Συνεχείς είναι οι αναβολές της έναρξης του Eurogroup, με τις πληροφορίες να συντείνουν στο ότι μόνο αν καταληχθεί μια συμφωνία από τις πυρετώδεις διαβουλεύσεις στο παρασκήνιο θα ξεκινήσει η συνεδρίαση.

Σε μια μάλλον δραματική δήλωση νωρίτερα την Πέμπτη, ο πρόεδρος του Eurogroup, Μάριο Σεντένο, είπε ότι δεν υπάρχουν ταξιδιώτες πρώτης θέσης στην κρίση του κορονοϊού, και ότι «είτε θα βουλιάξουμε είτε θα κολυμπήσουμε μαζί».

Η πλήρης δήλωση του προέδρου του Eurogroup έχει ως εξής:

«Καθώς ξεκινάμε ξανά τη συνεδρίαση του Eurogroup σήμερα το απόγευμα, πολλά είναι αυτά που διακυβεύονται. Καλώ όλους τους υπουργούς Οικονομικών να συμφωνήσουν σε ένα τολμηρό και φιλόδοξο σχέδιο για να προστατεύσουμε τις οικονομίες μας, αντιδρώντας σε αυτή την κοινή απειλή.

Ένα δίχτυ ασφάλειας για την Ευρώπη για την προστασία των εργαζομένων μας, των επιχειρήσεων μας και της χρηματοδότησης των χωρών μας. Ένα σχέδιο που μας δίνει την ελπίδα ότι θα ξεπεράσουμε την κρίση καθώς μπαίνουμε σε ύφεση. Σε αυτό είμαστε μαζί. Όλοι με περιορισμούς στις μετακινήσεις, με τα θύματα να αυξάνονται κάθε ώρα και χωρίς να είναι ορατό το τέλος.

Κάθε ώρα μας υπενθυμίζεται ότι αυτός ο ιός είναι τυφλός. Τυφλός στις σημαίες μας, στο φύλο, στο χρώμα ή την κοινωνική τάξη. Δεν υπάρχουν ταξιδιώτες πρώτης θέσης. Είτε θα βουλιάξουμε είτε θα κολυμπήσουμε μαζί. Αυτή είναι μία αληθινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Αφορά όλο τον κόσμο.

Τα καλά νέα είναι ότι είμαστε πολύ κοντά σε μία συμφωνία. Πιστεύω – εξακολουθώ να πιστεύω – ότι αυτή τη φορά θα αρθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων. Και θα δείξουμε το αναγκαίο πνεύμα συμβιβασμού, το οποίο είναι το θεμέλιο της Ένωσης μας».

Προφανής στόχος είναι να αποτραπεί ένα ακόμη «τσίρκο» – κατά την έκφραση του ίδιου του Γάλλου υπουργού Οικονομικών Μπρούνο Λεμέρ – μετά την αποτυχία του προχθεσινού Eurogroup.

Το καλό νέο, για όσους θέλουν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, είναι πως στην Ευρώπη κάθε φορά που οι τόνοι γίνονται τόσο δραματικοί , γεννιέται ένα – λιγότερο ή περισσότερο έντιμος – συμβιβασμός.

Ο εν λόγω συμβιβασμός, σύμφωνα με πληροφορίες, θα συνοψίζεται πιθανότατα στο «σπάσιμο» των περίπου 500 δις ευρώ που θα διατεθούν από τον ESM σε ένα υβριδικό σχήμα με δύο γραμμές – μια light προληπτική πιστοληπτική γραμμή  (PCCL) άνευ όρων για χρηματοδοτήσεις που θα αφορούν αποκλειστικά την πανδημία και τα συστήματα Υγείας, και μια ενισχυμένη γραμμή (ECCL) για πιστώσεις προς ανάταξη των οικονομιών με μνημονιακές δεσμεύσεις και προαπαιτούμενα. Το ίδιο σενάριο θέλει και την σύσταση ενός ειδικού «κορονο-ταμείου» στο οποίο θα συγχωνευθούν οι χρηματοδοτήσεις από όλα τα εργαλεία και τους θεσμούς της ΕΕ – ένα ταμείο που, θεωρητικά τουλάχιστον, θα αφήνει ανοιχτή την πόρτα για έκδοση και ευρωομολόγου κάποια στιγμή το μέλλον, και θα μπορεί να «αγοραστεί» πιο εύκολα από την Ιταλία.

Το κακό νέο είναι πως οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που αναπτύσσονται πλέον στην Ευρώπη των αλλεπάλληλων κρίσεων μπορεί να έχουν υπερβεί οριστικά αυτού του τύπου τους συμβιβασμούς. Η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα, ούτε Πορτογαλία. Είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, είναι μέλος της G7, είναι η δεύτερη μεταποιητική δύναμη της ΕΕ μετά την Γερμανία με ετήσιο ΑΕΠ 1,8 τρις ευρώ, και είναι επίσης η 8η χώρα σε επίπεδο διαβίωσης στον κόσμο με μέσο μηνιαίο μισθό 2.600 ευρώ. Είναι όμως και η χώρα του τεράστιου χάσματος βορρά και νότου, του δημοσίου χρέους που φθάνει στο 135% του ΑΕΠ, και του κλιμακούμενου νεοεθνικισμού. Η κυβέρνηση Κόντε κατηγορείται ήδη για δραματικές ολιγωρίες στην πολιτική διαχείρισης της πανδημίας, κι όταν σταματήσει η καταμέτρηση νεκρών θα βρει ξανά απέναντί της τον Σαλβίνι και την εθνικιστική Λέγκα του Βορρά. Και είναι προφανές πως για να εξουδετερώσει το κύμα του αντιευρωπαϊσμού θα πρέπει να έχει να «πουλήσει» ένα πολύ γενναίο πακέτο εκ Βρυξελλών.

Μαζί με την εγγύηση πως οι πιστώσεις των εταίρων δεν θα την οδηγήσουν από την υγειονομική κρίση στην δίνη μιας νέας κρίσης χρέους.