Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ-The left και μέλος της Επιτροπής Απασχόλησης & Κοινωνικών Υποθέσεων (EMPL) , Κώστας Αρβανίτης, με παρέμβαση του κατά τη συνεδρίαση της Ευρωομάδας της Αριστεράς, έκανε λόγο για την ανάγκη θέσπισης ενός «δίκαιου και όχι απλά επαρκή» κατώτατου μισθού στην Ευρώπη.

Αξίζει να σημειωθεί πως στη συνεδρίαση συμμετείχε και ο Επίτροπος Απασχόλησης, Νίκολας Σμιτ, ο οποίος μάλιστα , τάχθηκε υπέρ ενός «δίκαιου μισθού» και τόνισε την ανάγκη θεσμοθέτησης ενός επαρκούς μισθού, με στόχο την επίτευξη «αξιοπρεπών συνθηκών ζωής και εργασίας, κοινωνικής συνοχής και σύγκλισης προς τα πάνω».

Παράλληλα, ο κ. Αρβανίτης τοποθετήθηκε και για την Τεχνητή Νοημοσύνη, υποστηρίζοντας την ανάγκη η ΕΕ να νομοθετήσει σχετικά ρίχνοντας το βάρος στην προστασία των θέσεων εργασίας και των εργαζομένων, την παροχή δίκαιων αμοιβών και την τήρηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αποσπώντας και στο σημείο αυτό τη θετική τοποθέτηση του Επιτρόπου.

Ακολουθούν αναλυτικά η τοποθέτηση του Κώστα Αρβανίτη και η απάντηση του Επιτρόπου Σμιτ:

Κώστας Αρβανίτης:

Κε Επίτροπε,

Θυμάμαι τη δήλωση που είχατε κάνει σε μια προηγούμενη συνάντησή μας, με την GUE, σχετικά με την Deutsche Telekom, και τις πρακτικές που είχε ακολουθήσει σχετικά με τις συλλογικές συμβάσεις στην Ελλάδα,  η οποία έπαιξε καίριο ρόλο στη χώρα μας και ήταν πολύ χρήσιμη για τους εργαζόμενους στην COSMOTE και τον ΟΤΕ.

Σε σχέση με τον κατώτατο μισθό, έχοντας διαβάσει προσεκτικά το κείμενο συμφωνώ μαζί σας πως, υπάρχει ανάγκη καθιέρωσης του, ειδικά για τις χώρες του Νότου, όπως η δική μου. Εκεί που διαφωνώ είναι η χρήση του όρου «επαρκής» μισθός. Πρέπει να μιλήσουμε για «δίκαιο» μισθό, η λέξη αυτή έχει πολύ μεγάλη αξία. Και βεβαίως, πήρατε το παράδειγμα της Βουλγαρίας, όμως η Ελλάδα είναι χώρα της Ευρωζώνης. Πώς λοιπόν το ευρώ, το σκληρό νόμισμα έχει για το κεφάλαιο δεδομένη αξία, αλλά για την εργατική δύναμη την αξία την ορίζει το κεφάλαιο;

Όμως θα ήθελα να επιμείνω στο θέμα της Τεχνητής Νοημοσύνης. Ήθελα να σας πως ότι πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, εμείς, έχουμε μια ιστορική ευκαιρία, να νομοθετήσουμε στη νέα πραγματικότητα. Κι εδώ τίθεται το ερώτημα, πως θα διαχειριστούμε αυτό το νέο παραγωγικό περιβάλλον.

Θα προβάλουμε – ή μάλλον – θα νομοθετήσουμε τα λογικά αιτήματα για:   Λιγότερες ώρες εργασίας μέσα στην εβδομάδα; Προστασία των θέσεων εργασίας; Δίκαιες αμοιβές, συλλογικές συμβάσεις;

Συμφωνώ με την οπτική σας και θεωρώ πως βρίσκεστε στην σωστή πλευρά του ζητήματος, ώστε να προφυλάξουμε την εργατική δύναμη και -το πιο σημαντικό- να προστατέψουμε ουσιαστικά τους εργαζόμενους στις πλατφόρμες.

