Επιστήμονες υποστηρίζουν ότι είναι πλέον σίγουροι για το ποιος ήταν ακριβώς ο λόγος για τον οποίο εξαφανίστηκαν από την Γη τα μεγαλύτερα πλάσματα της στεριάς που υπήρξαν ποτέ, οι δεινόσαυροι, πριν από 65.000.000 χρόνια. Σύμφωνα με τα επιστημονικά στοιχεία λοιπόν, οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν εξαιτίας της σύγκρουσης ενός αστεροειδή με τη Γη. Η σύγκρουση αυτή φέρεται να είχε ως συνέπεια παρατεταμένο παγκόσμιο χειμώνα, κάτι που απέβη μοιραίο για τα μεγαλύτερα πλάσματα που περπάτησαν στον πλανήτη.

Μια ομάδα 41 κορυφαίων επιστημόνων απ’ όλο τον κόσμο, μελετώντας για περισσότερο από 20 χρόνια όλες τις σχετικές επιστημονικές αποδείξεις που υπάρχουν, αποφάσισε ότι η πιο ικανοποιητική θεωρία σχετικά με την εξαφάνιση των δεινοσαύρων από την επιφάνεια της Γης, δεν είναι άλλη από αυτή της σύγκρουσης του πλανήτη μας με αστεροειδή. Η επόμενη επικρατέστερη θεωρία, των τεραστίων εκρήξεων ηφαιστείων, αδυνατεί να δώσει κάποια εξήγηση σχετικά με την ταυτόχρονη εξαφάνιση των περισσοτέρων από των μισών ειδών του πλανήτη την ίδια εποχή με την εξάλειψη των δεινοσαύρων.

Τα προϊστορικά υπερηφαίστεια που υπήρχαν σε αυτό που σήμερα ονομάζεται Deccan Traps, στην Ινδία, θα μπορούσαν να παράγουν αρκετή λάβα ούτως ώστε να γεμίσει δυο φορές η Μαύρη Θάλασσα, αλλά παρόλα αυτά τα δηλητηριώδη αέρια ακόμα και από αυτές τις βιβλικές εκρήξεις δεν θα διαρκούσαν αρκετά ώστε να προκαλέσουν την εξόντωση όλων εκείνων των ειδών.

Η θεωρία ότι οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν εξαιτίας σύγκρουσης με αστεροειδή χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίες του 1980, όταν οι γεωλόγοι Walter και Luis Alvarez (πατέρας και γιος), ανακάλυψαν ένα στρώμα του σπάνιου μετάλλου ιριδίου, σε ένα ιζηματικό στρώμα, το οποίο σχηματίστηκε πριν από 65.000.000 χρόνια. Το ίδιο στρώμα ιριδίου – γνωστό ως το K-T όριο στο διαχωρισμό των γεωλογικών περιόδων – σε περισσότερα από 100 διαφορετικά σημεία σε ολόκληρη την υδρόγειο. Το γεγονός ότι οι αστεροειδής είναι πλούσιοι σε ιρίδιο, αφήνει την μεγάλη πιθανότητα να υπήρξε μια σύγκρουση, τόσο μεγάλη ώστε κομμάτια από τα σώματα εκτοξεύθηκαν σε ολόκληρο τον πλανήτη. Επιπλέον, απολιθώματα παλαιότερα του ιριδίου υποδεικνύουν αφθονία ειδών, αλλά μετά το γεωλογικό σημείο Κ-Τ τα στοιχεία δείχνουν μια μαζική εξόντωση πολλών από αυτά.

Ο αστεροειδής υπολογίζεται ότι είχε περί τα 1.000 τετρ. χλμ. επιφάνεια και ότι χτύπησε τη Γη με ταχύτητα 20 φορές πιο γρήγορη από αυτή της σφαίρας. Λίγα χρόνια αργότερα, στη χερσόνησο του Yucatan, γεωλόγοι ανακάλυψαν έναν τεράστιο υποθαλάσσιο κρατήρα, διαμέτρου 200 χιλιομέτρων, ο οποίος φαίνεται προκλήθηκε από τη σύγκρουση με τον αστεροειδή. Τα στοιχεία έδειξαν ότι από τη σύγκρουση αναπτύχθηκαν τεράστιες θερμοκρασίες και πίεση (ισχύ περίπου ίση με 1 δισ. ατομικές βόμβες σαν αυτή της Χιροσίμα). Χιλιάδες κυβικά μέτρα στοιχείων εκτοξεύθηκαν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, όπου σχημάτισαν ένα παχύ στρώμα που έκρυψε τον ήλιο για μήνες, με αποτέλεσμα έναν υπερβολικά παρατεταμένο παγκόσμιο χειμώνα ο οποίος υπήρξε καθοριστικός για τη μοίρα τουλάχιστον μισών ειδών του πλανήτη.

Πηγή: Independent