Δεν ήταν εύκολο συναισθηματικά για την αδελφή του Παύλου Σιδηρόπουλου Μελίνα, αυτή η καταβύθιση στο ανέκδοτο υλικό του. Για τους υπόλοιπους ήταν ο «Πρίγκιπας της Ελληνικής ροκ»  για την ίδια ο αδερφός που έχασε πολύ νωρίς. Πήρε τα τετράδιά του, σκάναρε όλα του τα ποιήματα, συναισθάνθηκε τις αγωνίες του, ανακάλυψε ότι εκτός από το ταλέντο του στο τραγούδι ο Παύλος ήταν επίσης ένας ποιητής στον πυκνό λόγο του οποίου δεν περισσεύει λέξη. Μπορεί την αξία του στο τραγούδι να την είχαν παραδεχτεί πολλοί, από τον Δημήτρη Πουλικάκο έως τον Γιάννη Μαρκόπουλο, η ίδια όμως ήθελε πρωτού τα εκδώσει να σιγουρευτεί ότι δεν αγγίζουν μόνο την ίδια. Κι έτσι έγινε. Έτσι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου κι έχουμε στα χέρια μας το βιβλίο με τον τίτλο «Έχω μια θλίψη για τα μακρινά αριστουργήματα» από τις εκδόσεις Opportuna που της πρότεινε η φίλη του Παύλου ραδιοφωνική παραγωγός Θέκλα Τσελεπή που παρουσιάζεται σήμερα Παρασκευή στο Polis Art Cafe στις 8.00 μ.μ.

Ads

Στα ποιήματα και τα πεζά του στριφογυρίζει στην υπαρξιακή αγωνία που εκφράζουν και τα τραγούδια του μα με έναν άλλο τρόπο. Η ζωή, ο θάνατος, ο έρωτας η ηρωϊνη, το σύστημα, η ομορφιά, η τρυφερότητα, η μοναξιά, η μελαγχολία.

Ζήσαμε με τόση ένταση

την ώρα που αλλάζανε μορφές τα αγάλματα

και μείναμε σ’ένα άδειο μουσείο

τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Γιατί εκδίδετε τώρα αυτό το υλικό, 28 χρόνια μετά τον θάνατό του;

Ads

Τώρα το κατόρθωσα. Το 2011 που κάναμε το site και σκάναρα όλο το υλικό, άρχισα να το μελετάω πιο οργανωμένα. Κατά καιρούς συνεργαζόμουν με φιλολόγους για να μου πουν τη γνώμη τους. Τελικά κάλεσα μια οικογενειακή φίλη την Άννα η οποία μου έδωσε ώθηση . Μου είπε «Μελίνα είναι αριστουργήματα πρέπει να τα βγάλουμε». Ήταν αδερφός μου και δεν ήξερα αν έχω καθαρό βλέμμα. Κάναμε μια τετραμελή ομάδα και αρχίσαμε να τα διαβάζουμε.

image

Σας  ζόρισε συναισθηματικά η αναμόχλευση του υλικού;

Συναισθηματικά ήταν πολύ δύσκολο για μένα. Ένα κλάμα, ένας θαυμασμός…. Έμπαινα στον κόσμο του και ήταν μεγάλη συγκίνηση. Δεν ήξερα αν κάνω καλά. Δεν ήταν ο ίδιος παρόν να μου πει αν θέλει να δημοσιευθούν. Είχε εκφράσει κάποια στιγμή την επιθυμία να τα εκδώσει. Κάποια από αυτά ήταν και δακτυλογραφημένα. Δεν αφιέρωσε χρόνο όμως στην έκδοσή τους. Ήταν performer ο Παύλος. Αγαπούσε το πάλκο, τη ροκ.

Διαβάζοντας αυτό το υλικό ανακαλύψατε κάποιες άλλες πλευρές του;

Όχι κάτι καινούργιο. Είδα κάτι βαθύτερο όμως. Το βάθος της ψυχής του , το ταλέντο του. Ήταν πολύ ουσιαστικός σε ό,τι έγραφε σε ό,τι έλεγε. Όσο ζούσε δεν το είχα διαπιστώσει. Ένιωσα ότι ήταν πιο ταλαντούχος από όσο πίστευα.

image

Μοιραζόταν μαζί σας τα τραγούδια και τα ποιήματά του;

Όχι. Οι ζωές μας ήταν διαφορετικές. Δούλευα πολύ, είχα το παιδί δεν πήγαινα στο σπίτι συχνά. Με τη μητέρα μου τα συζητούσε. Της ζητούσε τη γνώμη της.

Τον ενθάρρυνε;

Πάντα. Ήταν μια γυναίκα με φοβερά ανοιχτό μυαλό. Έβλεπε φυσικά το ταλέντο του και έκανε βέβαια και χιούμορ πάνω σε αυτό. Όταν έκανε μαθήματα μουσικής ο Παύλος σε μεγάλη ηλικία, κάποια στιγμή σταμάτησε. Πήρε ο Ενιάν, ο δάσκαλός του τη μητέρα μου και της λέει: πείτε του να έρθει γιατί σταμάτησε; Είναι μεγάλο ταλέντο. Η μάνα μου τον βρίσκει και του λέει γιατί δεν συνεχίζεις; Της απάντησε: Ό,τι χρειάστηκα το πήρα. Ήξερε τι ήθελε ο Παύλος. Επίσης ο Μαρκόπουλος της μιλούσε με μεγάλο ενθουσιασμό. Τον ήθελε μαζί του.  Όμως ο Παύλος ήταν ένα με το ροκ.

