Ποικίλα (αλλά και αρκετά αντιφατικά) υπήρξαν τα σχόλια για την αποτίμηση της πορείας του Σταύρου Ψυχάρη, από το πρώτο μάλιστα άκουσμα της είδησης του θανάτου του πρώην εκδότη.

Ads

Έχει πάντως μια σημασία να παρατηρήσει κανείς πώς τοποθετήθηκαν επί του ζητήματος δημοσιογράφοι, οι οποίοι είτε συνεργάστηκαν μαζί του είτε παρακολούθησαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την πορεία από απλό ρεπόρτερ μέχρι πανίσχυρο επικεφαλής του ΔΟΛ αλλά και την πτώση του.

Σταχυολογώντας κάποιος όσα γράφτηκαν στα social media θα διαπιστώσει πως υπήρξαν κάποιοι που επεφύλαξαν θερμά λόγια για τον Στάυρο Ψυχάρη.

“Ο Σταύρος Ψυχάρης, επί πολλά χρόνια διευθυντής του Βήματος, που έβαλε τη σφραγίδα του στην εξέλιξη του ελληνικού Τύπου, πέθανε τη νύχτα στον ύπνο του σε ηλικία 77 χρόνων” σημείωσε μέσω  twitter o νυν διευθυντής του Βήματος, Αντώνης Καρακούσης.

Ads

Μέσω twitter έσπευσε να τον αποχαιρετήσει και ο αρθρογραφος των Νέων, Γιώργος Παπαχρήστος, γράφοντας: ” Καλό Ταξίδι αφεντικό. Σε ευχαριστώ πολύ για όλα”.

Από τη μεριά του, ο Ηλίας Κανέλλης σημείωσε σε άρθρο του στα Νέα: “Ο Σταύρος Ψυχάρης ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε τον Τύπο στην Ελλάδα. «Το Βήμα» επί των ημερών του γιγαντώθηκε, διευρύνθηκε και κατέκτησε την κορυφή, πουλώντας έγκυρη δημοσιογραφία, σοβαρή ανάλυση, στοχαστικές παρεμβάσεις των πιο πολυσυζητημένων πνευματικών ανθρώπων, γλωσσικό πλούτο και τυπογραφική αρτιότητα.

Ο θάνατος τον βρήκε αποτραβηγμένο, άρρωστο και ουσιαστικά ηττημένο. Η αυτοκρατορία της ενημέρωσης που έχτισε είχε καταρρεύσει. Για την κατάρρευση έφταιγαν πολλές και από τις επιλογές του ιδίου, όχι μόνο ο εχθρικός προς τη δημοσιογραφική αρτιότητα και την ανεξάρτητη δημοσιογραφία ΣΥΡΙΖΑ, που έκανε ό,τι μπορούσε για να οδηγήσει είτε στην υποταγή του ΔΟΛ στο εξουσιαστικό του πλάνο είτε στο κλείσιμό του.

Προτιμώ πάντως να τον θυμάμαι στην ακμή της δύναμής του, τότε που τον έτρεμαν οι πολιτικοί και οι συσκέψεις του «Βήματος» ήταν (όπως έλεγε γελώντας ο ίδιος) μια από τις πιο ισχυρές ανδρικές λέσχες της Αθήνας”.

Από την άλλη, υπήρξαν και αρκετοί που υπήρξαν πιο “ισορροπημένοι” αναφορικά με την αποτίμηση της πορείας του Σταύρου Ψυχάρη.

“.Αν θέλει κανείς να αξιολογήσει σωστά την μακρά πορεία του Σταύρου  Ψυχάρη στον χώρο του Τύπου, θα πρέπει να κάνει μια διάκριση: να ξεχωρίσει τον ρεπόρτερ δημοσιογράφο από τον εκδότη και μετέπειτα επιχειρηματία Ψυχάρη, ειδικώς την περίοδο Σημίτη μέχρι τον Τσίπρα. Μιλάμε για δυο διαφορετικές περιόδους” επεσήμανε μεταξύ άλλων σε άρθρο του στη Δημοκρατία ο Μανόλης Κοττάκης, προσθέτοντας παράλληλα:.”Ως δημοσιογράφος ο Σταύρος Ψυχάρης υπήρξε μεγάλος ρεπόρτερ. Τα κοφτά κείμενά του δημιούργησαν σχολή δημοσιογραφίας. Ως εκδότης-επιχειρηματίας δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον Χρήστο Λαμπράκη και επί των ημερών του ο ΔΟΛ άλλαξε χέρια”.

