«Η Zackie ζει, τσακίστε τους ναζί» ήταν το σύνθημα που φώναζε και ξαναφώναζε το πλήθος κόσμου που συγκεντρώθηκε σήμερα στην οδό Γλάδστωνος, για αποτίσει φόρο τιμής στον οροθετικό ακτιβιστή της LGBTQ κοινότητας, Ζακ Κωστόπουλο, ο οποίος έναν χρόνο πριν λιντσαρίστηκε μέχρι θανάτου στο σημείο.

«Η κανονικότητά σας βρωμάει αίμα», «Αυτό είναι σωστό, κλοτσιές με 12ποντα να βάλετε μυαλό», «Μία τζαμαρία κοστίζει μια ζωή, σε αυτή την κοινωνία την ομοφοβική», ήταν επίσης κάποια από τα συνθήματα που άκουγε κανείς έξω από το κοσμηματοπωλείο όπου ο Ζακ Κωστόπουλος θα δεχόταν τις φονικές κλωτσίες του ιδιοκτήτη του καταστήματος κι ενός μεσίτη αλλά και 8 αστυνομικών, σε κοινή θέα. 

Στη συγκέντρωση που συνεχίστηκε με διαδήλωση προς το Σύνταγμα, ειχε καλέσει η πρωτοβουλία Justice For Zak/Zackie και η ανοιχτή συνέλευση για τον Ζακ/τη Zackie.

* ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ζακ… τους περιμένει ένα φίδι μες τον ύπνο τους

Στο κάλεσμα τους αναφέρονταν τα εξής:

Ένας χρόνος χωρίς δικαιοσύνη. Ένας χρόνος αγώνα

Στις 21 Σεπτεμβρίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που ο φίλος μας ο Ζακ, η αδερφή μας η Zackie δολοφονήθηκε άγρια από ιδιοκτήτες και αστυνομικούς στην οδό Γλαδστωνος μπροστά σε δεκάδες καλωδιωμένα φαντάσματα που δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν αυτή τη βαρβαρότητα.

Πέρασε ένας χρόνος με ψέματα, προσβολές και τυμβωρυχίες. Ο Ζακ, περήφανο μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, οροθετικός, genderqueer, drag queen, αντιφασίστας και μαχητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δολοφονήθηκε από όλα αυτά που πολεμούσε όσο ζούσε. Από τον κοινωνικό εκφασισμό, το ρατσισμό, την ομοφοβία, τη θεσμική βία και την κοινωνική απάθεια. Πρώτα στην κοινωνική αρένα της Γλάδστωνος κι έπειτα στη μιντιακή αρένα.

Βγήκαμε από την πρώτη μέρα στο δρόμο για να εκφράσουμε την οργή και τη θλίψη μας για τη δολοφονία, να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας να ζούμε όπως θέλουμε, χωρίς φόβο και ντροπή. Γνωρίζουμε καλά ότι η πρόθεση των φορέων εξουσίας ήταν να χαθεί αυτή η απώλεια μέσα στη λάσπη και τη λήθη. Έκαναν ότι μπορούσαν για να συγκαλύψουν τις ευθύνες, να ενοχοποιήσουν και να στιγματίσουν το θύμα. Δεν τα κατάφεραν γιατί χιλιάδες άνθρωποι αντέδρασαν και δεν αποδέχτηκαν τη φρίκη ως «κανονικότητα». Το αίτημα για απόδοση δικαιοσύνης έγινε παγκόσμια καμπάνια, ένα αίτημα που παραμένει ανεκπλήρωτο αλλά ενεργό.

