Το όνομα Άντριαν Σιμάνκας Χαϊμές μπορεί να μην ήταν ευρέως γνωστό μέχρι πρόσφατα, αλλά μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα ο νεαρός Βενεζουελάνος έγινε αντικείμενο διεθνούς ενδιαφέροντος. Η αιτία δεν ήταν ούτε κάποιο αθλητικό κατόρθωμα ούτε κάποιο επιστημονικό επίτευγμα. Ήταν μια φάλαινα. Μια γιγαντιαία φάλαινα, που σε μια στιγμή απόλυτης συμπαντικής σύμπτωσης, κατάπιε -μαζί με το καγιάκ του- τον Άντριαν για λίγα δευτερόλεπτα, πριν τον αποβάλει πίσω στη θάλασσα σαν να ήταν ένα απλό κομμάτι ξύλου.

Η σκηνή, που καταγράφηκε τυχαία από κάμερα που είχε στερεώσει ο πατέρας του σε άλλο φουσκωτό σκάφος, έγινε viral και αναπαράγεται ασταμάτητα στα κοινωνικά δίκτυα και τα διεθνή ΜΜΕ.

Διαβάστε: Χιλή / Φάλαινα κατάπιε άνθρωπο που έκανε καγιάκ και μετά τον «έφτυσε» ζωντανό [Βίντεο]

Η ιστορία ξεκινά με έναν απλό οικογενειακό εορτασμό. Ο Άντριαν, τεχνικός υπολογιστών σε ένα σχολείο, με μισθό που αντιστοιχεί περίπου σε 750 ευρώ μηνιαίως, αποφασίζει να περάσει ένα Σαββατοκύριακο με τον πατέρα του για να γιορτάσουν τα γενέθλια του τελευταίου.

Ο προορισμός τους: ένα απομονωμένο σημείο στον Πορθμό του Μαγγελάνου, εκεί όπου ο Ειρηνικός Ωκεανός συναντά τον Ατλαντικό. Το μέσο μεταφοράς; Ένα πακράφτ – ένα είδος φουσκωτού καγιάκ που διπλώνεται και μεταφέρεται σε σακίδιο πλάτης, ιδανικό για εξερευνήσεις σε άγρια νερά.

Η εικόνα του Πούντα Αρένας, όπου διαμένει ο Άντριαν με τον πατέρα του, είναι σχεδόν κινηματογραφική. Μια πόλη στη νότια Παταγονία, με γεωμετρικές πλατείες και πολύχρωμα κτίρια που παραπέμπουν στην αμερικανική Σαβάνα της Τζόρτζια, όπως αποτυπώθηκε στο φιλμ «Midnight in the Garden of Good and Evil» του Κλιντ Ίστγουντ.

Ενας τόπος που συνδυάζει την απομόνωση με την επιβλητική φυσική ομορφιά, και αποτελεί ιδανικό σκηνικό για μια ιστορία που μοιάζει βγαλμένη από μύθο.

Η εμπειρία, όπως την περιγράφει ο ίδιος ο Άντριαν, είναι σχεδόν υπερβατική: «Από την άκρη του ματιού μου, είδα μια σκούρα μπλε και λευκή μάζα να κινείται γρήγορα. Ένιωσα ένα χτύπημα στην πλάτη, σαν ένα απίστευτα ισχυρό κύμα, που σήκωσε το καγιάκ και με παρέσυρε. Κάτι γλιστερό, πιθανώς οι τρίχες από τις φάλαινες, με άγγιξε στο πρόσωπο. Έκλεισα τα μάτια μου, περίμενα να…», είπε στη Liberation.

Ευτυχώς γι’ αυτόν, η φάλαινα, μήκους τουλάχιστον 15 μέτρων και βάρους 30 τόνων, τρέφεται μόνο με κριλ και πλαγκτόν και ο οισοφάγος της είναι πολύ στενός για να καταπιεί άνθρωπο. «Σκέφτηκα την πιθανότητα να επιβιώσω μέσα. Προσπάθησα να κρατήσω την αναπνοή μου, δεν ήξερα πόσο βαθιά ήμουν. Βλέποντας το βίντεο με βοήθησε να καταλάβω πώς συνέβη. Δεν είχα την παραμικρή ανάμνηση της στιγμής, αλλιώς θα είχα τρομοκρατηθεί ακόμη περισσότερο».

Στο οικογενειακό σαλόνι ο πατέρας του αναισθησιολόγος σε κοντινό νοσοκομείο, πρόσφερε καφέ στον ρεπόρτερ της γαλλικής εφημερίδας. «Έφτιαχνα την κάμερα στο καγιάκ μου για το κανάλι μου στο YouTube για να κινηματογραφήσω τη φύση σε όλο της το μεγαλείο. Η μόνη στιγμή απόλυτου τρόμου ήταν όταν τον έχασα από τα μάτια μου για δύο δευτερόλεπτα.

Μου φάνηκε ότι ήταν συγκρίσιμο με τους ανθρώπους που βλέπω να εξαφανίζονται για πάντα κατά τη διάρκεια της δουλειάς μου. Είχα χρόνο να σκεφτώ: “Δεν υπάρχει περίπτωση να χωριστούμε για πάντα” .. Στη συνέχεια, καθώς κινδύνευε να υποθερμανθεί και υπήρχαν και άλλες φάλαινες τριγύρω, επιστρέψαμε μαζί στη στεριά. Δεν ήταν εύκολο, καθώς του είχε απομείνει μόνο ένα κουπί».

Η καταγραφή της σκηνής από την κάμερα του προσέδωσε στο συμβάν μια σχεδόν κινηματογραφική διάσταση. Δέκα δευτερόλεπτα εικόνας, απίστευτης έντασης, που έκαναν τον γύρο του κόσμου. Η απλότητα της λήψης –μια σταθερή κάμερα σε φουσκωτό– ενίσχυσε την αυθεντικότητα του ντοκουμέντου.

Η αντίδραση του Άντριαν μετά το περιστατικό ήταν εξίσου αξιοσημείωτη. Παρά τις συνεχείς προσκλήσεις από δημοσιογράφους και φωτογράφους να επιστρέψει στις όχθες του Πορθμού για αναπαράσταση ή φωτογράφιση, εκείνος αρνήθηκε ευγενικά.

«Δεν έχω χρόνο για αυτά», δήλωσε χαρακτηριστικά, επικαλούμενος τις δουλειές του ως τεχνικός πληροφορικής και το πλήθος των τηλεφωνικών συνεντεύξεων που δίνει καθημερινά.