Γεννημένος στις 26 Ιανουαρίου του 1959, ο Τόνι Σερβίλο φέρει δικαίως τον τίτλο του κορυφαίου Ιταλού ηθοποιού της εποχή μας, παίρνοντας με επιτυχία την σκυτάλη από τον σπουδαίο Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι. Έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες σκηνοθετών, όπως ο Ματέο Γκαρόνε και ο Μάρκο Μπελόκιο, ενώ θεωρείται το κινηματογραφικό alter ego του Πάολο Σορεντίνο, με τον οποίο έχει συνεργαστεί ήδη, πέντε φορές. Στο αφιέρωμα που ακολουθεί, θυμόμαστε δέκα χαρακτηριστικές ερμηνείες του, στην μεγάλη οθόνη.

Ads

«Το Κορίτσι της Λίμνης» (The Girl by the Lake / La Ragazza Del Lago – 2007) του Αντρέα Μολαϊόλι

Ενώ η 6χρονη Μάρτα επιστρέφει στο σπίτι της αμέριμνη, συναντά τον ψυχικά διαταραγμένο Mario. Ολόκληρο το χωριό βρίσκεται σε συναγερμό για την εξαφάνιση της. Χτενίζοντας την περιοχή, ανακαλύπτουν στην όχθη της λίμνης το πτώμα μιας νέας γυναίκας. Ο επιθεωρητής Σάντζιο, ένας πεπειραμένος αστυνομικός, που πρόσφατα μετακόμισε στην απομονωμένη περιοχή, έρχεται στην πόλη. Ο νεαρός συνάδελφος του, ο Σιμπόλντι, γεννημένος σε αυτές τις κοιλάδες, γίνεται ο οδηγός του στην προσπάθεια να αποκρυπτογραφήσει τους οικογενειακούς δεσμούς, τις σχέσεις και τα καλά κρυμμένα μυστικά της μικρής κοινωνίας. Οι δύο τους, μαζί με τον Αλφρέντο, τον πιστό συνάδελφο του Σάντζιο από την εποχή που ήταν στην Ανθρωποκτονία, θα αναγκαστούν να μείνουν στην πόλη λίγο παραπάνω απ’ ότι σχεδιάζανε, καθώς ένα καινούργιο έγκλημα πρόκειται να διαπραχτεί. Ένα έγκλημα πιθανότατα συνδεδεμένο με μια από τις οικογένειες του χωριού. Ο καθένας από τους κατοίκους της μικρής κοινωνίας θα μπορούσε να είναι ο πιθανός δολοφόνος.

image

Ads

Βασισμένο στο διεθνές best seller της Νορβηγίδας συγγραφέως ψυχολογικών θρίλερ, Karim Fossum, «Don’t Look Back» (Inspector Sejer Mysteries). Με τους: Τόνι Σερβίλο, Βαλέρια Γκολίνο, Άννα Μποναγιούτο, Ομέρο Αντονούτι. Ο Αντρέα Μολαϊόλι, στο σκηνοθετικό και σεναριακό αυτό ντεμπούτο του, δείχνει εξαιρετική ικανότητα στο να δημιουργεί έντονους ρυθμούς και εξαιρετικά δομημένες σεναριακές ανατροπές.

«Επέλεξα αυτή την ιστορία επειδή ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου της Karin Fossum φαινόταν αχνά η δυνατότητα να μεταφερθούν οι οικογενειακές σχέσεις και δεσμοί από το αρχικό τοπίο, τα νορβηγικά φιόρδ, σε κάποιο ιταλικό χωριό, χωρίς να αλλάξει η αίσθηση που αφήνει το μυθιστόρημά της: Η ιστορία μιας μικρής κοινότητας που διχάζεται από ένα ασυνήθιστο έγκλημα, κοινοί χαρακτήρες, συνηθισμένες οικογένειες, που χαρακτηρίζονται από τις γνωστές συγκρούσεις, ακόμα κι αν δεν κατευνάζονται ποτέ, πατέρες που από την υπερβολική αγάπη δεν μπορούν πλέον να καταλάβουν τις ψυχές των παιδιών τους, έφηβοι που αισθάνονται ότι έχουν γεννηθεί σε λάθος οικογένεια, ενήλικες που παραμένουν παιδιά λόγω ενός τεχνάσματος της φύσης, παιδιά που δεν τα καταλαβαίνουν οι γονείς τους. Όλη αυτή η κατάσταση, όταν επηρεάζεται από την ιδέα ενός εγκλήματος, γίνεται ξαφνικά περίπλοκη και παρεκκλίνει. Ένα έγκλημα μόνο καταφέρει να «σηκώσει το καπάκι» και να ξεσκεπάσει το σκηνικό της απόλυτης μετριότητας.» – Αντρέα Μολαϊόλι

