Αφού επαναπροσδιόρισε τα όρια των σύγχρονων ταινιών τρόμου στην Αμερική του Τραμπ και κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου, ο Τζόρνταν Πιλ μετά το πρωτότυπο «Τρέξε!» επιστρέφει με την πετυχημένη συνταγή που ο ίδιος δημιούργησε. Το «Εμείς» με πρωταγωνίστρια την Λουπίτα Νιόνγκο, κερδίζει εύκολα τις εντυπώσεις, σε μία εβδομάδα που διαθέτει ωστόσο αρκετές εναλλακτικές.

Εντυπωσιακή η νέα κινηματογραφική εβδομάδα, με εννέα καινούργιες ταινίες να κυκλοφορούν στις αίθουσες, αρκετές εκ των οποίων, αποτελούν μία αξιόλογη επιλογή για Σινεμά. Ο Στεφάν Μπριζέ ενώνει ξανά τις δυνάμεις του με τον Βενσάν Λιντόν και παέι «Σε Πόλεμο», διεκδικώντας τα εργασιακά του δικαιώματα.

Ο Μελ Γκίμπσον και ο Βινς Βον, είναι «Τα Δύο Πρόσωπα του Νόμου», στη νέα ταινία του Σ. Κρεγκ Ζάλερ, ο οποίος με το σκηνοθετικό του ντεμπούτο «Τσεκούρι από Κόκκαλο», κέρδισε τις εντυπώσεις και την προσοχή μας. Ο «Διερμηνέας» του Μάρτιν Σουλίκ, είναι ένα σουρεαλιστικό road movie, που αποτέλεσε την πρόταση της Σλοβακίας για το Ξενόγλωσσο Όσκαρ, ενώ η Νάταλι Πόρτμαν στο «Vox Lux», βαδίζει στα ίχνη του «Μαύρου Κύκνου», που της χάρισε το Όσκαρ.

Προβάλλεται επίσης η νέα του καταξιωμένου Έλληνα σκηνοθέτη, Άγγελου Φραντζή, «Ακίνητο Ποτάμι», στο οποίο η θρησκεία συγκρούεται με τη λογική. Ενώ μία ακόμα σπουδαία επιλογή για κινηματογραφική έξοδο μας παρέχει η ταινία τεκμηρίωσης «Free Solo», που κέρδισε το φετινό Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ. Αναλυτικά:

«Εμείς» (Us – 2019) του Τζόρνταν Πιλ (Η.Π.Α.)

Αφού προκάλεσε τη σύγχρονη κουλτούρα με το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, «Τρέξε!», θέτοντας νέα πρότυπα για τον προκλητικό, κοινωνικά συνειδητοποιημένο χώρο των ταινιών τρόμου, ο βραβευμένος με Όσκαρ, Τζόρνταν Πιλ, επιστρέφει με έναν πρωτότυπο εφιάλτη, σε σενάριο, σκηνοθεσία και παραγωγή του ιδίου. Στην ταινία «Εμείς» πρωταγωνιστεί η βραβευμένη με Όσκαρ, Λουπίτα Νιόνγκο, μια γυναίκα που επιστρέφει στο παραλιακό παιδικό της σπίτι μαζί με τον σύζυγό της και τα δύο τους παιδιά, για ένα ειδυλλιακό καλοκαίρι.

Κυνηγημένη από ένα ανεξήγητο τραύμα από το παρελθόν της και βιώνοντας μια σειρά από μυστηριώδεις συμπτώσεις, η Αδελαΐδα (Λουπίτα Νιόνγκο) νιώθει την παράνοιά της να φτάνει σε ανησυχητικά επίπεδα καθώς όλο και περισσότερο αισθάνεται και πιστεύει ότι κάτι κακό θα συμβεί στην οικογένειά της. Αφού έχουν περάσει μια τεταμένη ημέρα στην παραλία με τους φίλους τους, τους Τάιλερς (Ελίζαμπεθ Μος, Τιμ Χάιντεκερ, Κάλι Σέλντον, Νοέλ Σέλντον), η Αδελαΐδα και η οικογένειά της επιστρέφουν στο σπίτι τους. Όταν πέφτει το σκοτάδι, οι Γουίλσον ανακαλύπτουν τις μορφές τεσσάρων ανθρώπων όπως στέκονται ασυνήθιστα στο δρόμο. Η ταινία «Εμείς» ρίχνει μια συμπαθητική αμερικανική οικογένεια ενάντια στον πιο τρομακτικό αντίπαλο: τον εαυτό της.

