία περιέχουν όλες τις σκηνές με τα φιλιά που του είχε πει ο παπάς να κόψει. Ο Σαλβατόρε αισθάνεται αγαλλίαση και ξεσπά σε κλάματα…

Ο Τζουζέπε Τορνατόρε γεννήθηκε το 1956 στο Παλέρμο της Ιταλίας. Σε ηλικία 16 ετών ανέβασε δύο θεατρικές παραστάσεις, του Πιραντέλο και του Ντε Φίλιπο. Συνέχισε την καριέρα του σαν σκηνοθέτης κάνοντας ντοκιμαντέρ και παραγωγές για την τηλεόραση. Το 1986 έκανε την πρώτη μεγάλου μήκους του ταινία “Il Camorrista”, ενώ το 1988 το βραβευμένο με Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας “Σινεμά ο Παράδεισος”, το οποίο και αγαπήθηκε πολύ από το ελληνικό κοινό. Μερικές από τις ταινίες του είναι: “Stanno tutti bene” (1990), “Una Pura Formalita” (1994) με τους Ζεράρ Ντεπαρντιέ και Ρόμαν Πολάνσκι, “L’ Uomo delle Stelle” (1995), “La Leggenda del Pianista sull’ Oceano” (1998) και το υποψήφιο για δύο Όσκαρ και Χρυσή Άρκτο “Μαλένα” (2000).

Διαβάστε επίσης:

• Ο Τζέφρεϊ Ρας και «Το Τέλειο Χτύπημα» του Τζιουζέπε Τορνατόρε