Η Γιώτα Κοτσέτα πήγε στο 45ο Drama International  Short Film Festival και γράφει την εμπειρία της και τις ταινίες που αυτή ξεχώρισε… 

Ads

Μετά την επιτυχημένη διοργάνωση του 45ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας που ολοκληρώθηκε την Κυριακή, το DISFF ταξιδεύει στην Αθήνα, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος,  στις 15-18 Σεπτεμβρίου (Πέμπτη έως Κυριακή). Στον θερινό κινηματογράφο Λαΐς (Ιερά Οδός και Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136, μετρό Κεραμεικός),
 

• Η Δράμα

Έρχομαι εδώ για πρώτη φορά. Νιώθω έξαψη. Η Δράμα είναι όμορφη, με εμφανή σημάδια παρακμής. Για το φεστιβάλ δουλεύει όλη η πόλη. Είναι ταυτισμένο μ’ αυτήν. Αγαπιούνται.
45ο Drama International  Short Film Festival. Αλλιώς dsff. Καλώς ήρθατε.

• Η φούσκα

Για τις επόμενες 5 ημέρες θα περπατάω στην πόλη φορώντας την κάρτα του φεστιβάλ στο λαιμό μου. Θα μπω σ’ ένα τεράστιο bubble με σκηνοθέτες, παραγωγούς, ηθοποιούς, μοντέρ, δημοσιογράφους, φωτιστές, ειδικούς κ ό,τι κινείται γύρω από το θέμα “μικρού μήκους”, θα μαθαίνω τα νέα του έξω κόσμου στη χάση και στη φέξη, θα περιμένω στην ουρά για να μπω στο σινεμά…. Επιτέλους νιώθω ξανά αυτήν την αίσθηση! Κλειστές αίθουσες γεμάτες από κόσμο. Προβολές sold-out. Εδώ είμαστε.

• Το μενού

Να μη σας ζαλίζω με αριθμούς, αλλά πάρτε μια μικρή δόση για να υπάρχει εικόνα.

• 148 ταινίες, από 33 χώρες. Ένα το κρατούμενο.
• 34 απ’ αυτές έρχονται από σπουδαστές. 14 ταινίες στο Διεθνές Σπουδαστικό και 20 στο Εθνικό Σπουδαστικό. Δύο τα κρατούμενα.
• 45 ταινίες στο Διαγωνιστικό τμήμα. 30 Ελληνικές και 15 Διεθνείς. Τρίτωσαν τα κρατούμενα και πάμε παρακάτω.
• Short & Green δηλαδή 12 ταινίες με θέμα την κλιματική αλλαγή και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος από τις ανθρώπινες δραστηριότητες.
• CinemaTherapy– το λέει κ η λέξη…διαδραστικό πρόγραμμα προβολών που ξεκίνησε από τις σχολικές αίθουσες. Κινηματογράφος, εκπαίδευση, αναζήτησή, θεραπεία. Όλα σε ένα.
• Αφιέρωμα στον Πάβελ Παβλικόφσκι με την προβολή 4 ντοκιμαντέρ του.
• Masterclass, Labs, αφιερώματα και έξτρα μπόνους ένα καλωσόρισμα στο ελληνικό animation.

Το βράδυ αργά καταλήγουν όλοι να πίνουν ποτό στο Φίκα και να συζητούν για τις ταινίες.
**Theo G παίζεις μουσικάρες!

• Τα μεσημέρια

Στις 12 κάθε μεσημέρι πιάνω στασίδι στο Q&A. Ερωτήσεις και απαντήσεις στους σκηνοθέτες και τους συντελεστές των ταινιών που προβλήθηκαν το προηγούμενο βράδυ. Ο Δημήτρης Πάντσος τους υποδέχεται. Τους καλωσορίζει καθημερινά και φτιάχνει ωραίες και χαλαρές συνεντεύξεις- κουβέντες. Δημιουργεί κλίμα για να “ξαναδιαβάσουμε” τις ταινίες που ήδη έχουμε δει.

• Η μεγάλη οθόνη- οι μικρού μήκους ταινίες

Τα απογεύματα χωνόμαστε στον κινηματογράφο Ολύμπια. Έχουμε σημειώσει τις ταινίες που θα δούμε. Κάνουμε μικρά διαλείμματα για παγωτό χωνάκι απέναντι από το σινεμά και επιστρέφουμε στο σκοτάδι του. Κάθε απόγευμα το ίδιο. Επί 6 ημέρες. Ακολουθεί μια λίστα ταινιών που ξεχώρισα.