«Σε Πόλεμο» (At War / En Guerre – 2018) του Στεφάν Μπριζέ (Γαλλία)

Μετά το βραβευμένο στις Κάννες φιλμ «Ο Νόμος της Αγοράς», ο Στεφάν Μπριζέ ενώνει ξανά τις δυνάμεις του με το Βενσάν Λιντόν. Παρά τα αξιοσημείωτα κέρδη της εταιρίας Perrin, η διοίκηση αποφασίζει να κλείσει ένα από τα εργοστάσια της. Αφού υποσχέθηκαν σε 1100 εργαζόμενους ότι δε θα χάσουν τη δουλειά τους, οι διαχειριστές ενός εργοστασίου αποφασίζουν ξαφνικά να κλείσουν το κατάστημα. Ο Laurent αναλαμβάνει τα ηνία του συνδικαλιστικού κινήματος σε μια πάλη ενάντια σε αυτήν την απόφαση. Επίσημο διαγωνιστικό Φεστιβάλ Καννών.

Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Στεφάν Μπριζέ, συνεργάζεται για τέταρτη φορά με τον πρωταγωνιστή του, Βενσάν Λιντόν (Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στο 68ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών), σε μία πολιτική ταινία εμπνευσμένη από δεκάδες αληθινές ιστορίες γνώριμες και οικείες σε όλους. Με ντοκιμαντερίστικη προσέγγιση, ο Μπριζέ στρέφει την κάμερά του στους διαμαρτυρόμενους εργάτες, τις μικρές προσωπικές τους ιστορίες, τις συνελεύσεις και τις μεταξύ τους συγκρούσεις, τον ρόλο των ΜΜΕ, τις αδιέξοδες συζητήσεις με τα αφεντικά και τα ξεσπάσματα της βίας, πριν όλα αυτά οδηγήσουν σε ένα απρόοπτο τέλος που θα συζητηθεί. Με τους:  Βενσάν Λιντόν, Μελανί Ρόβερ, Ζακ Μπορντερί.

«Η ταινία αυτή έγινε για να καταλάβουμε τι κρύβεται πίσω από τα ρεπορτάζ των  μέσων ενημέρωσης, τα οποία καλύπτουν τα σποραδικά φαινόμενα βίας που εμφανίζονται σε περιπτώσεις βιομηχανικών εργασιακών αναταραχών. Και ίσως αντί για “πίσω”, θα ήταν καλύτερα να πούμε “πριν”. Τι συμβαίνει πριν από αυτές τις ξαφνικές εκδηλώσεις βίας; Ποιοι δρόμοι οδηγούν σε αυτό; Ο θυμός, που καλλιεργείται από μια αίσθηση ταπείνωσης και απελπισίας, που συσσωρεύεται μετά από εβδομάδες αγώνα και που αποκαλύπτει μια κολοσσιαία ανισορροπία δυνάμεων. Η ταινία περιγράφει έναν οικονομικό μηχανισμό που αγνοεί τις ανθρώπινες παραμέτρους, παρακολουθώντας παράλληλα την κλιμακούμενη οργή των εργαζομένων, οι οποίοι είναι οι παράπλευρες απώλειες μια επιχειρηματικής απόφασης. Μια οργή που εκφράζεται κυρίως από τον εκπρόσωπό τους, ο οποίος δεν χρησιμοποιεί καμία πολιτική ρητορική, παρά μόνο την ανάγκη του να ακουστεί ο πόνος και η αγανάκτηση του, καθώς και των συναδέλφων του. Το επιχείρημά του; H άρνησή του να χάσει τη  δουλειά του,  επιτρέποντας σε μια εταιρεία να κερδίσει ακόμη περισσότερα χρήματα, παρά τη αρχική της δέσμευσή να προστατεύσει τις θέσεις εργασίας σε αντάλλαγμα οικονομικές θυσίες των εργαζομένων.» – Στεφάν Μπριζέ

«Τα Δύο Πρόσωπα του Νόμου» (Dragged Across Concrete – 2018) του Σ. Κρεγκ Ζάλερ (Καναδάς, Η.Π.Α.)