Ένα χρόνο μετά όλοι οι δολοφόνοι – αφεντικά και αστυνομικοί – κυκλοφορούν ελεύθεροι και ανενόχλητα σκορπούν το ρατσιστικό τους δηλητήριο εις βάρος του νεκρού αδερφού μας και του κινήματος αλληλεγγύης. Παρέα με το δολοφόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το δολοφόνο του Παύλου Φύσσα, τους βασανιστές του Βαγγέλη Γιακουμάκη, με τους γυναικοκτόνους, τους βιαστές, τους ναζί της εγκληματικής συμμορίας και τους θεσμικούς τους προστάτες προκαλούν τρόμο, ασχημαίνουν την πραγματικότητα και περιορίζουν τον ορίζοντα μας.

Την ίδια στιγμή η αστυνομική καταστολή οξύνεται με τη στρατιωτικοποίηση ολόκληρων περιοχών, τις εκκενώσεις αυτοοργανωμένων δομών, τις διώξεις εις βάρος προσφυγισσών/ων, τις σχεδόν καθημερινές μισογυνικές και ομοφοβικές επιθέσεις από άνδρες της Αστυνομίας σε υποκείμενα που δεν εκπληρώνουν το φαντασιακό της «αρρενωπότητας». Η πολιτική εξουσία απροκάλυπτα κλείνει το μάτι στην αστυνομική αυθαιρεσία και διογκώνει το μηχανισμό της ατιμωρησίας μέσω της φάμπρικας των ανέξοδων ΕΔΕ, όπως η ΕΔΕ για τη δολοφονία του Ζακ που ακόμα δεν έχει επικυρωθεί χάρη στις χυδαίες μεθοδεύσεις της νομικής εκπροσώπησης των αστυνομικών και με τη συνένοχη ανοχή της φυσικής και πολιτικής ηγεσίας της Αστυνομίας.

Σ’ ένα περιβάλλον φασιστικών – ρατσιστικών επιθέσεων, έμφυλης βίας, διάχυτης ομοφοβίας και τρανσφοβίας, τοξικοφοβίας και κανιβαλισμού που μετράμε καθημερινά τραυματισμένα, βιασμένα, κακοποιημένα, εξοντωμένα σώματα γιατί αξιολογήθηκαν ως σώματα δίχως σημασία, είμαστε αποφασισμένα να δώσουμε λέξεις στην κραυγή μας, να μη ξεχάσουμε αυτά που μας πονάνε και να μη σταματήσουμε να κάνουμε φασαρία γι’ αυτά που μας καίνε. Θα αγωνιστούμε για να δικαιωθούν οι μνήμες των δολοφονημένων αδερφών μας, του Ζακ, του Παύλου, της Ελένης, του Πετρίτ και όλων αυτών που «δε χώρεσαν» στις πατριαρχικές και ρατσιστικές ιεραρχήσεις.

Ξέρουμε ότι ο δρόμος για την ισότητα είναι μακρύς και γεμάτος αγκάθια αλλά θα τον πάμε μέχρι τέλους. «Με αγάπη και γκλίτερ», όπως μας έμαθε η Zackie, να ξορκίσουμε το θάνατο.

Δείτε φωτογραφίες από τη συμερινή διαδήλωση:

Το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου

Με αφορμή τη σημερινή μαύρη επέτειο, ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωσή του κάνει λόγο για ένα βάναυσο περιστατικό, το οποίο έφερε στην επιφάνεια πολλαπλές πτυχές από την κουλτούρα της μη ανοχής της διαφορετικότητας, της επιβίωσης της πρακτικής της αυτοδικίας αλλά και των αναχρονιστικών στερεοτύπων γύρω από το ζήτημα της τοξικοεξάρτησης, τα οποία, όπως φάνηκε, μπορούν να οδηγήσουν στην ωμή βαρβαρότητα.

«Η απαίτηση για την πλήρη διαλεύκανση της συγκεκριμένης υπόθεσης είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για τη μνήμη του Ζακ Κωστόπουλου» υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή του το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

«Είναι χρέος όλων μας να εργαστούμε σε καθημερινή βάση για μια πιο δίκαιη και ισότιμη κοινωνία, απαλλαγμένη από αναχρονιστικά στερεότυπα και προκαταλήψεις», καταλήγει.