Με το ένα μάτι στραμμένο στην επόμενη μέρα τα συνδικάτα προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις ραγδαίες εξελίξεις στο εργασιακό μέτωπο, το οποίο, με αφορμή – κατ’ άλλους, με πρόσχημα – την πανδημία αποδιαρθρώνεται με γοργούς ρυθμούς. Όπως αναφέρουν και οι εργατολόγοι, η κυβέρνηση έχει θεσπίσει μέτρα τα οποία υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν αδιανόητο να θεσμοθετηθούν και που είναι πρωτόγνωρα ακόμα και για την ιστορία του εργατικού ελληνικού δικαίου, δηλαδή των θεσμών που ορίζουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και της εργασίας.

Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, Γιώργος Μυλωνάς, περιέγραψε στο Tvxs.gr, την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στη μισθωτή εργασία και τι ανησυχεί τα συνδικάτα για το άμεσο μέλλον.

«Υπάρχει ένα ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων σε μεγάλο βαθμό» λέει ο Γ. Μυλωνάς και συνεχίζει: «Αυτήν την περίοδο δεχόμαστε δεκάδες καταγγελίες καθημερινά για διάφορα θέματα. Το Εργατικό Κέντρο της Αθήνας ουσιαστικά ασχολείται με δύο διαφορετικά πράγματα που καταλήγουν να είναι το ίδιο. Δηλαδή, το ένα κομμάτι είναι να προστατεύσουμε εργαζόμενους και κλάδους που αυτή τη στιγμή δεν εμπίπτουν μέσα στην προστασία, όπως οι καλλιτέχνες, οι αποκλειστικές νοσοκόμες, οι εργαζόμενοι που δουλεύουν με εργόσημο,  το μεγάλο πρόβλημα με τους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου και με το πότε σταμάτησε ή αν σταμάτησε η σύμβασή τους, και διάφοροι άλλοι κλάδοι που προκύπτουν διαρκώς και έχουμε συνεχόμενα προβλήματα. Αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να προστατευθεί ή και να πάρει τα 800 ευρώ».

Ο πρόεδρος του ΕΚΑ σημειώνει, πως ενώ όλο αυτό το διάστημα τα συνδικάτα πιέζουν να ενταχθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εργαζόμενοι έστω και σε αυτό το πλέγμα προστασίας, «η ουσία είναι φτάνουμε σε αυτό που εξήγγειλε και ο πρωθυπουργός, ότι το μέγιστο που μπορούν να καλύψουν, είναι 750.000 εργαζόμενοι». «Οι εργαζόμενοι όμως στη μισθωτή εργασία είναι πάνω από 2 εκατομμύρια. Άρα εδώ έχουμε το εξής φαινόμενο: Ότι πάρα πολλοί εργαζόμενοι μένουν εκτός, διότι αυτοί που εργάζονται αυτή τη στιγμή δεν είναι πάνω από 250.000 – 300.000».

Τι γίνεται με τους άλλους, που είναι και η πλειοψηφία τελικά όπως φαίνεται;

Παρουσιάζονται τα εξής φαινόμενα:

1. Εργαζόμενοι με αναστολή εργασίας, τους καλεί ο εργοδότης να εργάζονται παράνομα.
2. Εταιρείες που ενώ μπορούν να μπουν στα προστατευτικά μέτρα δεν μπαίνουν, οπότε έχουν κάθε δυνατότητα με αυτά που τους προσφέρουν οι νόμοι και οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης και να απολύουν. Άρα έχουμε απολύσεις αυτή τη στιγμή. Διότι οι απαλύσεις απαγορεύονται μόνο για τις εταιρείες που μπαίνουν σε καθεστώς προστασίας.
3. Έχουμε πολλές καταγγελίες ότι αναγκάζουν κόσμο να παίρνει άδεια άνευ αποδοχών ή να παίρνει υποχρεωτικές άδειες. Οι καταγγελίες για τις δεύτερες είναι πάρα πολλές.
4. Έχουμε εκτεταμένη, σε περιπτώσεις που δεν δικαιολογούνται, επιβολή εκ περιτροπής εργασίας και να χρησιμοποιείται είτε το 1/4 είτε το μισό προσωπικό, σε περιπτώσεις που οι εταιρείες λειτουργούν κανονικά.
5. Επίσης, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει το ΣΕΠΕ (σσ η Επιθεώρηση Εργασίας) και δεν μπορεί να γίνει έλεγχος και καταγγελίες, πολλοί εργαζόμενοι που είναι στην αναστολή συμβάσεων δουλεύουν από το σπίτι, σε μεγαλύτερο ποσοστό από το 10% που όρισε η κυβέρνηση και ουσιαστικά δεν αμοίβονται αυτή τη στιγμή.

