«Εχουν αυταπάτες ή εθελοτυφλούν όσοι πιστεύουν ότι η κατάσταση είναι πολιτικά ανατάξιμη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ», δήλωσε ο Νίκος Βούτσης, μιλώντας στο Action 24.

Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής έκανε επίθεση «στην καθημερινή ρητορική του προέδρου και στελεχών» του ΣΥΡΙΖΑ που εξαντλείται «είτε σε ατάκες περί καθαρών χεριών ή περί αυλικών των servicers και των τραπεζών», είτε «σε ένα ρηχό επικοινωνιακό εντυπωσιασμό και σε εχθροπάθεια».

Ο κ. Βούτσης πρόσθεσε ότι «ένδειξη της αμετροέπειας είναι και η συνεχής χρήση, ως όπλο εναντίον όσων αμφισβήτησαν τη νέα ηγεσία, του ονόματος, της πολιτικής οντότητας και της ερμηνείας για δήθεν στήριξη του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ». «Παρότι είναι βαριά η έκφραση που χρησιμοποίησε ο Στέλιος Κούλογλου, το ‘’Επάγγελμα Τσίπρας’’ αποτελεί μόνιμο καταφύγιο για ορισμένους».

Ολόκληρη η στιχομυθία τους δημοσιογράφους του σταθμού:

Γιώργος Πιέρρος: «Επειδή γίνεται και μια συζήτηση έντονη -κι εσείς την έχετε παρακολουθήσει, εσείς άλλωστε ξέρετε και τον Αλέξη Τσίπρα πολύ πριν γίνει Πρωθυπουργός και πολύ πριν καν ο ίδιος το φανταστεί- είδα ότι ο κύριος Κασσελάκης λέει ότι “ο Αλέξης Τσίπρας είναι εδώ, εδώ είναι το κόμμα του, εδώ είναι ο χώρος του”. Τελικά ο Αλέξης Τσίπρας σε ποιόν ανήκει; Επειδή έχει ιδρυτικά χαρακτηριστικά -με όρους πολιτικής ηγεμονίας, όταν υπήρξε διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ- βλέπουμε ότι ο κύριος Κασσελάκης λέει ότι “ο Αλέξης Τσίπρας είναι εδώ, Ο Τσίπρας είμαστε εμείς, οι άλλοι δεν είναι”. Το λέω απλά. Τελικά, πού είναι ο Αλέξης Τσίπρας; Σε ποιον ανήκει;»

Νίκος Βούτσης: «Εγώ θα το πω ακόμα πιο απλά: ο Αλέξης Τσίπρας και η διαδρομή του και η ιστορία του, που συνυπήρξαμε και που συνεργαστήκαμε πάντοτε με την ηγεσία του, όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια, ανήκει κάθε φορά στα όρια της δικής του ρητορικής, ή της δικής του σιωπής. Οπωσδήποτε έχει πάρει μια θέση ευθύνης, έχει καθίσει δίπλα, έτσι ώστε το κόμμα να βρει τη βηματισιά του. Μέχρι εκεί. Το τι λέει ο κύριος Κασσελάκης, έχει ερμηνεία. Και επίσης θα είμαι αυστηρός -»

Γιώργος Πιέρρος: «Τι ερμηνεία έχει;»

Νίκος Βούτσης: «Η ερμηνεία είναι ότι όπως έγινε και η εκλογή του νυν προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ερχόταν (sic) πάρα πολλοί σύντροφοι, φίλοι για να ψηφίσουν -είτε καινούριοι, είτε παλαιοί- και λέγανε “σύντροφε Βούτση ψηφίζουμε τον Αλέξη, για αυτό ήρθαμε να ψηφίσουμε Κασσελάκη”, χωρίς να φταίει ο Αλέξης για αυτό. Είχε δημιουργηθεί μια εντύπωση επικοινωνιακά – και όχι μόνο, θυμηθείτε ότι μας συστήθηκε ο σύντροφος πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης, του κόμματος τώρα, του ΣΥΡΙΖΑ, μας συστήθηκε ως “φυτευτός” από τον Αλέξη Τσίπρα στο διαρκές συνέδριο. Δεν ήταν τυχαία αυτά. Είχε πει μια βαριά έκφραση ο Στέλιος Κούλογλου, θα την χρησιμοποιήσω όμως γιατί την εννοώ: υπάρχει επάγγελμα “Τσίπρας” μέσα στην Αριστερά. Δηλαδή ότι υπάρχουν αρκετά στελέχη -αυτό το βλέπουμε ολοφάνερα- που αξιοποιώντας το μεγάλο κύρος το οποίο έχει -είχε και είναι νέος άνθρωπος ο Αλέξης Τσίπρας, δηλαδή όλοι βλέπουν πως θα έχει ένα μέλλον, λένε ότι “εμείς είμαστε με τον Τσίπρα, όλοι οι άλλοι τον υπονομεύουν”, προσέξτε…»

Δημήτρης Τάκης: «Υπάρχουν και κάποιοι που είναι στο δικό σας κόμμα σήμερα, που λένε ότι ο κύριος Τσίπρας φταίει που εξελέγη ο κύριος Κασσελάκης, διότι όλα τα στελέχη του τον στήριξαν. Έχετε ακούσει τι λέει ο κύριος Σκουρλέτης και τι λένε κι άλλοι».

Νίκος Βούτσης: «Αυτό είναι μια λεπτομέρεια, ως προς το κύριο ζήτημα. Και το κύριο ζήτημα είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας, η διαδρομή του -όπως και όλων η διαδρομή μας- ανήκει στη συλλογική προσπάθεια και έχει τον απέραντο σεβασμό όλων μας. Δεν δέχομαι το απίστευτο bullying το οποίο έγινε και προετοίμασε το έδαφος, εναντίον όλων των παλαιότερων στελεχών και τώρα και των νεότερων, ότι τάχατές μου (sic) όλοι αυτοί -που κυβερνήσαν με τον Τσίπρα- υπονομεύαν τον Τσίπρα και έρχονται κάποιοι άλλοι με τα “καθαρά χέρια” που είπατε. Αυτά δεν έχουν σχέση, όχι με την Αριστερά, δεν έχουν σχέση ούτε με τον ορθό λόγο. Είναι ένας φανατισμός. Παράγει εχθροπάθεια και αυτό ήταν στο σημείο που έγινε η ρήξη. Το σημείο για το οποίο έγινε η ρήξη, δεν είναι μόνο – ούτε κυρίως τα πολιτικά, για να συνεννοούμαστε».

Δημήτρης Τάκης: «Αλλά;»

Νίκος Βούτσης: «Είναι ο ψυχικός διχασμός, η διαφορά στον πολιτισμό, στην αισθητική, στον τρόπο συμπεριφοράς – όχι όλων από την άλλη πλευρά, προς Θεού, μιας μικρής μερίδας, που όμως έχει πάρει το πάνω χέρι».