Επιπλέον, σε άλλο σημείο του κειμένου του υπογράμμισε ότι “το “καρεδάκι” στην πρώτη σελίδα μετά την υπογραφή της συμφωνίας Καραμανλή-Πούτιν θα είναι εκεί για να θυμίζει πως κάποιοι προειδοποιούν πρωθυπουργούς να μην ακολουθούν ανεξάρτητες πολιτικές”.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η Δήμητρα Κρουστάλλη στο iefimerida, γράφοντας στον επίλογο του άρθρου της: “Για όσους τον ζήσαμε από κοντά στο ρεπορτάζ, ήταν ένας πραγματικά σπουδαίος δημοσιογράφος! Έξυπνος, επινοητικός, μπροστά από τα γεγονότα. Την τελευταία φορά που τον είδα να ξαγρυπνά για την έκδοση της εφημερίδας, με το τηλέφωνο στο χέρι, ήταν το διάστημα από την παραίτηση Παπανδρέου μέχρι την επιλογή Παπαδήμου, στην πρωθυπουργία.

Η δεύτερη φάση ξεκίνησε με τον μεγάλο πλουτισμό, ο Ψυχάρης έγινε πιο απόμακρος. Τόσο που στο τέλος δεν καταλάβαμε, ούτε εμείς ούτε εκείνος, πόσο μακριά είχε φύγει πλέον από την πραγματικότητα που μας απειλούσε. Εμάς και μια ολόκληρη εποχή για τη δημοσιογραφία”.

Σε δικό της άρθρο στην ίδια ιστοσελίδα η Κατερίνα Ι. Ανέστη έγραψε μεταξύ άλλων: “Δεν θα ακούσεις ούτε μια ίδια ιστορία για τον Σταύρο Ψυχάρη. Νιώθεις ότι σου μιλάει ο κάθε ένας που τον γνώρισε ή τον έμαθε μέσα από την προσωπική του μυθολογία, για εκατοντάδες διαφορετικούς ανθρώπους. Ο θρυλικός δημοσιογράφος και εκδότης «έφυγε ήσυχος, στον ύπνο του». Και κατόρθωσε ακόμα και έτσι να εξοργίσει κάποιους…”.

Από την πλευρά του, ο Θανάσης Τσεκούρας σημειώνει σε κείμενό του στο ieidiseis:  “Η ζωή του, η άνοδος και η πτώση του Σταύρου Ψυχάρη, αποτελεί ένα εμβληματικό μυθιστόρημα για τα τελευταία 50 χρόνια της ιστορίας μας. Ενα μυθιστόρημα με σελίδες δόξας, έπους και επιτυχίας. Αλλά και σελίδες γκρίζες, σκοτεινές και δυσάρεστες.

Οσοι ενδιαφέρονται για τον τόπο, το μέλλον και τη δημοσιογραφία οφείλουν να σκύψουν και να ξαναδιαβάσουν την ιστορία αυτού του σύγχρονου μύθου. Με σεβασμό, αλλά κυρίως με ειλικρίνεια”.

Ο δε Γιώργος Λακόπουλος σε δικό του άρθρο στο eidiseis έγραψε:  “Ότι έφτασε να διεκδικεί και τελικά να αποκτήσει την ιδιοκτησία του ΔΟΛ, ήταν προϊόν εκείνης της περιόδου. Υποκινήθηκε από την επιθυμία του να μην βρεθεί ποτέ ξανά στο περιθώριο της επιχείρησης που θεωρούσε σπίτι του.

Χρηματοδοτήθηκε από την ισχύ που του έδωσε η επιτυχία του με το «Βήμα» την περίοδο Σημίτη. Όταν στα ΜΜΕ και σε ορισμένους κλάδους της οικονομίας έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, ο διευθυντής του «Βήματος» ήταν εύκολο να πλουτίσει. Ακολουθούσε απλώς τον ΔΟΛ στην άνοδό του. Αλλά στην πτώση τους, ο καθένας έπεσε μόνος”.

