Συνεντεύξεις και κόντρα συνεντεύξεις. Τα μουσεία που έστησε η Μενδώνη δεν είναι για να κάνουν εκθέσεις. Είναι για εκπομπές του Λάρι Κίνγκ. Δεν είναι μόνο ο γνωστός και μη εξαιρετέος πρόεδρος-σελέμπριτυ επαρχιακών τηλεοπτικών καναλιών, πριν από τις συνταγές για σφακιανόπιτα. Τώρα οι γενικές διευθύντριες των μουσείων ξεκίνησαν τον βακχικό χορό των συνεντεύξεων -και δεν θα σταματήσουν.

Αφού σου λέει τα μουσεία δεν θα λέγονται πια ΝΠΔΔ, αλλά ΑΕ του δημοσίου. Από το «Αυτής Εξοχότης», μην πάει ο νους σας στο κακό.

Αναμφίβολα πρώτη σέρνει τον χορό αυτή που συμπληρώνει τον Αινστάιν. Αλλά και οι άλλες δεν πάνε πίσω. Τελευταία μπήκε και στον χορό η άλλη, η Αριάδνη. Και άρχισε και αυτή να παρουσιάζει τους άθλους και τα κατορθώματά της. Το πρότυπό της σου λέει ο Ιντιάνα Τζόουνς. Μωρέ μπράβο, δεν είναι ο Τσούντας το πρότυπο είναι ο άλλος, με τα μαστίγια και τα καπέλα. Πάλι καλά, εδώ που τα λέμε θα μπορούσε να είναι και ο Σπάιντερμαν!

Μιλούν για τον εαυτό τους όπως η Μιμή για τις παραστάσεις της. Τέτοια επιτυχία. Άλλοι αρχαιολόγοι δεν γίνανε, μόνον αυτές. Όπου βρουν μέσο μιλάνε. Και φωτογραφίζονται ακκιζόμενες. Βλέπεις και πάλι έχει δίκιο αυτός ο πάνσοφος λαός που λέει για την ζήλεια, την ψώρα και την χώρα. Η μια προκαλεί την άλλη. Η άλλη έδωσε συνέντευξη και η δημοσιογράφος την χαρακτήρισε όμορφη, νέα, ταλαντούχα, δημιουργική κ.ο.κ. Και αντί να την σταματήσει και να της πει, «τι λες, κυρά μου; Δεν διαφημίζω κρέμες προσώπου, ρώτα με για το επάγγελμα και το μουσείο», εκείνη χαμογελούσε αυτάρεσκα κι έλεγε κι ευχαριστώ. Αμ η άλλη, η «σιδηρά κυρία», που νιαουρίζει ότι δεν έκανε καριέρα με την εμορφάδα της; Ε καλά, κυρία μου, δεν είστε και η Έλενα Ναθαναήλ!

Υπνοβασία. Ναι, από τέτοιο πράγμα πίστεψαν κάποιοι εργαζόμενοι ότι πάσχει μία γενική διευθύντρια. Σου λέει σηκώθηκε αξημέρωτα (4 η ώρα), έριξε το παλτό πάνω από την νυχτικιά και βγήκε στους δρόμους η αγγελοκρουσμένη. Και στης νυχτιάς τη σιγαλιά βάραγε τα κουδούνια στο μουσείο να της ανοίξουν το γκαράζ για να πάει στην πατρίδα της. Να κλείσουν τον συναγερμό για να πάρει το αμάξι. Σούσουρο μεγάλο έγινε. Αναστάτωση! Εγώ το καταλαβαίνω αυτό, γιατί έχω κατανόηση στην νόστο του μετανάστη. Ξέρεις τι είναι να αφήνεις το χωριό σου και να τρέχεις στην πόλη; Θέλω να ηρεμήσω, κύριε! Βαβούρα, πηγαινέλα, θόρυβος, ρύπανση. Θέλω καθαρό αέρα. Να ανοίξω το παράθυρο και να μυρίσει ύπαιθρος! Να φάω μια γουρουνοπούλα! Και στην τελική, το μουσείο της δεν είναι; Ό,τι θέλει θα κάνει. Άμα θέλει θα το κάνει ιδιωτικό πάρκιγκ και θα ζητά από τον φύλακα να κλείνει τον συναγερμό για να ξεπαρκάρει.

