Το Σάββατο 22 Οκτωβρίου ορκίστηκε η πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζιόρτζια Μελόνι, η οποία δέχτηκε τα συγχαρητήρια των Βρυξελλών ενώ η πρόεδρος της Κομισιόν «ανυπομονεί να τη συναντήσει». Πλέον η Μελόνι αρχίζει να στερείται του επιθετικού της προσδιορισμού ως «ακροδεξιά» ή «νεοφασίστρια». Πως συνέβη όμως έτσι ξαφνικά αυτό; Η πορεία ενός πρώην βασιλόφρονα, θαυμαστή των έργων του Μουσολίνι, θιασώτη του αιματοκυλίσματος στο Ιράκ, πλην φανατικού… ευρωπαϊστή, του Αντόνιο Ταγιάνι, λύνει το αίνιγμα του «εξευρωπαϊσμένου φασισμού».

Λίγες μέρες πριν την ορκωμοσία της ιταλικής κυβέρνησης, ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών και αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ιταλίας, Αντόνιο Ταγιάνι είχε δώσει συνέντευξη σε ιταλικό μέσο η  οποία πέρασε απαρατήρητη, παρά τις «αποκαλύψεις»: Ξεκαθάρισε ότι «τα κόμματα της Μελόνι και του Σαλβίνι δεν είναι ακροδεξιά»! Αυτή την τοποθέτηση όμως δεν τη στήριξε στη βάση προγραμματικών θέσεων, δίχως να έχει ιδιαίτερη σημασία ότι η Μελόνι δεν θεωρεί τον Μουσολίνι αρνητική ιστορική φιγούρα, αλλά κάπως «μπερδεμένη».

Ο λόγος, λοιπόν, που δεν είναι ακροδεξιά κόμματα, σύμφωνα με τον Ταγιάνι, είναι ότι οι παραπάνω στήριξαν τις υποψηφιότητες της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στην Κομισιόν και της Ρομπέρτα Μετζόλα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. «Το ενιαίο πρόγραμμα της κεντροδεξιάς υπογραμμίζει τη θέση της Ιταλίας στην Ευρώπη, με το ΝΑΤΟ και ενάντια στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Δεν θα αλλάξει τη διεθνή πολιτική». Ο Ταγιάνι μάλιστα εντοπίζει την διαφορά της ιταλικής δεξιάς με αυτή της Λε Πεν στη Γαλλία στο γεγονός ότι το κόμμα του «δεν θα συμμαχούσε με κόμματα εναντίον του ΝΑΤΟ, της Ευρώπης ή των ΗΠΑ». Εξάλλου, όπως γράφεται και στους New York Times, «η Μελόνι είναι ακραία, αλλά όχι τύραννος».

Έτσι, για τον νέο υπουργό Εξωτερικών της Ρώμης, η αρχή του «ανήκομεν στη Δύση» είναι αρκετή για να βρεθούν στη λήθη οι υπόλοιπες θέσεις των παραπάνω κομμάτων και εξαιρεθούν από την ταξινόμηση ως ακροδεξιά. Μα όταν στη συνέχεια ο δημοσιογράφος ανέφερε ότι ο Σαβίνι είναι συνεργάτης της Λε Πεν ή του Γκερτ Βίλντερς στην Ευρώπη και ότι η Μελόνι υπερασπίζεται πολλές θέσεις των κομμάτων του Βίσεγκραντ ο Ταγιάνι ήταν αποστομωτικός. «Τώρα είναι όλοι για την Ευρώπη. Ο Σαλβίνι το είπε ξεκάθαρα. Και νομίζω ότι υπάρχει μια εξέλιξη στην πολιτική στρατηγική και των δύο. Η Forza Italia είναι η εγγύηση και το είπε ο πρόεδρος του ΕΛΚ, Μάνφρεντ Βέμπερ».

Εμείς νομιμοποιήσαμε τους «Φασίστες»

Σημειώνεται ότι ο Ταγιάνι βοήθησε τον Μπερλουσκόνι να ιδρύσει το Forza Italia το 1994, χρηματίζοντας μάλιστα και κυβερνητικός εκπρόσωπος. Η πολιτική του καριέρα πραγματικά απογειώθηκε στις Βρυξέλλες, όταν έγινε ευρωβουλευτής και μετά Επίτροπος Μεταφορών και Επίτροπος βιομηχανίας στην Επιτροπή Μπαρόζο. Για μια στιγμή όμως. Τι σημαίνει ότι το Forza Italia είναι η «εγγύηση»;

