O Udi Aloni, Ισραηλινοαμερικανός πολυβραβευμένος σκηνοθέτης, συγγραφέας, εικαστικός καλλιτέχνης και πολιτικός ακτιβιστής για τα δικαιώματα του Παλαιστινιακού λαού και η φημισμένη Παλαιστίνια τραγουδίστρια-τραγουδοποιός, Rasha Nahas, θα βρεθούν μαζί και θα συνομιλήσουν στην εκδήλωση που διοργανώνει ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου στον Πολυχώρο ΕΝΕΚΕΝ, στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή 15 Μαρτίου και ώρα 19:30 με θέμα «Στοπ στη σφαγή στη Γάζα – Δίκαιη ειρήνη στην Παλαιστίνη».

Με αυτή την αφορμή, ο Udi Aloni μιλάει στο tvxs, για την οδύνη, την Παλαιστίνη, το πιθανό μέλλον για τους λαούς στην περιοχή και φυσικά για το μήνυμα που θέλουν να μοιραστούν με το κοινό της Θεσσαλονίκης.

Ποια είναι η εικόνα σας για την Παλαιστίνη σήμερα;

Η κατάσταση είναι καταθλιπτική, εξαιρετικά οδυνηρή. Υπάρχουν τρεις ομάδες Παλαιστινίων: Αυτοί που είναι στη Γάζα όπου συντελείται γενοκτονία (δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω). Ξέρετε δεν υπάρχει άλλη κοινότητα στον κόσμο σε αυτή την κατάσταση. Είναι οι άλλοι στη Δυτική όχθη, όπου το Ισραήλ επίσης ασκεί μεγάλη βία, το έχω δει με τα μάτια μου όταν έζησα εκεί ως μέλος του Ελεύθερου Παλαιστινιακού Θεάτρου. Εκεί πιστεύω ότι όλη η προσπάθεια από την πλευρά του Ισραήλ είναι να ενδυναμωθεί η Χαμάς.

Και το τρίτο μέρος της Παλαιστίνης είναι αυτό που κατοικείται και από Ισραηλινούς.

Το Ισραήλ έχει εφεύρει τρεις τρόπους να καταστρέψει την Παλαιστίνη όπως σας περιέγραψα με στοχευμένες επιθέσεις ανά περιοχή.

Γιατί το αίτημα της κατάπαυσης του πυρός δεν εισακούγεται παρά και τις αντιδράσεις μέρος των πολιτών του Ισραήλ που δεν βλέπουν ούτε καν το θέμα των ομήρων να προχωρά;

Το Ισραήλ δεν θέλει να σταματήσει τον πόλεμο για πολλούς λόγους. Ο ένας είναι ιδεολογικός. Ο άλλος είναι ότι κάποιοι πιστεύουν ότι θα τελειώνουν όντως με τη Χαμάς. Ένας τρίτος λόγος είναι ότι αν ο Νετανιάχου λήξει τον πόλεμο, θα πάει φυλακή. Είναι ένας κυνικός λόγος αλλά ισχύει.

Επίσης μην ξεχνάτε την ιδεολογία της σιωνιστικής θρησκείας. Παλιά, υπήρχαν αριστεροί σιωνιστές και ισορροπούσε η κατάσταση γιατί υποστήριζαν λύση στο Παλαιστινιακό. Σήμερα αυτό το κόμμα στο οποίο πρόεδρος ήταν η μητέρα μου, δεν υπάρχει καν στη βουλή.

Εν κατακλείδι, για την κυβέρνηση δεν υπάρχει κανένας λόγος να λήξει ο πόλεμος. Θυσιάζουν ακόμα και τους ομήρους τους γι’αυτόν τον σκοπό, κάτι που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία.

Ποιο είναι το μήνυμα που θα απευθύνετε στο κοινό της Θεσσαλονίκης παρέα με τη Ράσα; 

Πρώτα από όλα να σταματήσει τώρα ο πόλεμος. Υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα. Αν είσαι ανθρωπιστής, αν υποστηρίζεις τον άνθρωπο τα παιδιά…. πρέπει αδιαμφισβήτητα να απαιτείς παύση του πυρός και απελευθέρωση των ομήρων.

