Ο Μάριο Ντράγκι δεν πήρε το όπλο του, οι ελληνικές τράπεζες έλαβαν νέα «παράταση ζωής»– ταυτόχρονα, όμως, Αθήνα και Βερολίνο πήραν κι ένα ηχηρό μήνυμα για επίτευξη πολιτικής συμφωνίας «εδώ και τώρα».

Η χθεσινοβραδυνή  απόφαση της ΕΚΤ για 15ήμερη παράταση του ELA κινήθηκε στα όρια της πολιτικής και της τραπεζικής διπλωματίας, με τον Μάριο Ντράγκι να κλείνει, ουσιαστικά, το μάτι και στις δύο πλευρές: Εδειξε μεν ξεκάθαρα ότι δεν σκοπεύει να προκαλέσει πιστωτική ασφυξία στις τράπεζες καταδικάζοντας την Ελλάδα σε ξαφνικό θάνατο, την ίδια στιγμή όμως κατέστησε σαφές ότι η όποια περαιτέρω στήριξη προϋποθέτει άμεση συμφωνία σε πολιτικό επίπεδο. Το εν λόγω μήνυμα εστάλη δια της απόφασης να αυξηθεί μόνον κατά 3,3 δις. ευρώ το όριο άντλησης ρευστότητας μέσω του ELA – ποσό, που διαμορφώνει το ανώτατο πλαφόν χρηματοδότησης των τραπεζών στα 68,3 δις. ευρώ.

Στην χθεσινή συνεδρίαση της ΕΚΤ ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας ζήτησε να αυξηθεί η πιστωτική γραμμή του ELA κατά 10 δις. ευρώ, από τα 65 δις που ήταν την περασμένη εβδομάδα, όμως τελικά εγκρίθηκε αύξηση μόνον κατά 3,3 δις.

Η περαιτέρω ενίσχυση της έκτακτης γραμμής ρευστότητας κρίθηκε αναγκαία λόγω της σημαντικής αύξησης στις εκροές καταθέσεων κατά τα δύο τελευταία 24ωρα – εκροές που χθες έφθασαν στα 700 εκατ. ευρώ.

Συνολικά, τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο οι εκροές καταθέσεων υπολογίζονται κοντά στα 21 δις. ευρώ και, παρ’ ότι σε καμία περίπτωση δεν έχουν φθάσει στα δραματικά επίπεδα του 2012, οι… ουρές στα γκισέ παρουσίασαν έξαρση το τελευταίο διήμερο μετά το ναυάγιο του Eurogroup.

Με την χθεσινή απόφαση να κρατηθεί ανοιχτή η γραμμή του ELA, η ΕΚΤ δίνει εγγύηση ασφαλείας στις τράπεζες για όσο διάστημα παραμένει ανοιχτή η διαπραγμάτευση στην Ευρώπη, πέραν τούτου όμως ουδέν. Ο politically correct Μάριο Ντράγκι έδειξε καθαρά ότι θέτει όρια σ’ αυτή τη διάσωση: Η 28η Φεβρουαρίου – ημέρα λήξης τους τρέχοντος προγράμματος – είναι Κυριακή και η επόμενη συνεδρίαση της ΕΚΤ θα γίνει την Πέμπτη 4 Μαρτίου. Εάν έως τότε δεν υπάρχει ευρωπαϊκή συμφωνία η ρευστότητα που θα χορηγείται στις τράπεζες θα φθάνει μόνον στα 68,3 δις – ποσό, το οποίο προφανώς και δεν θα αρκεί εάν οι ουρές στα γκισέ πολλαπλασιαστούν. Και τότε η μόνη οδός θα είναι οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων…