«Έφυγε» από τη ζωή τη Δευτέρα σε ηλικία 98 ετών, ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και της Αριστεράς Μανώλης Γλέζος. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση άφησε την τελευταία του πνοή στις 13.15 λόγω καρδιακής ανεπάρκειας.

Σε στενό οικογενειακό κύκλο λόγω των απαγορεύσεων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορονοϊού, θα πραγματοποιηθεί η κηδεία του Μανώλη Γλέζου, όπως ανακοίνωσε η οικογενειά του μέσω ανακοίνωσης. Ταυτόχρονα, στην ανακοίνωση η οικογένεια Γλέζου παρακαλεί αντί στεφάνου να γίνει δωρεά στη Βιβλιοθήκη Νίκου Ν. Γλέζου στ’ Απεράθου.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της οικογένειας Μανώλη Γλέζου

«Ο αγαπημένος μας σύζυγος, πατέρας και παππούς, o αγωνιστής Μανώλης Γλέζος έφυγε σήμερα Δευτέρα 30 Μάρτη από την ζωή. Η οικογένειά του ευχαριστεί θερμά τη Διοίκηση, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου ΝΙΜΤΣ, στο οποίο είχε νοσηλευτεί πολλές φορές στο παρελθόν, καθώς και τη Διοίκηση, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ, για τις άοκνες προσπάθειές τους, τις τελευταίες μέρες της ζωής του.

Η κηδεία του Μανώλη Γλέζου, λόγω των περιορισμών που ισχύουν, θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο. Γνωρίζουμε ότι οι σκέψεις των ανθρώπων που τον γνώρισαν στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, των φίλων του, των συναγωνιστών του, των συγγενών του και των συγχωριανών του, τον συντροφεύουν. Η οικογένεια παρακαλεί αντί στεφάνου να γίνει δωρεά στη Βιβλιοθήκη Νίκου Ν. Γλέζου στ’ Απεράθου (Τράπεζα Εurobank, Αρ. Λογαριασμού: 0026-0244-12-0201196948 IBAN GR6202602440000120201196948)».

Λίγα λόγια για τον Μανώλη Γλέζο

Ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στην Απείρανθο της Νάξου στις 9 Σεπτεμβρίου του 1922. Ο πατέρας του Νικόλαος Γλέζος (1892-1924) ήταν δημόσιος υπάλληλος και δημοσιογράφος, ενώ η μητέρα του Ανδρομάχη Ναυπλιώτου (1894-1967) καταγόταν από την Πάρο. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στο χωριό του, όπου τελείωσε το δημοτικό σχολείο.

Το 1935 ήλθε στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές, δουλεύοντας παράλληλα ως φαρμακοϋπάλληλος. Το 1940 πέτυχε στην ΑΣΟΕΕ. Ήταν ακόμη στα μαθητικά θρανία όταν οργάνωσε την πρώτη του αντιφασιστική ομάδα το 1939 για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου από τους Ιταλούς και την αποτίναξη της δικτατορίας του Μεταξά. Μόλις ξέσπασε ο πόλεμος του 1940 ζήτησε να καταταγεί εθελοντής, αλλά λόγω του νεαρού της ηλικίας του δεν του επετράπη.

Στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής  ανέπτυξε έντονη απελευθερωτική δράση μέσα από τις γραμμές της ΟΚΝΕ, του ΕΑΜ Νέων και της ΕΠΟΝ. Το Μάη του 41 κατέβασε μαζί με τον Απόστολο Σάντα τη χιτλερική σημαία από την Ακρόπολη – προκαλώντας τον παγκόσμιο θαυμασμό- και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Δέκα μήνες αργότερα, συνελήφθη μαζί με τον Σάντα από τους Γερμανούς και φυλακίστηκε ένα μήνα στις φυλακές Αβέρωφ, όπου βασανίστηκε απάνθρωπα, με αποτέλεσμα να προσβληθεί από φυματίωση πολύ βαριάς μορφής. Το 43 συνελήφθη από τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής και παρέμεινε φυλακισμένος τρεις μήνες. Στις 1944 συνελήφθη από συνεργάτες των αρχών κατοχής και παρέμεινε στις φυλακές επτάμισι μήνες, απ’ όπου δραπέτευσε το Σεπτέμβρη.