Πριν ανελιχθεί στα ευρωπαϊκά σαλόνια, ο συνιδρυτής του Forza Italia είχε καταφέρει έναν «άθλο» με το συγκριμένο κόμμα, τον οποίο ομολόγησε το 2019 ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι ενώπιον ακροατηρίου σε μια εκδήλωση. «Το 1994 αποφασίσαμε να μπούμε στη πολιτική με το δεξί, δηλαδή με τη Λέγκα και με τους φασίστες, τους οποίους τα άλλα [ιταλικά] κόμματα είχαν κρατήσει έξω από αυτό που ονομαζόταν συνταγματικό τόξο. Δεν επέτρεψαν ποτέ στη Λέγκα και τον Φασισμό να μπουν στην κυβέρνηση. Εμείς τους αφήσαμε το 1994. Τους έχουμε νομιμοποιήσει, τους έχουμε συνταγματοποιήσει».

Πολλά χρόνια πριν δηλώσει ο Ταγιάνι ότι η Μελόνι δεν ανήκει στην ακροδεξιά, ο ίδιος και οι σύντροφοί του, φρόντισαν να τους νομιμοποιήσουν και να γίνουν αποδεκτοί στο ιταλικό και ευρωπαϊκό τόξο. 

Ο signor «βασιλιά γύρνα ξανά»

Ο Ευρωπαϊστής Ταγιάνι όμως κρύβει και άλλους «σκελετούς» στην ντουλάπα του. Όταν ήταν νεότερος υπήρξε ακραιφνής μοναρχικός ακτιβιστής, υποστηρίζοντας για πολλά χρόνια την επιστροφή του Οίκου της Σαβοΐας στον ιταλικό θρόνο. Ήταν μάλιστα και αναπληρωτής γραμματέας της νεολαίας της Ιταλικής Μοναρχικής Ένωσης. «Στην όγδοη δημοτικού πήρα την κάρτα μέλους του Μοναρχικού Κόμματος. Στο σχολείο είχα κάνει μια έρευνα για τον Vittorio Emanuele II και με γοήτευσε η φιγούρα του. Εξ ου και η εγγραφή μου. Μια δέσμευση που κράτησε μέχρι τη στρατιωτική θητεία» είχε δηλώσει πριν χρόνια ο Ταγιάνι για τον βασιλιά που συνεργάστηκε άψογα με το φασιστικό καθεστώς.

O Ταγιάνι δηλώνει αντιφασίστας και ότι πλέον η μοναρχία δεν ταιριάζει στην Ιταλία, αλλά λειτουργεί [είναι αποτελεσματική] στην Ισπανία και την Ολλανδία» Ωστόσο, όπως δηλώνει: «οι αξίες μου είναι πάντα οι ίδιες. Πιστεύω στην πατρίδα, στην εθνική ενότητα και στην οικογένεια». Γι αυτό και τον εκθειάζει ένας άλλος πρώην φασίστας ευρωπαϊστής ο Maurizio Gasparri που ήταν και παιδικός φίλος και συναγωνιστής του Ταγιάνι.

Υπενθυμίζεται ότι ο Ταγιάνι το 2019 μίλησε επαινετικά για το φασιστικό καθεστώς του Μεσοπολέμου, ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Για τον Μουσολίνι είχε δηλώσει πως «πριν κηρύξει πόλεμο εναντίον όλου του κόσμου, μιμούμενος τον Χίτλερ, πριν να θεσπίσει τους ρατσιστικούς νόμους, πριν από την τραγική υπόθεση Ματεότι, έκανε μερικά θετικά πράγματα, έφτιαξε υποδομές στη χώρα μας», είχε πει σε συνέντευξή του στο Radio24. «Δεν είμαι φασίστας, δεν ήμουν ποτέ φασίστας. Αλλά αν θέλουμε να είμαστε τίμιοι, έφτιαξε δρόμους, γέφυρες, κτίρια, αθλητικές εγκαταστάσεις, ανέκτησε μεγάλο μέρος της γης της χώρας μας [από τους βαλτότοπους]. Όταν κάνεις μια ιστορική κρίση, πρέπει να είναι αντικειμενικός», πρόσθεσε.

O Ταγιάνι φέρεται μάλιστα να ήταν υποστηρικτής του διαβόητου στρατηγού Giovanni de Lorenzo τον αρχιτέκτονα του σχεδίου Piano Solo βάσει το οποίου προβλεπόταν η δικτατορική ανατροπή το 1964 που είχε ζητηθεί από τον τότε Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας, Antonio Segni.