Ένας σκληρός, παλαιάς κοπής αστυνομικός (τον υποδύεται ο βραβευμένος με δύο Όσκαρ, Μελ Γκίμπσον) και ο ευέξαπτος, νεότερος συνεργάτης του (Βινς Βον) τίθενται σε διαθεσιμότητα όταν ένα βίντεο που δείχνει τις σκληρές μεθόδους καταστολής που ακολουθούν, διαρρέει στο διαδίκτυο. Με λίγα χρήματα και χωρίς καμία επιλογή, οι απογοητευμένοι αστυνομικοί βουτάνε στον εγκληματικό υπόκοσμο όπου και θα βρουν πολλά περισσότερα από όσα είχαν όσο ζούσαν στη σκιά.

Μελ Γκίμπσον και Βινς Βον περνούν στην άλλη πλευρά του νόμου, σε μια καταιγιστική περιπέτεια που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας και εντυπωσίασε για το κινηματογραφικό της στυλ. Η μουσική επίσης λειτουργεί με έναν διακριτικό τρόπο χωρίς να επιβάλλει στο κοινό πώς να νιώσει. Τα συναισθήματα έρχονται από το περιεχόμενο της ταινίας και αν δεν το νιώσει το κοινό δεν θα του επιβληθεί από τη μελοδραματική μουσική. Ηθοποιοί: Μελ Γκίμπσον, Βινς Βον, Ντον Τζόνσον, Λόρι Χόλντεν, Τζένιφερ Κάρπεντερ, Τόρι Κιτλς

Τα «Δύο Πρόσωπα του Νόμου» αποτελούν το δεύτερο σενάριο που έγραψε ο Σ. Κρεγκ Ζάλερ μετά το εντυπωσιακό σκηνοθετικό του ντεμπούτο «Τσεκούρι από Κόκκαλο». Στη δεύτερη ταινία του «Καυγάς στο Μπλοκ 99» (όπου πρωταγωνιστούσε και πάλι ο Βινς Βον) επαναπροσδιόρισε την σκηνοθετική του ταυτότητα: «Και οι δύο ταινίες μου καταδεικνύουν την ανάγκη μου να φτιάχνω έργα πλούσια σε δράση, πολλαπλές οπτικές γωνίες, σύνθετους χαρακτήρες, σκηνές που αναπνέουν και στιγμές δράματος, κωμωδίας και έκπληξης», σχολιάζει ο Ζάλερ και συμπληρώνει: «Η τρίτη μου ταινία ήθελα να είναι γεμάτη αγωνία, δράμα και περιπέτεια. Κανένα δικό μου σενάριο δεν δείχνει το συνεχές ενδιαφέρον μου για τους πολύπλοκους χαρακτήρες όσο το “Τα Δύο Πρόσωπα του Νόμου”».

«Ο Διερμηνέας» (The Interpreter – 2018) του Μάρτιν Σουλίκ (Σλοβακία, Τσεχία, Αυστρία)

Ο 80χρονος μεταφραστής Αλί Ουγκάρ, διαβάζοντας ένα βιβλίο που έχει γραφτεί από πρώην αξιωματικό των SS, συνειδητοποιεί ότι περιγράφεται η εκτέλεση των γονιών του. Οργισμένος, αποφασίσει να μεταβεί στη Βιέννη για να βρει τον συγγραφέα και να πάρει εκδίκηση. Ηθοποιοί: Γίρι Μένζελ, Πίτερ Σιμόνισεκ.

O Μάρτιν Σουλίκ παρουσιάζει ένα κινηματογραφικό ταξίδι με συνεπιβάτες την κωμωδία και την τραγωδία, σε ένα γενναιόψυχο road movie, με οδηγούς / πρωταγωνιστές τον Γίρι Μένζελ – σκηνοθέτη της οσκαρικής ταινίας «Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν» – και τον Πίτερ Σιμόνιτσεκ, πρωταγωνιστή της πολυβραβευμένης ταινίας «Τόνι Έρντμαν», σε μία ακόμη αξιόλογη ερμηνεία. Η ταινία αποτέλεσε την πρόταση της Σλοβακίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας για το 2019.

«Vox Lux» (2018) του Μπράντι Κορμπέτ (Η.Π.Α.)

