Ο Niels Bohr είχε κάποτε μια θεωρία σχετικά με το γιατί ο «καλός» κερδίζει πάντα στις μονομαχίες στα γουέστερν του Hollywood. Ήταν απλό: ο «κακός» πάντα «τράβαγε» όπλο πρώτος. Έτσι, ο «καλός» αντιδρούσε ενστικτωδώς χωρίς να σκεφτεί, είχε δηλαδή πιο γρήγορη αντίδραση. Όταν ο Bohr δοκίμασε την υπόθεση αυτή στην πράξη με πιστόλια-παιχνίδια και συναδέλφους του που «τραβούσαν» όπλο πρώτοι, πάντα κέρδιζε.

Ο Andrew Welchman από το Πανεπιστήμιο του Birmingham προχώρησε τον συλλογισμό ένα βήμα πιο πέρα. Ο Bohr μπορεί να κέρδισε Νόμπελ για το έργο του στην κβαντική μηχανική, αλλά όπως φαίνεται η υπόθεση που έκανε δεν είναι και τόσο σωστή.

Ο Welchman έβαλε ζευγάρια ανθρώπων να αναμετρηθούν. Αυτοί έπρεπε να απομακρύνουν το χέρι τους από ένα κουμπί, να πατήσουν δύο άλλα κουμπιά και μετά να επιστρέψουν στο πρώτο. Δεν υπήρχε σήμα εκκίνησης. «Τελικά κάποιος αποφασίζει ότι είναι η στιγμή να κάνει το πρώτο βήμα. Τότε ο άλλος παίκτης προσπαθεί να κινηθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα», τονίζει ο Welchman. Οι παίκτες που αντέδρασαν στην κίνηση του πρώτου ήταν πιο γρήγοροι κατά 21 χιλιοστά του δευτερολέπτου κατά μέσο όρο, από τον πρώτο. Οπότε ο Bohr είχε δίκιο; Όχι απόλυτα.

Υπήρχε επίσης ένας «χρόνος αντίδρασης», η καθυστέρηση των 200 χιλιοστών του δευτερολέπτου πριν οι παίκτες ανταποκριθούν στις ενέργειες του αντιπάλου τους. Έτσι, παρόλο που κινήθηκαν ταχύτερα, ποτέ δεν κέρδισαν.

object id=”flashObj” width=”450″ height=”390″ classid=”clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000″ codebase=”https://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=9,0,47,0″>

Υπάρχει λοιπόν καμιά αλήθεια στις μονομαχίες του Hollywood, όπου ο τελευταίος που σηκώνει το όπλο του κερδίζει; Αν υπάρχει, ένας οπλισμένος θα έπρεπε να περιμένει υπομονετικά τον θερμόαιμο «κακό» να κινηθεί πρώτος. Αλλά αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί μεταξύ δύο καουμπόι σε μονομαχία.

Τώρα ο Welchman αναφέρει ότι ούτε η νευροεπιστήμη υποστηρίζει την απεικόνιση του Hollywood. Ο μόνος τρόπος για να νικήσει εκείνος που «τραβάει» το όπλο τελευταίος είναι αν το μέρος του εγκεφάλου που αντιδράει τον κάνει να κινηθεί τόσο γρήγορα ώστε ο χρόνος που χρειάζεται για να σηκώσει το όπλο, καθώς και ο χρόνος αντίδρασης του, είναι λιγότερος από το χρόνο που χρειάζεται ο πρώτος απλά για να σηκώσει το όπλο.

Ο Welchman πιστεύει ότι κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο και υποστηρίζει ότι οι γρήγορες αντιδράσεις εξελίχθηκαν για την αποφυγή των απροσδόκητων κινδύνων, ή για τις συγκρούσεις στις οποίες τα ζώα βρίσκονται σε αντιπαράθεση, και ο δεύτερος που αντιδράει πρέπει να στηριχθεί στην ταχύτητα.

«Οι εθελοντικές και οι κινήσεις αντίδρασης διαφέρουν σε βασικά σημεία», λέει στο μεταξύ ο Florian Waszak, που μελετά την κίνηση στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού Descartes, στη Γαλλία. Το σύστημα έχει εξελιχθεί έτσι ώστε οι αντιδράσεις που μπορεί να είναι πολύ γρήγορες, αλλά λιγότερο ακριβείς, προσθέτει.

Στην πραγματικότητα, οι παίκτες του Welchman που αντιδρούσαν στην κίνηση του πρώτου ήταν λιγότερο ακριβείς. Αυτός είναι άλλος ένας λόγος που οι γρήγορες αντιδράσεις δεν βοηθούν κάποιον να νικήσει σε μια μονομαχία. Οπότε όλα ήταν απλά ένας μύθος του Hollywood.