Δικαστήριο της πολιτείας Τζόρτζια των Ηνωμένων Πολιτειών απέρριψε την αίτηση αναστολής της προγραμματισμένης για αύριο εκτέλεσης με θανατηφόρο ένεση, που κατέθεσε ένας 52χρονος θανατοποινίτης, λέγοντας ότι οι ισχυρισμοί του περί νοητικής υστέρησης δεν αποδείχθηκαν επαρκώς.
 

Ads

Ο Γουόρεν Χιλ καταδικάστηκε σε θάνατο για το φόνο συγκρατούμενου του το 1990 και ενώ ήταν ήδη στη φυλακή με ποινή ισόβιας κάθειρξης για τη δολοφονία με 11 πυροβολισμούς της φίλης του, το 1986.
 
Οι συνήγοροι υπεράσπισης υποστήριξαν στο δικαστήριο ότι το χαμηλό IQ (70) του πελάτη τους αποδεικνύει νοητική υστέρηση.
 
Οι συνήγοροι του θανατοποινίτη ήθελαν με αυτόν τον τρόπο να στηρίξουν την αναβολή της εκτέλεσης, καθώς υπάρχει απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ από το 2002 σύμφωνα με την οποία η εκτέλεση ανθρώπων που είναι «διανοητικά καθυστερημένοι» είναι σκληρή και ασυνήθιστη τιμωρία, σύμφωνα με το Σύνταγμα των ΗΠΑ.
 
Το Ανώτατο Δικαστήριο όμως άφησε την οριστική απόφαση να την λαμβάνει κάθε πολιτεία ξεχωριστά.
 
Η Τζόρτζια είναι μία από τις 33 πολιτείες όπου επιτρέπεται η θανατική ποινή, και θέτει πολύ υψηλά όρια για την απόδειξη νοητικής υστέρησης στις περιπτώσεις θανατικής ποινής.

 
Ανίκανος να διαχωρίσει το καλό και το κακό
 
Ο Ρίτσαρντ Ντίτερ, διευθυντής του Κέντρου Πληροφόρησης για τη Θανατική Ποινή με έδρα τη Ουάσιγκτον, μίλησε στη Deutsche Welle για την απόφαση: «Είναι μία φρικτή τραγωδία. Ακόμη και ο δικαστής στη Τζόρτζια που εξέτασε την υπόθεση έκρινε ότι ο Χιλ εμφανίζει δείγματα διανοητικής καθυστέρησης. Εδώ δεν εξετάζεται το πλήρες ακαταλόγιστο, αλλά μία μείωση της ποινικής ευθύνης. Άνθρωποι σαν τον Χιλ δεν είναι σε θέση να διαχωρίσουν σαφώς το καλό και το κακό».
 
Η θανατική ποινή είχε μάλιστα επιβληθεί παλιότερα παρά την επιθυμία των ενόρκων να επιβάλουν ισόβια κάθειρξη και το γεγονός ότι ακόμη και η οικογένεια του τελευταίου θύματός του εναντιωνόταν στην εκτέλεση του Χιλ, ο οποίος έχει δείκτη νοημοσύνης 70. Κάτω από αυτό το όριο θεμελιώνεται διανοητική καθυστέρηση.
 
«Αυτό που αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε», επισημαίνει ο Ρίτσρντ Ντίτερ, «είναι ότι οι άνθρωποι που έχουν διαπράξει τα χειρότερα εγκλήματα σε αυτή χώρα έχουν διανοητικές διαταραχές, όπως καθυστέρηση ή σχιζοφρένεια. Αυτό δεν τους απαλλάσσει, αλλά μειώνει τη δυνατότητα καταλογισμού. Κάποια στιγμή θα έπρεπε να γίνει μία διεξοδική αναθεώρηση του τρόπου εκτίμησης της διανοητικής υγείας για την επιβολή ή μη θανατικής ποινής».
 
Ο Αμερικανός ειδικός εκτιμά πάντως ότι αν πρέπει οπωσδήποτε να διατηρηθεί η εσχάτη των ποινών, τότε πρέπει να επιβάλλεται μόνο για εγκλήματα που τελούνται με πλήρη συνείδηση.