«Γόμορρα» (Gomorrah / Gomorra – 2008) του Ματέο Γκαρόνε

Βόρεια Νάπολη: το βασίλειο της Καμόρα, της ιταλικής μαφίας. Εκεί όπου ο μόνος νόμος είναι αυτός της βίαιης επιβολής και ο πόλεμος των συμμοριών στρέφεται γύρω από τον έλεγχο της αγοράς των ναρκωτικών, της πορνείας, ακόμα και του τουρισμού. Βασισμένο σε βιβλίο-ντοκουμέντο του δημοσιογράφου Ρομπέρτο Σαβιάνο – ο οποίος εξαιτίας των απειλών ζει υπό συνεχή αστυνομική επιτήρηση – που έγινε μπεστ σέλερ εν μία νυκτί, αυτό το εκρηκτικό πορτρέτο της Καμόρα χαρακτηρίστηκε ως «το πιο αληθινό φιλμ που έχει γίνει για τη μαφία» Υπήρξε εμπορικός θρίαμβος στην Ιταλία και αποτέλεσε μαζί με το «Il Divo» αντικείμενο επερώτησης στην ιταλική βουλή σχετικά με την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών. Με τους: Σαλβατόρε Αμπρουτσέζε, Τζιανφελίτσε Ιμπαράτο, Τόνι Σερβίλο, Σαλβατόρε Κανταλούπο.

Διαβάστε επίσης:

«Il Divo» (2008) του Πάολο Σορεντίνο

Ίσως λίγοι άνθρωποι κατάφεραν να διχάσουν τόσο πολύ το πολιτικό σκηνικό και την κοινή γνώμη μιας χώρας όσο ο Τζούλιο Αντρεότι, πρώην σεβάσμιος πολιτικός άνδρας της Ιταλίας που αποκαθηλώθηκε λόγω των αποκαλύψεων για τις διασυνδέσεις του με τη Μαφία. Πώς αυτός, ο επτά φορές πρωθυπουργός, ο ισόβιος γερουσιαστής και αποκαλούμενος «μέγας Τζούλιο», οδηγήθηκε στη διαφθορά και την ηθική πτώση; Μαγεμένος από το μυστήριο Αντρεότι, ο Πάολο Σορεντίνο προσπαθεί να το αποκωδικοποιήσει σε μια βιογραφία ντελιριακή, γεμάτη χιούμορ και απολαυστικές περιπλοκές, που δε διστάζει να καταδυθεί στα μυστικά της «βαθιάς» Ιταλίας. Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών.

Ο Πάολο Σορεντίνο ξεκλειδώνει την προσωπικότητα του Αντρεότι, φτάνοντας στα βάθη της ψυχής του χαρακτήρα με μία απολαυστικά πικάντικη και πρωτότυπη ματιά, που σου κόβει την ανάσα. Μία έντονα πολιτική ταινία, τόσο ευρηματική και αιχμηρή, που θ’αποτελέσει σημείο αναφοράς για το μέλλον του είδους.

«Η Ωραία Κοιμωμένη» (Bella Addormentata / Dormant Beauty – 2012) του Μάρκο Μπελόκιο

image

Ένα μωσαϊκό από τρεις αλληλένδετες ιστορίες, μία αμφισβήτηση του νοήματος της ζωής, της αγάπης και της ελπίδας, κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι ημερών στη ζωή της Eluana Englaro, μιας νεαρής γυναίκας που πέρασε 17 χρόνια σε κατάσταση φυτού. Αρνούμενος να προσφέρει εύκολες απαντήσεις για το καυτό θέμα της ευθανασίας, ο Bellocchio δεν παίρνει σαφή θέση για το ζήτημα, καθώς όπως και στο σύνολο του έργου του δεν έχει καμία ανησυχία να πείσει τους ανθρώπους για τίποτα.

Η ταινία πραγματεύεται την πραγματική ιστορία της Ελουάνα Ενγκλάρο, μιας νεαρής κοπέλας, η οποία μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα έπεσε σε κώμα το 1992. Ο πατέρας της κοπέλας για περισσότερο από μια δεκαετία ζητούσε την ευθανασία της κόρης του και το δικαίωμα της σ’ έναν αξιοπρεπή θάνατο.

Ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ιταλούς σκηνοθέτες, αποφασίζει να μεταφέρει στην οθόνη μια εξαιρετικά ευαίσθητη ιστορία, που ξεσήκωσε έντονες πολιτικές και συνταγματικές αντιπαραθέσεις στη γείτονα χώρα και επανέφερε τη συζήτηση σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Μάρκο Μπελόκιο, έχοντας στη διάθεση του ένα εξαιρετικό κάστ – ανάμεσα τους, η Ιζαμπέλ Ιπέρ και ο Τόνι Σερβίλο – παρουσιάζει την «Ωραία Κοιμωμένη».

Διαβάστε επίσης:

«Ζήτω η Ελευθερία» (Viva la libertà – 2013) του Ρομπέρτο Άντο

image

Ο γενικός γραμματέας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Ενρίκο Ολιβιέρι (Τόνι Σερβίλο), καλείται να αντιμετωπίσει τον έντονο ρυθμό της προεκλογικής περιόδου σε μία Ιταλία σε κρίση. Όλα είναι εναντίον του. Η κοινή γνώμη, οι δημοσιογράφοι, τα κανάλια, ακόμα και οι δημοσκοπήσεις με τα ποσοστά της πρόθεσης ψήφου που όλο και μειώνονται για το κόμμα του, με αποτέλεσμα να τον πιέζουν καθημερινά. Μια νύχτα λοιπόν, νιώθοντας το άγχος να τον κυριεύει, ο Ενρίκο Ολιβιέρι αποφασίζει να εξαφανιστεί. Το λακωνικό σημείωμα που αφήνει, φέρνει το κόμμα προ τετελεσμένων γεγονότων, οδηγώντας στην πλήρη αποδιοργάνωση. Κι ενώ οι φήμες και τα αβάσιμα συμπεράσματα αρχίζουν να οργιάζουν μεταξύ των κομματικών στελεχών, ο βοηθός του Andrea Bottini και η σύζυγός του Άννα, προσπαθούν να καταλάβουν γιατί εξαφανίστηκε, αλλά και που μπορεί να βρίσκεται. Προσπαθώντας παράλληλα να βρουν μία λύση για το πολιτικό πρόβλημα, η Άννα προτείνει μία ανορθόδοξη πλην όμως με πολλές πιθανότητες επιτυχίας λύση. Ο Ενρίκο έχει έναν δίδυμο αδερφό, τον Τζιοβάνι, έναν ευφυή φιλόσοφο που όμως έπασχε από ένα είδος κατάθλιψης και γι’ αυτό νοσηλευόταν για αρκετό καιρό σε κάποιο σχετικό ίδρυμα. Τώρα πια έχει γυρίσει στο σπίτι του και γνωρίζοντας το ρίσκο, του ζητούν να βοηθήσει αντικαθιστώντας τον αδερφό του!

Μία αναζωογονητική πολιτική σάτιρα με έξυπνο σενάριο που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του ίδιου του σκηνοθέτη και του Angelo Pasquini. Υπέροχος για ακόμη μία φορά ο Τόνι Σερβίλο, αποδεικνύει γιατί δικαίως θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων Ιταλών ηθοποιών και όχι μόνο. Στο φιλμ «Ζήτω η Ελευθερία», έχουμε μάλιστα την ευκαιρία να τον απολαύσουμε σε διπλό ρόλο. Τόσο ως γραμματέας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όσο κι ως μανιοκαταθλιπτικός φιλόσοφος.

Διαβάστε επίσης:

«Η Τέλεια Ομορφιά» (La grande bellezza / The Great Beauty – 2013) του Πάολο Σορεντίνο

image

Ο Jep Gamberdella – ένας εμφανίσιμος άντρας με ακαταμάχητη γοητεία, παρ’ όλα τα πρώτα σημάδια των γηρατειών – απολαμβάνει στο μέγιστο την κοινωνική ζωή της πόλης. Είναι ο πρωταγωνιστής μας, ο οποίος παρευρίσκεται σε εκκεντρικά δείπνα και πάρτι, όπου το λαμπερό του πνεύμα και η ευχάριστη παρουσία του είναι πάντα ευπρόσδεκτα. Είναι ένας επιτυχημένος δημοσιογράφος και αμετανόητος γόης. Κουρασμένος από τον τρόπο ζωής του, ο Gamberdella ονειρεύεται ενίοτε να ξαναπιάσει το γράψιμο. Στοιχειωμένος από τις αναμνήσεις ενός νεανικού έρωτα, ταξιδεύουμε μαζί του στα εφηβικά του χρόνια. Θα τα καταφέρει όμως; Μπορεί να ξεπεράσει τη βαθειά αποστροφή του για τον εαυτό του και τους άλλους σε μια πόλη της οποίας η εκθαμβωτική ομορφιά σε παραλύει;

