Τα Υπόγεια Ρεύματα δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις. Η μουσική τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ροκ σκηνή και άφησαν το δικό τους στίγμα στα 90ς. Ένα δυνατό και επαναστατικό συγκρότημα που συνεχίζει με νέο φρέσκο ηλεκτρικό ήχο αλλά και την ίδια ψυχή με αυτή που πρωτοξεκίνησε.

Η ελληνική ροκ σκηνή βρέθηκε στο απόγειο της στα τέλη του ‘80. Λίγο αργότερα η πολλά υποσχόμενη μπάντα έκανε την εμφάνισή της, προκαλώντας ενθουσιασμό και πολλές προσδοκίες με τον πρώτο της δίσκο. Έκτοτε οι live εμφανίσεις, η δισκογραφία και οι συνεργασίες, έκαναν μεγάλη αίσθηση.

Τρεις έμπειροι μουσικοί, μία θρυλική φωνή, μια υπόγεια παρέα που πορεύεται πάνω από 20 χρόνια και δρα ακούραστη μέχρι σήμερα. Απρόβλεπτοι, με τον ήχο ηλεκτρικό και διαχρονικά τραγούδια που γνωρίζον όλες οι γενιές.

Με αφορμή τη μουσική τους συνάντηση με τα Κίτρινα Ποδήλατα στη σκηνή του Κρεμλίνο την Παρασκευή 30 Μαρτίου, τα Υπόγεια Ρεύματα μίλησαν στο Tvxs για τη μουσική τους πορεία, τις συνεργασίες τους, την νέα γενιά μουσικών και τον πολιτικό στίχο.

Υπόγεια Ρεύματα και Κίτρινα ποδήλατα
Ημερομηνία: 30 Μαρτίου
Ώρα έναρξης: 22.30
Τοποθεσία: Kremlino, Καραισκου 119, Πειραιάς

Την Παρασκευή 30 Μαρτίου θα συναντηθείτε στην σκηνή του Kremlino μαζί με τα Κίτρινα Ποδήλατα. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Υ.Ρ.: Προέκυψε πολύ απλά! Ξεκινάμε με το ότι συνεχίζουμε και υπάρχουμε και οι δύο, έχουμε ΑΜΚΑ, ISO 9001-είμαστε πιστοποιημένοι, οπότε είπαμε να το κάνουμε, με λίγα λόγια ταιριάξαμε σαν χαρακτήρες και εκτιμάμε ο ένας το έργο του άλλου και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μία συνεργασία.

Τι διαφορετικό να περιμένουμε σε αυτή τη μουσική συνάντηση;

Υ.Ρ.: Το διαφορετικό θα είναι η δομή  της συναυλίας όπου ανεβοκατεβαίνουν και οι δύο μπάντες αρκετές φορές. Απλά κάθε μπάντα κρατάει κάποιον όμηρο από την άλλη μπάντα και συνεχίζει στο πρόγραμμα μέχρι που αποδεσμεύεται μέσω σκληρών διαπραγματεύσεων και τέλος καλό όλα καλά.  Με λίγα λόγια κάνουμε αλλαξο….πενιές!

Η μουσική σας έχει συνδεθεί άρρηκτα με την ελληνόφωνη ροκ και αφήσατε το δικό σας στίγμα στα ‘90ς. Πως βλέπετε τη ροκ μουσική σήμερα;

Υ.Ρ.: Μμμμ….σαν βραχονησίδα, αν κρίνουμε με βάση το γεγονός ότι  συνολικά η μουσική από ήπειρος που ήταν έχει γίνει κρατίδιο, τότε η ροκ είναι βραχονησίδα. Αλλά δεν χαλαρώνουμε, παλεύουμε μέχρι να γίνει βότσαλο!

Εικοσιτρία χρόνια καριέρας δε τα λες και λίγα… Κουραστήκατε ποτέ; Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος σας φόβος;

Υ.Ρ.: Κάθε μέρα κουραζόμαστε, αλλά  κουράγιο, δώδεκα χρονάκια μείνανε για την σύνταξη, αν δεν ξαναλλάξει το ασφαλιστικό! Πότε δεν κουράζεσαι όταν κάνεις αυτό που αγαπάς και ειδικά  όταν το κάνεις μόνο γιατί το αγαπάς, αν περιμένεις και άλλα τότε και κουράζεσαι και φοβάσαι μήπως δεν έρθουν τα άλλα. Ο μεγαλύτερος φόβος; ΕΞΟΡΚΙΣΤΗΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ!

Αντιλαμβάνομαι ότι κάθε συνεργασία είχε κάτι ξεχωριστό να σας δώσει. Υπάρχει όμως κάποια μουσική συνάντηση που σας επηρέασε περισσότερο;

Υ.Ρ.: Θάνος Μικρούτσικος, σεβασμός. Και ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης είναι γεμάτος ατού αλλά αυτό που είδαμε για πρώτη φορά ήταν ότι υπάρχει κάποιος που δίνει σημασία και στην μουσική εκτός από τον στίχο. Δίκαιος μεταξύ των δύο. Δεν κρύφτηκε ποτέ πίσω από καλούς στίχους. Θάνος Ανεστόπουλος, απίστευτη δυναμική πάνω στην σκηνή.  Γέμιζε μια σκηνή μόνος του χωρίς το παραμικρό ψέμα. Απλά, αυτός ήταν.

