Την αλήθεια για τον θάνατο του Αλεξέι Ναβάλνι είναι πιθανό να μην τη μάθουμε ποτέ. Ο άνθρωπος που  αγωνίστηκε όσο κανένας άλλος στη σύγχρονη Ρωσία για την καταπολέμηση της διαφθοράς, αυτός που υποσχέθηκε ότι θα εκθρονίσει τον φουσκωμένο «βάτραχο» του Κρεμλίνου, έπεσε θύμα εγκληματικής εκδίκησης του Πούτιν.

Διαβάστε: Αλεξέι Ναβάλνι / «Τον δηλητηρίασαν με novichok και η Ρωσία κρύβει τη σορό του»

Σε άρθρο της στην Libération, η γαλλορωσίδα ιστορικός και συγγραφέας Γκαλιά  Ακερμάν  υποστηρίζει ότι ο θάνατός του μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.

Στις 4 Ιουνίου 2023, πριν από τη μεταφορά του στις εσχατιές του Αρκτικού Κύκλου και πριν από την τελευταία αύξηση της ποινής του, ο Αλεξέι Ναβάλνι γιόρτασε τα 47 του χρόνια του στη σωφρονιστική αποικία όπου βρισκόταν στην περιοχή «Βλαντίμιρ». Η ποινή των δεκαεννέα ετών φυλάκισης που του είχε επιβληθεί δεν ικανοποίησε την επιθυμία του Πούτιν για εκδίκηση: το καθεστώς προχώρησε σε νέα δίκη εναντίον του, η οποία σταμάτησε με τον θάνατό του στις 16 Φεβρουαρίου.

Στα τελευταία του γενέθλια, οι φίλοι και η οικογένεια του Ναβάλνι δημοσίευσαν την ανάρτησή του στο Instagram όπου έγραφε: «Σύμφωνα με τη διαδικασία, πριν πας στην απομόνωση, εξετάζεσαι από γιατρό (θα τα καταφέρεις;) και ψυχολόγο (θα κρεμαστείς;). Μετά τη συνεδρία, η ψυχολόγος μου είπε: «Είναι η δέκατη έκτη φορά που σε βάζουμε σε απομόνωση και εσύ ακόμα αστειεύεσαι, είσαι σε πολύ καλύτερη διάθεση από τα μέλη της επιτροπής». Αυτό είναι αλήθεια, αλλά το πρωί των γενεθλίων κάποιου είναι σκόπιμο να είναι κανείς ειλικρινής με τον εαυτό του. ‘Έτσι και έθεσα στον εαυτό μου το ερώτημα: «Είμαι πραγματικά σε καλή διάθεση ή αναγκάζω τον εαυτό μου να είναι;».

Η απάντησή μου: Είμαι πραγματικά σε καλή διάθεση. Βέβαια, ποιος ο λόγος να το κρύβω, θα ήθελα πολύ να μην ξυπνήσω σήμερα μέσα σε αυτό το κλουβί και να φάω πρωινό με την οικογένειά μου, να πάρω ένα φιλάκι από τα παιδιά μου, να ξετυλίξω τα δώρα μου και να σκεφτώ: «Ναι! αυτό ακριβώς ονειρευόμουν». Αλλά η ζωή είναι τέτοια που η πρόοδος στην κοινωνία μας και ένα καλύτερο μέλλον είναι δυνατά μόνο κάποιοι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για το δικαίωμα να έχουν «πιστεύω». Όσο περισσότεροι άνθρωποι το κάνουν, τόσο χαμηλότερο είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν όλοι. Αναπόφευκτα θα έρθει η μέρα που η αλήθεια και η υπεράσπιση της δικαιοσύνης στη Ρωσία θα είναι κάτι κοινότοπο και χωρίς κίνδυνο».

Θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια;

Λίγους μήνες αργότερα, την ημέρα που πέθανε, ο Ναβάλνι βρισκόταν στην εικοστή έβδομη μέρα απομόνωσης στην αποικία «Πολικός Λύκος», το πιο σκληρό και απάνθρωπο από όλα τα ρωσικά σωφρονιστικά στρατόπεδα. Στο σύνολο των τριών τελευταίων χρόνων, που ο Ρώσος αγωνιστής πέρασε στη φυλακή ο ένας χρόνος ήταν  στην απομόνωση κάτω από απερίγραπτες συνθήκες. Και όμως, την παραμονή του θανάτου του εμφανίστηκε στο δικαστήριο μέσω βιντεοκλήσης. Έδειχνε αρκετά υγιής, χαμογελαστός και αστειευόταν για τον μισθό του δικαστή του.

Τι συνέβη λοιπόν; Την αλήθεια μάλλον δεν θα τη μάθουμε ποτέ λέει η Ακερμάν. Οι εξηγήσεις των σωφρονιστικών αρχών περί εμβολής είναι ευφάνταστες, διότι για να διαπιστωθεί κάτι τέτοιο για έναν άνθρωπο που είναι ζωντανός χρειάζονται απεικονιστικές εξετάσεις ή νεκροψία για κάποιον που είναι νεκρός. Οι ιστορίες ότι αισθάνθηκε αδιαθεσία κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου είναι εξίσου αναληθείς. Όταν είσαι στην απομόνωση δεν υπάρχουν περίπατοι. Οι αναφορές για ασθενοφόρο που έφτασε σε λίγα λεπτά από τη μικρή πόλη Λαμπιτνάνγκι για να επαναφέρει τον Ναβάλνι είναι εξίσου κατασκευασμένες. Δεν διανύεις 34 χιλιόμετρα μέσα σε λίγα λεπτά σε κακό δρόμο με μόνιμο παγετό.

Η αλήθεια είναι μάλλον πολύ πιο πικρή. «Ο Πολικός Λύκος» είναι μια σωφρονιστική αποικία για επικίνδυνους παραβάτες κατ’ εξακολούθηση. Είναι πολύ εύκολο να βρεις έναν κρατούμενο που θα θελήσει να «κανονίσει τους λογαριασμούς του» με κάποιον άλλο τρόφιμο σε αντάλλαγμα ελαφρύτερης ποινής.  Στο δημοσίευμα της Libération η Ακερμάν υποστηρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο παραλίγο να δολοφονηθεί ο Μιχαήλ Χοντορκόφσκι ενώ βρισκόταν στη φυλακή. Επίσης, είναι πολύ εύκολο να δηλητηριάσεις κάποιον εκεί. Το εργαστήριο παραγωγής δηλητηρίων της ΚαΓκεΜπε, που ιδρύθηκε με εντολή του Λένιν, ανέπτυξε δηλητήρια που προκαλούν καρδιακές προσβολές και χωρίς να είναι ανιχνεύσιμα.

Ένας δεινός αντίπαλος

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι εξαιρετικά εκδικητικός με τους εχθρούς του. Εκτός από τις πιο γνωστές περιπτώσεις, όπως οι δολοφονίες της Άννας Πολιτκόφσκαγια και του Μπόρις Νεμτσόφ, έχουν γίνει δεκάδες δολοφονίες και απόπειρες σε αποστάτες όπως ο Σεργκέι Σκριπάλ, πολιτικούς αντιπάλους όπως ο Βλαντιμίρ Καρά-Μούρζα και τσετσένους βετεράνους όπως ο Ζελιμχάν Χανγκοσβίλι.

Ο Αλεξέι Ναβάλνι ήταν ένας δεινός αντίπαλος. Εθνικιστής στα νιάτα του, επικεντρώθηκε σταδιακά στον αγώνα κατά της διαφθοράς, η οποία αποτελεί τη βάση της πολιτικής και οικονομικής ζωής στη Ρωσία. Στηριζόμενο στον πετρελαϊκό πλούτο, το καθεστώς Πούτιν επιβραβεύει τους πιστούς του με συμβόλαια εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων που παραχωρεί σε μια μικρή ομάδα επιχειρηματιών, υψηλούς μισθούς για τον στρατιωτικό και αστυνομικό μηχανισμό, κυρίως για τις μυστικές υπηρεσίες και δίνει τη δυνατότητα στους τοπικούς άρχοντες να πλουτίζουν σε βάρος του λαού. Με αυτό το σύστημα Πούτιν τα έβαλε  ο Ναβάλνι και η οργάνωση του για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Ο ίδιος πίστευε πως το μέλλον του ρωσικού λαού, η πρόσβασή του στην εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη και την κοινωνική στέγαση, εξαρτιόταν από την αναδιανομή των χρημάτων που είχαν κλαπεί από τους πολίτες.

Ο Ναβάλνι ήταν εκείνος που, όταν ο Πούτιν επανεξελέγη το 2012, ξεκίνησε το γνωστό σλόγκαν για το κυβερνόν κόμμα, «Ενωμένη Ρωσία, κόμμα των απατεώνων και των κλεφτών».

Η αρχή

Το 2013, ο Ναβάλνι είχε τη μοναδική ευκαιρία να λάβει μέρος στις εκλογές. Ήταν υποψήφιος για τη δημαρχία της Μόσχας. Οι αρχές, βεβαίως, πίστευαν ότι μετά από μόλις δύο μήνες προεκλογικής εκστρατείας και χωρίς πρόσβαση στην τηλεόραση, ο Ναβάλνι θα γελοιοποιούνταν από τα αποτελέσματα και θα απαξιωνόταν. Όμως, με μια λαμπρή και καινοτόμο καμπάνια έφτασε πολύ κοντά στον  δεύτερο γύρο, με ποσοστό 27%. Στην τελευταία του συγκέντρωση, όπου συμμετείχαν σχεδόν 80.000 υποστηρικτές του, υποσχέθηκε ότι θα εκθρονίσει τον «βάτραχο» του Κρεμλίνου. Μια υπόσχεση που ο Πούτιν σίγουρα δεν ξέχασε ποτέ!

Δυστυχώς οι μέρες που μαζεύονταν τα πλήθη για να ακούσουν τους αντιπάλους τους έχουν περάσει! Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, τον πόλεμο στο Ντονμπάς, τη συντριβή κάθε αντιπολίτευσης, τη μεγάλης κλίμακας καταστολή, την ολομέτωπη επίθεση κατά της Ουκρανίας, τις απειλές κατά της Δύσης, τίποτα δεν μας εκπλήσσει.. Και όμως, ο αποτρόπαιος θάνατος του ανθρώπου που ενσάρκωνε το πολιτικό θάρρος και τη διαύγεια, την αποφασιστικότητα και την πίστη στο μέλλον μιας ελεύθερης Ρωσίας θεμελιωμένης στη δικαιοσύνη, αυτού του ευτυχισμένου παντρεμένου πατέρα δύο παιδιών που αποφάσισε να «πληρώσει το τίμημα για το δικαίωμα να έχει πιστεύω», μπορεί να αλλάξει τα πράγματα υποστηρίζει η Άκερμαν. Μπορεί να συμβάλει στην κρίσιμη ψηφοφορία στο Κογκρέσο των ΗΠΑ υπέρ ενός νέου πακέτου στρατιωτικής βοήθειας για την Ουκρανία. Την ημέρα που πέθανε ο Αλεξέι Ναβάλνι, οι ομιλίες του Εμανουέλ Μακρόν, του Όλαφ Σολτς και του Τζο Μπάιντεν ήταν ιδιαίτερα σοβαρές. Η Δύση βλέπει επιτέλους το μέγεθος και το βάθος της εγκληματικότητας του ρωσικού καθεστώτος.

Το μέταλλο στις φωνές του Τζο Μπάιντεν και του Εμανουέλ Μακρόν, όταν σχολίασαν τον θάνατο, ακούστηκε σαν τη σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Η χήρα του Γιούλια Ναβάλναγια, απαίτησε να εντοπιστούν και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι για τον θάνατο του Αλεξέι. Εκτός από τους Ουκρανούς, το καθεστώς Πούτιν σκοτώνει και τους ίδιους τους αντιπάλους του καταλήγει το δημοσίευμα της Libération . Η δικαιοσύνη δεν πρέπει να γνωρίζει σύνορα!