Το φάουλ Παπαδημούλη… ΣΥΡΙΖΑ

Το πλέον δυσάρεστο είναι ότι σε μια τέτοια προσωπικότητα, προσέφυγε η ελληνική Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας της στις 13 Ιουνίου 2018 –μέσω του Δ.Παπαδημούλη- να στηρίξει τη Συμφωνία των Πρεσπών. Φυσικά και το έκανε, καθώς δύο χρόνια πριν, το 2016, σε επίσκεψή του στα Σκόπια  ως Επίτροπος της ΕΕ είχε δηλώσει με ενθουσιασμό «Η “Μακεδονία” είναι μία όμορφη χώρα. Όλοι στην Ευρώπη γνωρίζουν την Μακεδονία. Χωρίς τον Αλέξανδρο δεν έχουμε Ευρώπη. Γιατί; Γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος βασιλιάς που σταμάτησε την εισβολή από το Ιράν και από εκείνες τις χώρες. Γι’ αυτό τον λένε Μέγα Αλέξανδρο, γιατί ενδυνάμωσε τα ευρωπαϊκά σύνορα». Μέσα σε τέσσερις αράδες συμπύκνωσε ρατσισμό, παραχάραξη της ιστορίας και άγνοια γεωγραφίας, προκαλώντας αντιδράσεις ακόμα και πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ και αναμφίλεκτα καταδεικνύοντας τις επικίνδυνες αδυναμίες της Συμφωνίας.

Χρειάζεται απαραίτητα βία!

Μια άλλη άγνωστη πτυχή του Ταγιάνι, είναι η επιμονή του για την εισβολή στο Ιράκ. Η σύντομη τοποθέτησή του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2003 είναι αποκαλυπτική: 

«Κύριε Πρόεδρε, φοβάμαι ότι όλες οι προσπάθειες να τερματιστεί η ιρακινή κρίση χωρίς τη χρήση βίας απέτυχαν. Έτσι, πραγματοποιείται μια παρέμβαση η οποία, θα ήθελα να επισημάνω, βασίζεται σε τουλάχιστον τρία ψηφίσματα του ΟΗΕ: 1441, 678 και 686. Ο Σαντάμ Χουσεΐν είναι αυτός που είναι υπεύθυνος για τα τρέχοντα γεγονότα».

«Θα μπορούσε να είχε αποφύγει την ένοπλη σύγκρουση βάζοντας τέλος στην αιματηρή δικτατορία του, όπως του πρότειναν μέχρι χθες το απόγευμα όχι μόνο πολλοί βουλευτές αλλά και η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας και άλλων αραβικών χωρών. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τον Πρόεδρο Μπους με τον Σαντάμ Χουσεΐν. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τον Πρόεδρο της μεγαλύτερης δυτικής δημοκρατίας με έναν αιμοδιψή εγκληματία αυταρχικό που έχει εκμηδενίσει κάθε ίχνος δημοκρατίας στο Ιράκ και είναι ο μόνος δικτάτορας που έχει χρησιμοποιήσει όπλα μαζικής καταστροφής».

Οπότε, σύμφωνα με τον Ταγιάνι μια εισβολή δικαιολογείται εάν κρίνουμε «εμείς» ένα καθεστώς δικτατορικό.  Άραγε η εισβολή είναι φασιστική όταν είναι ρωσική και όχι όταν είναι νατοϊκή/ευρωπαϊκή/αμερικανική; Υπενθυμίζεται ότι οι Αμερικανοί παραδέχτηκαν αργότερα ότι ο Σαντάμ δεν διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής.

Στις Βρυξέλλες, η επιτρεπτική συναίνεση στην άσκηση εξουσίας από -εκλεγμένα- νεο-φασιστικά κόμματα, ξεκινάει από τη στιγμή που αυτά ακολουθούν γεωπολιτικές κεντρικές νόρμες. Ειδάλλως, αυτά τα κόμματα θα ήταν ακόμα «απεχθείς» «κατάπτυστοι φασίστες», που χειραγωγούν τον κόσμο για να «βλάψουν» άλλη μια ευρωπαϊκή δημοκρατία. Έτσι, δεν χρειάζεται να είναι κανείς νεο-φασίστας για να είναι επικίνδυνος… υπάρχουν ευρω-νεωτερικοί τρόποι.  

* O Βαγγέλης Γεωργίου είναι ερευνητής δημοσιογράφος. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε το βιβλίο του «ΕΛΛΑΣ-ΕΟΚ: Εμπιστευτικό» αποκαλύπτοντας το πολιτικό και διπλωματικό παρασκήνιο της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ/ΕΕ μέσα από τα αρχεία του ΥΠΕΞ που έρχονται στο φως για πρώτη φορά.