Δεύτερον ακόμα κι αν είμαστε σε σκοτεινή κατάσταση και δεν φαίνεται φως στο τούνελ, αν θέλουμε να δούμε λύση για την περιοχή, αυτή  είναι μια συμβίωση ειρηνική. Αυτό δεν θα επιτευχθεί αν δεν υποστηριχθούν οι Παλαιστίνιοι από τους Ισραηλινούς, αν δεν σεβαστούμε τα δικαιώματά τους. Δύο έθνη που ζουν  το ένα μες το άλλο πρέπει να δημιουργήσουν πράγματα μαζί. Αυτό κάνουμε με τη Ράσα, αυτό έκανα με τον Παλαιστίνιο ράπερ τον Τάμερ.

Είμαι στο Βερολίνο εδώ σκοτώθηκαν 6 εκ. Εβραίοι. Ξέρουμε πως γίνεται αυτό. Η μόνη λύση είναι να δημιουργήσουμε ένα Ισραήλ που θα σέβεται τη δικαιοσύνη, που θα σέβεται τα βασικά.

Θα που πείτε πόσο εύκολο είναι αυτό σήμερα που  ακόμα κι η Ευρώπη στρέφεται ακροδεξιά; Όμως αυτό είναι το όνειρο μου. Αυτό θέλουν οι Παλαιστίνιοι και κάποιοι λίγοι Εβραίοι. Πολιτικές λύσεις που να σέβονται τα δικαιώματα.

Ενωμένοι για τη δικαιοσύνη. Όποιος είναι από αυτή τη γη είναι από εδώ. Είτε μιλάμε για 7 εκ.  Παλαιστινίους είτε για Ισραηλινούς που ζουν εκεί. Να αναγνωρίσουν τη Νάκμπα (γνωστή και ως Παλαιστινιακή Καταστροφή, ήταν η καταστροφή της παλαιστινιακής κοινωνίας και πατρίδας το 1948 και ο μόνιμος εκτοπισμός της πλειοψηφίας των Παλαιστινίων Αράβων), να πουν όχι στο απαρχάιντ,  όχι στην κατοχή. Είναι εύκολο όχι; Αλλά είναι η μόνη λύση.

Πρόσφατα είδαμε στα Όσκαρ μια μειοψηφία συναδέλφων σας να παίρνει θέση υπέρ της κατάπαυσης του πυρός. Όμως στο φεστιβάλ Βερολίνου ήταν έντονο το χρώμα της αντίστασης. Πρέπει κατά τη γνώμη σας οι θεσμοί όπως τα μεγάλα φεστιβάλ να παίρνουν θέση με κάποιον τρόπο; 

Όταν υπάρχει σχεδόν γενοκτονία όλοι πρέπει να δείχνουμε με κάποιον τρόπο την αντίστασή μας. Δεν υπάρχει ερώτημα.

Παλεύουμε για τις ιρακινές σκηνοθέτριες, για να μην φυλακίζονται, παλεύουμε ενάντια σε εγκλήματα του Πούτιν με δεκάδες αντιφρονούντες στις φυλακές, ενάντια σε εγκλήματα κατά της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Δεν υπάρχει στη Δύση μεγάλο γεγονός που να μην καταγγέλει.  Στα όσκαρ δεν μίλησε η διοργάνωση, αλλά μεμονωμένοι άνθρωποι.

Ο Jonathan Glazer σκηνοθέτης της Ζώνης ενδιαφέροντος, Βρετανο εβραίος ο ίδιος, έχει πολύ δυνατή φωνή που αρνείται να παίξει το παιχνίδι του Ισραήλ και ζητάει ειρήνη.

Με τη Ράσα χθες, κάναμε μαζί δράσεις εδώ στη Γερμανία. Έχει κι αυτή δυνατή φωνή στο Βερολίνο. Έχουμε υποχρέωση να μιλήσουμε. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε.