Δεν έχουν τέλος οι επιστολές που λαμβάνει το tvxs, από μητέρες θύματα του νόμου Τσιάρα για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια.

Όλες τους υπογραμμίζουν πως τα μεγάλα θύματα του νόμου είναι τα ίδια τα παιδιά, όπως η περίπτωση της Ε.Κ, της οποίας τη μαρτυρία δημοσιεύουμε σήμερα. Το δικαστήριο επέλεξε ως κατοικία των δύο ανήλικων παιδιών της το σπίτι του πατέρα απομακρύνοντας τα παιδιά από γειτονιά, οικογένεια, σχολεία και φίλους.

Πέραν τούτου, η μητέρα εξηγεί πως είναι αδύνατον να ληφθούν αποφάσεις για το συμφέρον του παιδιού όπως η επιλογή ψυχολογικής του στήριξης ή σε ποιο σχολείο θα πάει, με αποτέλεσμα τα παιδιά να επανατραυματίζονται καθημερινά και οι μητέρες να απομονώνονται.

«Ενώ με τη συνεπιμέλεια τα παιδιά έχουν κατά βάση εναλλασσόμενη κατοικία, με ποια λογική ακριβώς ορίζεται ως κατοικία του παιδιού το ένα σπίτι ή το άλλο; Η μόνη λογική που βλέπω είναι με γνώμονα το συμφέρον του παιδιού, να μην αλλάξει περιβάλλον και αναστατωθεί. Στην περίπτωσή μας αυτό δεν τηρήθηκε» λέει η Ε.Κ. η οποία περιγράφει το ιστορικό στο tvxs.

«Το φθινόπωρο του 2023 αποφασίσαμε μετά από μεγάλη δυσκολία να συνεννοηθούμε με τον πατέρα ώστε η κόρη μας να ξεκινήσει προετοιμασία για να δώσει εξετάσεις για πρότυπο γυμνάσιο. Πληρώσαμε μισά μισά τα δίδακτρα και ξεκίνησε να παρακολουθεί κάθε εβδομάδα μαθήματα σε ένα από τα καλύτερα και πιο ακριβά φροντιστήρια της Αθήνας. Πληρώσαμε 50-50 παρότι η οικονομική κατάσταση μεταξύ εμένα και του πατέρα είναι τεκμαρτά άνιση, αλλά αυτά δεν ενδιαφέρουν το νομοθέτη που θέσπισε το πλαίσιο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας. Το παιδί λοιπόν ξεκίνησε την προετοιμασία από τον Οκτώβρη, παίρνοντας μέρος και σε εξετάσεις προσομοίωσης που διενεργεί το συγκεκριμένο φροντιστήριο.

»Οι επιδόσεις της είναι σε γενικές γραμμές πολύ καλές και έχει πιθανότητες να εισαχθεί σε πρότυπο γυμνάσιο. Όμως είναι αγχώδης χαρακτήρας και φυσικά το στρες των εξετάσεων επέτεινε το πρόβλημα. Απευθύνθηκα στο φροντιστήριο που παρέχει και υπηρεσίες ψυχολόγου (coaching) αλλά χρειαζόταν και τους δυο γονείς για να γίνει η συνεδρία. Ο πατέρας δεν συναίνεσε να συμμετάσχει και έτσι η συνεδρία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Προσπάθησα να διαχειριστώ εμπειρικά το άγχος του παιδιού που σε μένα τουλάχιστον δε φαινόταν παθολογικό. Μόλις ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Παιδείας η προθεσμία υποβολής αιτήσεων για πρότυπα ο πατέρας μου έστειλε mail ανακοινώνοντας πως δεν θα συναινέσει να υποβάλλουμε αίτηση επειδή δε θέλει να αγχωθεί το παιδί! Για να γίνει αίτηση, σε περίπτωση συνεπιμέλειας, χρειάζεται υπεύθυνη δήλωση και των δύο γονέων. Επομένως δεν μπορώ να κάνω μόνη μου αίτηση, δεν επιτρέπεται! Ο πατέρας δήθεν με γνώμονα το συμφέρον του παιδιού, το εμποδίζει να δώσει εξετάσεις, χάνοντας έτσι όλο τον κόπο που έχει κάνει και στερώντας του το δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία. Μάλιστα, κι αυτό είναι το πιο εξοργιστικό, ενεργεί έτσι δήθεν με γνώμονα το συμφέρον του παιδιού.»

Γιατί κρίνετε πως το κάνει αυτό;

Γιατί εάν η κόρη μας περάσει σε πρότυπο γυμνάσιο δεν θα εγγραφεί στο γυμνάσιο που βρίσκεται απέναντι από το σπίτι του όπου θα φοιτούσε κανονικά με βάση τη δικαστική απόφαση.

Στη δικαστική απόφαση έχει οριστεί τόπος κατοικίας το σπίτι του πατέρα. Υπάρχει δυνατότητα να αλλάξει αυτό;

Η δικαστική απόφαση που όρισε τη συγκεκριμένη συνεπιμέλεια ήταν διάτρητη και έχω προσφύγει στο Εφετείο ζητώντας την ακύρωσή της. Ενώ τα παιδιά κατοικούσαν μαζί μου έχοντας αρχικά αποκλειστική επιμέλεια και στη δική μου γειτονιά ήταν το επίκεντρο της ζωής τους, σχολεία, φίλοι, φίλες, φροντιστήρια, η Πρωτοδίκης εντελώς αναιτιολόγητα αποφάσισε να ορίσει ως τόπο κατοικίας το σπίτι του πατέρα, ξεριζώνοντας τελικά τα παιδιά από τη γειτονιά τους. Να σας πω δε πως το σπίτι του πατέρα είναι μισθωμένο και ήταν ένα εργένικο μικρό διαμέρισμα που δεν χωράει τα δυο παιδιά που έχουμε….Αλλά έτσι αποφάσισε η δικαστής και τις συνέπειες τις πληρώνει τώρα το παιδί μου.