Μετά την απελευθέρωση έπιασε δουλειά στο “Ριζοσπάστη” και από τον Αύγουστο του 1947 έως το κλείσιμο της εφημερίδας ανέλαβε αρχισυντάκτης, εκδότης και διευθυντής. Το 1948 συνελήφθη και παραπέμφθηκε συνολικά σε 28 δίκες για αδικήματα Τύπου. Καταδικάστηκε σε διάφορες ποινές, από τις οποίες μία φορά σε θάνατο, τον Οκτώβριο του 1948. Άλλη μία φορά καταδικάστηκε σε θάνατο, το 1949 για παράβαση του Γ’ Ψηφίσματος. Οι θανατικές καταδίκες δεν πραγματοποιήθηκαν, ύστερα από έντονες διαμαρτυρίες της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης. Το 1950 οι θανατικές ποινές μετατράπηκαν σε ισόβια και τελικά αποφυλακίστηκε τον Ιούλιο 1954.

Πρώτη φορά βουλευτής Αθηνών εξελέγη το 1951 με την ΕΔΑ, αν και φυλακισμένος. Μετά την αποφυλάκισή του εκλέχτηκε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της ΕΔΑ και ανέλαβε οργανωτικός γραμματέας της. Τον Δεκέμβριο του 1956 ανέλαβε τη διεύθυνση της “Αυγής”. Αυγή». Το 1958 συνελήφθη με την κατηγορία της κατασκοπίας και καταδικάστηκε. Αποφυλακίστηκε το 1962, ύστερα από τις έντονες αντιδράσεις της ελληνικής και της διεθνούς κοινή γνώμης. Στις εκλογές του 1961 εξελέγη και πάλι βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ, παρά το γεγονός ότι και πάλι βρισκόταν στη φυλακή.

Αμέσως μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 συνελήφθη μαζί με άλλους πολιτικούς ηγέτες και κρατήθηκε στου Γουδή, στο Πικέρμι, στη Γενική Ασφάλεια, στη Γυάρο, στο Παρθένι Λέρου και τέλος στον Ωρωπό, απ’ όπου αποφυλακίστηκε το 1971. Συνολικά, ο Μανωλης Γλέζος καταδικάστηκε 28 φορές για την πολιτική του δραστηριότητα, από τις οποίες τρεις φορές σε θάνατο και παρέμεινε στις φυλακές 11 χρόνια και 5 μήνες και άλλα 4 χρόνια και έξι μήνες. Παρέμεινε, δηλαδή, κρατούμενος (φυλακή και εξορία) 16 χρόνια σε όλη τη ζωή του. Το 1968 καταδίκασε την εισβολή των Σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία, αποκόπτοντας έτσι τους δεσμούς του με το ΚΚΕ.

Μετά τη Μεταπολίτευση εργάστηκε για την ανασυγκρότηση της ΕΔΑ, της οποίας διετέλεσε γραμματέας ως το 1985 και πρόεδρος από το 1985 έως το 1989. Παράλληλα, συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Το 1981 εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών, το 1984 ευρωβουλευτής και το 1985 βουλευτής Β’ Πειραιά.

Στις δημοτικές εκλογές του 1986 εξελέγη κοινοτάρχης Απειράνθου, του χωριού όπου γεννήθηκε, και εισήγαγε τον θεσμό της Άμεσης Δημοκρατίας στη λήψη και την εκτέλεση των αποφάσεων. Στις νομαρχιακές εκλογές του 2002 κατήλθε επικεφαλής του συνδυασμού «Ενεργοί Πολίτες» για τη διευρυμένη Νομαρχία Αθηνών-Πειραιώς, που υποστηρίχθηκε από τον Συνασπισμό και εξελέγη νομαρχιακός σύμβουλος, ενώ ο συνδυασμός του συγκέντρωσε το 11% των ψήφων. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Πάρου, επικεφαλής του συνδυασμού «Κίνηση Ενεργών Πολιτών Πάρου».

Επέστρεψε στην κεντρική πολιτική σκηνή το 2012, όταν στις διπλές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου εκλέχτηκε βουλευτής Επικρατείας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις 25 Μαΐου του 2014 εξελέγη ευρωβουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ – με βασική αποστολή να κάνει γνωστό στην Ευρώπη το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων στην Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ τον πλήγωσε όταν το 2015 αναγκάστηκε να υπογράψει το τρίτο Μνημόνιο- κι έκτοτε του ασκούσε κριτική, ενίοτε σκληρή. Ωστόσο, όπως είχε πει ο Νίκος Βούτσης, για τον Μανώλη Γλέζο, «ως πολιτικός της Αριστεράς είναι ένας πολιτικός που εκπέμπει την ανάγκη για ηγεμονία, για σύνθεση, για ενότητα, για συνύπαρξη, όχι για διχασμό».

Στην ομιλία του εκείνο το καλοκαίρι του 2017 ο ήδη 95χρονος Μανώλης Γλέζος έλεγε στους συντρόφους του: «θα σας κυνηγάει η ύπαρξή μου, για να κάνετε αυτό που πρέπει να κάνετε! Μη νομίζετε ότι θα γλιτώσετε από μένα ποτέ».