Toν Οκτώβριο  που μας πέρασε εγκαινιάσατε μια συλλεκτική σειρά βινυλίων με τίτλο Vinyl is Back Live Sessions. Ποια ανάγκη σας ώθησε στην παραγωγή βινυλίου και ποιος πιστεύετε είναι ο ρόλος του σε σχέση με τη διατήρηση της πολιτιστικής κουλτούρας του βινυλίου;

Υ.Ρ.: Η ιδέα για τα vinyl is back live sessions ήταν του μπασίστα μας Νίκου Γιούσεφ. Πρότεινε στο Vinyl is Back να προχωρήσει σε live πολυκάναναλες ηχογραφήσεις συγκροτημάτων και να τις κυκλοφορήσει σε βινύλιο μιας και ασχολούνται με αυτό ακριβώς. Βασικά κριτήρια που πρότεινε εξ αρχής ήταν να μην έχει overdub δηλαδή δευτερεύουσες ηχογραφήσεις σε στούντιο και άλλες ψευτιές που ωραιοποιούν τα studio albums. Με αυτό τον τρόπο μπορούν να κυκλοφορήσουν εξαιρετικά άλμπουμ της εγχώριας σκηνής και τα νέα σχήματα να δουν ότι αν δεν έχουν ένα σεβαστό ποσό για την παραγωγή του δίσκου τους μπορούν να διαλέξουν τον πατροπαράδοτο τρόπο ηχογράφησης. Τον τρόπο που μας χάρισε χιλιάδες αξιόλογα κομμάτια, όλη την ιστορία της μουσικής εξολοκλήρου μέχρι το ’70 και σε ένα σεβαστό ποσοστό και μέχρι σήμερα. Η συλλεκτικότητα του επίσης μιας και το κάθε live session κυκλοφορεί μόνο σε 500 τμχ, κάτι που μας κάνει να καταλάβουμε και την μεταβλητή αξία του «μαύρου χρυσού».

Όλα αυτά τα χρόνια έχετε γράψει τραγούδια με κοινωνικό και πολιτικό στίχο. Θεωρείτε πως ένας καλλιτέχνης οφείλει να παίρνει θέση μέσα από το έργο του;

Υ.Ρ.: Σε φυσιολογικές συνθήκες θα λέγαμε ναι, αλλά υπό αυτές τις κοινωνικές συνθήκες δεν είναι απαραίτητο. Μπορεί κάλλιστα να παίρνει θέση απλά με τον τρόπο που ζει και με το πόσο καλά κάνει αυτό που θέλει να κάνει,  διότι κακά τα ψέματα, υπάρχουν αρκετοί που εκμεταλλεύονται την κατάσταση και με ένα πολιτικό στίχο προσπαθούν να βγουν στον αφρό κρύβοντας πολλά αρνητικά από κάτω.

Η κρίση δημιούργησε νέα δεδομένα στο ελληνικό τραγούδι; Τι πιστεύετε ότι λείπει σήμερα;

Υ.Ρ.: Η κρίση δεν δημιούργησε τίποτα ούτε στο ελληνικό τραγούδι ούτε στην μουσική, απλά την χρησιμοποιούν όλοι για δικαιολογία. Το κοινό είναι πάντα το ίδιο, δηλαδή έχει τα δικά του κριτήρια. Τα «νέα δεδομένα» τα έχουν δημιουργήσει όλοι αυτοί που βγάζουν πολλά λεφτά από την μουσική αλλά δεν έχουν κάνει τίποτα για αυτήν και πρέπει να καταλάβουν ότι της χρωστάνε πολλά γιατί την εκμεταλλεύονται καθημερινά και δεν έχουν δώσει ευρώ για αυτήν…. όλα στην τσέπη. Δεν μπορούμε να ακούμε μουσική του 1411μ.χ πρέπει να ακούσουμε κάποια στιγμή μουσική του 2020, άρα λείπει η μουσική.

Τα τραγούδια σας βγάζουν έναν προβληματισμό αλλά ταυτόχρονα αποπνέουν και μια ελπίδα. Εσύ πως βλέπετε το μέλλον;

Υ.Ρ.: Απλά δεν το βλέπουμε! Προσπαθούμε να δούμε το τώρα. Την δεκαετία του 2000 οι εικοσάχρονοι ζούσαν σαν πενηντάρηδες, δηλαδή κοίταγαν το υπερμέλλον. Την δεκαετία του 2010 οι εικοσάρηδες ζουν στο υπερπαρελθόν, στο 1960! Σε λίγο θα μας λένε οι φοιτητές πως έζησαν το ‘40! Τι θα γίνει, θα συγχρονιστούμε; Ας δούμε το τώρα και πάμε και στο μετά.

Τι γνώμη έχετε για νέα γενιά μουσικών; Υπάρχουν αξιόλογα συγκροτήματα που έχετε ξεχωρίσει;

Υ.Ρ.: Η νέα γενιά των μουσικών αξίζει συγχαρητήρια για τις προσπάθειες που κάνει, για τον χρόνο που αφιερώνει να μάθει ένα όργανο, για τα λεφτά που στερείται για να πάρει εξοπλισμό, για την υπομονή που κάνει για να βρει αυτούς που του ταιριάζουν και όλα αυτά χωρίς κανένα κίνητρο. Και μόνο που υπάρχουν συγκροτήματα είναι αξιόλογο.

Σχέδια για το μέλλον;

Υ.Ρ.: Πρόβες, μελέτη, συναυλίες, ηχογραφήσεις.

«Γέρικα μωρά που βομβαρδίζουν βρέφη»… Ο «Μικρός Πλανήτης» είναι ένα βαθιά πολιτικό τραγούδι και πιο επίκαιρο από ποτέ, που απευθύνεται σε όλους μας. Υπάρχει τελικά διέξοδος από αυτό τον πλανήτη;

Υ.Ρ.: Ναι και βέβαια υπάρχει. ΤΟ ΚΟΥΜΠΙΙΙΙΙΙ! Ευχόμαστε να μην είναι αυτή η κατάληξη όμως δεν είναι και πολύ ευοίωνα τα πράγματα…