Pollice verso στα λατινικά ή όπως λέμε πλέον στην καθομιλουμένη: thumbs down. Ανεστραμμένος αντίχειρας, το δάχτυλο που δείχνει προς τα κάτω: τη γη, το χώμα. Εκεί που πρέπει να βρεθεί αυτός/ή που δεν χωράει πια ανάμεσά μας, αυτός/ή που δεν έχει θέση ανάμεσα στους ζωντανούς. Αυτήν την εικόνα παρακολουθήσαμε αμέσως μετά τη σύλληψη της φερόμενης ως παιδοκτόνου.

Ένας εξαγριωμένος όχλος συγκεντρώθηκε έξω από το σπίτι της Ρ.Π. και φώναζε [«ΚΡΕΜΑΣΜΑ, θέλουμε κρέμασμα στην πλατεία Αγίου Γεωργίου.», «Ανοίξτε ρε παιδιά αυτή την πόρτα να πάρουμε το νόμο στα χέρια μας»], απειλούσε, καταριόταν, έγραψε με μαρκαδόρο στα παράθυρα: ΘΑΝΑΤΟΣ, βγήκε στα κανάλια κάνοντας δηλώσεις για δικαιοσύνη, τράβηξε video, κοπάνησε τις πόρτες κι έκανε ένα σωρό ασχημοσύνες χωρίς καμία συναίσθηση, κρατώντας ένα καφέ ή ένα κινητό ή κι ένα μωρό στο χέρι.

Πώς φτάσαμε σε αυτό το σύγχρονο pollice verso;

CollosSocial Media

Εμείς δεν έχουμε Κολοσσαίο, έχουμε όμως πρώτες θέσεις στις διαδικτυακές κερκίδες από όπου μπορούμε να κρίνουμε, να δικάζουμε, να καταδικάζουμε και φυσικά να γυρνάμε το χέρι με τον αντίχειρα προς τα κάτω. Στο περιβάλλον των κοινωνικών δικτύων, ο αντεστραμμένος αντίχειρας δεν είναι το μόνο δάχτυλο που δείχνουν οι χρήστες στον εκάστοτε συλληφθέντα, τον φερόμενο ως δολοφόνο ή παιδεραστή. Τα σχόλια ανταγωνίζονται σε χυδαιότητα, κακία και μίσος τις πράξεις του ίδιου του δράστη.

“E ρε θανατική ποινή που χρειάζεται…”, “Τώρα στη φυλακή θα καλοπεράσει”, “Ο νόμος της φυλακής…” και άλλα τέτοια και πολύ πιο ωμά, πιο χυδαία, πιο φρικτά και όσο δεν πάει, παραστατικά, κατακλύζουν τα κοινωνικά δίκτυα, όλοι το ξέρουμε. Δεν είναι τρολς, στην πλειονότητά τους είναι χρήστες του διαδικτύου που βρίσκουν την ευκαιρία να βγάλουν τον χειρότερο εαυτό τους στο όνομα της “δικαιοσύνης”. Μιας δικής τους άρρωστης δικαιοσύνης που μηχανεύεται μεσαιωνικά βασανιστήρια και εφευρίσκει επώδυνους κι εξευτελιστικούς τρόπους εξόντωσης. Μιας “δικαιοσύνης” οξύμωρης που συχνά ελπίζουν/εύχονται να περάσει στα χέρια άλλων φυλακισμένων [!] ανγοντάς τους σε δικαστές.

Πώς περνάει όμως κανείς από το διαδικτυακό περιβάλλον στο πραγματικό κατώφλι του σπιτιού της συλληφθείσας; Όταν έχει τραμπουκίσει, λοιδωρήσει, ασκήσει λεκτική βία αμέτρητες φορές ως χρήστης στα κοινωνικά δίκτυα και κανείς δεν τον έχει μπλοκάρει, αντίθετα, έχει λάβει αποδοχή συγκεντρώνοντας δεκάδες likes [με τα δαχτυλάκια προς τα πάνω], γιατί να διστάσει να το κάνει και στην πραγματική ζωή; 

Μήδεια στα Media

Τα Μέσα από την αρχή έπεσαν με τα μούτρα πάνω στην πιθανή παιδοκτόνο, φτιάχνοντας το προφίλ της Μήδειας. Η Μήδεια πουλάει, φτιάχνει πηχυαίους τίτλους, ανεβάζει την τηλεθέαση, φέρνει clicks. Καλύπτει επίσης, άλλα σημαντικά θέματα. Πολύ σύντομα τα Μέσα που έκαναν πραγματική έρευνα και δικαίως ενημέρωναν την κοινή γνώμη για τις εξελίξεις διατηρώντας έτσι το θέμα στην επιφάνεια ώσπου η αστυνομία να προβεί σε συλλήψεις, μπερδεύτηκαν με τα Μέσα που για να πάρουν ένα κομμάτι από αυτήν τη δηλητηριασμένη πίτα , δεν σταμάτησαν πουθενά.