Αυτά όλα μου τα είπανε φίλες μου, αλλά ξέχασα να ρωτήσω εάν πήγε στο μουσείο με πασούμι ή με τακούνι. Και δεν έκανε μόνο αυτό. Είναι νυχτοπούλι βλέπεις. Στέλνει μέιλ στο προσωπικό μετά τα μεσάνυχτα και έως τις πρώτες πρωινές ώρες. Βρε, μήπως δουλεύει σε αφτεράδικο για να συμπληρώνει τα μισθά της; Σκέφτηκα. Δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά η κοπέλα ίσως έχει διαταραχή ύπνου. Εγώ και σε αυτό την καταλαβαίνω. Η άλλη από επάνω μου εδώ στο Κολωνάκι βάζει πλυντήριο με το νυχτερινό, γιατί είναι τσιγκούνα βλέπεις. Και παίρνω τις βαλεριάνες μήπως και πέσω αρυτίδωτη.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τι έχουν καταλάβει οι γενικές διευθύντριες για το ποια είναι η δουλειά τους στα μουσεία. Καταρχάς, λίγο το κεφάλι χαμηλά, δεν πήρατε δα και το κουραδόκαστρο. Ούτε με τα προσόντα ή τις γνώσεις σας δεν πήρατε τη θέση, σας διόρισε η Υπουργός. Με το γνωστό κριτήριο: να υπακούτε σε ό,τι σας λένε. Αυτά για τις αυτονομίες των Μουσείων ήταν για να τα παπαγαλίζει στη Βουλή. Ή για να τα επικαλεστεί αν γίνει καμιά στραβή, που θα τη ρίξει πάνω σας. Δεν θα στενοχωρηθώ κιόλας.

Κατά τα άλλα κάνα μουσειακό έργο θα κάνετε; Τα μουσεία θα λειτουργούν; Δεν το βλέπω, σας έχει και καλομαθημένες η Υπουργός. Πώς είναι οι αγαθές θείες που βλέπουν το μωρό κι ό,τι βλακεία κι αν κάνει, λένε «μα τι χαριτωμένο»; Έτσι και η Υπουργός. Της μιας εγκαινίασε έκθεση με μία προθήκη, της άλλης έκθεση με δύο αγαλματίδια που ανέβηκαν 2,5 ορόφους. Ναι ναι, μεγάλη προσπάθεια σου λέει, από την αποθήκη ανέβηκαν στον πρώτο. Τα βαλαν και σε βάθρα. Φοβερό! Και πήγε η Υπουργός και μίλησε για τη «νέα εποχή των μουσείων». Πράγματι νέα εποχή, να βαφτίζουν περιοδική έκθεση αυτά που κανονικά τα έλεγαν «το έκθεμα του μήνα». Τα σαγόνια μας πέσανε.

Εντωμεταξύ, ακόμη κι αυτά τα δύο βάθρα, με λεφτά της Περιφέρειας γίνανε. Ακόμη ούτε συνδετήρα δεν μπορούν να αγοράσουν τα μουσεία. Πόσο μάλλον να προσλάβουν κάνα φύλακα, να συντηρήσουν κάνα συναγερμό. Ούτε να αναγομώσουν τους πυροσβεστήρες δεν μπορούν. Μες στην αυτονομία! Κι αφού δεν μπορούν να ξοδέψουν χρήματα, δεν πληρώνονται ούτε οι πρόεδροι, ούτε οι γενικές διευθύντριες που περιμένουν από τους «αυτόνομους» προϋπολογισμούς. Μάρτιος έφτασε, αν δεν λυθεί το πρόβλημα, προβλέπω να έχουμε δράματα. Έλα σου όμως που το πρόβλημα πρέπει να το λύσουν οι γενικές. Το λες και τόμπολα. Ή θεία δίκη…

Θα μείνω με την απορία, πάντως, αν το νυχτικό ήταν τουλάχιστον σατέν με δαντέλα. Να ταιριάζει στην περίσταση, δηλαδή…