«Αναμενόμενη» χαρακτηρίζει τη διακοπή των τακτικών χειρουργείων στο νοσοκομείο Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ Μιχάλης Γιαννάκος, αφού «έμειναν 7 αναισθησιολόγοι από 20 που εργαζόνταν την ώρα που το νοσοκομείο έχει 27 συνολικά οργανικές θέσεις».

Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ καταγγέλλει επίσης ότι «σοβαρά καρδιοχειρουργικά περιστατικά περιμένουν δύο χρόνια σε λίστα αναμονής και ακόμη δεν έχει προσδιορίσει το χειρουργείο τους σε επικαιροποιημένες χειρουργικές λίστες αναμονής. Το 40% των χειρουργικών αιθουσών είναι κλειστές στα νοσοκομεία της χώρας λόγω έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού και αναισθησιολόγων».

• Διαβάστε επίσης: ΕΣΥ / Υπό κατάρρευση τα δημόσια νοσοκομεία – Αδιέξοδα διαχρονικής πολιτικής εγκατάλειψης, λένε οι νοσοκομειακοί γιατροί

Ο Μιχάλης Γιαννάκος υπογραμμίζει πως «νοσοκομεία με επικαιροποιημένες λίστες έχουν ασθενείς στο περίμενε τρία χρόνια. Άλλα νοσοκομεία δεν μπήκαν στο κόπο να επικαιροποιήσουν τις λίστες και εμφανίζονται ασθενείς από το 2015 που κανείς δεν ξέρει τι απέγιναν».

Ο ίδιος, παραθέτοντας νούμερα αλλά και έγγραφα τονίζει πως «στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης στις 70 ανεπτυγμένες χειρουργικές αίθουσες λειτουργούν οι 43.

Το Παπανικολάου δεν είναι το μόνο νοσοκομείο που ανέστειλε τα τακτικά χειρουργεία. Το ίδιο έπραξε και το νοσοκομείο Έδεσσας για το μήνα Οκτώβρη καθ’ ότι έμειναν μόνο 2 αναισθησιολόγοι από 4».

Άλλο μέτωπο στο «Αττικό» νοσοκομείο όπου σύμφωνα με τον Μιχάλη Γιαννάκο «λειτουργούν οι 7 χειρουργικές αίθουσες στις 14. Υπάρχουν λίστες αναμονής από το 2016 μη επικαιροποιημένες. Ασθενείς με καρκίνο περιμένουν 6 μήνες να χειρουργηθούν».

Τραγική είναι η κατάσταση και στα νησιά όπου «έχουμε διαλυμένους τους χειρουργικούς τομείς λόγω ελλείψεων αναισθησιολόγων, χειρουργών και άλλων ειδικοτήτων γιατρών. Τα νοσοκομεία καλύπτονται από έναν ή κανέναν αναισθησιολόγο.. Κατάντησαν Κέντρα διακομιδών».

Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ δεν κρύβει τη δυσαρέσκειά του και τονίζει πως «η κατάσταση δεν διορθώνεται με διοικητικά μέτρα. Θέλει άμεσα προσλήψεις προσωπικού και ανακοπή του μαζικού κύματος φυγής υγειονομικών. Για να συμβεί αυτό θέλει αύξηση μισθών, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, κίνητρα, μονιμοποίηση συμβασιούχων, ένταξη στα ΒΑΕ».

«Είναι διατεθειμένο το κράτος να τα κάνει; Όχι» σημειώνει ο Μιχάλης Γιαννάκος και καταλήγει σημειώνοντας ότι «ως εκ τούτω η δεινή κατάσταση για ασθενείς και προσωπικό συνεχίζεται».