Συνεχίζουν την απεργία πείνας τους οι 237 μετανάστες που βρίσκονται από τα ξημερώματα της Παρασκευής σε κτίριο της οδού Ηπείρου, καθώς και οι 50 στην Θεσσαλονίκη, υπογραμμίζοντας ότι θα συνεχίσουν τον αγώνα τους μέχρι να δικαιωθούν.

Ads

Οι 22 μετανάστες που στεγάζονταν σε χώρους αλληλεγγύης στην Αθήνα, μεταφέρθηκαν και αυτοί στο κτίριο της οδού Ηπείρου.

Την υγειονομική κατάσταση των μεταναστών έχουν αναλάβει οι Γιατροί του Κόσμου και άλλες ΜΚΟ, που έχουν μεταφέρει χημικές τουαλέτες και ντουζιέρες, ενώ γιατροί έκαναν προληπτικές εξετάσεις στους απεργού πείνας. Σε αντίσκηνα, που έχουν στηθεί στον προαύλιο χώρο του κτιρίου, ζουν 104 άνθρωποι, ενώ οι υπόλοιποι 123 παραμένουν στον πρώτο όροφο και στο ημιυπόγειο του κτιρίου. Δύο εκ των μεταναστών κοιμούνται κάτω από τραπέζι στην αυλή σκεπασμένοι με νάιλον.

Μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Πέτρος Γιώτης, μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης, σχολιάζοντας το γεγονός ότι πολλοί αναγκάζονται να μένουν σε αντίσκηνα, κατήγγειλε τους αρμόδιους για προσπάθεια εκβιασμού των μεταναστών: «Δεν ανοίγουν τις υπόλοιπες αίθουσες του κτιρίου σε μια ένδειξη εκβιασμού προς τους απεργούς πείνας, προκειμένου να καταβληθούν και να τα παρατήσουν», και συμπλήρωσε: «το ηθικό τους είναι υψηλό και περιμένουμε να καμφθεί η αδιαλλαξία της κυβέρνησης, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους».

Πρόθεση των μεταναστών, σύμφωνα με τον κ. Γιώτη, είναι να συνεχίσουν τον αγώνα τους μέχρι να δικαιωθούν, ενώ σχετικά με την 15θήμερη διορία που τους έχει δοθεί για την χρήση του κτιρίου ανέφερε: «Σε απεργούς πείνας δεν βάζεις dead line. Το dead line το βάζει το κορμί τους. Μετά από 15 ημέρες αυτοί οι άνθρωποι θα είναι σε 20 ημέρες απεργίας πείνας. Ας έρθουν να τους βγάλουν βιαίως, αλλά να φέρουν και 237 φέρετρα».

«Επιτακτική η ανάγκη αλλαγής του μεταναστευτικού νόμου»

Στο μεταξύ, σε ανακοίνωσή της με αφορμή την απεργία πείνας των μεταναστών, η μη κυβερνητική οργάνωση «ΑΙΤΗΜΑ», υπογραμμίζει τα σοβαρά προβλήματα του μεταναστευτικού νόμου Ν.3386/2005 του πρώην υπ. Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλου.

Το 2005 και το 2007 η Πολιτεία προχώρησε «σε περιορισμένες τακτοποιήσεις της διαμονής αλλοδαπών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες μετανάστες, που διαμένουν, εργάζονται και έχουν δημιουργήσει δεσμούς με τη χώρα, να παραμένουν παράνομοι. Η Πολιτεία αρνείται να αναγνωρίσει το γεγονός ότι οι μετανάστες αυτοί έχουν πλέον καταστεί τμήμα της ελληνικής κοινωνίας και τους κρατά στην παρανομία, πράγμα που έχει σοβαρές επιπτώσεις τόσο στους ίδιους όσο και στην ελληνική κοινωνία».

Η «ΑΙΤΗΜΑ» τονίζει ότι η εξάρτηση της ανανέωσης της άδειας παραμονής από την υποβολή υψηλού αριθμού ενσήμων (αξίας περίπου 2.600 ευρώ ετησίως) έχουν ως αποτέλεσμα μετανάστες, οι οποίοι διέθεταν άδεια παραμονής, να καταλήγουν μαζί με τις οικογένειές τους παράνομοι. «Το γεγονός αυτό επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις σε αυτούς και τα μέλη της οικογένειάς τους, ιδιαίτερα στα παιδιά τα οποία είτε έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, είτε φοιτούν σε ελληνικό σχολείο». Ήδη εκτιμάται ότι 80.000 περίπου μετανάστες να έχουν χάσει την άδεια παραμονής τους και ο αριθμός τους μπορεί να διπλασιασθεί έως το τέλος του 2011.

Πέρα από τους 300 μετανάστες που αιτούν νομιμοποίηση όσων μεταναστών ζουν χρόνια στην Ελλάδα, η οργάνωση «ΑΙΤΗΜΑ» επισημαίνει και το σοβαρό πρόβλημα των δεκάδων προσφύγων από Ιράν, Αφγανιστάν και Παλαιστίνη. Αυτοί έχουν προχωρήσει εδώ και εβδομάδες σε απεργία πείνας στα Προπύλαια και στο κτίριο του ΕΜΠ στην οδό Πατησίων, διαμαρτυρόμενοι για τη μη εξέταση αιτημάτων για πολιτικό άσυλο, την εντεινόμενη εξαθλίωση των προσφύγων και τις ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον τους.

Όπως σημειώνει η «ΑΙΤΗΜΑ», «η κυβέρνηση τον Οκτώβριο 2009 εξήγγειλε τη ριζική αναμόρφωση του συστήματος ασύλου. Ωστόσο, και παρά τις νομοθετικές αλλαγές που συντελούνται, μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία ουσιαστική μεταβολή της κατάστασης. Εξαγγέλλονται νέοι θεσμοί -αναμορφωμένες επιτροπές προσφυγών, επιτροπές προσφύγων, υπηρεσία ασύλου, κέντρα πρώτης υποδοχής, κέντρα φιλοξενίας- αλλά η ενεργοποίησή τους απαιτεί σημαντικές επενδύσεις. Με δεδομένα τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, τις αδυναμίες της δημόσιας διοίκησης στην απορρόφηση και διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων και την αποδυνάμωση της ήδη προβληματικής κρατικής μηχανής λόγω της πολιτικής μείωσης των κρατικών δαπανών, είναι άγνωστο εάν και πότε θα ενεργοποιηθούν οι θεσμοί αυτοί».

Το αποτέλεσμα είναι «τον τελευταίο καιρό να παρατηρείται κλιμάκωση των διαμαρτυριών των προσφύγων. Μετά από πολυετή ταλαιπωρία και καθώς αισθάνονται ότι εμπαίζονται από όλες τις πλευρές, ακόμη και από αυτούς που δηλώνουν ότι τους υποστηρίζουν, καταφεύγουν πλέον στο έσχατο μέσο, στην απεργία πείνας προκειμένου να διεκδικήσουν τα θεμελιώδη δικαιώματά τους».

Σχολιάζοντας τη χρήση βίας από ΜΑΤ, κατά των απεργών πείνας με ραμμένα στόματα και των οικογενειών τους, η «ΑΙΤΗΜΑ» προσθέτει: «Το ζήτημα των προσφύγων δεν μπορεί να επιλυθεί με τη χρήση βίας, ούτε με την εκπόνηση σχεδίων αμφίβολης αποτελεσματικότητας, αλλά με άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις που θα βασίζονται στην τήρηση του διεθνούς προσφυγικού δικαίου και θα διασφαλίζουν τα δικαιώματά τους».