Με απογείωσε

Matapacos– Karla Riebartsch– animation   Γερμανία (διεθνές σπουδαστικό)

Ο Matapacos, o Negro Matapacos για την ακρίβεια, υπήρξε ένα χιλιανό, κατάμαυρο -όπως μαρτυράει και το όνομά του- αδέσποτο που αγαπούσε να δαγκώνει μπάτσους όταν αυτοί βρίσκονταν στους δρόμους και χτυπούσαν διαδηλωτές, στις ατελείωτης βαρβαρότητας διαδηλώσεις του 2011. Έγινε σύμβολο αντίστασης και κάποιοι τον είπαν “Χιλιανό Λουκάνικο”.

Η Γερμανίδα Karla Riebartsch φτιάχνει ένα υπέροχο animation για τον σκύλο-θρύλο-σύμβολο, διάρκειας 7 λεπτών. Είναι η πρώτη της ταινία μικρού μήκους. Τα χρώματα, τα σχήματα, οι γραμμές τα περιγράμματα, η ένταση αλλά και η τρυφερότητα που απλώνονται στη μεγάλη οθόνη, ο μαγικός της ρεαλισμός, με κάνουν να πετάξω για λίγο πάνω από τη Χιλή, ίσα για να χαϊδέψω στο λαιμό το μαυρόσκυλο τον Matapacos.

Με ξάφνιασε

Before Pandemic and War, There were bed bugs and Love!- Nuruzzaman Khan Λιθουανία (διεθνές σπουδαστικό)
Βραβείο Ειδικής Μνείας

Ένα κορίτσι ταξιδεύει από τη Λιθουανία για 30 ολόκληρες ώρες για να επισκεφτεί τον σύντροφο της στη Βουδαπέστη. Αυτός είναι από το Μπανγκλαντές. Σκηνοθέτης. Ο σκηνοθέτης της ταινίας. Μετά το πρώτο βράδυ αυτή ξυπνάει γεμάτη με εξανθήματα από τσιμπήματα κοριών. Και σ’ αυτό το σημείο ακριβώς ξεκινάει η ταινία. Μια κάμερα που την ακολουθεί συνεχώς και καταγράφει τις αντιδράσεις της. Το κορίτσι γελάει, ανησυχεί, τσαντίζεται, ψάχνει, χαζεύει τον ορίζοντα, γλυκαίνει, νευριάζει. Το “Πριν την πανδημία και τον πόλεμο, υπήρχαν κοριοί και αγάπη!” δεν προοριζόταν να γίνει ταινία.

Ο Nuruzzzaman Khan που κέρδισε το βραβείο Ειδικκής Μνείας στην κατηγορία του, απλώς κατέγραφε τη “στιγμή” με την κοπέλα του. Κι ύστερα λόγω πανδημίας και απόστασης χώρισαν. Κι αυτός μπήκε στο μοντάζ για να έχει “κάτι” να θυμάται από τη σχέση που δεν υπάρχει πια. Αυτό το “κάτι”, η ταινία του δηλαδή, με ξάφνιασε, μ’ έκανε να γελάσω και μου υπενθύμισε ότι κινηματογράφο μπορεί να κάνει κανείς με τα πιο απλά μέσα. Αρκεί να έχει κάτι να πει.

Ταυτίστηκα

Αναμνήσεις μιας εφηβικής καταιγίδας- Σοφία Γεωργοβασίλη
Ελλάδα- Εθνικό Διαγωνιστικό

Μια έφηβη μένει έγκυος. Η μαμά της δεν το μαθαίνει ποτέ. Την αφήνει το πρωί στο σχολείο. Η πιτσιρίκα την κοπανάει και πάει στο νοσοκομείο να κάνει έκτρωση. Μέχρι να τελειώσει το 7ωρο έχει ήδη επιστρέψει στο σχολείο. Η μαμά της την περιμένει απ’ έξω. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Μόνο μια σφοδρή καταιγίδα που δεν χτυπάει την πόλη -όπως αναμενόταν- αλλά μοιάζει να έχει περάσει από το σώμα και τον ψυχισμό της έφηβης.

Η τρίτη μικρού μήκους ταινία της Σοφίας Γεωργοβασίλη έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στην Berlinale στο τμήμα Generation 14plus. Είναι λακωνική, τρυφερή, καταγράφει την έφηβη με αγάπη, γυρίζει μονοπλάνο τη σκηνή της έκτρωσης απο απόσταση. Μέσα σε 15 λεπτά ανοίγει η βεντάλια και εμφανίζονται ένα ένα τα θέματα: το χάσμα επικοινωνίας (γονείς- έφηβοι), η αυτοδιάθεση των σωμάτων (εκτρώσεις- ανεπιθύμητες κυήσεις), το πέρασμα από την εφηβεία στην ενηλικίωση, οι καταιγίδες που μαίνονται στο γυναικείο σώμα . Και τέλος η φύση.