Μια εκρηκτική ερμηνεία από τη Νάταλι Πόρτμαν στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Μπράντι Κόρμπετ, που ακολουθεί τη σκανδαλώδη ζωή μιας ποπ σταρ με απροσδόκητη επιτυχία, την γεμάτη τρικυμίες σχέση με την κόρη της και τον αυταρχικό ατζέντη της (Τζουντ Λο). Με τη μουσική της Sia. Ηθοποιοί: Νάταλι Πόρτμαν, Γουίλεμ Νταφόε, Τζουντ Λο, Στέισι Μάρτιν Ράφι Κάσιντι, Μαρία Ντίζια, Τζένιφερ Έλε

Εκεί που ολοκληρώνεται ο «Μαύρος Κύκνος» του Ντάρεν Αρονόφσκι, ξεκινά το «Vox Lux» του Μπράντι Κορμπέτ. Κοινό σημείο αναφοράς η Νάταλι Πόρτμαν, σε μία σπουδαία ερμηνεία, με φόντο ένα καυστικό σενάριο για το star system. Ένα φιλμ που αποτελεί την άλλη πλευρά του νομίσματος, από αυτό που είδαμε στο οσκαρικό «Ένα Αστέρι Γεννιέται» του Μπράντλεϊ Κούπερ, με την Lady Gaga…

«Ακίνητο Ποτάμι» (Still River – 2018) του Άγγελου Φραντζή (Ελλάδα, Γαλλία, Λετονία)

Η Άννα και ο Πέτρος, είναι ένα ζευγάρι από την Ελλάδα που πρόσφατα μετακόμισε σε μία βιομηχανική πόλη της Σιβηρίας λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του Πέτρου. Εκεί, ανακαλύπτει με έκπληξη ότι η Άννα είναι έγκυος, χωρίς να έχουν ολοκληρωμένες σχέσεις το τελευταίο διάστημα. Τον απάτησε; Μήπως έχουν πέσει θύματα συνομωσίας; Ή μήπως ευλογήθηκαν με ένα θαύμα; Αναζητώντας μια λογική εξήγηση, ο Πέτρος αμφισβητεί την Άννα, η οποία στρέφεται προς τη θρησκεία. Ο μέχρι πρότινος ακλόνητος δεσμός τους βρίσκεται σε κρίση, καθώς η σχέση τους μετατρέπεται σε πεδίο μάχης ανάμεσα στο ορθολογικό και το πνευματικό.

To «Ακίνητο Ποτάμι», γυρισμένο εξολοκλήρου στη Ρωσία και τη Λετονία, υποστηρίζεται από ένα διεθνές καστ με πρωταγωνιστές την Κάτια Γκουλιώνη και τον Ανδρέα Κωνσταντίνου (βραβευμένοι και οι δυο με τα Βραβεία Α’ Γυναικείου και Α΄ Ανδρικού Ρόλου αντίστοιχα στα περσινά βραβεία ΙΡΙΣ της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου). Με φόντο τα εντυπωσιακά παγωμένα τοπία της Σιβηρίας, το «Ακίνητο Ποτάμι» είναι ένα συγκινητικό δράμα γεμάτο σασπένς, για την αγάπη, την εμπιστοσύνη και την πίστη που αγωνίζονται μπροστά στην αμφιβολία.

Διαβάστε επίσης:

• Η θρησκεία συγκρούεται με τη λογική στο «Ακίνητο Ποτάμι» του Άγγελου Φραντζή

«Επίθεση στη Βομβάη» (Hotel Mumbai – 2018) του Άντονι Μάρας (Η.Π.Α., Αυστραλία, Ινδία)

Τον Νοέμβριο του 2008 ένα κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων σε ολόκληρη την Βομβάη έριξε την πόλη στο χάος. Μία ομάδα Τζιχαντιστών κρυμμένη ανάμεσα σε απεγνωσμένους επιζώντες που έψαχναν για καταφύγιο εισέβαλε στο ξενοδοχείο TAJ. Εκεί και χωρίς διακρίσεις επιδόθηκαν σε μια σειρά από ανείπωτες πράξεις απανθρωπιάς και βίας. Η αληθινή ιστορία των θυμάτων και των επιζώντων, της συμπόνοιας και του θάρρους τους απέναντι στο πιο σκοτεινό πρόσωπο της ανθρωπότητας. Ηθοποιοί: Άρμι Χάμερ, Ντεβ Πατέλ, Ανουπάμ Κερ, Τζέισον Άιζακς, Ναζανίν Μπονιάντι, Άμαντιπ Σινγκ, Ντινές Κουμάρ, Άμριπταλ Σινγκ.