Σε άλλο σημείο του κειμένου του ανέφερε: “Ως διευθυντής προστάτευε τους δημοσιογράφους του από τις διαμαρτυρίες πολιτικών, όταν δυσφορούσαν για κάτι. Δεν υπέκυψε ποτέ στην πίεση του Ανδρέα Παπανδρέου, να του αποκαλύψει την προέλευση πληροφορίας του «Βηματοδότη» που τον αφορούσε προσωπικά.

Αν του ζητούσε πολιτικός να απολύσει συντάκτη θα απέλυε τον πολιτικό.

Όταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ως πανίσχυρος υπουργός Προεδρίας μίλησε για «διατεταγμένη δημοσιογραφία» μετά από δημοσίευμα, του έστειλε επιστολή: «Κύριε υπουργέ Το Βήμα προϋπήρχε υμών και θα υπάρχει και μετά από εσάς».

Το «Βήμα» υπάρχει και μετά τον Ψυχάρη. Αλλά δεν είναι το μεγάλο «Το Βήμα» του Ψυχάρη…”

Κείμενο για τον Σταύρο Ψυχάρη έγραψε και ο Νίκος Μπακουνάκης στη Lifo σημειώνοντας μεταξύ άλλων: “Ήταν αντιφατικός και αμφιλεγόμενος. Συνδέθηκε με τη χρυσή εποχή του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (ΔΟΛ) και της ναυαρχίδας του, της εφημερίδας «Το Βήμα της Κυριακής», κατά τις δεκαετίες 1980 και 1990. Αλλά ήταν και ο μοιραίος άνθρωπος για τον ΔΟΛ, αφού την άνοιξη του 2017 οδήγησε τον αιωνόβιο εκδοτικό οργανισμό, υπερχρεωμένο και κατασυκοφαντημένο, στην κατάρρευση και στη χρεοκοπία”.

Τέλος, υπήρξαν και κάποιοι που αντιμετώπισαν με μεγαλύτερη αυστηρότητα τα πεπραγμένα του Σταύρου Ψυχάρη, ανακαλώντας όσα έζησαν την εποχή της κατάρρευσης του ΔΟΛ.
.
“Ο Σταύρος ο Ψυχάρης ήταν ο άνθρωπος που βούλιαξε ό,τι σκαρί κυβερνούσε, αφού όμως είχε αδειάσει τα αμπάρια!

Η ναυαρχίδα (όπως αποκαλούσε το ΒΗΜΑ γιατί σ’ αυτό ήταν ο κυβερνήτης ουσιαστικά) έμπαζε νερά, το θωρηκτό «ΝΕΑ» ταξίδευε χωρίς πυξίδες και πλευρικά κι ένα πρωί έγινε το ρεσάλτο. Ο Ψυχάρης έφυγε, και τα καράβια ασφαλή πια, «έδεσαν» εκεί που «έπρεπε» να δέσουν: σε λιμάνι πλοιοκτήτη.

Ο Σταύρος Ψυχάρης ήταν ο άνθρωπος που δεν πλήρωσε ποτέ τους μισθούς που χρωστούσε στους «ναύτες» του, στους «μούτσους» και στους «υπαξιωματικούς» του, αλλά φρόντισε τους γαλονάδες και τους ημέτερους κι εκείνους που τώρα έσπευσαν να τον ευχαριστήσουν που τους είχε πετάξει τότε ένα κόκκαλο, όπως πετάνε στα καραβόσκυλα οι λοστρόμοι πριν τα «κλωτσήσουν» για να κάνουν χάζι. Και η Αυτοκρατορία πέρασε σε άλλη δυναστεία” ανέφερε σε άρθρο του στο Έθνος ο Νίκος Τζιανίδης.

Η δε πρώην πρόεδρος του ΕΟΕΑΠ, Ελένη Σπανοπούλου, έγραψε μέσω twitter: “Δημοσιογραφικό και για όσους καταλαβαίνουν… Ούτε το στερνό Αντίο δεν αξίζει! Να είναι βαρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει! Αυτό μόνο…”