Έχετε ακούσει το nearly death experience; Νομίζω ότι το έζησα την βδομάδα που μας πέρασε! Θα σας το διηγηθώ. Με φώναξε μια φίλη Σαλονικιά να πάμε σε μια έκθεση πολυδιαφημισμένη. Κάτι που είναι σοβαρό το Ίδρυμα που την κάνει, κάτι το Σπίτι των Βρυξελλών, κάτι που την εγκαινίασε η ίδια η Υπουργός, είπα να πάω. «Fake f(or) real. Η “κρυφή γοητεία” της πλαστογραφίας». Εμένα που μου αρέσουν αυτά τα ανάμικτα (λάχανο-καρότο, κουνουπίδι-μπρόκολο κλπ), βρήκα αυτήν την πρόκληση στον τίτλο (αγγλικά-ελληνικά) πολύ ελκυστική.

Πάω η τάλαινα και τι να δω; Όχι Βερμεέρ αυθεντικό, αλλά faux! Βαν Γκογκ, faux. Όλα faux. Μάτι βγάζαν ότι ήταν γιαλαντζί μόνον από την κορνίζα. Άρχισα να μην αισθάνομαι καλά, άρχισε να γυρίζει το κεφάλι μου. Λέω δεν μπορεί, θα τελειώσει το μαρτύριο. Κι όμως, όχι. Όπου και να γύριζε το μάτι μου έβλεπα faux. Στους τοίχους του μουσείου, με τις λεζάντες τους, περιποιημένα, λες και ήταν πίνακες περιωπής. Σοκ! Όλα αυτά τα faux, τα μαϊμού, να μας τα δείχνουν σαν δείγματα εξαιρετικά. Σα να είχαν γεμίσει την Πατριάρχου Ιωακείμ με μαϊμού Manolo Blanik, έτσι αισθάνθηκα. Σα να άπλωσαν στην Βουκουρεστίου τον πάγκο της λαϊκής. Τέτοιος εφιάλτης!

«Τι κάνετε μωρέ; Όχι άλλο faux» ήμουν έτοιμη να φωνάξω. Στα χρόνια του κραταιού σοσιαλισμού θα τα έκαιγαν στο Καστρί κάτι τέτοια, να μη δυσφημιστεί η χώρα, και τώρα μας τα μοστράρετε; Τι ντεκαντάνς. Τα πόδια μου έτρεμαν, το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει. «Μα πώς το επιτρέπει αυτό το σοσιαλιστικό παρελθόν της Υπουργού;» κατάφερα ίσα να ψελλίσω στη φίλη μου που με ολύμπια αταραξία περιδιάβαινε την έκθεση. «Μα δεν το ξέρεις;», μου λέει, «Είναι η νέα τάση στην τέχνη». «ΟΙ ΜΑΪΜΟΥΔΕΣ;» τη ρωτάω σφίγγοντας με απελπισία την αυθεντική Louis Vuitton μου, ενώ κάτωχρη προσπαθούσα να βρω τρόπο να ξεφύγω από αυτό το δωμάτιο του τρόμου.

Όταν κατάφερα τελικά να πάρω ανάσα, περπατώντας στην Τσιμισκή, η φίλη μου μου εξήγησε τι συμβαίνει. Σου λέει, ολόκληρο Μητροπολιτικό Μουσείο στη Νέα Υόρκη, εκθέτει τη συλλογή του Λέοναρντ Στερν, που είναι τα μισά πλαστά και τα άλλα μισά κλεμμένα. Το γράφουν και στις λεζάντες με καμάρι. Γιατί, σου λέει, τα πλήρωσε που τα πλήρωσε ο πολυεκατομμυριούχος σαν να είναι αυθεντικά πρωτοκυκλαδικά, τι θα πούμε τώρα, ότι δεν αξίζουν μία; Και πώς θα προσβάλλουμε τον άνθρωπο που τα χάρισε κιόλας στη χώρα μας; Εδώ ολόκληρος πρωθυπουργός και του είπε ευχαριστώ που μάζεψε τη συλλογή με τα κυκλαδικά. Άσε που υπέγραψαν και συμφωνία ότι για κάθε κυκλαδικό της Συλλογής Στερν που θα έρχεται στη χώρα, θα στέλνουμε εμείς ένα δικό μας στη Ν. Υόρκη. Τι θα κάνουμε τώρα; Θα χαλάσουμε τη συμφωνία; Όχι βέβαια!

