Περισσότερο ισχυρή είναι η παράδοση στην προστασία της ιδιωτικότητας στην ηπειρωτική Ευρώπη σε σχέση με τη Βρετανία, ενώ στις ΗΠΑ η ελευθερία του Τύπου προστατεύεται από το ίδιο το Σύνταγμα. Οι κανόνες που εφαρμόζονται, συνεπώς, για την προστασία της ιδιωτικής ζωής δεν εξαρτώνται απλώς από το αν ο προσφεύγων είναι ένας πλούσιος ποδοσφαιριστής με μια ισχυρή νομική ομάδα από πίσω του, αλλά και από τη χώρα στο έδαφος της οποίας παραβιάστηκε η ιδιωτική ζωή.

Ads

Στο μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής Ευρώπης διαπιστώνεται μια ισχυρότερη και περισσότερο προστατευμένη παράδοση της ιδιωτικότητας απ’ ότι στη Βρετανία. Το γεγονός αυτό έχει προσφέρει μεγαλύτερη προστασία στα δημόσια πρόσωπα, επιτρέποντας ωστόσο παράλληλα σε αρκετούς πολιτικούς να ακολουθούν μια ζωή που στη Βρετανία θα κοσμούσε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων επί εβδομάδες.

«Στη Γερμανία και τη Γαλλία υπάρχει μια μακρά παράδοση προστασίας της ιδιωτικής ζωής και ο Τύπος τη σέβεται. Υπάρχει όμως και μια μακρά, και ίσως σκανδαλώδης, παράδοση δημόσιων προσώπων – ο πρώην Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν είναι ένα από αυτά – να τη γλιτώνουν χωρίς καμία παρέμβαση στην ιδιωτική τους ζωή, κάτι που δεν θα συνέβαινε ποτέ εδώ», επισημαίνει στη βρετανική Guardian o δικηγόρος Ντάνκαν Λαμόντ.

Στις ΗΠΑ, από την άλλη, το πρώτο άρθρο του Συντάγματος ενισχύει την ελευθερία του Τύπου. Ο Ντέιβιντ Μπανκς, εκ των συγγραφέων του βιβλίου McNae’s Essential Law for Journalists, θεωρεί πως αυτό δημιουργεί ένα πιο ελεύθερο περιβάλλον για τη διοχέτευση πληροφοριών από τα Μέσα. Κατά τον Λαμόντ, ωστόσο, ο κρίσιμος παράγοντας στις ΗΠΑ είναι η ευρεία έννοια των θεωρούμενων «δημόσιων προσώπων».

«Ουσιαστικά, για όσους έχουμε ακούσει στις ΗΠΑ είναι πιθανόν να θεωρηθούν δημόσια πρόσωπα. Αν βρεθούν στα φώτα της δημοσιότητας με οποιοδήποτε τρόπο – από μια εμφάνιση σε ένα σόου στην τηλεόραση έως και μια εφημερίδα – θεωρείται ότι οι ίδιοι τοποθέτησαν τους εαυτούς τους σε αυτή τη θέση και πως οι άνθρωποι μπορούν να σκαλίζουν την προσωπική τους ζωή κατά βούληση». Όπως επισημαίνει ο Λαμόντ, η υπόθεση του Tiger Woods, ορισμένες ερωτικές σχέσεις του οποίου είδαν το φως της δημοσιότητας το 2009, θα είχε αναδειχθεί διαφορετικά στη Βρετανία.

«Μόλις ξέσπασε το σκάνδαλο στις ΗΠΑ, ο Woods μετατράπηκε σε δημόσιο πρόσωπο και καθένας μπορούσε να βγει και να πει: και εγώ κοιμήθηκα μαζί του. Ενώ όπως ξέρουμε από γνωστά πρόσωπα στη Βρετανία, ένα πρόσωπο μπορεί να διασυρθεί μία φορά, αλλά θα μπορέσει να ζητήσει ασφαλιστικά μέτρα για να αποτρέψει έναν επόμενο διασυρμό. Οι Αμερικανοί δεν θα στήριζαν μια τέτοια ανοησία».

Για τον Μπανκς, ο αριθμός των ασφαλιστικών μέτρων που επιβάλλονται στη Βρετανία αποτελεί πρόβλημα. «Ουδέποτε είχαμε κάποια παράδοση προστασίας της ιδιωτικής ζωής. Έχει δοθεί πολύ μεγαλύτερη έμφαση στη φήμη, οπότε, αν κάποιος σε δυσφημίσει, τον σφυροκοπάς. Φαίνεται πως τα βρετανικά Μέσα τιμωρούνται σήμερα και από τις δύο πλευρές. Έχουμε επίσης έναν αρκετά αυστηρό νόμο για τη δυσφήμιση, που τιμωρεί μετά την πράξη, και αυτή την περίοδο εξελίσσεται και ο νόμος περί προστασίας της ιδιωτικής ζωής, που απαγορεύει εξ αρχής τη δυσφήμιση», εξηγεί.