Εκεί όπου ολοκληρώνεται η «Γλυκιά Ζωή» του Φεντερίκο Φελίνι (1960), ξεκινά «Η Τέλεια Ομορφιά» του Πάολο Σορεντίνο. Μπορεί να ακούγετε υπερβολικός ένας τέτοιος χαρακτηρισμός, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Σορεντίνο, με πρωταγωνιστή του και πάλι τον σπουδαίο Τόνι Σερβίλο, μας παρέδωσε ένα πραγματικό αριστούργημα. Μέσα από τον φακό του Σορεντίνο, η Ρώμη μετατρέπεται στον κατάλληλο βιότοπο για να ευδοκιμήσουν οι κοσμικοί με τους περιθωριακούς, μια εξεζητημένη στριπτιζέζ με τον πιο κομψό εξηντάχρονο Ρωμαίο, το ιερό με το βέβηλο.

«Η ταινία μπορεί να ιδωθεί ως φόρος τιμής στον Fellini. Ο Paolo δεν έχει κρύψει ποτέ τη βαθιά αγάπη του για τον Fellini. Κι εγώ όπως όλοι οι ηθοποιοί της γενιάς μου δεν έχω κρύψει την αγάπη μου για τον Mastroianni, ούτε για τον Volonte. Είναι καταλυτικές αναφορές για εμάς. Νομίζω ότι αυτή η ταινία («Γλυκιά Ζωή») και το “8 1/2”, το αριστούργημα του Fellini,  συνδέονται με την ίδια λέξη:  ασωτία. Και οι δύο ταινίες αναπτύσσουν αυτό το θέμα με έναν καταπληκτικό τρόπο, το χαράμισμα της προσωπικότητας, του ταλέντου, των συναισθημάτων, της προσωπικής του ιστορίας, του κοινωνικού του ρόλου. Ο Gambardella δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το ταλέντο του. Το σπαταλά και το καταστρέφει. Κατά τη γνώμη μου, αυτές οι δύο ταινίες, που είναι εντελώς διαφορετικές, από δύο διαφορετικούς σεναριογράφους – έναν καταξιωμένο αριστοτέχνη και ένα νέο ταλέντο – μοιράζονται τον ίδιο ρυθμό που συνδέεται με το θέμα της ασωτίας.» – Τόνι Σερβίλο

Διαβάστε επίσης:

«Οι Εξομολογήσεις» (The Confessions / Le Confessioni – 2016) του Ρομπέρτο Αντό

image

Κατά τη διάρκεια μιας συνόδου των G8, λίγο πριν βάλει την υπογραφή του σε μια συμφωνία που θα κρίνει το μέλλον του κόσμου, ο πρόεδρος του ΔΝΤ βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιό του. Ο μόνος που γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη είναι ένας αινιγματικός μοναχός. Πυκνό μυστήριο, αστυνομική ίντριγκα και μεταφυσική χροιά από τον σκηνοθέτη της ταινίας «Ζήτω η Ελευθερία», με την υπέροχη μουσική του Νικόλα Πιοβάνι κι έναν σπουδαίο Τόνι Σερβίλο στον πρωταγωνιστικό ρόλο, να ηγείται ενός αξιόλογου ευρωπαϊκού καστ, με τους: Ντάνιελ Οτέιγ, Πιερφραντζέσκο Φαβίνο, Μόριτζ Μπλάιμπτροϊ, Κόνι Νίλσεν, Μαρί Χοσέ Κροζ, Λαμπέρ Γουίλσον.

«Το Κορίτσι Στην Ομίχλη» (La ragazza nella nebbia / The girl in the fog – 2017) του Ντονάτο Καρίσι

Βασισμένη στο πολυμεταφρασμένο ομώνυμο βιβλίο, η ταινία ακολουθεί την εξαφάνιση μιας 16χρονής κοπέλας της Άννα Λου από ένα μικρό χωριό στις Ιταλικές Άλπεις. Ο αινιγματικός αστυνομικός ερευνητής Βόγκελ καλείται να εξιχνιάσει το μυστήριο και σύντομα συνειδητοποιεί ότι δεν πρόκειται για μία απλή υπόθεση. Δουλεύοντας με εχθρό τον χρόνο και έχοντας να αντιμετωπίσει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, o Βόγκελ πρέπει να χρησιμοποιήσει ανορθόδοξες μεθόδους για να αποκαλύψει την αλήθεια, σε μία πόλη που τα κίνητρα είναι δυσδιάκριτα, τα γεγονότα διαστρεβλώνονται και όλοι είναι πιθανοί ύποπτοι. Πρωταγωνιστούν: Τόνι Σερβίλο, Ζαν Ρενό, Αλέσιο Μπόνι, Λορέντζο Ρικέλμι, Γκαλάτεα Ράντζι, Μικέλα Σεσκόν, Λουκρέτζια Γκουιντόνε.