Τώρα που αξιώθηκαν και έστειλαν άνθρωπο να δει στην Νέα Υόρκη εάν τα αρχαία είναι αυθεντικά ή faux, θα κάνουν, σου λέει, μία άλλη έκθεση στην Αθήνα, στο ίδιο Μουσείο, με τον τίτλο «Η επιστροφή» όχι των πρωτοκυκλαδικών, αλλά των (πρωτο)πλαστών. Και για κάθε ένα πλαστό, εμείς θα στέλνουμε ένα αυθεντικό κυκλαδικό στη Νέα Υόρκη. Και τι μας νοιάζει; Σάμπως δεν έχουμε πολλά; Ακόμη δεν μπορώ να το καταπιώ, βέβαια, αλλά η φίλη μου με καθησύχασε ότι εμείς θα πάμε στα εγκαίνια φορώντας αυθεντικά.

Πάντως, κάπως περίεργα μας τα λένε με τις εκθέσεις τα μουσεία τώρα τελευταία. Έκθεση εμιράτου θα γίνει -διαβάζω- στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης. Σου λέει ότι ελληνιστικές αρχαιότητες από την πόλη Μλέιχα θα ταξιδέψουν στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της 20ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Και αναρωτιέμαι και πάλι. Θα πρέπει να τιμήσουμε ως χώρα το εμιράτο της Σάρτζα; Γιατί; Ποιο είναι; Ποιος το ξέρει; Έχεις διαβάσει κάτι από εκεί; Νουβέλα, άρλεκιν, ένα καρτούν έστω; Ο Σαλμάν Ρουσντί θα πατούσε το πόδι του εκεί χάμω; Εμ, σου λέει μπορεί να μην έχει λογοτεχνική παραγωγή το ίδιο, αλλά έχει έκθεση βιβλίου. Μπράβο, σκέφτομαι. Έκθεση βιβλίου θα τιμήσει χώρα για την έκθεση βιβλίου της. Πρωτότυπο! Γιατί και αυτό εγώ το κατανοώ. Σου λέει η Ελλάδα έχει αναλάβει να προωθήσει τον πολιτισμό των πετρελαιάδων. Καλέ, ξεχνώ εγώ τον πρωθυπουργό στην Ακρόπολη με τον Μπιν Σαλμάν, εκείνον τον καλόψυχο άνθρωπο; Ξεχνώ εγώ την Καϊλή που ανέλαβε να φέρει την Ευρώπη και πιο κοντά στο Κατάρ και την κακολόγισαν την σοσιαλίστρια;

Τι άλλο θα κάνει αυτό το παιδί; Ο πρωθυπουργός εννοώ. Εκστρατεία σου λέει κάνει του Μεγαλέξανδρου. «Ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν, ως τους Ινδούς». Την κοινήν ελληνικήν λαλιάν λέει ο ποιητής, αλλά αυτός πήρε την σύζυγον, την έντυσε ινδική σημαία και την πήγε στους Ινδούς. Μετά πήγαν στο Κατάρ, όπου η πρωθυπουργική σύζυγος ήταν τιμώμενο πρόσωπο στην έκθεση design στη Ντόχα. Μεγάλη διάκριση για τη χώρα μας. Εγώ ησύχασα και είπα χαίρομαι που ο Μητσοτάκης ακύρωσε τα του Καραμανλή, του εθνάρχου, έκανε τη στροφή και μας δείχνει ότι ανήκομεν εις την Ανατολήν.