Τι θυμάστε πιο έντονα από τη σχέση σας;

Παιδιά παίζαμε με τις ώρες αγορίστικα παιχνίδια. Παίζαμε πόλεμο κι έκανα τον τραυματία. Εκείνος με έπαιρνε στον ώμο να με σώσει. Όταν αγάπησε το ροκ εν ρολ με έβαζε να κάνω φιγούρες, με έκανε ντάμα του και με πετούσε ψηλά. Όταν πήγα γυμνάσιο εκείνος πήγε να σπουδάσει Θεσσαλονίκη. Μετά πήγα εγώ πανεπιστήμιο ήμουν οργανωμένη στην ΚΝΕ είχαμε ζωές διαφορετικές. Εκείνος ξενυχτούσε πολύ. Στα ενήλικα χρόνια μου η ζωή μας δεν ήταν κοινή.

image

Από όλη τη μυθολογία που δημιουργήθηκε γύρω από το άτομό του τι είναι αλήθεια για εσάς και τι ψέμα;

Όλα αλήθεια τα βλέπω. Είναι άξιος αυτού του μύθου αν και δεν του άρεσαν οι μύθοι. Όταν μαθαίναν οι μαθητές μου ότι είμαι αδελφή του Παύλου με έβλεπαν με έναν θαυμασμό. Θα σας πω ένα γεγονός. Δούλευα στη Γκράβα. Σε έναν μεγάλο διάδρομο διασταυρώνομαι με έναν παλιό μου μαθητή. Χαιρετιόμαστε, με προσπερνάει και φωνάζει κα Σιδηροπούλου, Σιδηρόπουλος!  Σταθερή αξία. Η γνησιότητα και η αγάπη του για αυτό που έκανε τον έκανε σημαντικό. Μιλούσε από την ψυχή του. Δεν έγραφε έτσι για να γράψει. Έγραφε για να μοιραστεί αυτά που ένιωθε κι αυτό οι νέοι το εισπράττουν αυτό.

Το ότι ήταν όμορφος έκτος των άλλων βοήθησε στον μύθο; Πως αισθανόταν σε σχέση με αυτό;

Είχε επίγνωση ότι ήταν όμορφος αλλά δεν τον επηρέασε σε τίποτα. Στο σπίτι κάθε Κυριακή είχαμε τραπέζι στην Έλλη Αλεξίου (αδερφή του παππού μας και της Γαλάτειας Καζατζάκη) και στον Μάρκο Αυγέρη.  Οι συζητήσεις που κάναμε  με την οικογένεια μας δεν είχαν σχέση με αυτά. Ούτε με την εξωτερική ομορφιά ούτε με τα χρήματα. Είχαμε άλλες αξίες, γι’αυτό ο Παύλος διαμόρφωσε αυτόν τον χαρακτήρα.  Ο ίδιος δεν ενδιαφερόταν για το τι θα φορέσει. Όταν ερωτεύτηκε άρχισε η κοπέλα του να φροντίζει τι θα φορέσει.

image

Μιλούσατε για την πολιτική; Τι έλεγε;

Δεν  εντασσόταν σε κόμματα. Δεν τον έπεισαν ποτέ. Έλεγε «Εγώ είμαι ανέντακτος αριστερός ψηφίζω ΚΚΕ και για την ασφάλεια θεωρούμαι επικίνδυνος.  Η ασφάλεια τον είχε υποπτευθεί ότι συμμετείχε στη 17 Νοέμβρη.

Η σχέση του με τις ουσίες με ποιον τρόπο σας επηρέασε;

Η μητέρα μας τα χρόνια εκείνα που ο Παύλος ήταν άσχημα, ήταν καθηλωμένη στο κρεβάτι. Η μητέρα μου ήθελε να με προστατεύσει συναισθηματικά από όλο αυτό. Όλοι προσπαθούσαμε κάτι να κάνουμε. Κι ο ίδιος το έβλεπε αλλά δεν είχε τη δύναμη να το ξεπεράσει.

Ποιους  ομότεχνους του θαύμαζε;

Τις Τρύπες από τους νεότερους, τον Πουλικάκο με τον οποίο είχε σχέση φιλική. Του άρεσε ο Ψαραντώνης , οι Κατσιμιχαίοι ο Παπάζογλου (του αφιέρωσε και ποίημα) και διάφοροι άλλοι. Τον Βαμβακάρη τον Τσιτάνη. Του άρεσαν οι ρεμπέτες.

Το αγαπημένο σας τραγούδι του;

Πολλά… «Το Βιβλίο των Ηρώων του τρόμου», το «Θάνατος» που είναι αυτοβιογραφικό, το «Εν κατακλείδι». 

Τι θα του λέγατε σήμερα αν ήταν εδώ;

Πόσο πολύ τον αγαπάω. Να του το μεταδώσω να το νιώσει, πόσο τον αγαπώ και πόσο τον αποδέχομαι. Αυτή είναι η ανάγκη μου.