Το μοναδικό ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας είναι ότι παρουσιάζει τα πραγματικά τραγικά γεγονότα που συνέβησαν πριν έντεκα χρόνια στη Βομβάη, μετά από μία σειρά δολοφονικών, τρομακτικών επιθέσεων. Όμως τα εξιστορεί τόσο επιφανειακά και με μοναδικό στόχο την περιπέτεια και τον εκβιασμό των συναισθημάτων, που καταντάει σχεδόν ανυπόφορη, με αποτέλεσμα το μόνο που καταφέρνει είναι να αφήνει δυστυχώς αδιάφορο τον θεατή.

«Free Solo» (2018) των Ελίζαμπεθ Τσάι Βασαρέλι και Τζίμι Τσιν (Η.Π.Α.)

To Ελ Καπιτάν είναι ένας γρανιτένιος μονολιθικός σχηματισμός στο Εθνικό Πάρκο Γιοσέμιτι, στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Ο μονόλιθος, ύψους περίπου 900 μέτρων, θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στον πλανήτη για κάθε αναρριχητή, εξαιτίας της κάθετης κλίσης του. Το αγωνιώδες αυτό ντοκιμαντέρ καταγράφει, στιγμή προς στιγμή, τον αδιανόητο άθλο του Άλεξ Χόνολντ, ο οποίος σκαρφάλωσε στην κορυφή του Ελ Καπιτάν, χωρίς τη βοήθεια σκοινιών ή προστατευτικού εξοπλισμού, υπογράφοντας ένα από τα σπουδαιότερα κατορθώματα στην ιστορία της αναρρίχησης.

Βραβείο Όσκαρ για Καλύτερο Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους, για μία σπουδαία ταινία τεκμηρίωσης, την οποία είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και στο πρόσφατο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Θα προβάλλεται από 21 Μαρτίου αποκλειστικά στον Κινηματογράφο Δαναό (Λ. Κηφισίας 109) στην Αθήνα και αποκλειστικά στον Κινηματογράφο Βακούρα (Ιωάννου Μιχαήλ 8) στη Θεσσαλονίκη.

«Βερολίνο, Σ’ Αγαπώ» (Berlin, I Love You – 2019) – Από 11 διαφορετικούς σκηνοθέτες από όλο τον κόσμο (Γερμανία)

Μία ερωτική επιστολή με παραλήπτη μία μοναδική πόλη. Εικοσιπέντε χρόνια μετά την πτώση του τείχους, το Βερολίνο είναι μία από τις πόλεις του κόσμου, που συνεχίζει να εμπνέει καλλιτέχνες και σκηνοθέτες από διαφορετικούς πολιτισμούς. Η ταινία παρουσιάζει τη ματιά τους για την ιστορική αυτή πόλη και εντάσσεται στο franchise του Cities of Love του Emmanuel Benbihy, εμπλουτίζοντας το κινηματογραφικό σύμπαν των ρομαντικών δραμάτων – κωμωδιών όπως το «Paris, je t’aime» του 2006, το «New York, I Love You» του 2008 και το «Rio, Eu Te Amo» του 2014.

Πρόκειται  για  δέκα διαφορετικές σύντομες ιστορίες ανθρώπων και προβάλλεται η δυναμική των διαπροσωπικών σχέσεων έτσι όπως διαμορφώνεται από τα προβλήματα και τις χαρές που προκύπτουν. Βέβαια δεν εστιάζει κατ’ ανάγκη στους δεσμούς που ενέχουν το ερωτικό στοιχείο, αλλά και σε εκείνους που ενώνουν π.χ μία μητέρα (Έλεν Μίρεν) με την κόρη της (Κίρα Νάϊτλι). Πρωταγωνιστούν: Κίρα Νάϊτλι, Έλεν Μίρεν, Λουκ Γουίλσον, Τζιμ Στάρτζες, Μίκι Ρουρκ, Τζίνα Ντίουαν, Χέϊντεν Πανετιέρ, Ντιέγκο Λούνα, Ντιάνα Αγκρόν.

Διαβάστε επίσης:

• Δέκα ταινίες που μας ταξίδεψαν στο Βερολίνο