«Για κάποιους η πανδημία είναι ευκαιρία»

«Αυτό είναι το ένα κομμάτι του τι συμβαίνει τώρα» σημειώνει ο πρόεδρος του ΕΚΑ. «Το δεύτερο κομμάτι και το πιο σημαντικό είναι τι θα συμβεί μετά. Εδώ ξεχνάμε να πούμε ότι η ανεργία, ήδη και πριν τον κοροναϊό, τον Φλεβάρη, ξεπέρασε το 1 εκατομμύριο. Φανταστείτε πού βρισκόμαστε τώρα και τι θα συμβεί μετά. Εκτός από τις εταιρείες που θα έχουν σοβαρό θέμα και μπορεί να μην ανοίξουν – για παράδειγμα έχουμε σοβαρό θέμα με τον κλάδο των τουριστικών γραφείων, όχι των ξενοδοχείων και των τουρισιτκών επιχειρήσεων, μιλάμε για τα τουριστικά γραφεία και τις εταιρείες που στηρίζουν τα ξενοδοχεία – και εκεί υπάρχει αντικειμενικό πρόβλημα, υπάρχουν όμως και εταιρείες που θα εκμεταλλευθούν την όλη κατάσταση, θα πάμε σε εκ περιτροπή εργασία που σημαίνει μεγάλες μειώσεις των μισθών και σε απολύσεις. Ήδη γίνεται, αλλά φανταστείτε σε τι βαθμό θα εξελιχθεί.

Δηλαδή εκτιμάτε ότι δεν είναι αναστρέψιμη η κατάσταση;

Δυστυχώς για πολλούς η πανδημία είναι μια ευκαιρία. Και είδαμε και την ανακοίνωση του ΣΕΒ που ήταν προκλητική και ουσιαστικά κατευθύνει την κυβέρνηση να πάει σε πλήρες ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων και στην πραγματικότητα να πάει σε μια τεράστια εργολαβοποίηση όλης της μισθωτής εργασίας. Η οποία ξεκίνησε πέρυσι από τις τράπεζες, συνεχίζεται και με τον ΟΤΕ και με μεγάλες εταιρείες και φανταστείτε τι έκταση θα πάρει η εργολαβοποίηση παντού.

Θα έχουμε ένα μεγάλο πρόβλημα το επόμενο διάστημα λοιπόν και με απολύσεις και μειώσεις μισθών. Και εδώ έρχεται η πρόταση των συνδικάτων που λέμε να ακολουθήσουμε το ευρωπαϊκό μοντέλο. Δεν λέμε κάτι παραπάνω. Το μοντέλο αυτό ουσιαστικά στηρίζει τον μισθό. Διότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα επιδοτούμε την ανεργία. Δίνουμε ένα επίδομα, χρήσιμο και καθ’ όλα αναγκαίο, αλλά πρέπει να ενισχύσουμε τους μισθούς. Και το λέω αυτό, γιατί έχουμε το παράδειγμα των δέκα χρόνων μνημονίων, που δεν στηρίχθηκε ο μισθός των εργαζομένων ώστε να μπορούν να είναι και καταναλωτές και να βοηθούν στο άνοιγμα επιχειρήσεων. Κάτι το οποίο ζήσαμε μόνο για δύο χρόνια, το 2018 και 2019 και γι’ αυτό μειώθηκε και η ανεργία, πήγε στο 16%, με την αύξηση του κατώτατου μισθού. Αντί λοιπόν να ενισχύσουμε τον μισθό, δίνουμε ένα επίδομα. Τι θα στηρίξει αυτό όταν οι συλλογικές συμβάσεις έχουν καταργηθεί ήδη με προηγούμενο νόμο;

Μην ξεχνάμε επίσης, ότι στο αμέσως επόμενο διάστημα, οι καταναλωτές θα είμαστε εμείς. Ενώ τα προηγούμενα χρόνια είχαμε τον τουρισμό που ενίσχυε το ΑΕΠ της χώρας, τώρα δεν θα το έχουμε. Αρα καλούμαστε εμείς να στηρίξουμε την οικονομία. Αν μειώσουμε λοιπόν τους μισθούς και πάμε σε αυτήν την καταστροφική κατεύθυνση, να έχουμε πολύ μειωμένη την οικονομική δυνατότητα των εργαζομένων, καταλαβαίνετε πού θα πάει η χώρα. Πρέπει να κάνουμε το ανάποδο από αυτό που κάναμε τα χρόνια των μνημονίων. Αντί να στηρίζουμε πρώτα την επιχείρηση για να δει τι θα κάνει με τους εργαζόμενους, πρέπει να ενισχύσουμε τον μισθό.

Το κάνει η κυβέρνηση;

Η κυβέρνηση πάει να ενισχύσει την επιχειρηματικότητα με έναν τρόπο που την κάνει ασύδοτη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα κανάλια. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί λένε ότι η διαφημιστική πίτα έχει πέσει. Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω, όταν όλη η Ελλάδα είναι σπίτι, οι διαφημίσεις είναι απίστευτες και νομίζω ότι διανύουμε μια καλή περίοδο, αν μη τι άλλο, για τα κανάλια και τα ραδιόφωνα. Και όμως, τους δίνεται η δυνατότητα να είναι στις επιχειρήσεις που έχουν πρόβλημα και να προχωράνε σε αναστολή συμβάσεων.