Ο πολιτικός κόσμος αποχαιρετά τον Μανώλη Γλέζο

Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος εξέφρασε τα συλλυπητήρια και αποχαιρέτησε τον Μανώλη Γλέζο.  Για έναν γενναίο άνθρωπο, σύμβολο της αντίστασης κατά του ναζισμού, ασυμβίβαστο υπερασπιστή της κοινωνικής δικαιοσύνης και αγνό πατριώτη, κάνει λόγο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου στο συλλυπητήριο μήνυμά της για τον θάνατο του Μανώλη Γλέζου.

Ειδικότερα στο μήνυμά της η Πρόεδρος επισημαίνει: «Ένας γενναίος άνθρωπος, ένα σύμβολο της αντίστασης κατά του ναζισμού, ένας ασυμβίβαστος υπερασπιστής της κοινωνικής δικαιοσύνης, έφυγε σήμερα από κοντά μας. Ο Μανώλης Γλέζος, ο αγνός πατριώτης με όλη τη σημασία της λέξης, ο δυναμικός και ευαίσθητος πολίτης μέχρι το τέλος της πολυκύμαντης διαδρομής του, θα παραμείνει στη μνήμη μας ως μια εμβληματική μορφή της σύγχρονης ιστορίας μας. Στην οικογένειά του και όσους συμπορεύτηκαν μαζί του εκφράζω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια».

«Θα μείνει στην αιωνιότητα ως ένα σύμβολο αγωνιστή, που ήξερε να θυσιάζεται για τους ανθρώπους» σημειώνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας σε μήνυμά για το θάνατο του Μανώλη Γλέζου.

Ολόκληρο το μήνυμα του Αλ. Τσίπρα: «Γενναίος, όρθιος, μαχόμενος μέχρι την τελευταία στιγμή, ο Μανώλης Γλέζος έφτασε στο τέλος μιας μοναδικής διαδρομής. Η Ελλάδα, η Δημοκρατία, η κοινωνική δικαιοσύνη, έχασαν έναν σπουδαίο μαχητή της πρώτης γραμμής. Η ανθρωπότητα έχασε τον άνθρωπο που πρώτος σήκωσε ανάστημα στο ναζισμό, ταπεινώνοντας τη σημαία του Χίτλερ. Η Αριστερά, όλοι μας, νιώθουμε σήμερα ορφανοί. Αλλά και τυχεροί που πορευτήκαμε μαζί του. Ο Μανώλης Γλέζος θα μείνει στην αιωνιότητα ως ένα σύμβολο αγωνιστή, που ήξερε να θυσιάζεται για τους ανθρώπους. Καλό σου ταξίδι, σύντροφε Μανώλη!».

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε ότι «το έθνος χαμηλώνει τις σημαίες του για να περάσει ένας μεγάλος Έλληνας». «Ο Μανώλης Γλέζος εκπροσώπησε μία γενιά που δεν λύγισε και δεν υποτάχθηκε. Μαζί με όλους τους Έλληνες, σκύβω με σεβασμό το κεφάλι στη μνήμη του. Και εκφράζω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του».

Το έθνος χαμηλώνει τις σημαίες του για να περάσει ένας μεγάλος Έλληνας. Ο Μανώλης Γλέζος εκπροσώπησε μία γενιά που δεν λύγισε και δεν υποτάχθηκε. Μαζί με όλους τους Έλληνες, σκύβω με σεβασμό το κεφάλι στη μνήμη του. Και εκφράζω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του. pic.twitter.com/z2XeWCyU9A

— Prime Minister GR (@PrimeministerGR) March 30, 2020

Αλλά και ο Γιάνης Βαρουφάκης αποχαιρέτησε τον Μανώλη Γκλέζο γράφοντας: «Ο Μανώλης Γλέζος μας άφησε σε μια σκληρή στιγμή για τους αδύναμους του κόσμου για τους οποίους έδωσε  αγώνα πατριωτικό & διεθνιστικό. Εν ζωή ενέπνευσε από τον Πικάσο μέχρι την τελευταία επαναστάτρια. Από σήμερα θα εμπνέει τους επόμενους να δίνουν ξανά & ξανά τον ίδιο καλό αγώνα».

Ο Μανώλης Γλέζος μας άφησε σε μια σκληρή στιγμή για τους αδύναμους του κόσμου για τους οποίους έδωσε αγώνα πατριωτικό & διεθνιστικό. Εν ζωή ενέπνευσε από τον Πικάσο μέχρι την τελευταία επαναστάτρια. Από σήμερα θα εμπνέει τους επόμενους να δίνουν ξανά & ξανά τον ίδιο καλό αγώνα.