«Ο Γιατρός Έχει Τρεχάματα» (Let Yourself Go / Lasciati Andare – 2017) του Φραντσέσκο Αμάτο

image

Ο Τόνι Σερβίλο είναι ο Ελία. Ένας επιστήμονας, ψυχίατρος, χωρισμένος εδώ και λίγο καιρό από τη σύζυγό του Τζιοβάνα (Κάρλα Σινιόρις) – Όχι νομικά, γιατί τα διαζύγια κοστίζουν. Μένει μόνος σε ένα διαμέρισμα που χρησιμοποιεί και ως ιατρείο για τις συνεδρίες με τους ασθενείς του. Για την ακρίβεια μισό διαμέρισμα, αφού έχει χωρίσει απλώς το σπίτι που έμενε με τη γυναίκα του στα δύο, καθώς και οι μετακομίσεις κοστίζουν. Ένα βράδυ η καρδιά του Ελία τού στέλνει προειδοποιητικό μήνυμα και ο γιατρός συνιστά γυμναστική.

Ο Ελία παρότι σιχαίνεται την άσκηση, αποφασίζει να μπει σε πρόγραμμα. Τότε είναι που μπαίνει στη ζωή του η Κλαούντια (Βερόνικα Ετσέγκι),  μια personal trainer με κέφι, παρορμητισμό και γοητευτική ελαφρότητα. Εκείνος βάζει το «νους υγιής» κι εκείνη το «εν σώματι υγιεί» και μαζί αρχίζουν να τρέχουν στις περιπέτειες της ζωής και των σχέσεων. Ένα τρέξιμο που θα τους ενώσει με μία απρόσμενη μα τρυφερή φιλία. Πρωταγωνιστούν: Τόνι Σερβίλο, Κάρλα Σινιόρις, Βερόνικα Ετσέγκι.

«Loro» (2018) του Πάολο Σορεντίνο

Μετά το αριστουργηματικό «Il Divo» και την αγαπημένη «Τέλεια Ομορφιά», ο βραβευμένος με Όσκαρ σπουδαίος Ιταλός δημιουργός, Πάολο Σορεντίνο συνεργάζεται ξανά με τον καταπληκτικό ηθοποιό Τόνι Σερβίλο σε μία ακόμα εκστατική και πληθωρική ταινία. Αν και βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά, το έργο επιστρατεύει τη μυθοπλασία για να παρουσιάσει το πορτρέτο της Ιταλίας υπό την επήρεια του Σίβλιο Μπερλουσκόνι. Το καλλιτεχνικό δίδυμο μεταφέρει στο πανί σκηνές από την πολύκροτη ζωή του μεγιστάνα των μέσων μαζικής ενημέρωσης και πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας, καλύπτοντας κυρίως τα χρόνια μεταξύ 2006 και 2010.

«Η ταινία αντιπροσωπεύει μία περίοδο πριν από 10 χρόνια, έναν κόσμο με περιορισμένη πνευματική ουσία που βασιζόταν στα σώματα ως επικοινωνιακά εργαλεία. Είναι γεγονός και όχι κάτι που επινόησα ο ίδιος. Το μετέφερα απλώς στη μεγάλη οθόνη.» – Πάολο Σορεντίνο

«Το να αποφύγεις την καρικατούρα είναι θέμα στυλ. Δεν νομίζω ότι είναι αποτελεσματικό εργαλείο να δείχνεις έναν άντρα που ήταν ισχυρός για 20 χρόνια ως καρτούν. Αυτή είναι η δουλειά της φαρσοκωμωδίας και πολλοί κωμικοί ηθοποιοί τον έχουν ερμηνεύσει έτσι. Δεν ξεχάσαμε ότι αφηγούμασταν την ιστορία ενός άντρα που άσκησε γιγαντιαία οικονομική επιρροή, ενός μεγιστάνα που πέρασε από τις επιχειρήσεις στην πολιτική, ενώ ήταν ξένος με οποιαδήποτε έκφανση της ευγένειας. Παρ’ όλο που η ταινία περιέχει κωμικά στοιχεία, η ζημιά που έχει προκαλέσει είναι σοβαρή και αληθινή. Η ταινία δεν χάνει επαφή με αυτό, οπότε ο Μπερλουσκόνι δεν φαίνεται ποτέ σαν καρικατούρα.» – Τόνι Σερβίλο

Διαβάστε επίσης: