Το Ποτάμι πέρασε τον πήχη οριακά, ως πολυτραυματίας μεν αλλά παραμένοντας – προσώρας τουλάχιστον – εν ζωή. Η απόφαση για ψήφο κατά συνείδηση στην συμφωνία των Πρεσπών επιβεβαιώνει την τριχοτόμηση του κόμματος, οδηγεί – πιθανότατα – σε δύο «ναι», ένα «ίσως» και δύο «όχι», και δίνει το δικαίωμα στον Σταύρο Θεοδωράκη να λέει ότι στην πιο κρίσιμη πολιτική του στιγμή, αν μη τι άλλο, δεν κρύφτηκε.

Πρακτικά και σε πρώτο χρόνο, η απόφαση αυτή του Πολιτικού Συμβουλίου του Ποταμιού παράγει καίριο πολιτικό αποτέλεσμα. Δίνει στον Αλέξη Τσίπρα την πλειοψηφία των, τουλάχιστον, 151 ψήφων στην κύρωση των Πρεσπών, καθώς το «κατά συνείδηση» της χθεσινοβραδυνής συνεδρίασης μεταφράζεται κατά τις πληροφορίες ως εξής: «Ναι» από τον Σταύρο Θεοδωράκη και τον Γιώργο Μαυρωτά, ένα πιθανό αλλά όχι δεδομένο «ναι» από τον Σπύρο Λυκούδη και δύο «όχι» από τους Γρηγόρη Ψαριανό και Γιώργο Αμυρά που, απλώς, σφραγίζουν το διαβατήριο εισόδου τους στην Νέα Δημοκρατία. Παραπλεύρως διασφαλίζει, για το όποιο διάστημα ακόμη, την μη διάλυση του Ποταμιού αφού ήρθη το… casus belli Ψαριανού και η απειλή πρόωρης αποχώρησης του βουλευτή – μιας αποχώρησης, που θα άφηνε τον Σταύρο Θεοδωράκη χωρίς Κοινοβουλευτική Ομάδα.

Οι ίδιες πληροφορίες λένε ότι η εν λόγω απειλή ανταλλάχθηκε με το «ελευθέρας» για καταψήφιση της συμφωνίας, καθώς αφενός ο Σταύρος Θεοδωράκης αρνήθηκε να υπαναχωρήσει από την αρχική, θετική του στάση ως προς την συμφωνία των Πρεσπών και, αφετέρου, δεν πέρασε η συμβιβαστική πρόταση για αποχή και των πέντε βουλευτών του κόμματος από την ψηφοφορία.

Το μείζον προϊόν της απόφασης όμως είναι το αποτύπωμά της στον μετασχηματισμό του πολιτικού χάρτη και στην διαμόρφωση της νέας διαχωριστικής γραμμής μεταξύ προόδου και συντήρησης. Είναι, κοινώς, η επιβεβαίωση της τομής που φέρνει στο πολιτικό σύστημα η συμφωνία των Πρεσπών – μιας τομής που επιδίωξε, τόσο στρατηγικά όσο και τακτικά, η κυβέρνηση, που συμπίεσε και διαπέρασε ήδη τους ΑΝΕΛ και το Ποτάμι, και που πλέον θέτει ενώπιον υπαρξιακών διλημμάτων και το ΚΙΝΑΛ.

Εκεί, βεβαίως, η αναδιάταξη θέσεων και δυνάμεων δεν θα είναι άμεση, δείχνει όμως αναπόδραστη σε μετεκλογικό χρόνο. Προς το παρόν η πιο πιθανή μετακίνηση στο «τόξο των Πρεσπών» παραμένει εκείνη του Θανάση Θεοχαρόπουλου – μια μετακίνηση, που φαίνεται να διευκολύνεται από την επιλογή Θεοδωράκη καθώς η ψήφος του επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ δεν θα είναι πλέον η καθοριστική για την διαμόρφωση απόλυτης πλειοψηφίας υπέρ της συμφωνίας. Και απέναντι σ’ αυτήν την προοπτική έσπευσε ήδη να «οχυρώσει» την ενότητα του κόμματός της η Φώφη Γεννηματά δηλώνοντας ότι δεν θα επιβάλλει κομματική πειθαρχία.

Ακόμη κι αυτή η μικρή υπαναχώρηση όμως ήταν αρκετή για να αναδείξει τις ρωγμές και τις υποβόσκουσες διαφοροποιήσεις στο Κίνημα Αλλαγής. Ο Δημήτρης Κρεμαστινός δήλωσε δημοσίως χθες το πρωί ότι θα συνταχθεί μεν με την πλειοψηφική γραμμή του κόμματος αλλά δεν έχει ακόμη διαμορφώσει τελική θέση – θετική ή αρνητική – για την συμφωνία των Πρεσπών και, παραπλεύρως, συμπλήρωσε ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για διάλογο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ. Οι πληροφορίες, την ίδια ώρα, ανέφεραν πως ένας ακόμη βουλευτής του ΚΙΝΑΛ έχει αντίστοιχους προβληματισμούς και όλα αυτά ήταν αρκετά για να σημάνουν συναγερμό στην Χαριλάου Τρικούπη. Ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος ανέβασε άμεσα tweets οργής κάνοντας λόγο για «ντροπή» και «θλίψη», η Φώφη Γεννηματά έσπευσε να δώσει τηλεοπτική συνέντευξη για να προειδοποιήσει με «συνέπειες» όσους διαφοροποιηθούν από την θέση της πλειοψηφίας, και ο Δημήτρης Κρεμαστινός – επίσης τηλεοπτικά – προέβη σε τακτική αναδίπλωση.

Είναι, εν ολίγοις, προφανές ότι οι δονήσεις των Πρεσπών διαπερνούν ήδη και το ΚΙΝΑΛ. Και είναι επίσης γνωστό ότι εδώ και ημέρες γίνονται προσπάθειες για «μορατόριουμ σιωπής» από τον Γιώργο Παπανδρέου – ήτοι, για να μην υπάρξει δημόσια τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού για την συμφωνία των Πρεσπών την οποία ο ίδιος, από το περασμένο καλοκαίρι, είχε χαρακτηρίσει «ισορροπημένη» και ικανοποιητική ως «αφετηρία».

Είναι πιθανό αυτό το «μορατόριουμ» να επιτευχθεί – σε διαφορετικά επίπεδα και πρόσωπα – προς χάριν της, ήδη δύσκολης, προεκλογικής ενότητας. Είναι όμως και δεδομένο πως θα είναι περιορισμένης πολιτικής διάρκειας και αντοχής…