— Yanis Varoufakis (@yanisvaroufakis) March 30, 2020

         
Η ανακοίνωση του ΚΚΕ: 
        
«Έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών, σε ηλικία 98 ετών, ο αγωνιστής της Αντίστασης Μανώλης Γλέζος. Ο Μανώλης Γλέζος, μαζί με τον Λάκη Σάντα, τη νύχτα της 30ής προς 31η Μάη του 1941 κατέβασαν από την Ακρόπολη τη μισητή, χιτλερική σημαία, ενέργεια-σύμβολο της θαρραλέας αντίστασης του ελληνικού λαού. Την περίοδο της Κατοχής έδρασε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Συνελήφθη και καταδικάστηκε 3 φορές από τις ιταλικές και τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής. Μετά την απελευθέρωση ανέλαβε αρχισυντάκτης στον “Ριζοσπάστη”. Συλλαμβάνεται και δικάζεται το 1948. Όπως χιλιάδες αγωνιστές πέρασε χρόνια σε φυλακές, εξορίες, βασανιστήρια.

Τον Σεπτέμβρη του 1951, όντας φυλακισμένος, εκλέγεται βουλευτής με την ΕΔΑ. Αποφυλακίζεται το 1954 και το 1956 αναλαμβάνει διευθυντής της “Αυγής”, που λειτουργούσε ως εφημερίδα της ΕΔΑ. Φυλακίζεται ξανά από το 1958 έως το 1962. Το 1962 τιμήθηκε από τη Σοβιετική Ένωση με το Βραβείο Λένιν για την αντιστασιακή του δράση, τον αγώνα για την ειρήνη και την πάλη ενάντια στο φασισμό.

Το 1961 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ από το 8ο Συνέδριο του Κόμματος. Με την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος, στις 21 Απρίλη 1967, συλλαμβάνεται και κρατείται για 4 χρόνια στο Γουδή, στο Πικέρμι, στη Γενική Ασφάλεια (Χωροφυλακής), στη Γυάρο, στο Παρθένι Λέρου. Απελευθερώθηκε το 1971 από τον Ωρωπό. Αποχώρησε από το ΚΚΕ το 1968. Από το 1981 και έπειτα εκλέχτηκε βουλευτής και ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και αργότερα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετείχε δραστήρια στο Εθνικό Συμβούλιο για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων. Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένειά του».

Το μήνυμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ:

«Με μεγάλη θλίψη, αλλά με μεγάλη συγκίνηση και περηφάνια αποχαιρετούμε τον Μανόλη Γλέζο Εμβληματική φιγούρα του κομμουνιστικού κινήματος και της Αριστεράς, μέλος της ΟΚΝΕ και της ΕΠΟΝ,  στέλεχος και δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη στα δύσκολα χρόνια της τρομοκρατίας ενάντια στον λαό, ο Μ. Γλέζος δεν έμεινε στην ιστορία μόνο για την ηρωική πράξη του κατεβάσματος της σβάστικας από την Ακρόπολη, αλλά και για τη συνολική αντιστασιακή του δράση, για την οποία “τιμήθηκε” από το ελληνικό μετεμφυλιακό κράτος σε 28 καταδίκες (από τις οποίες 3 σε θάνατο) και 16 χρόνια φυλακές και  εξορίες.

Παρ’ όλα τα βάσανα δεν εγκατέλειψε ούτε στιγμή το μετερίζι των κοινωνικών αγώνων. Μαχητής στην περίοδο της πάλης κατά  των μνημονίων, αρνήθηκε να συμβιβαστεί με την υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ και να βάλει το λιθαράκι του στον ενταφιασμό του λαϊκού ΟΧΙ στο οποίο πίστεψε και για το οποίο πάλεψε. Ο Μ. Γλέζος έζησε όλη την μεγαλειώδη και τραγική πορεία και όλες τις αντιφάσεις της Αριστεράς. Δεν συμφωνούσαμε πάντα με τις επιλογές του, αλλά υπήρχε πάντα κάτι βαθύτερο στην στάση του, για το οποίο αγαπήθηκε από τον λαό. Το αγωνιστικό του φρόνημα, η τιμιότητα, η λαϊκότητα, το αδάμαστο πνεύμα του. Με αυτές τις σκέψεις αποχαιρετάμε τον “πρώτο αντάρτη” στην Ευρώπη, δίνοντας υπόσχεση ότι οι σημαίες θα σηκώνονται ψηλά, ώσπου ο κόσμος αυτός να απαλλαγεί από κάθε εκμετάλλευση, φτώχεια και καταπίεση!»