Σάμπως και άλλο μουσείο, του νότιου άκρου της Ελλάδας, δεν έχει έκθεση με ιαπωνικά; Καλά, όταν λέμε έκθεση, εννοούμε δυο τρεις προθήκες σε έναν διάδρομο, μη φανταστείτε. Αρκετά όμως για να καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια ο πρόεδρος και η γενική διευθύντρια, σάμπως είχαν να παρουσιάσουν και τίποτε άλλο; Ε τώρα ας πούνε ότι ακολουθούσαν την προς Ανατολάς εκστρατεία του πρωθυπουργού.

Πάντως όπου και να πάει ο Κυριάκος δεν ξεχνά τον πολιτισμό και τα εθνικά μας δίκαια. Αυτά που πρόσβαλε βάναυσα το Netflix. Λογάριασε όμως χωρίς τον πολυμήχανο. Netflix εσείς; Μπόλυγουντ εμείς! Πίσω και σας φάγαμε. Ναι, το κανόνισε ο πρωθυπουργός, να κάνει ταινία το Μπόλυγουντ για τον Μεγαλέξανδρο! Σας ορκίζομαι ότι δεν τα βγάζω από το κεφάλι μου, το διάβασα σε έγκριτον εφημερίδα, που έχει λάβει αμέριστη βοήθειαν από τη λίστα Πέτσα, θα ισχύει. Οι Ινδοί ρώτησαν μάλιστα αν δίνουμε και επιχορήγηση για αυτό. Αν δίνουμε λέει! Η ίδια η Μενδώνη, αφού θα πάρει και τις επιχορηγήσεις του ΕΚΟΜΕ, θα το κόψει το τσεκ. Κι από το Ταμείο Ανάκαμψης, σου λέει, αν χρειαστεί να βάλουμε κονδύλι. Αρκεί να τον δείξουν τον Αλέξανδρο όπως πρέπει. Το ΥΠΠΟ λέγεται ότι θα αναλάβει τις δικλείδες ασφαλείας. Έχει σου λέει συμβούλους που θα καθοδηγούν τους σκηνοθέτες και θα επιβάλουν την ορθόδοξη ελληνική γνώμη. Μία σύμβουλος θα αναλάβει αυτό το τιτάνιο έργο, να μετατρέψει τη ζωή του Αλέξανδρου σε μιούζικαλ. Που θα είναι ελεγμένο.

Πώς θα την πουν την ταινία; Α, δεν ξέρω. Μου είπαν ότι υπάρχουν πολλές προτάσεις. Επικρατέστερη το «Από τις Αιγές στις Αγελάδες, η μεγάλη εκστρατεία στην Ινδία». Σπεύδουν γαλακτομικές μονάδες να γίνουν χορηγοί, γενικές διευθύντριες μουσείων κυκλοφορούν με πασμίνες από τώρα, μερικές δε αφήνουν και μία λευκή τούφα για να μιμούνται την Ίντιρα Γκάντι, όχι την άλλη, καταλάβατε ποια.

ΥΓ: Ανακούφιση. Ευτυχώς δεν κόπηκε η όρεξη σε γνωστή GD που έχει το καφέ-εστιατόριο παράρτημα του γραφείου της. Έμαθα ότι έχει δώσει εντολή στον υπεύθυνο να της πηγαίνει το φαγητό σε δίσκο. Δεν ρώτησα όμως να μάθω πόσο μεγάλος είναι ο δίσκος…

ΥΓ2: Μεγάλο σούσουρο έχει προκαλέσει, ακόμη και στους πάνω ορόφους του Υπουργείου, η συνέντευξη άλλης γενικής διευθύντριας, αυτής που συμπληρώνει τον Αϊνστάιν. Μα δεν κατανοώ γιατί. Μία μία τις διάλεξε η Υπουργός τις πλέον άξιες, ας τις αφήσει να προβάλλουν την αξιοσύνη τους. Υπάρχει καλύτερος τρόπος για να δικαιωθούν οι επιλογές της;