Θα μπορούσα να είμαι η μάνα. Και σίγουρα έχω υπάρξει η κόρη. Ταύτιση.

Βούτηξα

Όχι αύριο- αμέριστα Μπάστα
Ελλάδα- Εθνικό Διαγωνιστικό
Βραβείο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας (ΟΚΛΕ)

Ο Μιχάλης ζει στο Πέραμα. Είναι πιτσιρικάς. Σηκώνει το βάρος μιας ζωής που μάχεται για την ύπαρξη της, την αξιοπρέπεια της, την οικογενειακή συνοχή, την οικονομική αυτοτέλεια, τη συναισθηματική πληρότητα. Έχει στη διάθεση του 24 ώρες για να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του. Η Αμέρισσα Μπάστα  -σκηνοθέτης και σεναριογράφος- φτιάχνει μια υπέροχη ταινία για τις ανθρώπινες σχέσεις. Και ο Νικολάκης Ζεγκίνογλου στον πρωταγωνιστικό ρόλο την υπηρετεί άψογα. Στο “Όχι Αύριο” βουτάς από το πρώτο καρέ και πας με μια ανάσα μέχρι το φινάλε.

Το σενάριο έχει αρχή, μέση και τέλος και είναι απ’ αυτές τις ταινίες που ολοκληρώνουν την αφήγηση της ιστορίας τους. Κι όταν ρωτάω τη σκηνοθέτιδα για το μήνυμα της ταινίας της μου απαντά ότι το “Όχι Αύριο” μιλάει για το μέλλον του πρωταγωνιστή αλλά θέτει και το ερώτημα του αν θα υπάρχει αύριο συνολικά. Και για μένα είναι πολύ σημαντικό να πω ότι θα υπάρξει, ακόμα και κάτω από αυτές τις δύσκολες καταστάσεις”.
Περίεργο -για μένα- που δεν πήρε κανένα από τα βασικά βραβεία.

Επαγρύπνηση

En Cualquier Lugar- Οπουδήποτε (Any Place)- Minerva R. Bolanos
Μεξικό- Διεθνές Σπουδαστικό

Πώς γίνεται ένα ταινιάκι 13 λεπτών να μιλάει για την ενδοοικογενειακή σεξουαλική παρενόχληση μικρών παιδιών -αβάσταχτα μικρών- χωρίς ούτε δευτερόλεπτο να αναφέρει ή να κινηματογραφεί κάτι σχετικό με το θέμα? Στο “Οπουδήποτε” η Μινέρβα Μπολάνος καθοδηγεί την 5χρονη πρωταγωνίστρια της αριστοτεχνικά. Με βλέμματα, σιωπές και εκφράσεις η ταινία λέει τα πάντα για την παιδική σεξουαλική παρενόχληση χωρίς να λέει ή να δείχνει τίποτα. Υπέροχο.

Δυνατό σα μπουνιά στο στομάχι

August 13th– Ventsislav Sariev
Βουλγαρία- Διεθνές Διαγωνιστικό

Βραβείο Ευρωπαϊκών Αξιών, υπό την αιγίδα της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα

Βουλγαρία 2000. Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι, μαθητές Λυκείου κινδυνεύουν. Από τους νταήδες της γειτονιάς, από το συνεχές και βασανιστικό bulling που δέχονται σχολείο, από τη “μαγκιά” της συμμορίας που φτάνει να απειλεί τη ζωή τους και από την ενδοοικογενειακή βία (το κορίτσι) που τίποτα δεν υπολείπεται σε σχέση με την άλλη του έξω κόσμου. Ο Sariev (σκηνοθέτης και σεναριογράφος) μπαίνει δυνατά στο χορό με την πρώτη του ταινία που είναι απολύτως πραγματική, καλογυρισμένη, κυνική και αδιέξοδη, όσο και η πραγματικότητα των πρωταγωνιστών του.

Θα μπορούσα να γράψω για πολλές ακόμα ταινίες. Αλλά το φεστιβάλ της Δράμας, το Ελληνικό Διαγωνιστικό του κομμάτι, μεταφέρεται όπως κάθε χρόνο στην Αθήνα. Και από την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου μέχρι και την Κυριακή 18/9 θα “τρέχει” στον θερινό κινηματογράφο “Λαΐς” ((Ιερά Οδός και Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136) ενώ  στο πλαίσιο του προγράμματος Cinematherapy θα διεξαχθεί το μάστερκλας-συζήτηση με τον Πάβελ Παβλικόφσκι (17/9).