Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία διέλυσε χιλιάδες οικογένειες, καθώς λόγω του περίπλοκου παρελθόντος των δύο χωρών, πολλοί Ουκρανοί έχουν συγγενείς στην άλλη πλευρά των συνόρων. Ο διχασμός είναι διάχυτος, ιδιαίτερα στα ανατολικά της χώρας. Ωστόσο, λίγες ιστορίες μπορούν να αποτυπώσουν το εμφυλιοπολεμικό κλίμα σε μια ουκρανική οικογένεια, όσο αυτή του Ουκρανού στρατιώτη Αρτούρ του οποίου ο πατέρας πολεμά με το μέρος των αυτονομιστών.

Την ιστορία φέρνει στο φως της δημοσιότητας ο Guardian, δημοσιεύοντας μάλιστα τα μηνύματα που αντάλλαξαν πατέρας και γιός αμέσως μετά τη ρωσική εισβολή, ακόμα και φωτογραφίες, στις οποίες φαίνεται ο Αρτούρ να μπαίνει στο Izium και στο Lyman, δύο πόλεις στρατηγικής σημασίας που απελευθερώθηκαν τον τελευταίο μήνα.

Ωστόσο, σημειώνεται ότι η ιστορία του καταγράφηκε για πρώτη φορά στα τέλη Σεπτεμβρίου από την Help Desk, μια startup που χει αποστολή να αντιμετωπίσει τη ρωσική παραπληροφόρηση και χρηματοδοτείται από την αμερικανική North Base Media. Ο Αρτουρ λέει πως αποφάσισε να μοιραστεί την ιστορία του επειδή συνειδητοποίησε ότι πολλοί Ουκρανοί αντιμετώπιζαν παρόμοια οικογενειακά ζητήματα. «Ήθελα να περάσω το μήνυμα ότι δεν είσαι υπεύθυνος για τις επιλογές της οικογένειάς σου. Δεν σε κάνει λιγότερο πατριώτη αν ο πατέρας σου είναι εγκληματίας» αναφέρει ο ίδιος.

Στρατιώτης εναντίον συνταγματάρχη

Ο Αρτούρ είναι γόνος στρατιωτικής οικογένειας από το Boryspil, μια πόλη κοντά στο Κίεβο. Ο πατέρας του, Όλεγκ, καταγόταν από την ανατολική ουκρανική περιοχή του Ντόνετσκ και υπηρέτησε μια δεκαετία στον ουκρανικό στρατό μέχρι το 2011. Αφού χώρισε τη μητέρα του Artur εκείνη τη χρονιά, ο Όλεγκ μετακόμισε στη Ρωσία αναζητώντας δουλειά, σύμφωνα με τον γιο του. Παλεύοντας για χρήματα, ο Όλεγκ εντάχθηκε στις φιλορωσικές αυτονομιστικές δυνάμεις του Ντόνετσκ το 2016, δύο χρόνια αφότου η Μόσχα προσάρτησε την Κριμαία και ο Πούτιν έστειλε τις δυνάμεις του για να στηρίξει τους αυτονομιστές στην ανατολική Ουκρανία. Σήμερα ο Όλεγκ είναι συνταγματάρχης των δυνάμεων του Ντονέτσκ.

«Σοκαρίστηκα όταν μου είπε ότι εντάχθηκε στην πολιτοφυλακή του Ντόνετσκ», θυμάται ο Αρτούρ. «Για μένα, όπως και για πολλούς Ουκρανούς, αυτός ο πόλεμος ξεκίνησε το 2014 και αυτό σήμαινε ότι εντάχθηκε στον εχθρό». Σύμφωνα με τον ίδιο, ο πατέρας του άρχισε να υιοθετεί σταδιακά μια φιλορωσική στάση στη σύγκρουση, ακόμη και πριν ενταχθεί στους αυτονομιστές. «Η ρωσική προπαγάνδα τον κυρίευε. Νόμιζα ότι δεν θα υπέκυπτε σε αυτό, ότι θα ήταν πιο έξυπνος από αυτό. Αλλά έκανα λάθος».

Όπως αναφέρει ο Guardian, οι δυο τους παρόλα αυτά κράτησαν επαφή όταν ο Αρτούρ, αφού σπούδασε μηχανικός, ακολούθησε το όνειρό του να ακολουθήσει μια καριέρα στον κινηματογράφο στο Κίεβο. Αλλά καθώς οι εντάσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας αυξάνονταν εν όψει της εισβολής του Φεβρουαρίου του 2022, άρχισε να μεγαλώνει το χάσμα πατέρα-γιού. «Είμαστε κυριολεκτικά στις αντίθετες πλευρές της πρώτης γραμμής. Αλλά μόνο ένας από εμάς παλεύει για τον σωστό σκοπό», είπε ο Aρτουρ σε μια βιντεοκλήση από την περιφέρεια Zakarpattia, τη δυτικότερη περιοχή της Ουκρανίας, όπου αναρρώνει μετά από μήνες μαχών.

«Μην πάρεις όπλο κατά των Ρώσων»

Όπως αναφέρει ο Αρτουρ, τα ξημερώματα της 24ης Φεβρουαρίου, όταν ρωσικοί πύραυλοι άρχισαν να σφυροκοπούν την Ουκρανία, ο Αρτούρ, όπως και εκατομμύρια Ουκρανοί, επικοινώνησε με την οικογένειά του. Αλλά ενώ οι περισσότεροι νεαροί Ουκρανοί ανησυχούσαν για την ασφάλεια των γονιών τους, ο 27χρονος Αρτουρ επεφύλασσε ένα διαφορετικό μήνυμα για τον πατέρα του: «Είστε μαλάκες!».

Ο πατέρας του, του απάντησε «Μην πάρεις τα όπλα. Το Κίεβο θα πέσει αμέσως. Ωστόσο, ο Αρτούρ δεν ακολούθησε τη συμβουλή του πατέρα του και γρήγορα επιστρατεύτηκε ως εθελοντής, λαμβάνοντας μέρος στην άμυνα του Κιέβου. Σύντομα εντάχτηκε στον τακτικό στρατό και πιο πρόσφατα έλαβε μέρος στην ουκρανική αντεπίθεσή του στη βόρεια και ανατολική Ουκρανία.

Στις αρχές Μαρτίου, μετά την απώθηση των περισσότερων ρωσικών στρατευμάτων από το Κίεβο, ο Αρτούρ έστειλε ένα σύντομο μήνυμα βίντεο στον πατέρα του, κοροϊδεύοντάς τον για την προηγούμενη προειδοποίησή του για την πτώση της πρωτεύουσας. «Περπατάω αλλά δεν μπορώ να δω ούτε έναν Ρώσο. Μοιάζουν να έχουν εξαφανιστεί. Μπορείτε να με συμβουλέψετε, δεν καταλαβαίνω πού βρίσκονται;» είπε στο βίντεο.

Ο Όλεγκ απάντησε ότι η τύχη της Ρωσίας θα άλλαζε σύντομα, προτρέποντας για άλλη μια φορά τον γιο του να αφήσει τα όπλα. «Σε εκείνο το σημείο, είδα ήδη ότι οι ελπίδες του για μια ρωσική νίκη μειώνονταν. Άρχισε να γίνεται πιο απελπισμένος καθώς η Ουκρανία κέρδιζε περισσότερο έδαφος».

Όπως αναφέρει ο Guardian, συνομίλησαν ξανά αφού προέκυψαν στοιχεία για ρωσικές δολοφονίες αμάχων από την ουκρανική πόλη Μπούτσα. Ο Όλεγκ είπε ότι τα δημοσιεύματα ήταν «ψεύτικα», ότι οι εικόνες των νεκρών αμάχων στην Μπούτσα ήταν σκηνοθετημένες και ότι οι πολίτες είχαν σκοτωθεί από τους ίδιους τους Ουκρανούς.

«Του είπα ότι ήμουν ο ίδιος στη Μπούτσα, ότι τα είχα δει όλα με τα μάτια μου», είπε ο Αρτουρ. «Όμως, συνειδητοποίησα ότι ήταν απελπισμένος. Σταμάτησα να προσπαθώ να τον πείσω για οτιδήποτε. Είναι σπατάλη ενέργειας». Μία από τις τελευταίες φορές που οι δυο τους ήταν σε επαφή ήταν όταν η μονάδα του Artur βοήθησε στην απελευθέρωση του Izium κατά την έναρξη της ουκρανικής αντεπίθεσης  στα βορειοανατολικά της χώρας. «Να χαίρεσαι όσο μπορείς», έγραψε ο πατέρας με τον γιό του απαντάει πως «είσαι σαν τους κακούς στις ταινίες τρόμου. Όταν το κακό χτυπιέται, πάντα υπόσχεται να επιστρέψει».

Δεν θα μπορούσα να τον πυροβολήσω, αλλά θέλω να δικαστεί

Σε ερώτηση του Guardian τι θα έκανε αν αντιμετώπιζε τον πατέρα του στο πεδίο της μάχης ο Αρτούρ απάντησε «Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να τον πυροβολήσω ή ότι θα μπορούσε να με πυροβολήσει. Ποιος θα μπορούσε να σκοτώσει τον πατέρα του;» είπε, προσθέτοντας ότι, προς το παρόν, η ζοφερή προοπτική είναι απίθανο να υλοποιηθεί καθώς ο πατέρας του βρισκόταν σε στρατιωτική βάση στο Ντόνετσκ. Σε ένα πρόσφατο μήνυμα στον Αρτούρ, ο πατέρας του είπε: «Είσαι ακόμα ο γιος μου. Θέλω το καλύτερο για σένα. Για να είσαι ευτυχισμένος και υγιής».

«Αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσει κάποια τιμωρία για όλα αυτά στο δικαστήριο», είπε ο Αρτούρ. «Θα ήθελα να τον δω μάρτυρα της νίκης μας και τον κόσμο του να καταρρέει».
Παρά τα πάντα, ο Artur είπε ότι είχε εργαστεί σκληρά για να μην αφήσει τον θυμό και το μίσος να τον καταναλώσουν. «Ο πατέρας μου πρόδωσε την οικογένειά μας και πρόδωσε τη χώρα μας».

«Το τυφλό μίσος θα με έτρωγε ζωντανό και απλά θα κουραζόμουν πριν τελειώσει αυτός ο πόλεμος», είπε, προσθέτοντας ότι μετά τον πόλεμο ήθελε να επιστρέψει στο να κάνει ταινίες και να βοηθήσει στρατιώτες με μετατραυματικό στρες.