O Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει καλά πως έχει ελάχιστες, έως ανύπαρκτες, πιθανότητες να περάσει η – θεσμικά ανύπαρκτη ακόμη – πρόταση της ΝΔ για την ψήφο των ελλήνων του εξωτερικού. Όπως το γνώριζε πολύ καλά και την περασμένη εβδομάδα, όταν υποσχόταν στους ομογενείς στην Αστόρια ότι το 2023 θα μπορούν να ψηφίσουν από εκεί που ζουν για να εκλέξουν κυβέρνηση στην Ελλάδα.

Το γνωρίζει διότι, πριν απ’ όλα, υπάρχει το Σύνταγμα και  υπάρχει επίσης η απλή αριθμητική. Το Σύνταγμα λέει ότι για να ισχύσει η νέα ρύθμιση που, με βάση το σχέδιο της κυβέρνησης, θα προσμετρά την ψήφο των ελλήνων του εξωτερικού στο τελικό εκλογικό αποτέλεσμα απαιτούνται 200 ψήφοι στη Βουλή. Η πολιτική πραγματικότητα λέει πως ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ λένε ξεκάθαρο «όχι» στην προσμέτρηση της ψήφου των αποδήμων στο τελικό αποτέλεσμα, καθώς στην πραγματικότητα συνιστά αλλοίωση του εκλογικού σώματος. Και η απλή αριθμητική λέει πως, από την στιγμή που ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, διαθέτουν συνολικά 101 βουλευτές, οι αναγκαίοι 200 ψήφοι δεν υπάρχουν, ανεξαρτήτως του τι θα πράξουν τελικά το ΚΙΝΑΛ (το οποίο εμφανίζεται ξανά διχασμένο), το MέΡΑ 25 του Γιάνη Βαρουφάκη (που κλίνει προς το μοντέλο ΝΔ) και η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου.

Παρά ταύτα, η κυβέρνηση επιμένει και στo σχέδιό της και στη, δήθεν, αναζήτηση συναινέσεων –εξ ου και η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού να ζητήσει συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς την επόμενη εβδομάδα. Ο πραγματικός όμως λόγος αυτής της επιμονής Μητσοτάκη δεν είναι ούτε η απόδοση εθνικών συμβολισμών στην ψήφο των ελλήνων του εξωτερικού, ούτε η εξεύρεση κοινών τόπων και συναινέσεων επί των ανοιχτών και μεγάλων θεσμικών ζητημάτων (εκλογικός νόμος, Προεδρική εκλογή). Είναι η πρόθεση αφενός να παίξει πολιτικό πόκερ και blame game στην υπόθεση της ψήφου των ομογενών εμφανίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ απομονωμένο και χρεώνοντάς του το ναυάγιο και, αφετέρου, να πιέσει το Κίνημα Αλλαγής κυρίως στην κατεύθυνση της κατάργησης της απλής αναλογικής.

Σ’ αυτή την επιχείρηση έχει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δύο μεγάλα προβλήματα: Το ένα είναι o… Γιώργος  Γεραπετρίτης και το άλλο ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο υπουργός Επικρατείας και συνταγματολόγος Γιώργος Γεραπετρίτης έχει επιστημονική άποψη πολύ εγγύτερη με εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ από αυτήν της ΝΔ. Είναι η άποψη που λέει πως πρέπει μεν να δοθεί δυνατότητα ψήφου από τον τόπο διαμονής τους στους έχοντες την ελληνική ιθαγένεια, αλλά με περιορισμούς που θα διασφαλίζουν το στοιχείο του πραγματικού δεσμού με τη χώρα – δηλαδή είτε με κριτήρια ως προς τον χρόνο παραμονής τους εκτός συνόρων, είτε με την μη προσμέτρηση της ψήφου τους στο εκλογικό μέτρο.

Η θέση αυτή έχει αποτυπωθεί και στην Έκθεση της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) του 2017 στην οποία μετείχε ως συντάκτης ο κ. Γεραπετρίτης, ενώ κατά τις πληροφορίες έχει διατυπωθεί και από τον ίδιο στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και είναι προφανώς μια θέση που κάνει πολύ πιο δύσκολη την προσπάθεια του Μαξίμου να εμφανίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως τον παράγοντα που τορπιλίζει την ψήφο των ομογενών.

Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι, από την πλευρά του, ο ένας εκ των τουλάχιστον δύο βουλευτών του ΚΙΝΑΛ που έχει καταστήσει σαφές πως δεν θα ψηφίσει αλλαγή του άρθρου 54 του συντάγματος με τρόπο τέτοιο που να αλλάζει την αναγκαία πλειοψηφία των 200 ψήφων για άμεση κατάργηση της απλής αναλογικής. Ο δεύτερος είναι ο Χάρης Καστανίδης και οι τελευταίες πληροφορίες φέρουν αμφότερους να διαφωνούν και στο σχέδιο για προσμέτρηση της ψήφου των ομογενών στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι δεδομένο ότι θα πιέσει εκ νέου την Φώφη Γεννηματά να συναινέσει στην άμεση κατάργηση της απλής αναλογικής μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης. Όπως και ότι θα της ζητήσει να ελέγξει την Κοινοβουλευτική της Ομάδα στο θέμα της ψήφου των ομογενών, όπου η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ έκανε στροφή 180 μοιρών σε σχέση με την παλαιά θέση του ΠΑΣΟΚ και συντάσσεται πλέον με την κυβερνητική γραμμή. Οπερ, είναι προφανές ότι στην «γωνία» θα βρεθεί για μια ακόμη φορά η Φώφη Γεννηματά. Με ανοιχτό πολιτικό ερώτημα εάν θα καταφύγει στην κομματική πειθαρχία κι εάν ο Γιώργος Παπανδρέου θα «υπακούσει»…