Στην προσπάθεια σχηματισμού «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» φαίνεται πως επικεντρώνεται ο Εμάνουελ Μακρόν, αφού η κεντρώα-φιλελεύθερη παράταξη Ensemble («Μαζί») του προέδρου της Γαλλίας εξασφάλισε 245 από τις 577 έδρες της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, χάνοντας την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών.

Το παραπάνω μαρτυρούν οι δηλώσεις τόσο του Φαμπιέν Ρουσέλ, βουλευτή του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCF), όσο και της ίδιας της Μαρίν Λεπέν. Ο πρώτος δήλωσε ότι ο Μακρόν τον ρώτησε «εάν είμαστε έτοιμοι να εργαστούμε σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας» και αν μια τέτοια πρωτοβουλία «ήταν η λύση για να βγει η χώρα από την κρίση», μετά από συνάντηση που είχαν.

Από την άλλη, η ηγέτιδα της γαλλικής ακροδεξιάς τόνισε κι αυτή πως ο Γάλλος πρόεδρος της απηύθυνε πρόσκληση για σχηματισμό «κυβέρνησης εθνικής ενότητας», με βουλευτές της «Εθνικής Συσπείρωσης» να έχουν διερευνητικές επαφές.

Ο Γάλλος πρόεδρος βρίσκεται λοιπόν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Ενδεικτικό είναι πως η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Θορν υπέβαλλε την παραίτησή της, η οποία ωστόσο δεν έγινε δεκτή. Ο Εμάνουελ Μακρόν ψάχνει «πρόθυμους», έτσι ώστε να μπορεί να συνεργαστεί για να περάσει τις μεταρρυθμίσεις που θέλει, την ώρα που οι επιλογές λιγοστεύουν.

Οι Ρεπουμπλικάνοι, οι οποίοι κέρδισαν 61 θέσεις, θα μπορούσαν να δώσουν στον Μακρόν την πολυπόθητη πλειοψηφία. Όπως σημειώνει όμως το Politico, οι αποδυναμωμένοι Ρεπουμπλικάνοι είναι «εξαιρετικά απίθανο» να εισέλθουν σε οποιαδήποτε είδους συμμαχία με έναν πρόεδρο που έχει μόλις εκλεγεί, όντως ταυτόχρονα μη δημοφιλής.

Φοβούνται δηλαδή πως η δημιουργία μιας στενής σχέσης με τον Μακρόν θα κατέστρεφε την πιθανότητα του κόμματος να ξαναχτίσει μια ισχυρή, συντηρητική ταυτότητα, διεκδικώντας με καλές πιθανότητες την προεδρία το 2027. Πάντως, στο κόμμα επικρατεί διχασμός για το ζήτημα.

Παραμένει λοιπόν αίνιγμα προς το παρόν το πώς θα κυβερνηθεί η Γαλλία τα επόμενα πέντε χρόνια. Σύμφωνα με το ίδιο μέσο, πηγές προσκείμενες στον Μακρόν ανέφεραν στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης πως σκέφτεται το ενδεχόμενο να προκηρύξει νέες εκλογές, ωστόσο αναλυτές υποστηρίζουν πως θα πρόκειται για πολιτική αυτοκτονία.

Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και το γεγονός πως ο Γάλλος Πρόεδρος έχασε πολλές σημαίνουσες μορφές της παράταξης, καθώς υπέστησαν οδυνηρές ήττες: Ο πρόεδρος της απερχόμενης Εθνοσυνέλευσης Ρισάρ Φεράν,  αλλά και ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της Κριστόφ Καστανέρ.

Αξιοσημείωτο είναι πάντως, όπως επισημαίνει το Politico, πως το γενικότερο πλαίσιο, ο πόλεμος στην Ουκρανία αλλά και τα προβλήματα στην παγκόσμια οικονομία, ελάχιστα αναφέρθηκαν προεκλογικά.

«Ήταν σαν να παρακολουθείτε μια οικογένεια να κάνει κουπί σε ένα κανό προς ένα γιγαντιαίο καταρράκτη, καυγαδίζοντας για το αν πρέπει να κάνει κουπί προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά», σχολιάζει το ίδιο μέσο.

Ο Μακρόν βέβαια φέρει μεγάλο, ίσως το μεγαλύτερο, μέρος της ευθύνης για την αποτυχία της Συμμαχίας του, ή την «ταπείνωση» όπως την χαρακτήρισαν κάποιοι. Ουσιαστικά δεν διεξήγαγε προεκλογική εκστρατεία, πιστεύοντας πως θα διατηρήσει την δυναμική από την νίκη του τον Απρίλιο, στις προεδρικές εκλογές. Ενώ είχε υποσχεθεί πως θέλει να διαλύσει τα άκρα, τώρα θα έρθει αντιμέτωπος με μια Εθνοσυνέλευση αποτελούμενη ως ένα βαθμό από αντι-ΝΑΤΟϊκούς και αντικαπιταλιστές, αλλά και από ευρωσκεπτικιστές και ακροδεξιούς.

Καμία επιλογή δεν είναι εύκολη από εδώ και πέρα. Ο Μακρόν μπορεί να συνεχίσει ως έχει, ευελπιστώντας ότι θα λάβει τη στήριξη των Ρεπουμπλικάνων σε ορισμένες ψηφοφορίες, ή να ακολουθήσει διαφορετική στρατηγική, προσπαθώντας να προσελκύει ψήφους από διαφορετικά μπλοκ κάθε φορά. Κάτι τέτοιο ωστόσο είναι εξαιρετικά εύθραυστο.

Μια απότομη οικονομική ύφεση πάντως, σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως σημειώνει το Politico, μπορεί να τον «σώσει», δίνοντάς του τη δυνατότητα να προκηρύξει πρόωρες εκλογές εξαιτίας της κρίσης. Μέχρι τότε όμως, μένει να φανεί αν θα έχει φτάσει ήδη στον καταρράκτη.