Εκατοντάδες δημοσιεύματα, εκπομπές, «αποκλειστικά» ρεπορτάζ, συνεντεύξεις από γείτονες, παλιούς συμμαθητές και συναδέλφους, αστυνομικούς συντάκτες, δημοσιογράφους, ερευνητές, τηλε-ντεντέκτιβ, μέντιουμ…Οverdose από φωτογραφίες των παιδιών και των γονέων, αναλύσεις της ζωγραφιάς του νεκρού παιδιού από ειδικούς και μη, από ψυχολόγους και πανελίστες, αναρτήσεις σε κάθε είδους sites όπου είδαμε από τα tweets της Mήδειας μέχρι και το αφιέρωμα στον γάμο του ζευγαριού σε τοπική εφημερίδα… Μέχρι και μια πρωτοφανή ανατριχιαστική νεκρανάσταση του παιδιού με ολόγραμμα, σε τηλεοπτική εκπομπή…

Μετά από όλο αυτό το όργιο κάθε είδους σημαντικής και ασήμαντης, χρήσιμης και περιττής, προσωπικής και μη πληροφορίας…ακόμη αναρωτιόμαστε πώς βρέθηκε αυτός ο αγριεμένος όχλος έξω από το σπίτι της συλληφθείσας; Ποιος υποδαυλίζει το μίσος αυτών των εξοργισμένων πολιτών; Ποιος ρίχνει κούτσουρα στη φωτιά εδώ και μέρες;

KεταΜedia

Αμέσως μόλις βρέθηκε το είδος του δηλητηρίου, ξέσπασε ένα τσουνάμι ανατριχιαστικών πληροφοριών γύρω από την κεταμίνη. Η δόση μπορούσε να σκοτώσει και ελέφαντα. Πόσο μάλλον ένα εννιάχρονο παιδάκι…Το καταλάβαμε, η δόση ήταν θανατηφόρα κι ο θάνατος επώδυνος. Σε τι ωφελούν οι λεπτομερείς περιγραφές για το τι ακριβώς μπορεί να προκαλέσει το δηλητήριο αυτό στο κοριτσάκι; Γιατί να γνωρίζουμε πώς σπαρταρούσε το παιδί μέχρι να φύγει από τη ζωή; Σε τι ωφελεί τόσος ρεαλισμός; Μετά την κεταμίνη, ανακαλύπτονται κι άλλες ουσίες: λιδοκαΐνη και πριλοκαΐνη…Νέος γύρος μαθημάτων φαρμακολογίας.

Εν τω μεταξύ, η κοινή γνώμη φαρμακώνεται εξίσου συστηματικά με τη Τζωρτζίνα. Πάντα από τα Media. Με tweets που αναρωτιούνται αν υπάρχει τιμωρία γι’ αυτό το έγκλημα ή αν υπάρχει ποινή στον Ποινικό Κώδικα που να αντιστοιχεί σε αυτό το τερατώδες έγκλημα. Η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ πάλι, στο πρωτοσέλιδό της θέτει το ερώτημα: “Ποια ποινή αξίζει στην μητέρα που δολοφονεί τα παιδιά της;” Στο κείμενο γίνεται η εξής αναφορά: “Διερωτάται κανείς αν η Δικαιοσύνη  έχει προβλέψει την παραδειγματική τιμωρία της Ρ.Π.”

Ο εξαγριωμένος όχλος νιώθει ένα καθησυχαστικό χτύπημα στην πλάτη.

Όλοι συμφωνούμε ότι το έγκλημα είναι από τα πλέον φρικτά και αποτρόπαια που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στη χώρα. Έγκλημα όχι μόνο κατά του ενός ή και των τριών (;) αθώων ανυπεράσπιστων παιδιών από το χέρι της ίδιας τους της μάνας αλλά έγκλημα και ενάντια στο ίδιο το ανθρώπινο γένος αφού αυτή που τα έφερε στη ζωή είναι η ίδια που τους στερεί τη ζωή. Όλοι ζητούμε να αποδοθεί δικαιοσύνη. Η ένοχη/οι ένοχοι να δικαστούν και να καταδικαστούν με την αυστηρότερη ποινή που ορίζει ο Νόμος.

Δεν χρειαζόμαστε εξαγριωμένους όχλους που θέλουν να πάρουν τον Νόμο στα χέρια τους. Δεν χρειαζόμαστε υποστηρικτές της αυτοδικίας. Δεν χρειαζόμαστε αυτοσχέδιους «νόμους της φυλακής». Δεν  χρειαζόμαστε νοσταλγούς της θανατικής ποινής. Χρειαζόμαστε μέτρο. Ψυχραιμία, αυτοσυγκράτηση και έλεγχο στους αντίχειρες.

* Η εικόνα είναι λεπτομέρεια από τον πίνακα του Jean-Léon Gérôme με τίτλο “Pollice Verso”