Εδώ λοιπόν, πιστεύω πως πρέπει να στηρίξουμε ουσιαστικά ένα μοντέλο πραγματικά ευρωπαϊκού πολιτισμού, άλλης λογικής και αντίληψης, γιατί -συν τοις άλλοις- είμαστε εκτεθειμένοι και στις επόμενες γενιές. 

Νίκολας Σμιτ:

Χαίρομαι πολύ που οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις μπορούν να λειτουργούν και σε άλλες χώρες πέραν της έδρας τους, σεβόμενες τους ευρωπαϊκούς κανόνες. Βρισκόμαστε ακόμα σε αρχικό στάδιο, και υπάρχουν ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που προέρχονται από χώρες που σέβονται το δίκαιο των συλλογικών συμβάσεων και όταν δραστηριοποιούνται σε άλλα κράτη τις ξεχνούν.

Πρέπει να ωθήσουμε τις εταιρείες να σέβονται τις συλλογικές συμβάσεις, ασκώντας ίσως πίεση και ενθαρρύνοντας τις να επενδύουν σε αυτές τις πρακτικές, όπου κι αν δραστηριοποιούνται. 

Φυσικά και είμαι υπέρ ενός δίκαιου μισθού, στο κείμενο μας λέμε ότι πρέπει να προωθήσουμε έναν επαρκή μισθό που στόχο την επίτευξη αξιοπρεπών συνθηκών ζωής και εργασίας, κοινωνικής συνοχής και ανοδικής σύγκλισης.

Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για δίκαιο μισθό, αν και θα έπρεπε πρώτα να καθορίσουμε ακριβώς τη δικαιοσύνη, που δεν είναι εύκολο. Είναι καθαρό ότι θα πρέπει να έχουμε συγκεκριμένα κριτήρια και δείκτες, όπως της φτώχειας. να μας βοηθήσουν να ορίσουμε τι πρέπει να θεωρείται επαρκής μισθός, ή δίκαιος αν προτιμάται

Σε ότι αφορά την Τεχνητή Νοημοσύνη και την οικονομία των πλατφορμών, δεν νομίζω ότι είναι κανείς  επί της αρχής εναντίον της οικονομίας των πλατφορμών, αλλά αυτό που λέμε είναι ότι θα πρέπει να σέβονται τους κοινωνικούς και άλλους κανόνες, γιατί, πέραν από το ζήτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης, υπάρχει και το πολύ πραγματικό ζήτημα της επιτήρησης. 

Ανέφερα νωρίτερα ότι η Κομισιόν έχει υιοθετήσει  ορισμένα μέτρα που εγώ θα τα αποκαλούσα επαναστατικά, για το θέμα των μεγάλων πλατφορμών, ούτως ώστε να μπορέσουμε να προστατέψουμε τους πολίτες, αλλά και τους εργαζόμενους.

Και εδώ τίθεται το ζήτημα του ελέγχου και της επιτήρησης, γιατί αυτοί που δουλεύουν στις πλατφόρμες, αυτοί που δουλεύουν για το Deliveroo ή την Uber, όχι μόνο δεν δουλεύουν χωρίς καμία κοινωνική προστασία, αλλά είναι άτομα τα οποία βρίσκονται υπό μόνιμη επιτήρηση, από τεχνητή νοημοσύνη.

Και αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, τον τρόπο με τον οποίον η τεχνητή νοημοσύνη λειτουργεί ως ένα διαρκές εποπτικό σύστημα έναντι αυτών των εργαζομένων.

Αυτό το ζητούμενο το καλύπτει σε κάποιο βαθμό το GDPR, αλλά όχι πλήρως. Αυτός ο μόνιμος έλεγχος, η μόνιμη εποπτεία είναι ζήτημα που δεν μπορούμε να αγνοούμε άλλο, είναι πολύ σοβαρό το σημείο που έθιξε ο Κώστας και πιστεύω πως είναι κάτι που πρέπει να σκεφτούμε.